sonsuz mutluluğun ilk günleri.

RP Yaşı : 498 Mesaj Sayısı : 424 Yaş : 26

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Mars & Aquamarine

RP Yaşı : 498 Mesaj Sayısı : 424 Yaş : 26

Gözlerini açtığında oda, pencereden içeri süzülen zayıf ışık sayılmazsa kapkaranlıktı. Sıcak yorganı üzerine daha da çektikten sonra, yüzünde uyku sersemliğinin vermiş olduğu aptal bir sırıtışla kolunu yanında uzanmakta olan adama uzattı. Saçlarını birkaç dakika okşadıktan sonra, derin bir nefes aldı ve bir elini de şişmiş olan karnına götürdü. Aqua’nın bebeğini doğurmasına sayılı günler kalmıştı ve denizkızı şu son birkaç ayda hayatının en mutlu günlerini geçirmişti. Mars ile barışmışlar ve –şükürler olsun bir daha hiç kavga etmemişlerdi. Onları bir daha hiçbir şey ve hiç kimse ayıramazdı, Aqua bunun olmayacağından emindi artık. Onun okşayışıyla yavaş yavaş uyanmaya başlamış olan Mars gerindi ve Aqua’ya döndü. Denizkızı sevdiği adamın yüzünü elleri arasına aldı, ancak Mars çok geçmeden yine uyuyakalmıştı. Aqua Mars’ın burnuna bir öpücük kondurduktan sonra, biraz daha uyumaya karar verdi ancak uyuyamıyordu. Mars’ın her gece nasıl olup da bu kadar çabuk uykuya daldığını ve sabahları da kalkmak bilmediğini anlayamıyordu. “Baban sen doğduğunda çok şikayet edecek anlaşılan, bebeğim.”

Aqua biraz daha karnını okşadıktan sonra, biraz zorlanarak da olsa yataktan kalkmayı başardı. Adımları her geçen gün daha da paytaklaşıyordu, hareket etmesi güçleşiyordu ve Aquamarine gibi bir kadın için bu kadar pasif kalmak gerçekten işkence gibiydi. Zamanında tayfasıyla savaşlara girmiş olan bir kaptanken, şimdi yataktan banyoya bile gitmekte zorlanan, hamile ve aşık bir kadındı. Aquamarine daha mutlu olabileceğini düşünmüyordu. Genç kadın banyoya girdiğinde aynadaki yansımasına baktı birkaç dakika. Aylar önce, Mars ile ayrı kaldıklarında aynaya her baktığında Aquamarine’e hiç de benzemeyen ve adeta bir yaratığa dönüşmüş olan kişiyi görüyordu. Ancak şimdi gördüğü şey çok farklıydı. Şimdi, gerçekten kendisini görüyordu. Yanakları pembe, mavi gözleri parlayan… Denizkızı sonunda mutluluğu, hayatın anlamını yakalamıştı. Sonunda içinde bir yerlerde o eksik olan yer dolmuştu. Mars’a ve bebeğine duyduğu sevgiyle.

Açılmakta olan panjurun sesini duyduğunda odaya tekrar girdi Aqua, şu son birkaç ayda suya girmesi gerektiği zamanlar dışında hep Mars ile kalmıştı. Artık resmi olarak birlikte yaşıyorlar sayılırdı. Üzerinde yalnızca boxerı olan Mars Aqua’ya baktı ve gülümsedi. Kadına doğru yürüdü ve dudaklarına bir öpücük kondurduktan sonra “Günaydın sevgilim,” dedi. Aquamarine Mars’ın boynuna kollarını doladı ve yüzünde aptal bir sırıtışla “Günaydın,” dedi.

Spoiler:

Konu: Geri: sonsuz mutluluğun ilk günleri. C.tesi Ocak 12, 2013 12:03 am

"Baba, babacığım!"
Aniden yankılanan bir sesle arkama döndüm. Uzun, kestane rengi saçları ve masmavi gözleriyle ışıldayan bir kız çocuğu minik kollarını iki yana açmış, kahkahalar atarak bana doğru koşuyordu. Kahkahasının tonu, meleklerin kıkırdaşmasına benziyordu. Ya da yazın sıcağında bir bardak soğuk su, belki de dünyanın en güzel çiçeğinden yapılmış bir parfüm. Kollarımın arasına aldığım minik bedeniyle bu dünyaya ait değilmiş gibiydi. "Nix, meleğim?" dedim tatlı bir ses tonuyla.
Görüşüm bulanıklaşmaya başlarken o minicik dudaklarını büzüp yanağıma bir öpücük kondurdu. Kollarımın arasındaki beden soyutlaşırken saçlarımı okşayan hafif bir el daha da belirginleşti. Bir an gidip gelen görüntüden sonra burnuma inen yumuşacık bir temasla tekrar sıcak yorganın içine gömüldüm.
Kendime geldiğimi hissettiğimde yüzümde bir gülümsemeyle kollarımı Aqua'ya sarmak için elimi yatağın diğer tarafına uzattım. Parmaklarıma değen soğuk çarşaflar bir an olsun içime bir panik dalgası yayılmasına neden olmuşlardı. Birkaç saniye sonra duyduğum su sesiyle rahatlayıp bacaklarımı yataktan aşağı sallandırdım. Mahmurluktan tam açamadığım gözlerimi sertçe ovuşturduktan sonra ayağa kalkıp panjurları açtım. Aniden içeri giren güneş ışınları gözlerimi kamaştırmıştı.
Odaya giren denizkızının paytak yürüyüşü yüzüme alaycı bir gülümseme yerleştirmişti. Yine de daha önce gözüme hiç bu kadar güzel görünmemişti. “Günaydın sevgilim,” dedim gülümseyerek. Üzerimde sadece iç çamaşırım vardı. O da hayranı olduğum bir Muggle filminin, Batman'in figürüyle kaplıydı.
Aqua kollarını boynuma dolamadan önce dudaklarına bir öpücük kondurdum. Yüzünde kocaman bir sırıtışla bana baktı. “Günaydın,” dedi hafif bir sesle. "Bugün keyfimiz yerinde, ha?" dedim elimi şişmiş göbeğinde koyup, dalga geçercesine. "Rüyamda minik meleğimizi gördüm," Mutluluk gözlerimden okunabilirdi, uzun zamandır böyleydim. Minik bebek daha doğmadan hayatımıza olabilecek bütün güzellileri getirmişti. "Üstelik adını söylüyordum," dedim heyecanla fısıldayarak. Aqua'nın kaşları beklentiyle kalkmıştı. "Nix. Nixie'nin kısaltılmışı. Ben bebeğimizin adını Nixie Eon Brant koymak istiyorum, denizkızı." Sesim oldukça kararlı çıkmıştı. Eon olmaya da bilirdi fakat Nixie'ye kesinlikle kararlıydım. Kızımıza isim düşündüğümüz gerçeğiyle midemde garip bir his oluşmuştu. Geç kalmıştık ama nedeni şimdiye kadar hiç uygun bir isim bulamamış oluşumuzdu.

:

RP Yaşı : 498 Mesaj Sayısı : 424 Yaş : 26

"Bugün keyfimiz yerinde, ha?" Mars elini Aqua'nın göbeğine koydu, ardından gülümsedi. Aqua Mars'ın gülümserken ne kadar da nefes kesici göründüğünü belki milyonuncu kez fark etti ve gülümsemeye devam etti. Bir adama her gün yeniden, daha da körü körüne aşık olmak mümkün müydü? Denizkızı bunun mümkün olabileceğinden emindi artık, Mars'ın aşkıyla nefes alıyor, yüreği onun aşkıyla her geçen gün daha da büyüyordu. "Rüyamda minik meleğimizi gördüm," diye devam etti Mars. Aqua heyecanla derin bir nefes aldı ve kalbinin delicesine atmasına mani olamadı. Aqua şu zamana kadar hiçbir rüyasında bebeğini görmemişti ve bu onu üzüyordu. Gerçi, rüyalarla arası pek iyi değildi. Görmek istediği ya da özlediği kişileri hiç görememişti Aqua, bu yüzden de hayatına gelip, hayatından çıkmış insanların yüzü zaman geçtikçe daha da silikleşiyordu. Mesela; babası. Babasını öldüğü günden beri görmemiş sayılırdı, rüyalarında bile göremiyordu onu. Annesini ise... Onu görmese de olurdu. Philip, ilk aşkı öldüğü günden beri gözlerinin önünde, kalınlığı gün geçtikçe artan bir perde arkasındaydı. Aqua kimseyi hatırlayamıyordu, hiçbir şeyi. Belki de bu denizkızlarının bir lanetiydi, doğalarında insanları yemek olduğundan, bu şekilde cezalandırılıyorlardı. Şu zamana kadar ağzına bir kez bile insan eti sürmemiş olan Aqua, bunu hak ettiğini düşünmüyordu.

"Üstelik adını söylüyordum," dedi Mars ve denizkızını düşüncelerinden çekip aldı. Aquamarine bu duydukları üzerine daha da heyecanlanmıştı, Mars'ın söyleyeceklerini daha dikkatle dinlemeye başladı. Geçmişe dalıp gitmeyi bırakmalıydı artık, önüne bakmalıydı. "Nix. Nixie'nin kısaltılmışı. Ben bebeğimizin adını Nixie Eon Brant koymak istiyorum, denizkızı." Aquamarine ismin kulağa ne kadar hoş geldiğini düşünerek, hafifçe gülümsedi. Yüzünü Mars'a yaklaştırdı ve onu öpmeden hemen önce "Nixie... Nix. Bunu sevdim," dedi ve gülümsemeye devam ederek Mars'ın dudaklarına tatlı bir öpücük kondurdu. Karnında aniden bir basınç hissetmesiyle, başını öne eğip karnına bakması ve mutlulukla kıkırdaması bir oldu. "Sanırım Nixie de ismini çok sevdi." Karnındaki basınç tekrarlanınca, Mars'ın elini aldı ve bebeklerinin tekmelediği yere koydu. Güneş ışığı perdelerden içeri süzülürken, Aqua mutlulukla küçük bir kahkaha daha attı.

Konu: Geri: sonsuz mutluluğun ilk günleri. Perş. Ocak 17, 2013 10:02 pm

"Nixie... Nix. Bunu sevdim," dedi denizkızı yüzünde minik bir gülümsemeyle. Beğenmesine sevinmiştim açıkçası. Birkaç saniye sonra elini karnına koydu ve hafifçe kıkırdadı. Sanırım ona her geçen saniye daha da aşık oluyordum. Tabi eğer böyle bir şey mümkünse. "Sanırım Nixie de ismini çok sevdi." Elimi denizkızının şişmiş karnına yerleştirdim. Avucumun altında hissettiğim baskı, bana minik meleğimin hayatta olduğunu ilan ediyordu sanki. Göğüs kafesimin içindeki bitmek bilmez duygu tufanı beni daha önce hiç bu kadar iyi hissettirmemişti. Başımı kaldırıp, kulaklarıma müzik gibi gelen bir kahkaha atan Aqua'ya muzip bir bakış gönderdim. Sonra da eğilip karnına fısıldar gibi yaptım."Söz veriyorum, sana bu deli kadından fala fazla aşık olacağım Nixie," Dudaklarımın bir kenarı yukarı kalkarken elimi ağzımın üzerine kapatıp hafifçe öksürdüm. Daha sonra denizkızının orada olduğunu daha yeni fark etmişim gibi hafifçe geri çekildim. "Ee, bakmasana. Kızımla özel bir şey konuşuyorum burada," deyip bir anlığına tekrar karnına değildim. "Cidden söz veriyorum!" dedim kaşlarımı kaldırarak. Bir yandan da içimde ayaklanan kahkaha atma istediğini bastırmaya çalışıyordum. Minik Nixie doğunca ona aşık olacağım kesindi. Ama tekrar, kesinlikle eşini ikinci plana atan biri olmayacaktım. Yaşamımda iki prenses, hatta yeterince şanslıysam, iki denizkızı olacaktı ve emindim ki kalbimde ikisine de yetecek aşk vardı. Hem de en fazlasından.