Kardeşim!

Konu: Kardeşim! Salı Ocak 29, 2013 7:17 pm

Richard G. Vincent v.s David M. Palahniuk
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

RP 'nin başlangıcında belirttiğim tarih ve zamanda geçiyor. RP'nin başlangıcı : [Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Konu: Geri: Kardeşim! Salı Ocak 29, 2013 7:30 pm

Hızla koşarlarken tek yapabilecekleri şey Hogwarts'a sığınmaktı. Okulun bahçesinin ardından binaya girdiler nefes nefese. Büyük Salonun kapısının aralıklı olması işlerine gelecekti. Genç Gryffindorluyu yakasından tuttu ve büyük salona soktu. Ardından da büyük salonun aralık olan kapısını kapadı. Genç çocuğu süzüyordu. Kanayan kolunun acısı ona, yeteri kadar büyük bir cezaydı. Bir şeyler söyleyecekken iken çocuğun sesi ile duraksadı. "Ukala şey. Bana bak seni kimse bunu yapman için zorlamadı. Belki beni kurtarmış olabilirsin ama sözlerinle kendini kahramanlıktan, serseriye düşürdüğünün farkında bile değilsin." Gözlerini kısarak genç adama baktı. Dudakların ıslattı. Ne cürretle? Yavaş adımlar ile ona doğru yaklaştı ve konuşmaya başladı. "Bana bak aslancık, hayatını kurtaranlara ukalalık değil teşekkür etmen gerek. Ayrıca..." Asasını çıkardı ve çocuğun koluna tuttu. "Serseri olmam seni ilgilendirmemeli." Kafasını sağa sola doğru sallarken şu lanet olası kolunu düzeltmenin bir yolunu düşünüyordu. Aklından binlerce büyü düşünüyor iken fısıldadı. Corpus Medicor Yavaşça temizlenen kan, kapanmaya yüz tutmuş yarasına baktı. Sonra ukalaca cebine soktu asasını. Sırtını duvara yasladı ve ellerini göğüsünde birleştirdi. Sessizlik olmuştu. Eğer şuan da tatmin aldığı taraf kızlar olmasaydı, yanındaki genç çocuğa sarkabilirdi fakat yapmadı. Bedenini tatmin eden şey nasılsa kızlardı.

Aklına gelen şeyle yüzünü ciddileştirdi. Büyük salondaki mükemmel görüntü bile kafasını dağıtmasına neden olmuyordu. Ormana geri döndü zihninde ve çocuğun bel kısımında görüğü şeyden emin olmak istiyordu. Ne yani? Kardeşi ile aynı okuldaydı ve bundan haberi yok muydu? Lanet olsun! "Üstünü çıkar ucube!" dedi emir ve sert bir tonda. Gözleri ise her zamanki gibi sertti. Merak ediyordu. Yanlış görmüş olacağını düşünerek kendini avutmaya çalışıyordu. Fakat bir tarafı, ya kardeşlerinden biri ise diyerek onu şüpheye düşürüyordu. İyi bir tiyatro oyuncu olması burada işe yarıyordu ya da çok sık gülmemesi. Buz gibi karşısında durmuş, dediği şeyi yapmasını bekliyordu. Ardından da ekledi. "Bu arada bizi öldürmeye çalıştığın için sağol kedicik." Gryffindorlara sataşmayı seviyordu. Gerçi bütün binalarla uğraşmayı seviyordu. Slytherin de dahildi buna. Richard, kendi özgürlüğü tarafındaydı. Aydınlık ve karanlığın savaşı umurunda değildi. Ya da Gryffindor ve Slytherin savaşları. Sadece kendine bakıyordu. Sadece kendini düşünür, aklına yatan kısımda olurdu ve aklına yatan kısım ise daima kendi tarafıydı. "Ne bekliyorsun, üstünü çıkarmanı söyledim sana." Bu zeki kediciklerin jetonları köşeli olmalıydı. Denileni hemen yapsalar ya. Fakat ona karşı biraz daha yumuşaktı. Belki de görünüşü tatlı olduğu için bunu yapıyordu. Fakat halinden memnundu. Bir gün işi düştüğünde suçunu üstlenecek biri vardı.

Konu: Geri: Kardeşim! Çarş. Ocak 30, 2013 12:01 am

Richard bu sözlerin üzerine Dav'e gözlerini kısarak bakmaya başlamıştı. Dilini dudağından gezdirerek ıslattı. Yavaş adımlar ile Dav' yaklaşıyordu. Dav'se sadece gülüyordu. Çünkü kanından birisinin bu şekilde davranması hoşuna gidiyordu. Ne kadar zıt olduklarını biliyordu. Ama Richard'a karşı sıcaktı. İçinden "Kardeşim olsunda, ne kadar zıt olursa olsun". Diyor ve gülümsemesini devam ettiriyordu. Rich sözlerine henüz başlamıştı. "Bana bak aslancık, hayatını kurtaranlara ukalalık değil teşekkür etmen gerek. Ayrıca..." Rich döktürüyordu. Ama Dav ona bu sözleri nede olsa söyleyecekti. Rich'in huyunu biliyordu. Ama bu sözleri ormanda koşarken söylediği sözler yüzünden Rich'e yapıştırmıştı. Aşağılayıcı davranıyordu Rich. Rich arka cebindeki asasını usulca çıkarttı ve büyük bir kahramanlık edasıyla Dav'in koluna tuttu. "Serseri olmam seni ilgilendirmemeli." Kafasını sağa sola doğru sallarken Dav, Rich'in kendisine ne kadar benzediğini düşündü. Kendiside sinirlendiğinde kafasını sallayıp derin derin nefes alırdı. Rich elindeki asayı Dav'in koluna tuttu ve beş, altı dakika sonra büyüyü yapmayı başardı. " Corpus Medicor ". Bu büyüyü yapmak için o kadar çok düşünmüştü ki, Dav elinin tamamen kopup tekrar meydana geleceğini sanmıştı. Sanki tekrar kemik yapıyordu. Ah şu çok bilmiş tavırlar, ah... Rich'in gözlerine takılmıştı gözleri, annesini hatırladı bir anda. Bir kaç defa görmüş olduğu annesini. Rich saldırgan bir kurt gibi durmadan aşağılayarak konuşmaya devam ediyordu. Tekrar başladı işte. "Üstünü çıkar ucube!" . Dav nedenini düşünüyordu. Belkide başka yeri yaralanmıştı, ve ondan dolayı söylüyordu. İçinden geçirdi neden böyle bir şey istediki. Acaba Rich bisexual miydi. Hadi canım sende . Kendi soyundan olduğu için bu durumu bir an bile düşünmek istemedi. Aklına bir an doğum lekesi geldi. Eğer üzerini çıkarırsa kesinlikle görünürdü. Ve Rich durumu anlardı. Rich sözlerini hızlıca seçiyor ve Dav'in her kusurunu abartarak suratına vuruyordu. "Bu arada bizi öldürmeye çalıştığın için sağol kedicik." Dav sesini bile çıkartmıyordu. Ama dayanamıyorduda. Keşke yardım etmeseydi be. Borçlu çıktık arkadaş . Diye geçiriyordu aklından. "Ne bekliyorsun, üstünü çıkarmanı söyledim sana." Ardı, ardına emirler yağdırıyordu Richard. Voldemort'un savaşında bile bu kadar hızlı büyüler yapılmamıştır diye düşünüyordu. Böyle bir durumdayken dahi bunları düşünüyordu. Ama Rich'in emirleri hakikatende sıkmıştı Dav'i. Artık sözlerine başlamıştı Dav " Peki efendim... Demeyi ve üzerimi sırf sen söylediğin için çıkartmayı isterdim. İsterdim ama sözlerin...",sesini komikleştirerek Richard'ın sözlerini söyledi "Üstünü çıkar ucube... Yerine üzerini çıkartır mısın ? Şeklinde olsaydı. Tabi sen emirden başka ne anlarsın değilmi ? " Richard öylece Dav'e bakıyordu. "Lafı sokma" tabiri tam olarak bu durum içindi. Dav için artık Richard'a kardeşi olduğunu söylemenin vakti gelmişti. " Bak Richard sen beni tanımıyorsun belki ama, benseni oldukça iyi tanıyorum. Sen üzüldüğünde bende üzülüyorum. Sen ağlarsan bende ağlarım, triplerine falan girmeden direk dalıyorum konuya. Ayrıca doğum lekemede emin olmak için bakmak istediğinide biliyorum. Senin ne düşündüğün umrumda bile değil ama sana baktığımda anne ve babamı hatırlıyorum.", Gözlerinden bir damla göz yaşı akmıştı. Ama dudakları hala gülümsüyordu. Dav burnu çekti ve Richard'ı süzmeye başladı. Richard donmuştu adeta. Gözlerini bile kırpmıyordu.

Konu: Geri: Kardeşim! Çarş. Ocak 30, 2013 10:31 am

" Peki efendim... Demeyi ve üzerimi sırf sen söylediğin için çıkartmayı isterdim. İsterdim ama sözlerin..." Ah, elbette yapacaksın. Özellikle, peki efendim kısmı olarak. Fakat bunu sadece içinden geçirdi. Anlaşılan söyleyecekleri vardı. Bu yüzden bekliyordu. Belki son sözlerinden sonra BOM! Şu aslancıkların, sonradan patlama olayını seviyordu. Hele Slytherinlilere karşı olan öfkeleri taktir edilecek bir dereceydi. "Üstünü çıkar ucube... Yerine üzerini çıkartır mısın ? Şeklinde olsaydı. Tabi sen emirden başka ne anlarsın değil mi ? " Ah, affedersin ne diyordun? Emir mi demişti? Ah, kesinlikle o kişi Richard idi. Emir verirdi. Fakat etrafı yavaş yavaş inceliyordu. Yani, yaptığı tek şey dinlemiyormuş gibi görünmekti. Ne yani bütün gününü bu aslancığı dinleyecek değildi ya. "Hadi ama fazla bla bla yapıyorsun. Kadıın gibi söylenmekten vazgeçmelisin." Ardından da yüzünü ona çevirdi. Klasik sert görünümü hala yüzündeydi ve baştan aşağıya ona bakıyordu. "Bak kedicik, yapacağın tek şey üstünü çıkarmak. Sonuçta.." Ellerini kendi göğüsünün biraz altına getirdi ve aşağı yukarı hafifçe hareket ettirdi. Bir kadın göğüslerini anlatmak istercesine. " böyle şeylere sahip değilsin."

Boş işlerle uğraştığının farkındaydı. Neden hala burada bekliyordu. Çıkıp gidebilir ve keyfine devam edebilirdi. Yavaş adımlar ile çıkışa yönelmişken hızla çocuğa görüşmek üzere diyecekken çocuğun konuşması ile dikkatini ona verdi. İstediği konu buydu. " Bak Richard sen beni tanımıyorsun belki ama, benseni oldukça iyi tanıyorum. Sen üzüldüğünde bende üzülüyorum. Sen ağlarsan bende ağlarım, triplerine falan girmeden direk dalıyorum konuya. Ayrıca doğum lekemede emin olmak için bakmak istediğinide biliyorum. Senin ne düşündüğün umrumda bile değil ama sana baktığımda anne ve babamı hatırlıyorum.", Genç büyücü yüzünü buruştururken söylediklerini idrak etmeye başladı. Ne yani kardeşim bu mu? Bir Gryffindor mu? Ah, lanet olsun. Genç adama baktığında ağladığını gördü. Yüzü hala katıydı. Hiçbir mimik hareketi yoktu. Sert ve hızlı adımlar ile ona ilerledi. " Onları nereden tanıdığın umurumda bile değil ama uzak durman senin hayırına olacaktır kedicik. " Ardından dediklerini tarttı. Ne diyorum ben? Çocuğa daha da yaklaşmışken onu süzdü. Yıllarca aradığı kardeşi buradaydı ve.. Ve Richard henüz yeni öğreniyordu. Şokta mıydı? Belki evet belki de hayır. Fakat fazlası ile şaşkındı. Aradığı kardeşi dibindeydi. Yakınındaki birini nasıl da tanıyamazdı. Özellikle de kardeşini. Çocuğu bileğinden kavradı fakat tek istediği şey ona sarılmaktı. Bileğinden tutmasına rağmen gözlerinin içine baktı. "Hadi ama dostum. Neden bunu bana daha önce söylemedin." Bunu o sert mizacından çıkmış, küçük bir çocukla konuşuyormuş gibi söylemişti.

Konu: Geri: Kardeşim! Perş. Ocak 31, 2013 6:25 pm

Sözlerini tane tane seçmişti Dav. Bir kuş kadar yumuşak söylemişti ayrıca. Kesinlikle kardeşinin Dav olduğunu sevmemişti. İğrenç bir duyguydu onun için. Neden mi ? Dav bir Gryffindordu ve Richard Grfddindor'a küçüklüğünden beridir bir kin besliyordui. Gerçi onun Gryffindor değil, kimse umrunda değildi. Dav'in sözlerinden sonra Richard suratını buruşturmuştu. Adımlarını yere hızlı basarak kendinden emin bir şekilde hızla Dav'e ilerledi Richard. " Onları nereden tanıdığın umurumda bile değil ama uzak durman senin hayırına olacaktır kedicik. " Bumuydu yani. Dav ona kardeşim diyordu. Ve Richard'ın söylediği bumuydu. Kardeşine böylemi davranıyordu. Ahh hadi ama kimse bu kadar insafsız olamaz(?) . Hele kardeşine karşı. Dav'se onları düşünüyordu. Bunca yıl kendisini arayıp sormayan ailesini. Ya Rich o aramışmıydı. Sormuşmuydu hiç ? Tabikide hayır. "Hadi ama dostum. Neden bunu bana daha önce söylemedin." Şimdi ise daha yumuşaktı Richard. Bir anda değişmişti. Şok etkisimiydi? Yoksa hala içinde bir yerlerde kardeşlik duygularımı depreşiyordu. Dav " Onlar beni sokağa attılar. Küçücük yaştayken, savunmasızken bıraktılar beni. Ve sonra ne oldu biliyor musun? Her gece eve sarhoş gelen, bağıran çağıran hatta döven bir vaftiz babaya sahip oldum. Sen diyorsunki, neden daha önce söylemedin? söylesem ne değişecektiki ? Ne olacaktı söylesem ? Bunları duyman dahamı iyi oldu ?" Sözlerini söylerken kendinden geçmişti Dav. Göz yaşları Dav'e destek verircesine pürüssüz cildinden akıyordu. Her şey bir anda olup bitmişti. Şimdi sadece bekliyordu. Richard ne cevap verecekti acaba. Umursamayacak mıydı ? Yoksa sarılıp kardeşim falanmı diyecekti. Dav sadece gözlerini Richard'a dikip bakıyordu.

Konu: Geri: Kardeşim! Paz Şub. 10, 2013 3:45 am

" Onlar beni sokağa attılar. Küçücük yaştayken, savunmasızken bıraktılar beni. Ve sonra ne oldu biliyor musun? Her gece eve sarhoş gelen, bağıran çağıran hatta döven bir vaftiz babaya sahip oldum. Sen diyorsunki, neden daha önce söylemedin? söylesem ne değişecektiki ? Ne olacaktı söylesem ? Bunları duyman dahamı iyi oldu ?" Ukalaca gülümsedi kardeşine. Ne fark edeceğini Richard biliyordu. Onu koruyabilirdi. O adamı yakasından tutup, kıçına tekmeyi basarak öldürebilirdi. Ardından da ona çeşitli işkenceler yapabilirdi. Bir an yapacaklarını düşünerek geçirdi zamanını ardından da konuşmaya başladı. " Daha erken bilmiş olsaydım, daha farklı olabilirdik. " Karşısındaki kardeşinin adını bile bilmiyordu. Düşünmeye başladı. İsimleri gözden geçirirken konuşmasına devam etti. " Mesela o adamı öldürüp, seninle daha yakın olabilirdik David. Ama sanırım hala kurtarılmayı bekleyen bir geçmişimiz var." Gözlerini kardeşine dikti. Evet, yıllardır özlem duyduğu kardeşi karşısındaydı ve yaptığı tek şey buz gibi olmaya devam etmesiydi. David'in yaşadığı kötü onca şey ve kendisinin yaşadığı onca şey, geri de kalmış sayılırdı. Ne kadar zaman peşini bırakmasa da. Fakat yeni bir başlangıç zamanı da gelmişti Richard için. Onu baştan aşağıya yavaşça süzerken, artık güçlü olmak için bir nedeni olduğunu daha anladı. Kardeşi ve kendisi yeterince önemliydi. Teyzesi Andro bile kendi hayatını tehlikeye atacak kadar önemli değildi Rich için.

"Bak David. Bundan sonra birlikteyiz ne olursa olsun. Ben hep yanındayım. Ve evet klişe ama biz kardeşiz. Yani inkar etsek de etmesek de bir bağımız var ve bunu kullanmalıyız." Sonra mükemmel dudaklarını hafifçe büzdü ve ellerini hafifçe iki yaba açarak kardeşinin kendine doğru gelmesini işaret etti. Kendisine daha da çekerken sıkıca kardeşine sarıldı. Buzlaşmış kalbi belki az da olsa, buzlarını kırmış gibiydi. İçine dolan sevinç-garip, tarifsiz bir duygu aslında- onu tedirgin etmişti. Fakat umurumda değildi. Rahat olmalıydı. Artık yalnız değildi. Ona hala sarılmakta iken fısıldadı. "Şimdi rahatça havanı atabilirsin dostum. Yakışıklı bir kardeşin var ve bu kızlarda işine yarar." Ksrdeşinin sırtına hafifçe vururken göz kırptı. Belki ilk defa gülüşünde ukalalık yerine samimiyet vardı. Belki de ilk defa bu kadar içi sıcak ve karnında uçuşan bir şeyler hissediyordu. Anlaşılan tek ihtiyacı kendisini seven, güvenen birine ihtiyaç duymasıydı. Ve o karşısında durmuş gözlerinin içine bakıyordu. Kendin kendine düşündü. Ne kadar da farklıyız. O sevimli, ben de bir kaya gibi sertim. O sempatik ben ise bir Slytherin nefretine sahibim. Bu da kardeş olduğumuzu açıklıyor zaten. Ardından da omuzlarını silkti. İçindeki duygu patlaması kafasını karıştırıyordu fakat ilk defa bu kadar içtendi. Nereden mi anlaşılıyordu? Gözleri donukluğunu kaybetmiş, yerine sevgisini gösteren bir parıltı vardı.

Konu: Geri: Kardeşim! Paz Şub. 10, 2013 4:15 am

" Daha erken bilmiş olsaydım, daha farklı olabilirdik. ",dedi Rich. Dav bu sözü ne kadar onaylaya bilirdiki. Ne derler bilirsiniz. Huylu huyundan vazgeçmez. O tür bir sözdü sanırım. Mugglelar işte. Rich sözünün hemen ardından tekrar atılmıştı " Mesela o adamı öldürüp, seninle daha yakın olabilirdik David. Ama sanırım hala kurtarılmayı bekleyen bir geçmişimiz var.,dedi. Buna inanıyordu Dav. Rich yapardı. Fakat Dav birisini çok zor incitirdi. Çok nadiren. Rich söylediklerini harfiyen uygulardı. Gözü dönmüş bir Slytherin sonuçta. Ayrıca Rich Dav'le yakın olmaktan bahsediyordu. 'Keşke' diye iç geçiriyordu Dav. Keşke olabilselerdi. Fakat çok zıy olan iki kardeştiler. Her huyları zıttı. Her huyları birbirinden farklıydı. Fakat büyüdüğünde, yardım edecek birisi olacaktı arkasında. Bir kardeşi olacaktı. En azından annesi ve babasından göremediği sevgiyi görecekti. Birlikte eğleneceklerdi. Birlikte sabahlayacaklardı. Yedikleri içtikleri ayrı gitmeyecekti belki. Fakat Rich bunu ne kadar istiyor olabilirdiki. Kardeşliğe yatkın olmayan bir Slytherin'li ne kadar sıcak kanlı, ne kadar iyimser olabilirdiki.

Artık Dav'in aklına yalnız olmadığı geliyordu. Yalnızlığının bozulduğunu hissediyordu. Ağır ağır buzlar eriyordu aralarında. Aynı zamanda Richard'ın bakışlarıda değişmişti. Gözleriyle Dav'i süzmesi bile değişmişti. Evet Dav'e acıyordu. Öylede olmalıydı. Çünkü acınacak haldeydi. Richard kısa bir susuşun ardından tekrar konuşmasını sürdürmüştü "Bak David. Bundan sonra birlikteyiz ne olursa olsun. Ben hep yanındayım. Ve evet klişe ama biz kardeşiz. Yani inkar etsek de etmesek de bir bağımız var ve bunu kullanmalıyız." ,demişti uzun bir aranın ardından. Dav'in duymayı istediği, şevkat dolu kardeş sözleri gelmişti. Richard ellerini iki yana açarak gel işareti vermişti Dav'e. Dan hiç düşünmeden Rich'in kolarının arasına girdi ve sarıldı. Fakat bir Slytherin'li olarak Richard'ın bu kadar çabuk yumuşamasının tek nedeni kardeşlik duyuları olabilirdi. Dav sonunda böyle birşey olavağını bildiği için olsa gerek, fazla alışık bakıyordu. Richard "Şimdi rahatça havanı atabilirsin dostum. Yakışıklı bir kardeşin var ve bu kızlarda işine yarar.",dedi. Ahh evet. Dav'in beklediği Rich buydu. Acınan değil. Eski haliydi. Dav için kızlar umrunda değildi. Şuan tek odaklanması gereken şey Richard'dı. Sadece Richard. "Sanırım seninde Slytherin nefretinin yerini, sonunda dindire bilen bir kardeşin oldu",dedi Dav. Biraz duraksadı ve devam etti "Onu bunu boşverde bu aksiyon dolu karşılaşmamızı kutlamaya ne dersin ? Bildiğim çok güzel bir yer var. Yarın sabaha gideriz",dedi.

Konu: Geri: Kardeşim! Paz Şub. 10, 2013 4:35 am

"Sanırım seninde Slytherin nefretinin yerini, sonunda dindire bilen bir kardeşin oldu" Kısa bir kahkaha attı. İçten bir kahkaha ve donuk yüzünün yerini bambaşka bir hal almıştı. Haklıydı. Açık sözlülüğünü taktir etmişti doğrusu. Ardından kardeşinin lafının devamını bekledi. "Onu bunu boşverde bu aksiyon dolu karşılaşmamızı kutlamaya ne dersin ? Bildiğim çok güzel bir yer var. Yarın sabaha gideriz" Dudaklarını ıslatırken kardeşine gülümseyerek bakma devam etti. Ve neşeyle ekledi. "Kutlamak her zaman iyidir. O zaman yarın birlikteyiz. Ama akşam planını bana bırak. Belki böylelikle kızlar ile iletişimin olur." Çocukluktaki neşesinin yerine geldiğini hissetti. Kalbinin ısındığını. Belki de sadece bu yönünü David ile paylaşmalıydı. Diğer olumsuz yönleri ise düşmanları ile yüzleşmek için mükemmel bir başlangıç sayılabilirdi. Yavaşça Büyük Salondan çıkarlarken kardeşine dil çıkardı ve ekledi. "Bak dostum. Yarın beni ekersen o kıvırcık saçlarının kesilmesi umurumda bile olmayacak." Ardından da David'in omuzuna hafifçe bir yumruk indirdi. Saçlarına dokunmasa da dokunacağı çok yer vardı. Sonuçta saç kadar önemli bir sürü yer vardı. "Saat 9'da bahçede ol. Olmazsan bozuşuruz kardeşim." Yarına ilginç planları fazlaydı. Eğer kızlardan korkuyorsa kızlar ona gelmeliydi. Ve bu da Richard sayesinde kesinlik ile başarı ile sonuçlanırdı. "Sabah sen de gece ise ben de. O geceyi asla unutmayacaksın dostum." Bir fısıltı ile söylemesinden sonra zindanlara doğru yöneldi. İhtiyacı olan huzur yanındaydı. Bunu onu mutlu yapmıştı. Yüzünde şapşal bir gülümseme vardı. Birlikte eğlenebileceği, güvenini sarsmayacak biri varsa o da kardeşiydi. Yarını sabırsızlıkla bekliyordu. Sarhoş olacaklar, eğleneceklerdi. Belki de ortamı birbirine katıp geri dönerlerdi. Belli mi olur. Sonuçta korkulması gereken şey, deli genleri olan kardeşlerin yan yana bulunmasıdır. Ve evet, onlar şuan da yan yanalar.

// Son

» Kardeşim!

Kardeşim!

Kardeşim!

Similar topics

Similar topics