Her yerim sızım sızım sızlayarak uyandığımda her zamanki gibi üzerimdeki yeşil kadife örtü yerdeydi. Artık buna alışmıştım; Bastet hafta içi benden daha erken uyanır, kahvaltıya gider, bahçede, yasak ormanda falan dolaşır ve derse giderdi. Gitmeden önce de uyanayım diye üstümü açıp o rahatsız üşüme hissiyle beni baş başa bırakırdı. Fakat bu sefer yatağımda kıvrılıp ince bacaklarımı kendime çekmiş, kollarımı da başımın altına sıkıştırarak ısınmaya çalışmıştım. Ağır uykumu devam ettirmede bayağı yararı olmuştu. Sabah sabah eğilip o örtüyü yerden almak pek işime gelmiyordu çünkü. Şimdi tekrar uyandığımda yüz üstü bir şekilde, uzun kol ve bacaklarım yatağın iki yanından sarkarken bulmuştum kendimi. Hiç iyi hissetmiyordum, karnımda tuhaf bir şeyler dolanıyor, vücudumda beni tenimin de altına sıkıştırmak isteyen bir şeyler varmış gibiydim. Sonunda üşüttüm. Sarışın çenemi çekmek zorunda kalacak.

İsteksizce doğrulup kısık gözlerle etrafıma baktım. Yatakhanenin diğer ucunda Rox olduğunu bildiğim saç-beden hala uyuyordu. Uzun kahveleri yüzünü ve yastığını tamamen kapatmıştı. Üstünü açıp tıpkı bana yapıldığı gibi onu o sıcak yataktan mahrum etmek istedim ama yatağımın yanındaki Sasha beni durdurdu. Kendini temizlemekle meşguldü ama uyandığımı hissetmiş olmalı ki kulakları bana doğru yatmıştı. Tanrım. Soğuk yatağa nasıl alıştıysam bazı sabahlar bu kurdu da burda görmeye alışmıştım ama Bastet ciddi şekilde tırstığımı bildiği için onu genellikle yanına alıp dışarıda bırakırdı. Onun olmadığı taraftan ayaklarımı sarkıttım ve etrafından yavaşça dolanarak sandığımdan giyeceklerimi çıkarttım.

Geç kaldığımı varsayarak, Büyük Salon'da kimler var kimler yok göz bile atamadan omlet, ve küçük bir parça pastırmadan sonra dışarı attım kendimi. Böylece -sanki her gün görmüyorlarmış gibi- Slytherinler'in "Şuna bak, vejetaryen değilmiş." konuşmalarını dinlemek zorunda kalmadım. Herkes sadece sebzeyle beslendiğimi sanıyordu ve bu hayatımda en son yapacağım şeydi. Ahmakların arasından süzülür gibi ilerleyip KSKS dersliğine çıkarken çok şükür bu sabah başıma bir aksilik gelmedi. Haftanın en az iki günü küçük Hufflepuff'lı arkadaşları olmadık bir şey söylüyor, sinirlerimi ayağa kaldırıyordu. "Onlar daha çocuk Bayan Boryenka, biraz daha alçak gönüllü olmalısınız. mıy mıy mıy...." Ardından iyi bir yağ çekmeyle geçiştirip kalmadığım cezalar...

Sonunda zil çalmadan önce girebildiğim sınıfta gözlerimi gezdirdim. Duvar ya da pencere kenarları Bast için uygundu; onu bulduğumda bana gülümsedi ve yanına ilerledim. Drake daha çok okulda kurulmuş gibi görünen yakışıklılar tayfasıyla orta sıraların en arkasında oturur, arada derse aldırmadan onların sohbetine katılırdı. Bastet'ın yanına yerleşip kitaplarımı masaya bıraktım. "Bu ders yüzünden erken öleceğim." gülmemek için kendimi zor tuttum. Tüm o muggle karmaşalarıyla uğraşmak bana sıkıcı gelirdi. Büyü kesinlikle daha iyiydi. Onu onayladım. Koca ders boyunca yapamama korkusu yüzlerden eksik olmadığı için bana bu kısmı bunaltıcı gelirdi. Uygulamaya bayılırdım. Sınıfın içine bakarken acaba aynı şeyden mi kastediyoruz diye merak ettim.

Herkes gelip kapı kapandığında masada daha önce görmediğim bir başka profesör görmek beni hiç şaşırtmadı. Hatta sınıfı bile şaşırtmadı. Artık Hogwarts'ta üç-beş sene geçirmiş öğrenciler olarak bu dersin böyle farklı farklı profesörlerle işlenmesine alışkındık. "Evet arkadaşlar. Hepiniz hoş geldiniz. İkinci dönemin ilk Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinde sizlere çok özel büyüler göstereceğim." Profesör dersin başından hevesli görünüyordu ve bu bana da yansıdı. Tılsım ve KSKS benim bayıldığım iki dersti. Sıramda arkama yaslandım, kollarımı göğsümde birleştirdim ve biraz kaykılıp dinlemeye başladım. Profesör sandıkların tıkırdamasına neden olduğunda çoğu kişi anlamsız bir heyecanla odaklandı. Kimse Böcürt olduğunu bilmiyor muydu bunun?

Kitaplarımızı getirmemize gerek kalmadığını duyduğumda içime su serpildi. Bu ağır kitabı taşımayı sevmiyordum. Okumayı da sevmiyordum. Bide yararı da yoktu. "Düşünün. Eğer ki dışarıda birisi ile istemediğiniz halde düelloya girmek zorunda kalsanız ne olurdu? Kitaplar sizlere o rakibin hangi büyüyü yapacağını söylüyor mu? Yada Sizlere çeviklik kazandırıyor mu? Hayır. Bu yüzden kitapları ders saatleri dışında okuyacaksınız. Sizlere daha önce işlemediğimiz bölümleri ödev olarak verecek, bir sonra ki derste iste o bölümde yazan karanlık büyüyle ilgili bir çözüm büyüsü sunmanızı isteyeceğim. İşte bu yüzden arkadaşlar. Kitaplarınızı çanlatalarınıza kaldırın. Asalarını elinize alın ve tahtaya doğru yaklaşın." Herkes sıraya geçerken aklıma çok iyi espri konusu olacak bir şey geldi. Bulanıklar'ın böcürtü ne olurdu acaba? Hmm? Safkan, karanlık bir büyücü mü? gülmemek için yanağımın içini ısırmaya başladım ve önümdekiyle arkamdakinin Slytherin olmasına dikkat ederek sıraya geçtim. Böcürtüm için korkmama gerek yoktu. Kendisi en son normal boyutları geçmiş bir böcekti ama şimdi onlardan o kadar korkmuyordum. Köpekler kadar yani... Beni eğlendiren Bulanık meselesi hemencecik bir kenara çekilip yerini vahşi bir köpeğe bıraktı. Titreyip onu aklımdan atmaya çalıştım. Harika, yeni böcürtüm kopek olacaktı herhalde.

"Çok güzel. Böcürtleri yenmek için yapmamız gereken tek şey odaklanmak arkadaşlar. Şimdi sırayla böcürtlerin karşısına çıkacağız. İlk olarak Siz Ms. ......." kafam ismi duyamayacak kadar meşguldü. Kaşlarımı çatmış mat koyu kahve zemine odaklanmıştım. Köpek beni rahatsız ediyordu. Önümdekinin kolunu istemeden sıktım ve gözlerimi kırpıştırdım. Bastet ileri atıldı. Önümde o vardı ve sıradaki oydu! Kafamı toplayıp inceledim. Bastet'in açık teni daha da açılmıştı ve beyazlamaya başladığını düşünüyordum. Rengi solmuştu. Tıkırdayıp turan sandığın önünde durup asasını uzattı. İçinden çıkan yoğun siyahi bulut önce havada dolandı, hemen sonra yerde yatan ölü bir bedenin şeklini aldı. Benim bedenimin şeklini. Arkamda gelen tiz çığlıklarla sıçradım ve büyümüş gözlerle kendime bakmaya devam ettim. Dudaklarıma kadar beyazdım, avuç içlerim havaya bakıyordu ve yüzüm en ifadesiz şeklini almıştı. Bu gerçekten ürkünçtü. Bastet önce gözlerini kırpıştırdı, sonra titreyen elini böcürt-bana doğru uzatıp kaygısız bir sesle "Riddikulus!" dedi. Ölü bir sürüngene dönüşüp ardından kayboldum.

İşte bunu hiç bilmiyordum. Bastet'ın böcürtünün sevdiği insanları ölü görmek olacağı aklımın ucundan bile geçmezdi. O küçükken bir aile kaybetmişti ve bu konuda güçlü olduğunu sanırdım. Yerine oturmadan önce duyamadığım halde "Üzgünüm" diye mırıldandı. Daha şaşkınlığımı atamadan sıra bende olduğu için ortaya gittim ve beni izleyenlere başımı çevirdim. Hepsi endişeli bir şekilde bana bakıyordu. Kendime bakabilsem ben de endişeli bakardım. Az önce ölü halim yerde uzanıyordu! Sandık önümde titremeye başladı. Daha da şiddetlenince profesör onu açıp siyah bulutu saldı. Bacaklarımı jöle gibi hissetmeden hemen önce böcürt boyu belimi aşan, son derece kızgın ve dişlerini daha fazla gösteremeyeceğinden emin olduğum koca bir kurt köpeği halini aldı. Köpek ağzından salyalar saçarak bana ilerlerken ben de geri adım atmaya başladım. O kadar kızgındı ki her an beni parçalayabilirdi. Böcürtüm değiştiği için ve yeni böcürtümle ilk kez karşılaştığımdan onu nasıl düşüneceğimi bilemedim. Tam önümde duruyordu. Sırtım duvarla birleşince elimi gözümün önüne kapatıp "Riddikulus!" diye çığırdım. Hayatımda daha fazla korkabilir miydim, bilmiyorum. Bu koca köpek nereden geldiği belli olmayan bir iple ayak bileklerinden bağlandı ve tavana asıldı. Sırtı yere doğru bakarken boğazından sızlanma sesleri duyuldu ve çaresizce debelendi.


"Evet, evet. Çok güzel. Sizleri tebrik ediyorum. Hepinizi kutluyorum. Birçok kişi bunu başaramaz. Görüntü karşısında korkudan kıpırdayamaz hale gelirdi. Hepinizi tebrik ediyorum. Bravo. Şimdi bir gönüllü alabilirsem... Evet.. Gönüllümüz geldiğine göre sıradaki büyü yapmaya başlayabiliriz. Şimdi senden istediğim şey, karşında ki sıraya "Protegresus" demen. Asandan çıkacak olan güç dalgaları seni biraz sarsabilir. Bu yüzden sıkı dur." Gönüllü başarılı bir şekilde büyüyü deneyip sınıfı tatsız bir gürültüyle doldurduktan sonra sıranın bana gelmesini beklemeye başladım. "Çok güzel. İlk defa yapıldığında biraz sıkıntı olabilir. Evet arkadaşlar şimdi sırayla herkes denesin bakalım çok çabuk bir şekilde." Başarılı olanlar, olmayanlar derken sonunda sıra bendeydi. Asamı kaldırıp söylendim "Protegresus!" ama bunu yaparken Bast sırtımı sürtükledi. Masanın savruluş şiddetinde bir değişiklik olmasa da kolum büyü yüzünden titredi ve kısa bir ağrıma seansına başladı. Öne onun yüzünden üşüttüm, şimdi de büyümü bozmaya çalışıyor. Sen bi' ara görürsün Thomas...........

"Sanırım sıra en sonunda yapılan büyülere ve duvara çarpmaya daha fazla dayanamadı....Bu arada arkadaşlar, bu büyüyü insanlar üzerinde kullanmanın yasak olduğunu tekrar hatırlatmama gerek yoktur umarım. Bu büyüyü sizlere zor durumlarda kaldığınızda kendinizi kurtarabilmeniz için öğrettim. Bir başkasının üzerinde kullanmak en az iki yıllık bir Azkaban tatiline hak kazanmak demektir. Bunu unutmayın!. Gelecek dersimizde sözsüz büyü yapmayı işleyeceğiz. Aslında bu konuya daha önce geçmeliydik. Gecikmiş olduğumuz için işleri hızlandırıyoruz. Bu gün öğrendiğiniz ve yaptığınız her şeyi tekrar edin. Protegresus büyüsünü tanırım çocuklar. Uygulanırsa uygulayanı yakalar ve cezalandırılması için elimden geleni yaparım. Ayrıca bu büyünün en çok hangi koşullarda işinize yarayabileceği konusunda bir ödev istiyorum. Yarım parşomen uzunluğunda... Şimdi çıkabilirsiniz. İyi günler arkadaşlar.."

Kitaptan işlemediğimiz halde HEMDE YARIM PERŞOMEN UZUNLUĞUNDA ödev alıyorduk. Bu ne kadar adildi!