Dışarıda çakan şimşeğin etkisiyle gözlerini aniden açı verdi Genç Seherbaz. Gece geçmişte yaşadıkları ve hala korkuyla andıkları geceye oldukça benziyordu. Sarı bukleli saçlarını omuzlarından geriye atarak dudaklarını diliyle ıslattı. Elinde kahve bardağıyla şöminenin karşısında uyuya kalmıştı. Ne zaman çok düşünse göz kapakları ağırlaşıyor ve uykuya dalıyordu.  Diğer özellikleri gibi bu özelliği de varlığını seçtiği mesleğe rağmen korumuştu. Küçük bir cadıyken Seçmen Şapka'nın ona söylediklerini hiçbir zaman anlayamamıştı. Kurnazlığın, oynayacağın oyunlar; sen ve arkadaşların... Senin yerin çoktan belli. Gerçekten de öyle olmuştu, sivri zekâsıyla gayet iyi bir casus olacağını biliyordu. Dört yıldır olduğu yeri değiştirmemiş, kararlılığından hiçbir şey kaybetmemişti. Genç Cadı yıllardır kardeşi gibi gördüğü arkadaşını bu pencere'de bekliyordu. Ona giderse, her şeyi tehlikeye atacağını biliyordu. Hep gelmesini beklemişti, duyduklarının doğruluğunu kanıtlamak için gelmesini. Ve; evinin önünde duran, hiç eskimeyen o bankta Alejandra'nın bedenini görüyordu artık. Hızla malikanesinden çıktı Persephone. Oldukça kararlıydı ve yıllardır duymak istediği tek cümle vardı. Alejandra'nın gözleri ağaçlara öyle dalmıştı ki geldiğini fark etmiyordu bile. " Slytherin'in yüzkarası? " dedi sağına geçerken. Biliyordu ki Alejandra ona böyle seslenecekti ve onun sesini artık duymak için her şeyi yapabilirdi. Arkadaşının ona dönen gözleri oldukça kararlıydı. Onun birçok canı almasına şaşmıyordu. Alejandra, ölen topluluğun intikamını tek başına almış ellerini oldukça kirletmişti amacı uğruna. " Kendini tanıtmakta oldukça açıksözlüsün. Merhaba, Slytherin'in yüzkarası. " Duyduğu söz karşısında gülümsedi Persephone. Her zaman haklı çıkmazdı ancak, haklı çıktığı zamanlarda oldukça samimi bir gülümsemeyi hediye ediyordu dünyaya. Alejandra'nın rüzgarın etkisiyle uçuşan saçlarına baktı. Uzundu... en az çektikleri acının derinliği kadar uzatmıştı saçlarını Alejandra. İsmini ne kadar çok duyduğunu anımsadı toplantılarda. Bulunduğu an öldürülecek arkadaşına bakarken, gülümsemesi kayboldu aniden. Yanına oturdu, ancak fazla kalamayacağını biliyordu bu bankta. Birlikte görülmemeliydiler, görüldükleri zaman oynayacakları tiyatroya bile hazırlanmıştı oysa. Sahte bir düelloya.

" Neden bu kadar geciktin sevgili Alejandra? Neredeyse, kendimi bu hayata alıştıracaktım. "