" Gerçekten. " Gri gözlerimi usulca solumda oturan binadaşıma çevirdim. Nereden geldiğimizi bilmediğim bu konudan kurtulmak istercesine, " Her neyse, " dedim. Muhtemelen günlerce düşünsem türlü ruh hastalıklarına sahip olabileceğini ancak umabileceğim kızın bana daha farklı bir sorunu olduğunu söylüyordu. Benim için kesinlikle tuhaf bir durumdu. " hufflepuff'lardan böyle tuhaflıkları hep beklerdim zaten. " Büyük bir özensizlikle kurduğum cümlem bittiğinde Odyse beşinci katta beni kütüphane gibi loş bir ortama geri dönmek için yalnız bırakmış ve bana tek başıma Teras'a ulaşmaktan başka da yapacak bir şey bırakmamıştı. Yaz'dan kalma bir şarkıyı mırıldanarak yukarıya çıktığım esna da, henüz ismini on dakika önce sarf ettiğim Hufflepuff'ı görmemle sessizleşmiş bir köşeye sinip öylece genç kızı seyretmiştim. Böylesine güzel bir fiziğe sahip şu kızın bir ben mi lezbiyen olabileceğine inanmıyordum yani? İçimde oluşan gene de bir şansımı denemeliyim isteğine umarsızca kulak asarak yalnız başına Teras'a giren kızı takip ettim. Quidditch maçların da, derslerde kızlar tarafından süzülmekten hoşlanıyor olabilecek birine benzemiyordu aslında. Adımlarımın çıkarttığı sesleri duyup varlığımı hissetmesini umarak yanına doğru yürüdüm. Dışarıda aydınlık gökyüzünün altında uzanıp giden bir vadi, Hogwarts'da ise muhtemelen lezbiyen olan bir bina başkanını etkilemeye çalışan bir Slytherin vardı. Kendimi maça bir sıfır galip başlamışcasına büyük bir rahatlıkla kızın oturduğu ahşap banka bıraktım. Yanına muhtemelen bir Slytherin ya da erkek oturduğu için rahatsız olacaktı ama, bunu umursayan kimdi ki? Kalkamaması için -belkide oldukça yanlış davranarak- sağ elimle bileğini tutup kızın bana dönmesini sağladım. " Merhaba, tatlı şey? " Deniz mavisi gözlerine bakarken, içimden aslında geçen soru bu değildi. Gerçekten lezbiyen olup olmadığını hemen sormanın çok kabaca olacağını düşünüyordum sadece. Ama çoktan bileğinden onu yakalayarak ve hitabımın seviyesini alçaltarak, zaten kabalık etmiş olduğumu fark ettim. Öyleyse, bu kadarı yeterliydi. Cevap vermesine fırsat bırakmadan, " Terastasın, yalnızsın ve çokta güzelsin. " dedim haddimi aşarak. Bileğinden tuttuğum kolunu yavaşça kendime doğru çektim ve, " Farklı olduğunu duydum. " diyerek tamamladım yarım bıraktığım cümlemi. Direkt lezbiyen misin? diye sormaktansa, böyle girişmek daha uygundu. Şahsen, eğer gerçekten de öyleyse ne halt yemeye buraya geldiğimi bilmiyordum. Sinirlenip sinirlenmediğini anlayabilme umuduyla, ellerimle saçlarını geriye doğru attım ve gökyüzünde salınan güneşin aydınlattığı genç yüze baktım. Öfkeli olabilir miydi?