Hava kararmıştı ama neyse ki dışarıya çıkış yasağı başlamamıştı. Matthew denen çocuğun elinden kurtulur kurtulmaz Ortak Salona gittim ve Joyce'a iksirden ek ödev aldığımı söyledim. Sonra onu çekiştire çekiştire ünlü Mızmız Myrtle'ın tuvaletine götürdüm. Şimdi boşboş ve kocaman tuvalette sadece ikimiz vardık. Neyse ki eşyaları toplamadan önce kazanımı buraya getirmeyi akıl etmiştim. Altında büyülü bir ateş yanıyordu.

" Hadi bakalıım, kolları sıvayalım. "

dedim pis pis gülerek olanlardan habersiz Joyce'a. Kutuyu açarken nefesimi tuttum. Yapacağım şey tarifi yanlızca kütüphanenin yasak bölümünde bulunan Çok Özlü İksirdi ve bu iksir için 21 gün ağır ağır pişmiş Zar Kanatlı Sinekler gerekiyordu. İksir deposunda hazır pişmiş sinekler bulduğum için şanslıydım. Ama şapşal Rhydderch kutuyu elimden kaptığında içeriden bir kırılma sesi duymuştum. Neyseki korktuğum başıma gelmemişti. Zar kanatlı sineklerin tüpü sapa sağlam duruyordu. Kırılan içinde bir kertenkele kuyruğu olan tüptü, kırılması birşeyi değiştirmemişti. Malzemeleri çıkarıp hızla kazanın yanına dizdim; Zarkanatlı sinekler, sülükler, iki boynuzlu bir atın boynuzunun tozu, çobandeğneği, dolunayda toplanmış hardalotu , yüzülmüş doğranmış kanguru derisi ve kertenkele kuyruğu. Kuyruk, içen kişinin kertenkeleye dönüşmesi içindi. Ellerimi heyecanla ovuşturup kutudan çıkardığım parşömene aceleyle karaladığım talimatlara göre birkaç malzemeyi kazana attım. Asamın ucunu kazanın üzerinde gezdirerek sihirle karıştırıyordum iksiri.

" Hadi Joyce, diğerlerinide sen at. Eee - bunu Profesör Rheanna yazdı. Şu parşömeni. Ödevim için. Ben sürekli karıştırmalıyım, bu yüzden sen malzemeleri koymalısın. "

Arkadaşıma masum masum bakarken iksiri karıştırmaya devam ettim.

Ortak salondaki koltuklara gömülmüş Dırdırcı'nın son sayısını okurken Roxanne telaşlı bir şekilde yanıma geldi ve ek iksir ödevi aldığını söyledi. İksire ilgisi olduğunu hissediyordum ama bu derece olduğunu bilmiyordum. Yardımımı istedi, memnuniyetle kabul ettim.

Mızmız Myrtle'ın tuvaletine geldiğimizde mutlulukla "Hadi bakalım, kolları sıvayalım." dedi. Açıkçası ne yapacağımızı merak ediyordum. O yere bağdaş kurarak oturmuş malzemeleri çıkarırken ben ifadelerle dolu yüzünü inceliyordum.

Parşömene bakıp kazana attığı malzemeler tanıdık geliyordu. Kafa karışıklığımı fark etmişti ve nedense vazgeçmemem için hemen başlamak istiyormuş gibi görünüyordu.

" Hadi Joyce, diğerlerinide sen at. Eee - bunu Profesör Rheanna yazdı. Şu parşömeni. Ödevim için. Ben sürekli karıştırmalıyım, bu yüzden sen malzemeleri koymalısın. "

Bir şey sormadım. Zaten bozuk olan moralimi daha fazla bozmaya niyetim yoktu. Çıkan buharları izlerken bana çok tanıdık gelen bu malzemeleri hatırladım. Roxanne çok özlü iksir yapıyordu ve ben yardım ediyordum. Çok özlü iksir yapması suçtu. Zaten tarif o yüzden sadece kütüphanenin yasak bölümünde vardı.

Ama bildiğim tek bir şey var, eğer bir Slytherin gizli bir şey yapıyorsa ve bunun bilinmesini istemiyorsa, sesini çıkarma.

O zaman tadını çıkarmaya karar verdim. Neşeyle sohbet etmeye başladım.

"Çok güzel kokuyor. Ne yapıyoruz şu an?"

"Çok güzel kokuyor. Ne yapıyoruz şu an?"

Şüpheyle kafamı kaldırıp Joyce'un yüzüne baktım. Bu tarifi çoğu öğrenci, düzeltiyorum, çoğu Slytherin bilirdi. Çünkü yasak ve bir o kadar da kullanışlı bir iksirdi.

" Kertenkele " dedikten sonra duraksadım ve sırıttım. " Ödevime göre istediğim özü katabilirim iksire. Bende kertenkeleyi seçtim çünkü, ee, depoda bunu buldum. O yüzden yani. "

Belkide Joyce durumu anlamıştı ama o sesini çıkarmadığı sürece bende çıkarmayacaktım. Joyce kazana bir kaç malzeme daha atarken iksirin dumanı yoğunlaştı. Kokusunun eski güzelliği kalmıyordu ama çok kötü kokuyorda sayılmazdı. Clary'e nasıl içirecektim bunu? Büyük Salonda içeceğine katabilirdim mesela. Acaba okul açıldığından beri Antonio ile görüşmüşler miydi? Onları beraber görecek olursam büyük ihtimalle kavga çıkarırdım çünkü İtalya olayı yüzünden kavgalıydık ve biz o günden beri görüşmüyorduk.

Aniden kalbimin üzerine çöken üzüntüyü yüzüme yansıtmamaya çabalayarak gülümsedim.

" Umarım doğru olur, sonuçta binamız puan kazanacak. "

diye mırıldandım Joyce'a bakmadan.

Bir koridordan geçerken tuhaf hoş bir koku dikkatini çekti. O tarafa doğru yöneldi. Kokuyu takip edince bir tuvaletin önüne geldi. Koku oldukça cezbediciydi. Üstelik bozuk tuvaletten geliyordu. Bozuk olan kızlar tuvaletinden. Etrafına bakıp: "Buraya girerken yakalanırsam çok garip olur" diye düşündü. Ama içerideki kokunun nereden ve neden geldiğini bulmalıydı. İksir kokusuydu bu.

Kapıyı açıp içeri girdi. Derin bir soluma sesi duyunca sola baktı. Duvar dibinde iki kız (onlar sınıf arkadaşıydı. Gerçi adlarını bile bilmiyordu) bir kazanın başına oturmuş bir şeyler yapıyordu. Manzara karşısında Mete'nin nutku tutuldu. Kendine küfretti.
"Neden meraklı olmalıydım ki?" diye düşündü ve kısa bir an kızlara baktı. Sonra:
"Ben şey... Gitsem iyi olur" dedi. Tam çıkacakken...

Joyce'un malzemeleri atmasını izlerken aniden kapıdan bir ses geldiğinde yerimden sıçradım. Birisi içerideydi ve bize bakıyordu. Lütfen profesör olmasın diye içimden dua ederken kafamı çevirdim. Ah, şu yeni çocuktu.

" Ben şey... Gitsem iyi olur "

Önce sesimi çıkarmamayı düşündüm ama sonra endişelendim. Şölende Profesör Rheanna bayıldığında çok paniklemişti. Aralarında bir akrabalık vardı belkide. Gidip ona herşeyi yetiştirmesini istemezdim. Bu yüzden, oda oyunuma dahil olmalıydı. Ayağa fırladım ve kapıya koşarak kolunu yakaladım. Elimden geldiğince sıcak bir gülümsemeyle yüzüne baktım.

" Gitme, otursana şöyle... Bizde ödev yapıyorduk. Daha doğrusu benim ek ödevim, Joyce bana yardım ediyordu. Bu arada bende Roxanne. Senin adın ne? "

Bunları söylerken çocuğun kolunu yumuşak bir şekilde tutmuş kazana doğru yürüyordum çünkü fikrini değiştirip gitmesini istemiyordum.

Metehan kız gelip kolunu tutunca şaşkınca bakakaldı. Kız kolunu yumuşak bir şekilde tutmuş çekiştiriyordu.
Kız çok tatlı bir gülümsemeyle yüzüne baktı.

" Gitme, otursana şöyle... Bizde ödev yapıyorduk. Daha doğrusu benim ek ödevim, Joyce bana yardım ediyordu. Bu arada bende Roxanne. Senin adın ne? "

Çok masum görünüyordu. Metehan'a öyle bakınca kekeledi:

"Me.. Metehan. Ne.. Na-Nasıl bir ödev bu?" İksirlerle arası oldukça iyiydi. Daha önce ki iksir profesörü:
"Evlat Sende yetenek var. Bunu görüyorum. Muhteşem bir iksir ustası olabilirsin. Harika bir doğaçlaman var. Nane filizi ha. Bu benim bile aklıma gelmezdi. Yerimi zamanı geldiğinde sana bırakırım" demişti.

Düşününce "Hem ne olacak eski okulda da çok kural çiğnedim ben. Burada durum niye farklı olsun ki?" diye düşündü. Joyce dediği kıza bakıp gülümsedi. Bu ikisi ilk geldiği akşam kendine dostça davranan kızlardı.

"Umarım doğru olur, sonuçta binamız puan kazanacak."

Roxanne solan yüzünü, üzüntüsünü, öfkesini fark etmediğimi sandı. Sesimi çıkarmadım. Zaten iyi değildi..

Konsantre olmuş bir şekilde çalışırken açılan kapı kısa süreli sıçramama neden oldu. Gelen bir profesörse çıramız yanacağa benziyordu.

" Ben şey... Gitsem iyi olur "

Ah, neyse ki sesin sahibi bir slytherin'di. Profesör veya korkak gryffindor'lardan olmadığına sevinmiştim.

Ben yapacağım işe devam ediyordum, Roxanne ise oyununa iyi hazırlanmıştı. Çocuğun gitmesine izin vermek gibi bir hata yapmadı. Yanına gitti ve tanışma faslından sonra tedirginliği biraz olsun azaldı. Çok gergindi ve bu iksir tutmazsa daha da gergin olacaktı.

Ayıp olmaması için yeni gelen ve tuvalete giren çocuğa selam verip, Roxanne'a baktım. Onun yanında çalışabilecek miydik?

Kaş-göz işaretlerimi anladığıma emindim. Nasıl olsa bir Slytherin'di. Sonuçta zeki bir kız.

Gözlerim hemen Joyce'un yüzüne kaymıştı çünkü tepkisini merak ediyordum. Oda benim gibi endişelenmiş olmalıydı. Yüz ifadesinden ne düşündüğünü bile anlayabiliyordum. Sorun yoktu bence, bu çocuğu iksir dersinde kendinden emin bir şekilde çalışırken görmüştüm. Belki yardımı bile dokunurdu. Joyce'a sorun yok der gibi baktım ve başımı salladım.

" Me.. Metehan. Ne.. Na-Nasıl bir ödev bu? "

Adı bir garipti. Ama bunu birazdan sorabilirdim. Kazanın yanına çöktüm ve kaşlarımı kaldırarak tereddütte görünen çocuğa baktım.

" Memnun oldum Metehan. "

Adını söylemek zordu. Devam ettim.

" Şeey, ee, çok özlü iksir. Sence doğru gidiyor mu? "

Kazana emin olmayan bir bakış attım.

Kazana şöyle bir baktı. "Çok özlü iksir." diye düşündü. Bu iksiri daha önce yapmıştı. Bir sene önce. Dördüncü sınıftayken. Kazanın yanına çömeldi ve:

"En son hangi malzemeleri kattınız?" diye sordu.
Kazanı karıştırmaya başladı. Bir yandan da düşünüyordu.
"Bu işte başka bir şey var. Bu ödev olamaz."Başını kaldırıp Roxxanne'e baktı.

Joyce en son ne kattığımızı söylerken ben Metehan'ın kazanı karıştırmasını izliyordum. Doğru olmak zorundaydı, Clary'i kertenkeleye çevireyim derken öldürüp Azkabanı boylamak istemiyordum doğal olarak.

" Ee Rox, son olarak ne katıyoruz? "

Çenemi sıvazladım.

" Şu iğrenç kertenkele parçalarını. "

Yüzümü buruşturarak kertenkele parçalarını kazana boşalttım. Rengi aniden değişmişti ve yoğun bir duman bulutu yükselmişti. Elimi yüzümün önünde sallayarak öksürdüm. Sonra istemeyerek kazana eğildim.

" Acaba oldu mu? "

diye mırıldandım kendi kendime kaşlarımı kaldırarak.

En son malzemeleri de içine atınca şöyle bir karıştırdı. İksirin yüzeyine baktı. Parşomende yazılanları okudu.

Roxxanne'nin " Acaba oldu mu? " diye mırıldandığını duydu.Gözlerini parşömenden ayırmadan cevap verdi.

"Hayır daha değil. Bir kaç gün ateşte pişmesi gerekiyor. Ayrıca bir iki malzememiz eksik. Neyse ki o malzemeleri kazana atmamıza daha var. Onları da temin etmemiz lazım. Rheanna'dan isteyebilirsin. Yada ben isterim. Şimdilik yapabileceğimiz bir şey yok Roxx. " dedi.
"Bu iksiri burta ortada bırakamayız. Ayrıca bu tuvalet niye bozuk?" dedi Metehan merakla. İksiri şöyle bir kokladı. Yüzünü buruşturdu. Şimdi kokusu değişmeye başlamıştı. Kahverengi çamurumsu görünüyordu.
"Cıvık çamur. Iygh"

Metehan'ın Profesör Rheanna'nın adını anmasıyla irkilmiştim. Aceleyle ona döndüm.

" Yok yok, ondan birşey isteme. Bana dedi ki, malzemeleri depodan alabilirmişim. Eğer eksik olanları söylersen gidip alabilirim. Onu rahatsız etmemeliyim yoksa ödevin bir anlamı kalmaz. "

O kadar hızlı konuşmuştum ki nefes nefese kalmıştım. Sonra iksire göz attım. Baştaki güzel kokudan da görüntüden de eser kalmamıştı. İçimi çektim.

" Bunu böylece bırakmamız mı gerek yani? O zaman kapıya büyü yapmalıyız ki bizden başka kimse girmesin. Kazan devrilmesin falan diye yani. "

Sonra kapı için bir büyü düşünmeye başladım. Alahomora ile açılamayan ve odayı mühürleyen Colloportus büyüsü vardı ama yapabilir miydim bilmiyordum çünkü derste görmemiştim. Yanlızca bir kitapta rastlamıştım.

"Rox kapıyı büyülemeye gerek olduğunu sanmıyorum. Hem çok dikkat çeker. Şurda ki tuvaletlerden birinin içerisine koyalım. Ne de olsa hepsi bozuk. Buraya kimse gelmiyor. O koyduğumuz tuvaletin kapısını mühirleriz.

Eksik malzemeler çok değil. Bir sülük gerekiyor. Tek boynuzlu atın boynuzu. Hay aksi. Bu özellikle zor bulunan bir malzemedir. Neyse. Bu iş kolay olmayacak hanımlar. He fırsatta gelip kontrol etmemiz gerekecek. Burda anlamadığım bir malzeme var. Çeviremiyorum. Bu nedir?" dedi parşomeni Roxanne'e uzatıp göstererek.