Geçen gece yaşadığım kurtadam saldırısına rağmen hala Karanlık Orman'ı seviyordum. Hem bugün Dolunay'da yoktu. Üstümü giyinip hemen dışarı çıktım. Hava karlıydı, tüm Hogwarts bembeyaz bir örtünün altında kalmıştı. Cübbemin içine günlüğümü koymuştum ve birde tüy kalem. Hızla Karanlık Orman'a doğru yürüdüm. Ormanın girişine geldiğimde bir an duraksadım, ama sonra devam ettim. Yeterince derinlere gittikten sonra durdum ve bir ağacın dibine oturdum. Yerde kar vardı, donmuştum ama sonuçta yanımda minder, koltuk, sandalye gibi birşey getiremezdim. Zaten bir süre sonra alışmaya başladım. Günlüğümü çıkardım ve yazmaya başladım. Nasıl mümkün oluyordu bilmiyorum ama ormandan çok keskin bir parfüm kokuyordu. Yine de çok hoş kokuyordu, tekrar koklamayı istedim. Havayı içime çektim ve artık parfümden başka birşeyin daha koktuğunu fark ettim. Kan kokuyordu! Hemen günlüğümü cübbemin içine geriye koydum. Sonra hızla ayağa kalktım, etrafıma bakındım. Etrafta ne bir ses, ne de başka birşey vardı. Etrafıma bakınmaya devam ediyordum. Ormandan bir an önce çıkabilmek için koşmam gerektiğini biliyordum ve geldiğim yöne doğru döndüğümde yanlız olmadığımı fark ettim. Tam önümde bembeyaz teni, kırmızı gözleri ve sivri dişleri olan bir vampir duruyordu ve yüzüme bakıyordu. Çok korktum ama kıpırdamadım. Yüzüne bakıyordum, o kırmızı gözlerine... Sanki gözlerinden ateş çıkıyordu. Bir anda başımı yana eğip boynumu ısırmaya başladı. Canım çok yanıyordu ama bağıramıyordum. Sesim çıkmıyordu. Hemen asamı çıkardım ve kendimi zorlayarak "Sersemlet!" diye bağırdım. Vampir büyü yüzünden birkaç metre ileriye uçmuştu. Asamı ona doğru tutuyordum ama bende sersemlemiştim. Ben ona büyüyü yapana kadar çok fazla kan kaybetmiştim. Ayakta zor duruyordum, ama dayanmaya çalıştım. Ona "Hemen git buradan! Sana zarar vermemi istemiyorsan git!" diye bağırdım. Aslında bu tam da bağırmak sayılmazdı, konuşmakta zorlanıyordum. Onun ne yapacağı görmek için beklerken boynumu tuttum. Çok acıyordu...

"Ah canım, kim kime zarar verecek acaba çok merak ediyorum." demişti. Kendime güvenim tamdı, kendimi korumak için her büyüyü yapabilirdim. Yine de ona zarar vermeyi istemiyordum ve yapmayı planladığım şey onu bir tavuğa dönüştürmekti. Ama söylediklerinden sonra hızla bana doğru gelip ellerimi tuttu. Tekrar kanımı emmeye başlamıştı. Artık çığlık atabiliyordum. Birinin çığlıklarımı duyup bana yardıma gelmesini umuyordum. Vampir beni ellerimden yakaladığı için büyü yapamıyordum. Kanımın çekildiğini hissediyordum ve gittikçe daha da sersemliyordum. Kimse beni duymuyordu ve bu yüzden az sonra büyük ihtimalle ölecektim...

Yatağımda oturuyordum. Uyumuyordum, elimde kitabım açık kitabımı okuyordum. Asamdaki ışık sürekli kapanıyordu, bende sürekli açıyordum. Adeta bir savaş içinde gibiydik. En sonunda bu işten canım sıkıldı, kitabı kapattım ve yatağımdan ses çıkarmadan kalktım. Üstüme cübbemi giydim, yanıma asamı aldım ve tahmin ettiğiniz gibi, doğru Yasak Orman'a. Onca başıma gelen şeyden sonra bile bir ders çıkarmamıştım ve hala Yasak Orman'a gidebiliyordum. Buranın nesini seviyordum, bilmiyorum. Fakat burayı gezmek hoşuma gidiyordu işte. Orman'da dolaşırken kulağıma "Sersemlet!" diye bir ses geldi. Ya birinin başı beladaydı, ya da birileri antrenman yapıyordu. Asamı çıkardım ve sesin kaynağına doğru yürümeye başladım. " Hemen git buradan! Sana zarar vermemi istemiyorsan git!" dedi birisi. Bu ses bana çok tanıdık geliyordu. Kimdi, kimdi bu kız ? Ah, tabi ki Francesca ! Bu kız hiç akıllanmaz mıydı ? Söyleyene bakar mısınız... "Ah canım, kim kime zarar verecek acaba çok merak ediyorum." dedi diğeri. Bu kesinlikle vampir olmalıydı. Ağaçların arkasından gizlice neler olduğuna baktım. Aman Tanrım ! Francesca ve bir vampir. Vampir, Francesca'nın kanını bitirmeye meraklı gibi görünüyordu. Francesca çığlıklar atmaya başlamıştı. O sırada ağacın arkasında saklanmayı kestim ve bir anda ağacın arkasından çıktım. Asamı vampire doğrulttum ve " Sersemlet ! " diye bağırdım ve vampiri bir kaç metre ileri doğru savurmayı başarmıştım. " Çabuk buradan git. Seni temin ederim ki, bu yapacaklarımın sadece bir başlangıcıydı ! " dedim.

Ölmek üzereydim... Vampir neredeyse tüm kanımı emmişti. Tanıdık bir ses duydum, ama tanıyamamıştım. Vampir aniden birkaç metre ileriye uçtu, beni bıraktığı anda yere düştüm. Ayakta duramıyordum. Çok az gücüm kalmıştı. Kendimi zorluyordum, ayık kalmak için kendimi zorluyordum. Gözlerim biraz ileride duran ve beni kurtaran kişiyi seçemiyordu. Korkmuştum, belki de o da benim kanımı emmek isteyen bir vampirdi. Dediklerini anlamamıştım, diğer vampiri özel gücüyle ileriye fırlatmış olabilirdi. Kim olduğunu öğrenmem gerekiyordu, tüm gücümü kullanarak "Sende kimsin?" diye mırıldanmıştım. Sesim çok az çıkıyordu, eminim beni duymamıştı bile.

Bekledim, ama cevap vermedi. Kim olduğunu söylemedi, bu yüzden daha çok korkmuştum. Bütün kanımın çekilmesine rağmen tüm gücümü topladım ve asamı elime aldım. Vampir diğer kişinin yanına gitmişti. Her ne kadar diğerinden de korkmuş olsam da, iki büyü yapabilecek kadar gücümün olmadığını biliyordum. Büyü yapacağım kişinin en başta bana saldıran vampir olmasına karar verdim. Asamı kaldırdım ve "Entomorphis!" diye gücüm yettiğince bağırdım. Vampir ben bağırdıktan sonra bana döndü, saldırmaya hazırlanıyordu ama sonra birden böceğe dönüştü. Büyümün işe yaramasına çok sevinmiştim. Önce asamı bıraktım, sonra da kendimi. Şimdi kendimi güvende hissediyordum, nedense artık diğerinden korkmuyordum. Sanki onu tanıyormuşum gibi geliyordu, belki de tanıyordum. Belki de Hogwarts'tan biriydi, sadece ben yüzünü görmediğim için tanımamıştım...

"Bana bulaşırsan, başına neler gelebilir tahmin ediyorsundur umarım." dedi ve boynumu tuttu. Aman Tanrım. Kendimi çok çaresiz hissediyordum. Elim kolum resmen hareket edememişti. O sırada Francesca'nın kalktığını gördüm. Asasını kaldırdı ve "Entomorphis!" diye bağırdı. Şu an bir vampirden çok, yerde bir böcek dolaşıyordu. Kısa süre içinde onu takip etmeyi kaybettim. O sırada Francesca'nın yanına gittim ve; " Benim Francesca, Tex. Tanrı Aşkına söyler misin, sen hiç bir şeylerden ders çıkarmaz mısın ? " dedim ve ona yerden kalkması için elimi uzattım.

Tanıyamadığım kişi bana yaklaştı ve "Benim Francesca, Tex. Tanrı Aşkına söyler misin, sen hiç bir şeylerden ders çıkarmaz mısın?" dedi. Çok rahatlamıştım. Elini uzattı ve kalkmama yardım etti. Ancak ben ayakta durmaka zorlanıyrodum. Üstelik vampir onu da ısırmıştı, o da zorlanıyordu. Yürümeye çalışırken, "Bana söyleyene bak..." dedim. Konuşmakta zorlanıyordum, "... sen sanki çok mu ders çıkarmışsın." dedim hafiften gülerek. Kendimi zorlayarak "Farkındaysan sende buradasın." diye ekledim. Yürümeye devam ediyorduk. Çok zor olmuştu fakat neredeyse Karanlık Orman'dan çıkmak üzereydik. Ama çok yorgundum ve güçsüzdüm. "Biraz dinlenelim. Hem Hogwarts'a çok yakınız, birşey olmaz." dedim güçlükle. Sonra bir ağacın dibine oturduk, o kadar kötüydüm ki nefes bile almakta zorlanıyordum. Kafamı tutamıyordum, bende başımı Tex'in omzuna yasladım. Neredeyse uyuyacaktım, zor uyanık kalıyordum.

"Bana söyleyene bak..." dedi. Konuşmakta zorlanıyor gibiydi. "... sen sanki çok mu ders çıkarmışsın." dedi ve güldü. Haklıydı da, onu azarlamaya hakkım yoktu bu sefer. "Farkındaysan sende buradasın." diye ekledi. Francesca güçsüzleşmiş gibiydi. "Biraz dinlenelim. Hem Hogwarts'a çok yakınız, birşey olmaz." dedi. Haklıydı da. Bir ağacın kenarına oturduk. Başını omzuma yasladı. Gözlerinde uykuyu görebiliyordum. " Hadi kalk uykucu. Uykudan önce bir reviri görmemiz gerekiyor." dedim ve ona yerden kalkması için yardım ettim. Bir kolunu omzuma attım ve onu revire doğru götürmeye başladım. " Merak etme, benim durumum şu an senden daha iyi. Seni revire kadar götürebilirim. dedim ve birlikte revire doğru yürümeye başladık.