[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Caroline Wardwick Simon McGreedy.

Yine Ateş Viskisi ve yine kafam güzel. Nedense bu ara Caroline'i kafama taktım, onu nasıl tavlayacağımı düşünmeye başladım ama üç gündün yüzünü gören cennetlik ateşli çıtırın.

Barmene bir işaret çakıp bir viski daha söyledim. Etraf duman altı. Kafam da öyle. Ne zamandır içiyorum, hiçhatırlamıyordum ama dilimin peltekleşmesine bakılırsa adam akıllı sarhoş olmuştum ben. Etrafımdaki bana salça olan kızları bile takmıyordum. Sahi ne olmuştu bana? etrafta bu kadar çıtır varken ben neden duruyordum?

Bu böyle olmayacaktı. Bir kahve söyledim, şimdi kendime gelecektim. O sırada günlerdir beklediğim kişi kapıda belirdi, ya da ben halisünasyon görüyordum.

Kafamda saçma sapan sorular eşliğinde barın kapısından girdim. Ve yine tüm kafalar bana döndü. Sıkılmıştım bu durumdan artık . Evdeki şarap bitmese gelmeyecektim zaten. Süslenme dereği de duymamıştım aslında ama yine de dikkat çekiyordum. Üstümde açık renk bacaklarımı saran kotum , yakası açık pamuklu bir bluz ve deri ceketim vardı.Makyajım da sadeydi. Bana bakmaları beni utandırdı topukluların topuğunda döndüm,başka bir yere gidecektim. Ama o da ne dönerken Simon ı görmüştüm. Şimdi korktuğumu sanacaktı uyuz. Ona doğru yürüdüm. Çakırkeyif olmuştu biraz sanki. Sexapelinden yine de gram kaybetmemişti. İşi inada bindirmeseydim keşke, böyle bir kaybı nasıl göze aldım. Çok sarhoştum herhalde.

-Yine karşılaştık. Bu bir işaret olabilir mi?

sonra söylediklerimden çıkacak anlamı düşünüp kızardım.

-Bu bir işaret değilse eğer, Tanrı'ya isyan edebilirim bebeğim.

dedi.Sarhoş değilmiş ,yanılmışım.


-Şu an bu dudaklara en çok yakışan şey şaraptır bence. Öyle değil mi?

Zaaflarımı biliyor olmalıydı. Şarap içmemi önerdiğine göre.

-Şarap içmesem daha iyi , senin yanında sızmak istemem . Bir iddia var ortada .

Şaka yapıyordum , bir kahkaha koyverdim. Kaba davranmaya çalışıyordum ki benimle yatmak istemesin.Taburem kahkaha atarken eğildiğim için sallanıyordu. Eğilince yakamdan içeri bakması için barmene altın
bir fırsat vermiştim farkında olmadan. Rahatsız oldum .

-Gidelim burdan .

dedim Simon'a. Ay yine yaptım, umalım da yanlış anlamasın. Bu gidişle iddiayı kazanamam.
.

Birden barmen yere kapaklandı ve Simon kolumdan sertçe tutup beni barın tenha bir yerine sürükledi. Ardından da Eiffel 'in tepesine cisimlendik . Rüzgar yüzünden saçlarım önüme düşüyordu.

-İddiayı kaybedeceksin matmazel.


Bunu fısıltıyla ,mükemmel dudaklarını yavaşça kıpırdatarak söyleyip beni arsız hayallere sürülemese olmazdı sanki. Tek kelime etmedim .Bir şarkı geliyordu kulağıma onu dinliyordum. Sonra Simon 'ın delici bakışlarına çevirdim gözlerimi. Tanrım, iddiayı kaybedeceğim.

İnanılır gibi değil,ben ki kaybedeceğim bir iddiaya asla girmem. Bu denli sexy bir adamla böyle bir iddiaya girdim.

O lacivert gözlerine delici bir anlam yüklemiş beni zseyrediyordu. Kolundan tuttuğum gibi Eiffel'in trabzanlarına çektim onu. Karşımızda müthiş bir Paris manzarası vardı. Ona dönüp arsızca gülümsedim:

-Şimdi şarabın eksikliğini hissediyorum işte.

Bir dakika... Böyle zamanlarda büyücüolduğumu unutuyordum. Elimde bir dakika işareti yapıp cisimlendim bir markete ve en kalitelisinden bir bordo şarabı alıp kulenin tepesine geri döndüm.

-Tirbüşonu unutmuşum.

diye gülümsedim ve bir büyü mırıldandım. Mantar kapak fırladı ve Caroline'in ayaklarının dibine düştü. Yanına gelirken şişeyi kafama dikledim. Tadı çok hoştu.

-Aksi gibi kadeh almayı da unutmuşum. Sen de diklemek zorunda kalacaksın. Bak sen şu işe! Dolaylı yoldan beni öpmüş oluyorsun.

Birden beni manzaranın en güzel göründüğü tarafa çekti. Kokusu mükemmeldi , keşfedilmemiş bir koydaki tertemiz bir denizin kokusu gibiydi.


-Şimdi şarabın eksikliğini hissediyorum işte.

dedi ve birden kayboldu . Kokusu burnumda kalmıştı. Döndüğünde elinde bir şarap tutuyordu.

-Tirbüşonu unutmuşum.

diye gülümsedi ve bir büyü mırıldandı. Mantar kapak fırladı ve ayaklarımın dibine düştü. Yanıma gelirken şişeyi kafasına dikledi.

-Aksi gibi kadeh almayı da unutmuşum. Sen de diklemek zorunda kalacaksın. Bak sen şu işe! Dolaylı yoldan beni öpmüş oluyorsun.

dediklerini hiç umursamadım ve şişeyi elnden kapıp hızlıca dikledim. O kadar çok içmiştim ki bir dikişte başım döndü.

-Dolaylı yoldan ha?

dedim ve dudaklarını ateşli bir şekilde öpmeye başladım. Kanım kaynıyordu resmen. Dudakları yanıyordu , dünyanın en ateşli adamı olmalı...
Şarap şişesi elimden düşecek...

Eiffel tutuşmak üzere ben hala şarap şişesini düşünüyorum, tanrım cidden tedavi görmeliyim.

Belimi kavrayıp beni kendine çekti,kokusu beni cezbediyordu. Turistlerin seslerini duyduğumuzda belimi bıraktı,ben de geri çekildim. Turistler birden yanımıza gelmişti. ''Voila '' diye garip bir aksanla bağıran topluca kadın Simon 'dan gözlerini
alamamıştı resmen.Simon yüzümü ellerinin arasına aldı ve gözlerime öyle bir baktı ki. Bir an bana değer verdiğini düşündüm , ama bu mümkün değildi onun tek derdi iddiayı kazanmaktı.
Simon belimi kavrayıp beni sakin bir tarafa çekti -böyle ani hareketler yapmasa olmaz zaten-yüzümü Paris 'e çevirdim.Nefesim kesilmişti , ' Voila' diye bağıran kadına hak vermiştim ,bu harikaydı.

-Ne oldu da fikrini değiştirdin?

Diye sordu arsız bir kahkaha eşliğinde ve sonra fısıldayarak:

-Dayanılmaz cazibeme karşı koyamamak her kadının kaderinde vardır tabi, şaşırmamalıyım.

dedi.
Dengesiz davranıyordu bu kendini beğenmiş sözlerden sonra saçıma masum bir öpücük kondurdu. Bu haketi ne kadar hoşuma gitse de ona bir iyi bi cev vermeliydim.
Utanmaz çapkın , dayanılmaz cazibeymiş. Pekala cazibesini hiçe saymak inkara girerdi ama bu kadar tevazu(!) göstermesine şaşırmamak elde değildi.

Güzel bir yalan atmalıydım, onu ne kadar arzuladığımı öğrenirse bu iddiayı kazanma şansım hiç kalmayacaktı.

''Bir nebze olsun acını dindirmek istedim , çekiciliğime karşı gelmek zor olmalı senin için''

son kelimeleri onun kendini beğenmiş ses tonunu taklit ederek söylemiştim.

Çok çekici olabilirdi,pekala belki çoktan çok daha çekiydi. Ama iddiayı kazaması için bundan fazlasını yapması gerekiyordu.

Turistlerin bana gösterdiği ilgiden rahatsız olup olmadığını görmek için yüzüne dikkatlice bakıyordum. Ufacık bir kıskançlık ibaresi bile görsem onu benim için özel olan bir yere götürecektim. Ama hayır, en ufak bir şey bile yok... Bir de bana derler kadınları et yığını, bir obje gibi görüyorsun diye. Asıl onlar beni öyle görüyorlar.

''Bir nebze olsun acını dindirmek istedim , çekiciliğime karşı gelmek zor olmalı senin için''

Bunu benim kendime özgü kibirli tavrımla söylemesi o kadar çok hoşuma gitmişti ki en az iki dakika boyunca güldüm. Turistler bakışlarını bize çevirip hayran hayran bakıyorlardı. Gülmeyi bitirdiğimde ona dönüp en arsız ses tonumla konuşmaya başladım:

-Ah evet Caroline, vahşi caziben o kadar çok yakıyor ki canımı! Lütfen acımın dinmesine yardım et lütfen!

Turistler iyiden iyiye işi abartmıştı. Sanki dizi izler gibi bizi izliyorlar, üstüne üstlük fotoğrafımızı çekiyorlardı. Bu atmosferden yararlanmayı kafama koymuştum. Ani bir hareketle Caroline'ı turistlere çevirerek yan taraftan beline sarıldım. Kafamı sarı saçlarının üzerine koyup objektife baktım ve:

-Peynir!

Flaş patladı. Ben de kahkahayı patlattım elbet. Turist kadına dönüp teşekkür ettikten sonra Caroline'a:

-Tam bir genç aşık profili çizdik ha, ne dersin?

Tepkisini çok merak ediyordum.

Onun gibi kibirli bir şekilde konuşma çabam komiğine gitmiş olmalı ki gülmeye başladı. Turistlerin sürekli patlayan flaşlarından rahatsız olmuştum. Gözlerimi kısıyordum.

Sonra edepsiz bir tonla:

-Ah evet Caroline, vahşi caziben o kadar çok yakıyor ki canımı! Lütfen acımın dinmesine yardım et lütfen!


dedi. Benimle dalga mı geçiyordu bu utanmaz? Turistler birazdan imza istemeye de başlayacaklardı ,iş çığrından çıkmıştı resmen . Simon'a fark ettirmeden onun fotoğrafını çeken kızlara kızgın bir bakış attım.

Turisler hala fotorafımızı çekiyor ,bizi izliyorlardı. Birden Simon beni objektiflere çevirdi ve elini belime dolayıp çenesini başıma koydu, hareketin aniliği Simon'un kokusu ve bana bu denli yakın oluşu başımı döndürmüştü.

-Peynir!

dedi sırıtarak ve flaş patladı , ne kadar şaşkın ve komik çıktığımı tahmin ediyordum.

-Tam bir genç aşık profili çizdik ha, ne dersin?

dedi, kaşlarımı çattım beni bir oraya bir buraya sürüklemesi hoşuma gitmemişti.

-Beraber fotoğraf çekinmemizi istesen yeterliydi Simon . Beni bir oraya bir buraya sürüklemeyi kes.


İki aşığın kavga ettiğini sanan masum turistler iyice heyecanlanmıştı. Simon'a çok kızgındım ,benim bir iradem vardı bu yaptığı sadece saçmalıktı. Gözlerimi gözlerine diktim ve bir özür bekledim. Aslında kızmamın sebebi bu yaptığının hoşuma gitmesiydi.

Bunun hoşuma gitmesi hoşuma gitmemişti. Ben ondan hoşlanmamalıydım , o zampara, züppe ,ciddiyetsiz biriydi ve benimle uğraşmasının sebebi iddayı kazanıp egosunu tatmin etmekti . Ona bu tatmini yaşatamazdım. Muggle ların yanında cisimlenemeyecegimden merdivene doğru yürüdüm. Mankenlere özgü yürüyüşüm kalabalığın bir kez daha coşmasına sebep olmuştu.
Giderken söyleniyordum:

-Kendini beğenmiş herif, burnu havada zampara. Mugglelara dua etsin onlar burda olmasaydı ...

Bu söylediğim tam bir palavraydı , mugglelar olmasaydı da ona zarar veremezdim. Ona nasıl zarar verebilirdim ki?

Kafamda resmen bir çatışma vardı. Bir yanım ona kıyamıyordu bir yanımsa ondan öldüresiye nefret ediyordu. İşte buna kıskıvrak ele geçirilmek denir.
Beynimin tamamını ele geçirmişti. Şu an beynim tamamen onunla meşguldü.

Arkamdan bir el beni kolumdan yakalayıp hızla kendine çevirdi. Bu Simon'dı ,kızgın bir şekilde:

-Siz kadınlar nasıl ima ettiğim şeyin orasını burasını büküp yanlış anlamayı başarıyorsunuz?

Neden bahsediyor olabilirdi ?

-Seni sevdiğimi her ima edişimde beni yerin dibine gömüyorsun!

Gözlerinde şimşekler çakıyordu ve bağırarak konuşuyordu.Kollarımı sıkıyordu , söylediklerinin şokuyla titredim. Beni sevdiğini mi söylemişti? Bu ihtimal hiç aklıma gelmemişti. Öz annem bile beni sevemeyip terk etmişken herhangi biri beni gerçekten sevebilir miydi? Gözlerimde biriken yaşları görmemesi için bakışlarımı kaçırdım.Ağzımı açacakken devam etti.

-Madem umursamıyorsun, o zaman zamparalık hakkımı başka kollarda arar, seni de bir şekilde unuturum!

O an kendimden nefret ettim. Ona bu acıyı çektirmeye hakkım yoktu. Artık hakim olamadığım yaşlar çeneme doğru süzülürken. Yıkık dökük bir fısıltıyla :

-Ben... Ben gerçekten üzgünüm. Bu nasıl mümkün olabilir ? Simon sen yani gerçekten. Beni affet , bilemezdim .

Ruhum kıvranıyordu. Ve söylediklerim sadece saçmalıktı. Birinin beni sevebileceğini hiç sanmazdım , şaşırmıştım hem de çok fazla.

-Simon lütfen ...

Tamamlayamamıştım cümlemi. Simon lütfen beni sevme diyecektim. Çünkü sevgisine nasıl karşılık vereceğimi bilmiyordum. Sevgi görmeyen biri nasıl sevebilir ki? Kendime acımıyorum, kendimden nefret ediyorum. Dizlerimin bağı çözülmüştü ve gözyaşlarıma hakim olamıyordum.

Birden ona sarıldım ve yüzümü omzuna gömdüm. Kendim bile zor duyduğum bir fısıltıyla :

-Seni seviyorum .

dedim daha önce birine hiç söylemediğim kelimelerdi bunlar . Kalbim öyle hızlı atıyordu ki ...