Kızgınlığıma şaşırmıştı besbelli. Ona bağırmak istemememe rağmen kendime hakim olamamak beni delirtiyordu. Az önce ona ilanı aşk ettiğime inanamıyordum. Dahası bunu kendime itiraf edebildiğime inanamıyordum. Arkamı dönüp gidecekken belli belirsiz bir fısıltı duydum:

-Ben... Ben gerçekten üzgünüm. Bu nasıl mümkün olabilir ? Simon sen yani gerçekten. Beni affet , bilemezdim .

Bunu anlamıyordum işte! Neden Simon McGreedy'nin birini sevmesi bu kadar tuhaf bulunuyordu? Neden kalpsiz biri olarak görülüyordum? Halbuki beni kullanan kadınlardı. Ben onlara istemedikleri hiç bir şey yaptırmadım. Bir hışım geri döndüm. Bir şeyler daha söyleyecektim ki Caroline'in yanaklarından akan sicim gibi yaşları fark ettim.

-Simon lütfen ...

Simon lütfen ne? Söyle artık da ikimiz de rahatlayalım!

Dilim tutulmuş öylece Caroline'a bakıyordum. İlk defa bir kadının gözyaşları beni bu denli etkiliyordu. Birden hiç ummadığım bir anda boynuma sarıldı ve yüzünü omzuma gömdü. O an gerçekten içim acıdı onun o haline. Titrediğini hissedebiliyordum. Usulca beline sarıldım. Öylece gözyaşlarının dinmesini beklerken bir mırıltı işittim. Kaşlarımı çatmış ne anlamı olabilir diye düşünürken geri çekildim ve iki elimle Caroline'ın yüzünü kavradım. Gözyaşlarını sildikten sonra fısıldadım:

-Ne dedin sen?

Gözyaşlarım birbiri ardını akıyor, boğazımdaki düğüm konuşmama engel oluyordu. Simon önce tereddüt etti , ama sonra belime sarıldı. Küçük bir kız çoçuğu gibi tiriyordum. Az önce söylediğimi duymamış olacak ki geri çekildi , yüzümü ellerinin arasına alıp gözyaşlarımı sildi. Az önce bağırdığı için ürktüğümü sandığından fısıldayarak sordu:

-Ne dedin sen?

Utanmıştım açıkçası ve ona bunu tekrar söyleyebilir miyim emin değildim. Onu seviyor muydum ? Öncelikle kendime bunu itiraf etmem gerekecekti sanırım. Sanırım evet seviyordum , ama böyle birden sevilmez ki? Yani sevilmez herhalde. Onu sevip sevmediğimi nasıl anlayacağım? Bir kitapta okumuş olduğum sözler geldi hatırıma:

İnsan niçin sever ? Dünyada tek bir varlık tanımak ,kafamızda tek bir düşünce, kalbimizde tek bir istek ,dudaklarımızda tek bir isim yaşatmak. Garip bir şeydir bu; öyle bir isim ki kaynaklarından fışkıran su zerreleri gibi ruhumuzun derinliğinden dudaklarımıza kadar yükselir...

Bunları düşünürken istemsiz olarak ismini fısıldamıştım:

-Simon...

Bu ona aşık olduğum anlamına geliyordu. Benim ruhumun derinliklerinden yükselen isim onundu , onun. Kafamı kaldırıp gözlerimi gözlerine kenetledim . Tüm tereddütlerden arınmış bir şekilde :

-Seni seviyorum.

dedim. Dinleyicilerimiz alkışlamaya başlamıştı. Bense onun tepkisini bekliyordum.

Bir an için-çok kısa bir an olduğunu vurgulamalıyım- şaşkın şaşkın suratıma baktı . Ama kendini beğenmiş tavırlarına hemen geri döndü.

-Beni sevmek tüm kadınların kaderinde var ama benim tarafımdan sevilmek...

Bu kadar da küstah olunmazdı ki. Biraz yaklaşıp belime sarıldı. Arsızlığın da bu kadarı, gerçi bunca insanın içinde yapmadığımız kalmamıştı. Utanma yeteneğimi kaybettim sanırım.

-İşte bunun için çok özel biri olmak gerekir tatlım.

Eğilip beni öpmeye başladı . Sanki düşüncelerimi okumuştu da ''Arsızlık dediğin böyle olur ''diyordu. Ben ona kendimi iyice kaptırmışken geri çekildi. İşte bu haksızlıktı. Neden bunu bana süreki yapıyordu? Kulağıma eğilip fısıldadı:


-Benim kalbimin VİP'si olarak seni locaya alalım mı ne dersin sevgilim?

Sevgilim sözcüğü dikkatimi çekmişti. Bir daha söylemesini istiyordum ama bu isteğimi dile getirmem çok komik olurdu.

-Sorman hata!

dedim ve kıkırdadım . Seyircilerimiz çok üzülecekti bu duruma.

Birden beni kimsenin olmadığı bir tarafa çekti ve bir ormana cisimlendik. Yıllardır burda olmalıydı bu arman, ağaçlar çok yaşlıydı. Yakınlardan bir su sesi geliyordu. Hava henüz kararmamış olduğuna göre Eiffel 'den çok uzaklaşmıştık. Birden beni kucağına alıp büyük bir söğüt ağacının dalları arasına götürdü. İki yandan dizlerine destek alarak üzerime eğildi bileklerimi yere sabitlemişti. Baştan çıkarıcı kokusunu çok net hissediyordum. Saçları yüzüme değiyordu. Bileğimin birini bıraktı ve parmaklarını şaçlarımda yüzümde ve duaklarımda gezdirdi , alnıma bir öpücük kondurup:

-Madem bana onulmaz bir biçimde aşıksın, benim olmanı istiyorum desem ne dersin Caroline?

Cevap vermeye çalıştım , ona karşı koymam gerekiyordu. Fakat o beni derinliklere çekerken umutsuzca ve hızla şehvetin içine düşüyordum. Şaşkınca bakmayı bıraktım ve alaycı bir tavırla :

-Bunu çok mu istiyorsun? Tabii sen de haklısın , cazibeme karşı koyamamak her erkeğin kaderinde vardır.

Daha önce bana söylediği bir sözden alıntı yapmıştım. Gülmemek için dudağımı ısırdım.

Kahkahaları ormanda yankılanıyordu. Yanıma uzandı ben de ona döndüm.

-Benim 'her erkek' kategorisine girdiğimi düşünmüyorsun herhalde? Pekala dayanılmaz cazibene karşı koyabilirim ama...

Cümlesini tamamlamad ,ı belime sarıldı ve burnunu göğsüme gömdü :

-... bunu istemiyorum

Göğsümden boynuma doğru öpücükler konduruyordu.Gülümseyerek mırıldandım :

-Bunu ben de istemem.

Parmaklarımı göğsünde gezdirdim . Kafamda harika kurgular vardı ama uslu durmaya çalışıyordum.

Birden tekrar üstüme çıktı . Bu durumda nefes almak çok zordu . Kalbim çok hızla atmaya başlamıştı. Ellerime öpücüler kondurdu. Kulağıma beni sevdiğini fısıldadı . Dudaklarını boynumda gezdiriyordu . Bir an için geri çekilip yüzüme baktı. Dudağımı ısırdığımı yeni farketmiştim. Tek elini yanağıma sürdü ve yanağımda ipeksi bir dokunuş bıraktı. Dudaklarıma küçük öpücükler konduruken sordu:

-Söylesene... Bara... Beni... Görmeye mi... Geldin?


- Evet , evet.

aceleyle cevap vermiştim , sırası mıydı şimdi bunu sormanın?

-O ceket orada fazlalık bence.

dedi ceketimi göstererek .

Çeketimi çekiştirirken fısıldadı:

-Çıkar.

bunun üzerişne onu itip hafifçe doğruldum ve ceketimi çıkardım .

- Böyle iyi mi?

Yana doğru eğilip saçını karıştırdı , Tanrım bu kadar da çekici olunmaz ki!

söylenerek:

-Daha iyi gibi. Sanki o üzerindeki...

Kaşlarıyla bluzumu gösterdi.

-... çok mu rüküş olmuş şekerim? Bence çıkar at onu üzerinden.

İki elini çenesine koyup gülümsedi , gamzeleri çıkmıştı ortaya . Gamze nimettir, nimet.

-Madem bara benim için geldin, neden beni o kadar beklettin?

-Aslında tam olarak senin için gelmemiştim . Evde şarap bitmişti . Ama marketten almak yerine bara geldim, bu da bir şeydir değil mi?

Benimle oyun oynuyordu resmen. İntikam almaya çalışıyordu sanırım. Gıcık, ruh hastası.

-Ayrıca önce kendi üzerindeki fazlalıklarla ilgilen .

Gülümsedim .

-Utanmıyorsun ya ?

Amaçsıza bir soruydu Simon ve utanmak . İmkansız.

Bıyık altından gülüyordu. Yüzüne utangaç bir ifade yerleştirdi .

-Ah evet çok utanıyorum. Bana yardım eder misin?

Sonra gülümseyerek :

-Madem gömleğimi istiyorsun, gel de al.

Bunun üzerine kahakaha atmaya başladım sonra bir den ciddi bir ifade takındım ve:

- Çok beklersin. Bu arada ceketimi nereye attıysam bulamıyorum , biraz üşüdüm de.

Üşümeyi geçtim sıcak basmıştı . Ama çaktırmadım kollarımı tutup titrer gibi yaptım.