Odamda oturup kitap okuyordum, o sırada telefonum çaldı. Telefonumu açtığımda, Adela, beni arıyordu. Adela kim diye soruyorsunuz elbette, Adela, Muggle şehrinde tanıştığım sevgilim. Evine gelmemi istiyordu, bir parka falan gideriz diyordu. "Tamam" dedim ve telefonu kapattım. Tabi bundan Cecelia'nın haberi yoktu. Üstüme gömleğimi giydim. Ardından dışarı çıktım. Adela'nın evine doğru yürümeye başladım. Acaba Cecelia ne yapıyordu ? Aldatıldığını bilmeden. Kendi kendime düşünüyordum ve aynı zaman da da Cecelia'ya gülüyordum. Ne kadar saf bir kız ama değil mi ? Olanların hiçbirinin farkında değil. Onu çok sevdiğimi, ona çok sağdık kaldığımı düşünüyor. Tabi o Liam'ın ikinci yüzünü görüyor. Adela'nın evinin önüne geldim kapıyı çaldım. Adela kapıyı açtı. Üstünde güzel bir siyah elbise vardı. Onu süzdüm ve " Yine harikasın " dedim. Ardından birbirimizi öptük. Dışarı çıktı ve ona " Nereye gitmek istersin ? " diye sordum. O da bir parka gitmek istediğini söyledi. parka doğru yola çıktık. Park bu gün sessiz görünüyordu. Bir banka oturduk ve konuşmaya daldık.

Anneciğime Liam'ı anlata anlata bitiremiyordum; fakat o bu durumdan pekte memnun değildi. Onun böyle davranması benide negatif olarak etkilemişti. İster istemez içimi kötü bir his kaplamıştı. Liam'ı görmek umuduyla hemen odama çıktım ve pencereden onun odasına baktım. Bir şey görememiştim ki evden çıktığını gördüm. Nereye gidiyordu böyle? Neden bana haber vermemişti? İçimi büyük bir korku kaplamıştı. Hemen üzerime ne bulduysam geçirdim ve bende evden çıktım. Onu takip ediyordum. Bunu yaptığıma inanamıyordum, bu ne saçmalıktı böyle... Ah Liam, benim biricik sevgilim asla beni terketmezdi bundan emindim. Ama annem yine yapacağını yapmıştı işte. İçim içimi yiyordu. Liam onu takip ettiğimi hiç anlamamıştı, arkadasına bir kere bile bakmamıştı. Bu işlerde çok iyi olduğumu düşündüm.

Liam bir evin önünde durdu. Genç ve güzel bir kız kapıyı açtı. Kalp atışlarım hızlandı, karnıma yumruk yemiş gibi hissettim. Çünkü dudaklarından öpmüştü kızı. Ne konuştuklarını duyamıyordum ama gördüklerim yetmişti. Hareketlendiklerini görünce saklandım ve yine takip ettim. Bu sefer parkta bir banka oturdular. Beni aldatıyordu buna inanamıyordum. Ağlamamaya, güçlü olmaya çaba gösterdim derin bir nefes aldım ve karşılarına çıktım. Seni Lanet olası! Seni gerçek sanmıştım. Ne kadar yanılmışım. Avazım çıktığı kadar bağırmıştım. Bir şey söylemesine fırsat vermeden tokatı yapıştırdım. Öyle bir ses çıktı ki yanındaki kız da sesten korkmuş olacak ki yerinden sıçradı.

" Seni Lanet olası! Seni gerçek sanmıştım. Ne kadar yanılmışım. " bu da neydi ? diyemeden Cecelia'yı karşımda görmüştüm. Aman Tanrım ! Cecelia, karşımdaydı, işte şimdi çok kötü bir çukura batmıştım. Bana tokat yapıştırdı. Beynimden vurulmuşa döndüm. Tokadın sesi o kadar etkiliydi ki Adela bile irkilmişti. " Cecelia, sandığın gibi değil. " ne sandığı gibi değildi ? Her şey ortadaydı işte. Adela ise durumu anlamış olmalıydı ki, o da bana bir tokat attı ve çantasını alarak yanımdan uzaklaştı. " Cecelia, ben gerçekten, sana, bunu açıklayabilirim. " bu kız saftı sonuçta, yeniden bana inanabilirdi, son denemelerimi yapıyordum...

"Cecelia, sandığın gibi değil," diyerek savunmaya geçmişti hemen. Sandığın gibi değilde ne demekti böyle. Bir açıklaması olabilir miydi? Onları Öpüşürken görmüştüm. Tanrım! Ona inanmak istiyordum ama o kadar da salak değildim. Aşk o kadar da kör edemezdi beni. Yanında ki kızda aldatıldığını anlayınca bir tokat yapışturdı. İşte o zaman gülmemek için kendimi zor tuttum. Bu gerçekten hem çok acıklı hem de çok komikti. "Cecelia, ben gerçekten, sana, bunu açıklayabilirim," Nasıl açıklayacağını çok merak etmiştim. Ama ne derse desin ona asla inanmayacaktım. Artık ondan tiksiniyordum. "Açıkla seni dinliyorum," dedim sert bir şekilde.

"Açıkla seni dinliyorum," zannettiğimden kesinlikle daha akıllı çıktığı garantiydi. "Cecelia, onunla çıktığımı falan mı düşünüyorsun ? Ah, bu çok saçma. Sonuçta o bir Muggle sevgilim. Sence, ben, seni bu kadar seven ben, sana, böyle güzel bir çiçeğe bunu yapabilir miyim ? " Kendimce etkileyici bir konuşma yaptım açıkçası. Çapkın bir erkek olduğum doğruydu, genellikle böyle işleri hep başarılı şekilde tamamlamıştım. Fakat Cecelia, bu kız gerçekten ruh hastası olmalı diye düşünüyordum. İnsan, neden birini takip etme isteği duyar ki başka türlü ? Bu son gerçekleşen olay, bana biraz pahalıya patlayacak gibiydi. Elbette nedenini açıklayacağım. Bir iddia, Cecelia ile yaşadığım her şey bir iddia üzerine kuruluydu. Arkadaşlarım ile iddiaya girmiştim, eğer Cecelia ile çıkmayı başarabilirsem, ikisinden de 100 galleon alacaktım. Buna yaklaşmıştım, fakat Adela'da çok güzel bir kızdı. Sonuçta, Cecelia sadece bir iddiaydı. Son yaşadığım olayla, hem arkadaşlarıma rezil olmuştum, hemde 100 galleonu kaçırmıştım ve açıkçası, kaybettiğim 100 galleon bana daha acı çektirici geliyordu...

"Cecelia, onunla çıktığımı falan mı düşünüyorsun ? Ah, bu çok saçma. Sonuçta o bir Muggle sevgilim. Sence, ben, seni bu kadar seven ben, sana, böyle güzel bir çiçeğe bunu yapabilir miyim?," demesiyle sinirlerim tavan yapmıştı. Mantıklı bir açıklaması yoktu işte, olacağını da hiç sanmıyordum. Ne kadar adi bir insandı böyle. Ne kadar safmışım böyle. İçimden hem bana hep ona küfürler ediyordum. Aynı zamanda ağlamamak için kendime hakim olmaya çalışıyordum.

Bok görmüş gibi tiksinerek ona baktım ve "Sen adi herifin tekisin. Senden nefret ediyorum. Ne burada nede Hogwarts'ta karşıma çıkma sakın! Canın cehenneme!," dedim. Hemen arkamı döndüm ve hızlı bir şekilde oradan uzaklaştım. Ağlıyordum artık, göz yaşlarımın akıp gitmesine engel olamıyordum. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Artık hiç bir erkeğe güvenmeyecektim. Yine bir aşk ellerimden kayıp gitmişti...

Sen adi herifin tekisin. Senden nefret ediyorum. Ne burada nede Hogwarts'ta karşıma çıkma sakın! Canın cehenneme!," dedi ve gitti. Onu tutamıyordum, iddiayı kaybetmiştim. Bu canımı daha çok yakıyordu açıkçası, çünkü Cecelia umurumda bile değildi.