'Eminim Audrey'le çok iyi anlaşıyorsunuzdur.' dedi.

Hakkı var bunda Lauren'den nefret ediyordum. Bu kadar iyi arkadaş olma nedenleri de akraba olmalarıydı. Neden okulda o kadar öğrenci varken onunla anlaşıyordu ki kızım. Ama bu onun bileceği işti. Beni ilgilendirmezdi o kadarı.

"Seninin ile anlaştığımdan daha iyi anlaşıyorum." dedim.

"Seninin ile anlaştığımdan daha iyi anlaşıyorum."

Tabii bununla kendini teselli etmesi çok doğru değil. Sonuçta biz Adam'la kuzen değil bildiğin düşman gibi bişeyiz. Audrey'le benden daha iyi anlaşması sanırım sadece onla düşman olmadığı anlamına geliyor. Bana kalırsa bundan Audrey'le aralarının daha iyi olması da imkansız. Adam düşman olmamakla yetinse iyi olur.
Eğer Audrey'e gerçek bir baba gibi davranmaya falan çalışıp duygusallaşırsa bunun Audrey üzerinde hiç etkili olacağını sanmıyorum.

'Ah tabii öyledir. Okula dönsek iyi olur ha? Okul eminim burdan daha eğlencelidir şuanda.'

Dedim. Bunu derken hafifçe sırıtmama engel olamadım. Okulun daha eğlenceli olduğunu sırf onu sinirlendirmek için söylemiştim. Malum şu öldürülen öğrenci meselesi. Aslında öldürülen öğrenci umrumda değildi. Belkide gerçekten profesörün sinirini bozan bulanığın tekiydi kimbilir? Tabii büyük ihtimalle böyle düşünen sadece benim.

'Ah tabii öyledir. Okula dönsek iyi olur ha? Okul eminim burdan daha eğlencelidir şuanda.' dedi.

Yanıma gelen kendisiydi. Burada ne işi vardı ki zaten. Ve ben neden onun ile gelmek zorundaydım. Zaten okula dönmek istemiyordum.

"Ben gelmek istemiyorum. Gitmek istiyorsan bu senin bileceğin iştir. Ama yanımda kalman sorun olmaz." dedim.

Vay be okula dönmeyi ben istemiyordum. Ve ayrıca Lauren'in yanımda kalmasını istiyordum. Kesinlikle zor durumdaydım. Lauren'in söz ettiği şu doktorun numarasını falan alsamıydım ki. Tabi ki almayacaktım. Okula gitmek istememe nedenim bir çok şeyle yüzleşmemek di. Ama Lauren o tam bir saçmalıktı. Belki sonunda akrabam olarak kabul etmiştim.

'Audrey'in annesiyle aran nasıl?' dedi.

Komikti kesinlikle iğrenç.

"Aslına bakarsan çok az ortak özelliğimiz olabilir ama bu ortak özelliğimiz. İkimiz de o kadından nefret ediyoruz." dedim.

Bir zamanlar aşık olduğum kadından söz ediyordum. Ama artık değildim. Ondan sonra hayatımda bir tek Syrena oldu. O da deniz prensesimi neydi. Genede ayrılmıştık sonuçta. O kadar önemsemiyordum artık ayrılıkları. Aslında ilk ayrılığımı da fazla önemsediğim söylenemezdi.

"Aslına bakarsan çok az ortak özelliğimiz olabilir ama bu ortak özelliğimiz. İkimiz de o kadından nefret ediyoruz."

Buna şaşırmıştım. Audrey'in nefret ettiğini biliyordum zaten ama Adam'dan kadına hala aşık olmasını falan bekliyordum. Hatta bu yüzden bu kadar dağıttığını düşünmüştüm. 'Yıllar sonra ortaya çıkan aşkımızın meyvesi' tarzı saçma bir düşünceye kapılmış olması mümkündü bence. Demek o kadar aptal değilmiş. Bu arada ilk defa kendi ailem sempatik gelmeye başlamıştı. Mugglelara duydukları sempati dışında sorunumuz yoktu. Bu konuda da mantıklı düşünmeye başlayacaklarını umut ediyorum. En azından babamın ennemden nefret etmediğini biliyorum. Bu sinir bozucu olurdu. Ama Audrey annesinden nefret ettiği için onu kendimle kıyaslamam pek mümkün değil. Cidden annesi nasıl ona babasının kim olduğunu söylemez? Bu benim için bile fazla düşüncesizce bir davranış. Audrey bu kadar sene sonra profesörünün babası olduğunu öğrendi. Üstelik bu kişi Adam. Çok kötü bir durum.

'Sevilecek bir tarafı olduğunu sanmıyorum. Çocuğun babası sen olsan bile bunu daha önceden söylemeliydi.'

Dedim. Sen bile olsan derken ciddiydim. Dalga falan geçmiyordum. Zaten gülümsememiştim. Kadının tek mantıklı açıklaması bu olabilir bence. Kızının da ezik olmasını istememek. Tabii yinede söylemeliydi orası ayrı. Sonuçta babanın kim olduğunu bilmek boşverilecek bir konu değil.

Şaşırmış gibi görünüyordu. Bugün süprizler ile doluydu. İlk adam gibi konuştuğumuz zaman buydu kesinlikle. Başka bir gün varmıydı. Düşünüyordum ama yoktu. Cidden o kadına hala aşık olduğumu falan düşünmeyi mi denedi. Onursuz biri olduğumu falan mı düşünüyordu ki.

'Sevilecek bir tarafı olduğunu sanmıyorum. Çocuğun babası sen olsan bile bunu daha önceden söylemeliydi.'

Sen bilemi. İlla bir şeyler söylüyordu. Düzgün duramıyordu ki bir türlü. Bende normal bir konuşma yapmayımı düşünmüştüm. Çok tuhaftı bu olay.

"Lauren illa iğneleme laflar söylemek zorundamısın. Ben bunu hiç deniyormuyum. Düzgünce konuşmayı bir kere düşün lütfen." dedim.

'Aslında iğnelemeye çalışmamıştım. Sadece düşündüğüm şeyi söyledim. Bu seni rahatsız ediyorsa yapacak bir şey yok.'

Cevap vermeyi pek düşünmüyordum. Gene konuşmaya başlayacağından emindim pek dinlemiyordum zaten. Çok azını deniyordum sadece.

'Ayrıca artık okula dönmeliyiz. Bu karmaşada eminim profesörlere ihtiyaç vardır.' dedi.

Evet artık kalkma vakti gelmiş gibiydi okula geç kalacağımız bir kesindi. Şu çocuğun ölümü. Onu tanımıyordum bile ama bir küstah olduğunu biliyordum. Neden o derste Lauren yoktu acaba neden o zavallı çocuk öldü. Onun yerine Lauren'de ölebilirdi. Bunu Steven ile konuşabilirdim bu konuyu. Ama tabi ki yapmayacaktım.

"Hadi o zaman kalk." dedim.

Barmene parasını ödeyip yerimden kalktım ve Lauren'in gitmesine izin vermeden hemen cisimlendik.

-Son-