Köprüye doğru gidiyordum. Yine her zamanki gibi yapıyordum, dünyadan kaçarak buraya geliyordum. Çünkü, buraya geldiğimde, buradaki insan ben olmaktan çıkıyordum. Ruhum adeta bedenimden ayrılıyor ve başka yerlere gidiyordu. Tabi ki aklımda onunla beraber. Bu sefer, aklım Cecelia'nın yanındaydı. Onun güzel gözlerine bakıyordum. Bu aralar ondan o kadar ayrı kalmıştım ki, onu çok özlüyordum. Onu kollarıma almayalı, bir ay olmuştu. Fakat benim için bir asır. Onu o kadar çok seviyordum ki, bir gün beni bırakacak diye ödüm kopuyordu. Sanki benim hayatıma o yön veriyormuş gibiydi. Annemi çok küçük yaşımda kaybetmiştim, o beni bırakmıştı. Peki ya Cecelia... O da bir gün beni bırakacak mıydı ? O da mı annem gibi yapacak mıydı ? Bunları düşünüyordum, sanki bir hasta gibi. Hayatım sadece bir makineye bağlıymış gibi. İşte o olmasa, benim yaşamam için hiçbir neden kalmamış olurdu. O geceki baloyu hatırlıyorum... Onun o gülüşünü hissediyorum, bana sarılmasını hissediyorum ve içime hayatta kalma isteği doğuyor. Onu ilk öptüğüm günü hatırladığımda kendimden geçiyordum. Hayallere dalıyordum, bazen kurduğum hayallere ben bile şaşırıyordum. Cecelia ile evlendiğimizi hayal ediyordum, çocuklarımızın olduğunu. Onlara Quidditch öğrettiğimi hayal ediyordum. Bir gün gerçek olabilir miydi? Ben bunları düşünürken köprüde biri olduğunu fark ettim. Biraz yanına doğu yaklaştım. Bu Cecelia'dı ! Yüzümde bir gülümseme oluştu. Arkası dönüktü, arkasından gittim ve zarifçe beline sarıldım. Ardından yanağına bir öpücük kondurdum.

Canım bir hayli sıkkındı. Clary ile küs olmamız, Adrian'la barışmış ama benimle hala konuşmak için bir çaba göstermiyor olması, Karanlık Lord'un ortaya çıkması ve bunun hiç ummadığım biri olması ve tabi ki en çok canımı sıkanda Jeffrey ile uzun zamandır görüşmüyor olmamızdı. Neden görüşmüyorduk bende bir anlam veremiyordum. Aramıza büyük bir soğukluk girmişti. Bana hiç zaman ayırmıyordu. İlk zamanlar başka şeyler düşünmeye çalıştım ama sonra lanet olası çocukluk aşkı Slytherinli kız Audrey P. Eleusis ile görüştükleri geldi kulağıma.

Bunu ilk duyduğumda inanamadım. Aklıma binlerce kötü düşünce geldi. Yoksa yeniden ona mı dönecekti. Bu çok saçmaydı, çünkü ben daha güzel daha akıllı daha iyi kalpli.. Tanrım! Ne düşünüyordum böyle?! O kızla kendimi mi kıyaslıyordum? Yo yo hayır hayır bunu yapmıyordum. Günlerce gözüme uyku girmemişti. Sabaha kadar ağlıyor, bir şey yemiyordum. Artık yüz yüze görüşmemiz gerekiyordu. Aslında bunu daha önce yapabilir aramızdaki soğukluğu bitirebilirdik. Ama okulda karşılaşmamak için elimden geleni yapıyor onun olabileceği yerlerden uzakta olmaya çalışıyordum.

Ama bu düşüncelerimden sıyrılmaya karar verdim yoksa ilişkimiz tedavisi olmayan bir hastalığa yakalanacaktı. Gün geçtikçe eriyip bitiyordu gözlerimin önünde.. Aşkın bedeni soğuyordu ama ben hiç çaba göstermiyordum. Çünkü sadece benim bir şey yapmam yetmezdi, Jeffrey'inde yardımına ihtiyacım vardı. Bu yüzden daha fazla böyle hiçbir şey yapmadan bekleyemezdim. Aşkımızı kurtaracaktım. Her ne pahasına olursa olsun.. Onu çok seviyordum. Ona aşıktım, aslında onunda bana aşık olduğundan emindim ama o kızla görüşmesi içimi çürütüyordu. Böyle düşününce bile miğdem bulanıyor, gözlerim doluyordu. Onu kaybetme düşüncesi beynimi kemiriyor, aklımı etkisiz hale getiriyordu.

Köprüde olduğunu varsayarak oraya gittim. Ama onu orada göremedim. Burasının bizim için yeri çok farklıydı. Burası bizim ilk öpüştüğümüz yerdi. Burası aşkımızı masum bir şekilde mühürlediğimiz yerdi. Gelmesi için Tanrı'ya dua ediyordum. Sonra ya yine o kızla beraberse diye düşündüm. Gözlerim yine dolmuştu. Kalbimin ritmi bozuldu ve hızlı hızlı çarpmaya başladı. Nefes almakta güçlük çekiyordum. Sonra bir eli belimde hissettim ardımdan yanağımda bir öpücük. Bu Jeffrey'di. Başka birisi olamazdı zaten. Ona doğru döndüm ve "Hoşgeldin sevgilim.. Beni unuttuğunu sanmıştım," dedim sitemli bir ses tonuyla.

Bana doğru döndü. Bana doğru döndüğünde yüzüme sanki bir ışık gelmiş gibiydi. Gülümsedim. "Hoşgeldin sevgilim.. Beni unuttuğunu sanmıştım," dedi. Bana her sevgilim dediğinde kalbim, yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlıyordu. Ses tonunun biraz sitemli çıktığını duydum. " Seni nasıl unutabilirim, ne zaman gözümü kapatırsam, sen o zaman karşımda oluyorsun. " dedim. Onu nasıl unutabilirdim ki? Ben, O'ydum. O'nun bir parçasıydım. Eğer o yoksa, bende yoktum. O'nu unutmak, kendimi unutmam olurdu. O olduğu sürece, ben kendimi unutamazdım. Fakat O olmadığı zaman, işte o zaman kendimi unuturdum. Canının bir şeye sıkkın olduğunu açıkça görebiliyordum. Bu durum beni de üzmüştü. " Senin canın bir şeye mi sıkılıyor ? Eğer istersen konuşabiliriz. Benden saklamana gerek yok. " dedim endişeli bir şekilde.

"Seni nasıl unutabilirim, ne zaman gözümü kapatırsam, sen o zaman karşımda oluyorsun," dedi. Ses tonu gerçekçiliği yansıtıyordu ama yinede yelkenleri hemen indirmeyecektim. Ona hiç olmadığım kadar kızgındım. Onun yüzünden gözü yaşlı, uykusuz geceler geçirmiştim. Bundan haberi yoktu tabi ama hareketlerine dikkat etmesi gerekirdi. Evet onu hala çok seviyordum, ondan vazgeçmeme imkan yoktu ama çocukluk aşkı Slytherinli kız Audrey ile görüşmesi, kesinlikle bedelini ödemesi gerektiği bir hataydı.

Ama dayanamıyordum işte, kızgınlığım onun kokusu aldığım zaman bile diniyordu. Hele ki o konuşması bana bakışı.. Şu anda gözlerinin içinde gördüğüm sadece bendim. "Senin canın bir şeye mi sıkılıyor? Eğer istersen konuşabiliriz. Benden saklamana gerek yok," dedi uzun bir sessizlikten sonra. Farkına varmıştı nihayet. Ya da anlamamazlıktan gelmişti şimdiye kadar. Bir ihtimal daha var. Audrey ile görüştüklerini duymamış olabileceğimi umuyordu. İçimdeki volkan patladı ve ben içimdeki ateşi kusmaya başladım.

"Evet canım bir şeye sıkılıyor Alex!" Ona kızgın, kırgın olduğum zamanlarda Alex diye hitap ederdim. "Senden sakladığım falan da yok, her şey ortada. En son ne zaman görüştük hatırlamıyorum bile. Ne bu ilgisizlik anlayamıyorum. Anlam veremiyorum. Ayrıca o Audrey denen kız. Çocukluk aşkın! Onunla neden görüştün?! Yoksa eski sönmüş aşkınız yeniden mi alevleniyor ha?!" İçimdekileri bir çırpıda söylemiştim. Nefessiz kaldığım için küçük bir öksürük girmişti boğazıma. Aslında küçük değil neredeyse yarım dakika boyunca ökdürdüm. Öksürmem son bulunca "Afedersin, şimdi konuşmana başlayabilirsin. Tabi konuşacak bir şeyin varsa," dedim.

Sırıtmaya başlayınca şaşırdım. Ne yapmaya çalışıyordu. Kıvırmaya tabiki de. Ama açıklamasını dinlemeden kanmayacaktım. Tabi eğer açıklaması da gerçekçiliği yansıtmasa, yine işi zordu. "Öncelikle belirtmek isterim ki sinirlenince çok şeker oluyorsun." Bu cümleyi işittiğimde gülümsememek için kendimi çok zor tuttum. Ne kadar da şekerdi. Kimin sevgilisi tabi öyle olacaktı. O anda aklımdan onunla ilgili çok özel şeyler geçti. Düşüncelerimden ben bile utanmıştım. Kendimi toparladım ve savunmasını dinlemeye başladım.

"Beni kıskanıyor olman çok hoşuma gidiyor. Fakat yersiz yere kıskanıyorsun. Çünkü Audrey çocukluk aşkım. Seninde dediğin gibi. Çocukken herkesin böyle şeyler yaptığına eminim. Senin bile olmuştur. Audrey ile bir daha birlikte olma olasılığım sıfır. Cecelia, eski günlerden birini gördüğünde sende onun yanına gitmez misin? Hem ben onun yanına bile gitmedim. O geldi," dedi ve kusursuz ve baştan çıkaran bir şekilde gülümsedi. Eğer köprüde değilde başka bir yerde olsaydık çok farklı şeyler olabilirdi. Söyledikleri şu anda umrumda bile değildi. Ayrıca kızın niyetini anlamıştım. Kesinlikle sevgilime yanaşmaya çalışıyordu ve bu konuda daha sonra neler yapacağım hakkında düşünecektim.

"Sadece şu dersler canımı sıkıyor. Bu sene sıkı çalışmam gerekiyor. O nedenle sana vakit ayıramıyorum. Bunun için senden özür dilerim. Şu sıralar sende biliyorsun derslerim sıkışık. Fazla bir müddet istemiyorum. Tatile kadar bekle. Tatilde daha çok zaman geçirmeye başlayacağız," dedi ve elimi tutarak gülümsedi. Artık daha fazla dayanamayacaktım. Onu affetmiştim çünkü söylerdiklerinin doğru olduğundan kesinlikle emindim. Ona hiç kimseye güvenmediğim kadar güveniyordum. Bende ona gülümseyerek "Seni affettim sevgilim," dedikten sonra dudaklarına küçücük bir öpücük kondurdum. "Ama bir daha olmasın. O kızla görüşmenide istemiyorum. Liam'la beni bir arada görsen ne düşünürsün çok merak ediyorum doğrusu," dedikten sonra en kurnaz şekilde gülümsedim. "Ayrıca şu derslerinin yerinde olmayı çok isterdim; çünkü onlara daha çok zaman ayırıyorsun." dedim ve sözü ona bıraktım.

Bana gülümsedi ve "Seni affettim sevgilim," dedi. Bende gülümsemeye başladım. Bu bu gün duyduğum en güzel haberdi. Ardından dudaklarıma bir öpücük kondurdu. Gülümsemem iki katına çıktı. "Ama bir daha olmasın. O kızla görüşmenide istemiyorum. Liam'la beni bir arada görsen ne düşünürsün çok merak ediyorum doğrusu," dedi ve kurnaz bir şekilde gülümsedi. Liam mı ? Eğer o Liam ile görüşürse Liam'ın yaşamak için az bir zamanı kalmış olurdu, çünkü onu öldürmek için yola çıkmış olurdum. "Ayrıca şu derslerinin yerinde olmayı çok isterdim; çünkü onlara daha çok zaman ayırıyorsun." dedi ve resmen sözü bana bıraktı. Ona gülümsedim, " Hiçbir şey senden üstün olamaz benim kalbimde. Fakat anla işte, sadece bir kaç ders." dedim ve elimi çenesine götürdüm ve dudaklarına bir öpücük kondurdum. " Seni çok seviyorum, bunun asla değişmeyeceğini biliyorsun. " dedim.

"Hiçbir şey senden üstün olamaz benim kalbimde. Fakat anla işte, sadece bir kaç ders." Cümlesini bitirdikten sonra eliyle çenemi tuttu ve dudaklarıma öpücük kondurdu. Aslıda o an hiç çekmek istemedim dudaklarımı. Ama bana söyleyeceği bir şey vardı ve dudaklarını dudaklarımdan ayırdı. "Seni çok seviyorum, bunun asla değişmeyeceğini biliyorsun," dedi.

Ona güveniyordum ama bunun değişmeyeceğine kimse garanti veremezdi. Bunları yaşadığım aşklardan çıkardığım dersler sonucuna bakarak söylüyorum. Çünkü erkekler dünyadaki en doyumsuz varlıklardır. Ona en içten şekilde gülümsedim ve "Bende seni seviyorum sevgilim ve beni sevdiğin sürece bu hiç değişmeyecek," dedim. Ellerimi boynuna doladım ve dudaklarına yapıştım. Bu sefer kısa sürmemişti hatta oldukça uzun sürmüştü.

Öpüşmenin uzun sürmesi içimdeki Jeffrey'e karşı olan arzumu uyandırmıştı. Onunda böyle şeyler hissettiğinden emindim. Öpüşürken kendinden geçiyor gibi bir hali vardı. Uzun zamandır beraber olmamıza rağmen benimle sevişmek konusunu hiç açmamıştı. Daha önceki sevgililerimin çoğu bunu benden istemişti ama ben kabul etmemiştim. Çünkü hiç birine bu kadar güvenmemiştim. Ama Jeffrey böyle bir şey istese asla hayır demezdim. Hala bakireydim bu yüzden biraz korkuyordum ama eninde sonunda başıma gelecek bir şeydi. Sonunda dudaklarımı dudaklarından ayırdım. İkimizde nefes nefese kalmıştık. Sağ elimle sol elini, sol elimle sağ elini tuttum. Gözlerimi gözlerinden ayırmadan "Seni istiyorum sevgilim, ve her şeyimle senin olmak istiyorum." dedim.

"Bende seni seviyorum sevgilim ve beni sevdiğin sürece bu hiç değişmeyecek," dedi ve dudaklarıma yapıştı. Bu seferki de, kısa bir öpücük oyunu gibi olacak diye düşünüyordum. Fakat bu sefer öyle değildi. Dudaklarımız birleştiğinde hiç ayrılsın istemedim. Onu sonsuza kadar öpebilirdim. Sonunda dudaklarımızı birbirimizden ayırdığımızda ikimizde nefes nefese kalmıştık. Seni istiyorum sevgilim, ve her şeyimle senin olmak istiyorum." dedi. Birlikte Süpürge Odasına çıktık.