[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] & [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Eleanore Rheanna Lauren Elle Aldren

Söylene söylene merdivenleri çıkıyordum. Büyük bir aptallık yapmıştım. Bugün İksir dersinde ödevleri teslim ederken ödevim yerine başka bir kağıt vermiştim. Maalesef bunu yeni farketmiştim. O kağıdı alıp yerine ödevimi koymak zorundaydım. Aslında sıradan bir kağıt olsa gidip Profesör Rheanna'ya söylerdim. Ama değildi. Ben düşüncelerimi kağıda dökmeyi severim. Bunlarıda kimseyle paylaşmam. İksir ödevinin yerine verdiğim kağıtta da Muggle konusundaki düşüncelerim yer alıyordu. Tabiiki de iyi şeyler değillerdi. Hatta benim için bile sadist düşünceler sayılırdı. Bir Profesörün eline geçmesini istediğim şeyler kesinlikle değildi. Profesör Rheanna Slytherin Sorumlusu olsa da onun bile hoşuna gitmeyecek şeyler yazıyordu. Üstelik en sevdiğim profesörlerimden biriydi. Onunla aramın bozulmasını kesinlikle istemezdim. Bir takım düşüncelerimi paylaştığım o kağıt eline geçmemeliydi. Odasına gidip iksir ödevimle o kağıdı değiştirecektim. O kağıdı okusa neler düşünürdü bilmiyorum. Aslında odasına girerken yakalansam da çok iyi şeyler olmayacağı açıktı. Yakalanmayacağımı umuyordum. Zira Profesör Rheanna bu konuda oldukça katıydı. Odasına izinsiz girilmesini hoş karşılayacağını sanmıyorum.

Sonunda ikinci kata gelmiştim. Neden bu kadar karanlıktı burası? 'Lumos!' Diye fısıldadım. Asamdan bir ışık huzmesi çıktı. Ve profesörün odasına doğru ilerlemeye başladım. Ortalıkta kimse yoktu. Bu iyiye işaret diye düşündüm. Belki de cidden yakalanmadan bu işi hallederdim. Sonunda odanın önüne gelmiştim. Derin bir nefes alıp kapıyı açmaya çalıştım. Tabiki kilitliydi. 'Alohomara!' Diye fısıldadım. Kapı hafif bir gıcırtıyla açıldı. İçeri girdim, kapıyı arkamdan kapatıp hemen ödev kağıtlarının yanına gittim. Benim kağıdım buralarda bir yerde olmalıydı.

Bugünkü dersten çıktıktan sonra öğrencilerin ödevlerini masamın üzerine bırakmıştım ve başlamadan önce bir kaç saat ara vermek istiyordum. Odadan çıkıp kapyı kilitledim.

Öğretmenler odasına oturup konuşurken sağ elimin üzeri kaşındı. Tuhaf bir his içime oturdu. Kaşınma büyürken ayağa kalktım. Anlaşılan biri odama girmiş kağıtlarımı karıştırıyordu. Diğerlerinden izin istedim ve odama doğru yollandım. Kedim de benimle beraber ilerledi. Kaşıntı koluma doğru büyüyünce hızlandım. Yanlışlıkla çalışmalarımın görülmesine izin veremezdim. Azkaban olayı benim için tersti.

Kapımı hızla açtım ve içeri girdim. Sonra da ışığı açtım. Gözlerim masamın önünde dikilen öğrenciye çevrildi.

"Bayan Lauren Elle Aldren. Burada ne işiniz var?"

Buz gibi bir sesle konuşuyordum. Bir öğrenci özellikle de benim kendi binamın öğrencisi bunu nasıl yapabilir? Mavi gözlerimle ona bakarken içeri bir kaç adım attım ve odanın ortasında durdum. Neyi karıştırdığına baktım sakince. Ödevler! En azından çalışmalarıma bakmamıştı.

Cübbemi düzelttim ve ona yanaştım biraz daha. Bunun onu korkutacağını biliyordum çünkü öğrenciler arasında ne yapacağı belli olmayan biri olarak tanınıyordum. Derse öğrenci kılığıyla girmiş birinden ne beklenirse? Derin bir nefes aldım ve:

"Odama izinsiz girmenin yasak olduğunu bildiğinizi biliyorum Bayan Aldren. Peki şimdi ne olacağını düşünüyorsunuz?"

Ne çok ödev vardı burada böyle! Neredeydi şu lanet olası kağıt? Burada fazla zaman geçirdiğimi fark etmiştim. Huzursuzlanmaya başlamıştım. Yazdıklarımı çantama koymam bile aptalcaydı ama ben gidip profesöre vermiştim. Bugün şanslı günümde olmadığım kesindi. Yakalanmaktan çok korkuyordum. O zaman sadece o kağıtta yazanlar yüzünden değil birde profesörün odasına izinsiz girdiğim için ceza alabilirdim. Aslında profesör yazanlara tam ne tepki verirdi bilmiyorum. Yani Slytherin Sorumlusu olduğuna göre Muggle aşığının teki olamaz öyle değil mi? Kendini kandırma Lauren diye düşündüm. Yazdıklarım Muggleları sevmemekten biraz öteydi. Nefret etmekten bahsediyorum. Mugglelara hükmetmeliyiz falan. Üstelik şu Karanlık Yan yükselmeye başladığından beri herkesin üzerinde bir tedirginlik vardı. Benim yazdıklarım sanırım tam olarak ee Karanlık Yan'ı destekler nitelikte. Bir profesörün kendini Karanlık Lord ilan etmesinden sonra bir profesörün benim düşüncelerimden hoşlanacağını sanmıyorum. Koridordan seslergelmeye başlamıştı. Kimsenin buraya geldiği yok diye kendimi teselli etmeye çalıştım. Tabiki işe yaramadı. Hızlı bir şekilde ödevleri karıştırmaya devam ettim. Kapının açıldığını duyunca bir an öyle kaldım. Cidden kötü durumdaydım.

"Bayan Lauren Elle Aldren. Burada ne işiniz var?"

Sesi buz gibiydi. Ve buraya gelirken bir yalan bile düşünmediğimi fark etmiştim. Cidden neyim vardı böyle? Ne diyecektim şimdi?

"Odama izinsiz girmenin yasak olduğunu bildiğinizi biliyorum Bayan Aldren. Peki şimdi ne olacağını düşünüyorsunuz?"

En azından iyi şeyler olmayacağını biliyorum diye düşündüm. Belki kağıdı hiç okumadan bana geri verirdi.

'Ee Profesör inanın sadece ödevimi vermek için gelmiştim. Derste ödevim yerine başka bir kağıt vermişimde.'

Profesöre baktım. Hiç şansım yoktu. Ne söylersem söyleyeyim ceza verecekti.

'Ee Profesör inanın sadece ödevimi vermek için gelmiştim. Derste ödevim yerine başka bir kağıt vermişimde.'

Yüzündeki korku dolu ifadeyi görünce güldüm. Tebessümle ona baktım.

"Bunu bana da söyleyebilirdiniz Bayan Aldren. Size kağıdınızı verip ödevinizi almaktan memnun kalırdım."

Yüzümdeki gülümseme silindi birden. Ona oturması için yer gösterdim ve masamın başına geçtim.

"Ceza alacaksınız Bayan Aldren. Ve ödev kağıdınızı da teslim almayacağım. Umarım bir dahakine odama girmeden önce bir kez daha düşünürsünüz."

Masadaki kağıtlara göz gezdirdim. Öğrencilerin ödevleri karışmıştı birbirine. Bir de bunu düzenlemekle uğraşacaktım. Ama önce ona bir ceza düşünmeliydim. İksir şişelerimi mi düzenletsem? Ama ömrü yetmezdi çeyreğini düzeltmeye. Klasik ceza olarak kupa mı temizletsem? Gereksiz ve korkutucu değil. Ona baktım yeniden ifadesiz bir şekilde. Çekmecemi açtım ve oradan büyük bir kitap çıkardım. Sayfaları karıştırdım. Bir müddet sonra durdum ve kitabı ona çevirdim.

"Karanlık ormana gidip bana şu bitkiyi getireceksiniz. Oraya gitmeden bitki hakkında araştırma yapmanızı öneririm çünkü yanlış koparıldığında bir işime yaramaz ve siz yeniden oraya gidersiniz."

Asamı salladım ve bir parşömen üzerinde kopyaladım yazıları. Yuvarladım ve parşömeni ona uzattım.

"Bunu bana da söyleyebilirdiniz Bayan Aldren. Size kağıdınızı verip ödevinizi almaktan memnun kalırdım."

Neden bu kadar soğukkanlı olmak zorundaydı? Aslında profesörün bu tavırlarını severdim. Ama bana karşı olunca hoşuma gitmemişti tabiki. Oturmamı gösterdiği yere oturdum. Olaya iyi tarafından bakmaya çalıştım. Of, ne iyi tarafı. İyimser Gryffindorlulara dönmüştüm. Profesör Rheanna'dan ilk cezamı almak üzereydim ve bunun iyi bir tarafı falan yoktu. Ailem bunu öğrenince hiç iyi olmayacaktı. Üstelik İksir en sevdiğim derslerden biriydi. Sanırım bir bulanık bana bir şanssızlık büyüsü falan yaptı.

"Ceza alacaksınız Bayan Aldren. Ve ödev kağıdınızı da teslim almayacağım. Umarım bir dahakine odama girmeden önce bir kez daha düşünürsünüz."

Ceza almam sürpriz olmamıştı tabiki. Profesör Rheanna'dan merhamet beklemek saçmaydı. Hele de daha önce yasak olduğunu kaç kez söylemesine rağmen odasına izinsiz girmişken. Ama ödev kağıdımı teslim almaması kötü olmuştu. Ödevimin sınıfın en iyi ödevi olduğuna kuşkum yoktu. Neden o aptal kağıtla ödevi karıştırmıştım ki? İksir notum bu yüzden düşerse kendimi hiç affetmeyecektim.

"Karanlık ormana gidip bana şu bitkiyi getireceksiniz. Oraya gitmeden bitki hakkında araştırma yapmanızı öneririm çünkü yanlış koparıldığında bir işime yaramaz ve siz yeniden oraya gidersiniz."

Sıradan bir ceza değildi maalesef. Yinede bir ezik gibi kupa temizlemektense Karanlık Orman'a gitmeyi tercih ederim. Profesörün bana uzattığı parşömeni aldım. Zor bir şeye benziyordu ama becerebileceğimden emindim. Zaten okuldakilerin aksine Karanlık Orman'dan korkmuyordum.

'Peki efendim. Profesör acaba kağıdımı alabilir miyim? Günlüğümün bir sayfasıydı. Geri almak istememe eminim anlayış gösterirsiniz.' Sesime masum bir hava katmıştım.

'Peki efendim. Profesör acaba kağıdımı alabilir miyim? Günlüğümün bir sayfasıydı. Geri almak istememe eminim anlayış gösterirsiniz.'

Kağıtlara baktım ve bir kaç tanesini karıştırıp altlarından onunkini buldum. Çıkardım ve masamın üzerine koydum.

"Nedense günlüğün olduğuna inanmıyorum Lauren."

Kağıdı okumadım. Bu öğrencinin kişisel hayatına saldırı olurdu. Yine de okuyacağımı düşünmesini sağlayabilirdim. Dirseklerimi masaya dayadım ve ona baktım. Mavi gözlerimle inceledim onu.

Sonra doğruldum ve kağıdı ona verdim. Rahat bir nefes alıp arkama yaslandım. Sarı saçlarımı karıştırdım rahatça.

"Bana söylemek istediğin bir şey var mı?"

Zaman daha yavaş akmaya başlamıştı sanki. Profesör'ün ne cevap vereceğini çok merak ediyordum. Umarım Profesör Rheanna sorun çıkarmazdı. Aslında bu okulda korktuğum tek profesör o sayılırdı. Bu yüzden ne yapacağını tahmin dahi edemiyordum. Bunu yaratıcı cezalarından da fark edebilirsiniz.

"Nedense günlüğün olduğuna inanmıyorum Lauren."

Oldukça inandırıcıydım halbuki. Gerçekten inanmamış mıydı? Yoksa blöf mü yapıyordu? Lanet olsun. Belki de kağıdı çoktan kağıdı okumuştu ve yalan söylediğimi biliyordu. Eğer öyleyse benim için durum gittikçe kötüleşiyordu. Yine yalan söylemekten başka bir şey gelmiyordu aklıma. Profesör Rheanna kağıdı bana uzatmıştı. Kağıdı alıp göz gezdirdim. Lanet olasıca kağıt! Acaba okumuş muydu? Ben olsam kesinlikle okurdum. Ama Profesör Rheanne'nın ne yapacağını kestiremiyordum. Yalan söylemekte iyi olduğumu düşünüyorum. Neden bana inanmasın ki?

"Bana söylemek istediğin bir şey var mı?"

Oo hayır. Bu kötü olmuştu. Okumuş olmalıydı. Ama söyleyebilecek bir şeyim yoktu. Yalan söylemek dışında.

'Hayır efendim. Sadece günlüğümden bir sayfa.'

Birazcık şanslıysam bana inanmalıydı.

'Hayır efendim. Sadece günlüğümden bir sayfa.'

Sözleri masum olduğunu söylüyordu. Fakat gözlerinin içindeki kıvılcım bana sıradan bir kağıt olmadığını anlatıyordu. Günlükten bir sayfa da değildi. Daha başkaydı. Benim hakımda bir şeyler olabilir. Ama o zaman endişelenirdi. Şimdi ise sadece yalan söylüyordu. Gülümsedim sakince.

Asamı çektim ve masanın üzerinde iki fincan çay oluşturdum. Birini ona uzattım diğerinden ise bir yudum aldım arkama yaslanırken. İçine iksir attığımı düşünmesini istiyordum. Bazen bir iksirden daha etkiliydi insanların psikolojisi. Sinsi bir ifade oluşmadığını umdum yüzümde.

"Lütfen için Bayan Aldren. İyi gelir."

Veritaserum. Evet ben de vardı ve içeceğine bunu katabilirdim. Çok daha rahat olurdu benim için. Fakat tek sözümle bile konuşmasını sağlayabilecekken iksiri boşuna kullanmış olmamalıydım.

"Umarım beğenirsiniz."

Biraz daha korkmasını istiyordum. Odama girmesi kendisi için yeterince korkunçtu zaten. Eğer yanlış bir şey görmüş olsaydı hafızasını karıştırmak zorunda kalırdım. Şimdilik sadece şanslıydı.

Profesör Rheanna'nın yüzünden ne düşündüğünü anlamaya çalışıyordum. Ama bu imkansızdı. Ne düşündüğünü kestirmek imkansızdı. Yeteneği kılık değiştirmek olan birinin düşündüklerini yüzünden anlamaya çalışmak çok saçmaydı zaten. Profesörle göz göze gelmemeye çalışıyordum. Başımı önüme eğip konuşmasını beklemeye başladım. Konuşmak yerine asasını çıkardı ve masanın üstünde iki fincan oluşturdu. Ne vardı bu fincanların içinde? Olay hiç tahmin etmediğim bir yerlere gidiyordu. Profesör önce kendisi fincandan bir yudum aldı. Şimdi benimde içmemi isteyecekti. Ah, lanet olsun. Buraya gelmem en başından kötü bir fikirdi.

"Lütfen için Bayan Aldren. İyi gelir."

İyi geleceğinden hiç kuşkum yok diye düşündüm. Ne vardı içinde Veritaserum mu? İçinde ne olursa olsun Profesör içmemi söylediğine göre içmek zorundaydım. Fincanı elime aldım.

"Umarım beğenirsiniz."

Yapacak bir şey yoktu. Ne söylersem söyleyeyim içmek zorundaydım. Fincandan bir yudum aldım. Tadında bir tuhaflık yoktu. Ama içine iksir katsa bile bunu fark etmezdim değil mi? Sonuçta iksirler konusunda bir uzmandı. Tedirgin bir şekilde fincanı yerine koydum.

'Evet efendim, harika.'

Bunun peşinden ne geleceğini merak ediyordum.

'Evet efendim, harika.'

Tedirgindi. Gülümsedim yeniden ve bardağımdan bir yudum aldım. Bardaklar küçüktü. Özellikle. Yarıya indiğini görünce asamı salladım ve yeniden dolu onunki. Tabi bu sefer sadece çay değildi.

"Sizinle bir kaç şey konuşacaktım Bayan Aldren."

Bardağı yudumlaması için biraz bekledim. Bu sırada ben de içtim bir kısmını. Veritasetum. Artık tek yapacağım sorular sormak ve Slytherin'li bu öğrencinin yanıtlamasını beklemekti. Gülümsedim yeniden.

"Rahatlamanızı istiyorum. Kağıdınızı okumadım. Ama ne yazdığını merak ettirdiniz. Gerçekten de günlük müydü?"

İksir etkisini göstermiş olmalıydı. Bakalım sıradan bir öğrenciden neler öğrencektim. Tahminen ne içtiğini bilmeyecekti. Sadece gerçekleri konuşacaktı. Öğrenciler arasındakileri bilmek bazen zordu. Tabi benim için değil. Öğrenci kılığında istediğimi öğrenebilirdim. Yine de birinin ağzından duymak da keyifliydi.

"Sizinle bir kaç şey konuşacaktım Bayan Aldren."

Evet kesinlikle okumuştu. Yoksa neden üstüne bu kadar gidiyordu ki? Alt tarafı basit bir kağıttı. Tabii o basit kağıt uğruna Karanlık Orman'a gidecektim orası ayrı. Fincanlar zaten küçücüktü. Bir yudum alınca yarıya inmişti. Hala bu işten kurtulmak konusunda umudum vardı. Ama Profesör Rheanna fincanları tekrar doldurunca hiç umudum kalmamıştı. Burada bir şeyler dönüyordu. Tedirgin bir şekilde fincandan bir yudum daha aldım. Bir şeyler farklıydı bu sefer.

"Rahatlamanızı istiyorum. Kağıdınızı okumadım. Ama ne yazdığını merak ettirdiniz. Gerçekten de günlük müydü?"

Yalan söyleyemeyeceğimi hissediyordum. Neydi bu böyle? Ah, tabii. Veritaserum. Belki yine yalan söylemeyi başarırdım.

'Hayır, günlük değildi.'

Yalan söylemeyi düşünürken birden gerçeği söyleyivermiştim. Lanet olsun. Bu kabustan ne zaman kurtulacaktım? Profesör Rheanna'nın tepkisinden çok korkuyordum.

Kendini tutmaya çalışıyor gibiydi.

'Hayır, günlük değildi.'

Gülümsedim ve bir yudum daha aldım çayımdan. Elimle bardağını işaret ettim.

"Lütfen içmeye devam edin, Bayan Aldren. Daha konuşacak çok şeyimiz var."

Çayımı yudumlarken nasıl bir soru sormam gerektiğini düşünüyordum. Belki de odamdan çıkmadan hafızasını değiştirme büyüsü gibi bir şeyler yapmalıydım. Yoksa müdüre söyleyebilirdi. Büyük ihtimalle müdür kızmazdı. Yine de kendimi riske atmaya gerek yoktu.

"Bana o kağıtta ne olduğunu açıklar mısınız lütfen Bayan Aldren?"

Yeşil gözlerimi ona çevirdim. Değiştirdiğimi farketmemiştir büyük ihtimalle. Daha ona sormak istediğim çok şey vardı aslında. Bir öğrenciden neler öğrenebilirdim neler. Gülümsedim ve onu seyretmenye devam ettim.

Veritaserum. O iksir hakkında o kadar araştırma yapmıştım ki. Bir gün birine karşı kullanabileceğimi umuyordum. Ama birinin bu iksiri bana karşı kullanacağı hiç aklıma gelmemişti. Lanet olsun. Yapabileceğim hiç bir şey yoktu. Veritaserum'um bir damlası bile bütün sırları ortaya çıkarmak için yeterliydi. Yalan söylemeye çalışsam bile işe yaramıyordu.

"Lütfen içmeye devam edin, Bayan Aldren. Daha konuşacak çok şeyimiz var."

Mecburen fincandan bir yudum daha aldım. Daha fazla soru sormamasını umuyordum. Belki de sadece gözümü korkutmak ve odasına bir daha girmemem için yapıyordu bunları. O kağıtta yazanları merak ettiğine inanmıyordum. Bu çok saçmaydı. Kağıt elindeyken alıp okuyabilirdi zaten.

"Bana o kağıtta ne olduğunu açıklar mısınız lütfen Bayan Aldren?"

Ah, sonunda bu soruyu soracağını biliyordum. Doğru ama kısa bir yanıt vermeye çalıştım. Çok huzursuzlanmıştım. İşler her dakika daha kötü bir hal alıyordu. Bunun sonu nereye gidecekti acaba?

'Bazı görüşlerimi yazmıştım efendim.'

'Bazı görüşlerimi yazmıştım efendim.'

Gülümsedim.

"Lüfen Bayan Aldren. Daha uzun cümleler kurun. Açıklayıcı olursanız ben de bu görüşmemizi kısa kesebilirim."

Bardağımı yudumladım. Arkama yaslandım yeniden. Ne sormalıydım ki? Açıkçası kağıtta yazanlar pek umrumda değildi. Düşünüyormuş gibi yaptım.

"Bayan Aldren acaba ders işleme biçimim hakkında ne düşündüğünüzü söyler misiniz? Tek cümle halinde konuşmayın. Açıklama bekliyorum sizden."

Bakalım neler söyleyecekti? Eğer biraz daha saf olsaydı çoktan bana anılarını anlatmaya bile geçmişti. Yine de o kendini tutuyordu. Biraz daha içmesi için bardağı önüne itekledim. Yeteri kadar içmemişti belli ki. Yani şimdiye kadar çoktan anlatması gerekiyordu bu konuda her şeyi. Ona bakmayı sürdürdüm sakince. Gülümsedim.