Ne kadar sıkıcı bir gündü. Hogsmeade'a de gidememiştim çünkü biraz rahatsızdım. Ve bugün istediğim son şey biraz daha rahatsız olmaktı. Yatakhanede uzanıyordum öylece. Ama artık dayanamayacağımı fark etmiştim. Hemen yataktan kalktım ve üzerimdeki pijamaları attım. Bugün kimse yoktu haftasonuydu. O yüzden normal kıyafetlerimi giydim ve slytherin cüppemi giydim. Cebime asamı da koyduktan sonra dışarı çıktım. Ortak salona baktım ama kimsecikler yok gibi görünüyordu. Cidden hasta olmalıydım. Yorgandan çıkar çıkmaz üşümüştüm. Şöminenin önündeki koltuğa uzandım. Şu an böyleysem dışarı çıktığımda nasıl olacaktım tahmin dahi edemiyordum. Çıkmamayı düşünmeye başlamıştım ama içimden bir ses çıkmamı söylüyordu. Biraz daha ısındıktan sonra ortak salondan çıktım ve merdivenlere gittim. Oradan yukarı çıktım ve Hogwarts'ın kapısı açıldı. Dışarı çıktım. Dışarı da da bir kaç öğrenciden başka kimse yoktu. Hafif kar yağıyordu hala. Elimi uzattım ve bir tanesi geldi. Dokunmadan önceki halini çok merak etmiştim. Ama öğrenemeyecektim ne de olsa. Dışarıda hiç bir şey yapamayacağıma kanaat getirip her zaman gittiğim köprüye gitmeye karar verdim. Burası kimse yokken benim yalnızlık kalemdi ve çok hoşuma gidiyordu bu olay. Oraya ilk olarak ikinci yılımda gitmiş olmalıydım. Oraya doğru yürüyordum.


Sonunda varmıştım. Ama kimselere yakalanmamak için ortalara doğru gitmiştim. Etrafımdaki manzarayı hayran bir şekilde izliyordum. Ortak salondan çıkmadan önce yanıma bir çizim defteri ve kalem almıştım. Resim yapmayı seviyordum. Fotografik hafızam olunca bunu daha çok seviyordum. Manzaraya son bir kere daha bakmıştım ve yere çömelip defteri açtım. Ve etrafı çizmeye başladım. 15-20 dakika sonra çizimim bitmişti. Eski çizimlere bakmaya karar vermiştim. O sıra bir karartı yaklaşmaya başladı. Fazla seçemiyordum ama bir kıza benziyordu.

Bana doğru yaklaşan şey daha da yaklaştı ve kim olduğu belli olmuştu. Bu Katherine'di. Ne harika, aşık olduğum kız yanıma geliyordu. Tabi ben onun için sadece basit bir arkadaşdım o kadar başka bir şey yoktu. Neden o da diğerleri gibi gitmemişti ki. Yanıma geldi ve "Katılabilir miyim?" diye sordu. Konuşamayacak durumdaydım. Hem hastalıktan hem de karşımdakinin o olmasından dolayıydı. Sadece başımla evet anlamında sallayabilmiştim. Gelip yanıma oturdu ve "Sen neden gitmedin?" diye sordu yine. Öksürerek "Biraz rahatsızım ama yatakta sıkıldım o yüzden buraya geldim. Peki sen neden gitmedin?" diye sordum. O sırada çizim defterime bakıyordu. İçinde mutlaka onun da resmi olmalıydı. Umarım görmezdi hatta görmemesi için hemen defteri kapattım ve diğer tarafıma koydum. "Sıkıcı bir gün ha?" diye ekledim. Gerçekten sıkıcıydı. Şu an derslere girmeyi tercih ederdim bunun yerine. O sıra da tekrar öksürdüm.

Katherine deftere bakıyordu her halde neden hemen kapattığımı merak etmişti. Ama göstermem imkansızdı. O yüzden biraz daha geriye çektim defteri. "Cezalıyım." dedi birden. O sırada gözlerini devirmişti. Normal bir durumdu yani. Bende önemli bir olay oldu sanmıştım. "Ve cezayı işleri karıştırdıktan üç gün sonra alıyorum, tam Hogsmeade gününde." dedi. Gülmemek için kendimi çok zor tutuyordum şu anda. "Belkide tek istedikleri dışarı çıkmanı engellemekti zaten. O yüzden 3 gün boyunca beklemiş olamazlarmı?" diye sordum. Dalga geçtiğimi anlamış gibiydi sinirli bir şekilde bakıyordu bana o yüzden. Artık kesinlikle gülüyordum. Gülmekten dolayı arada öksürüyordum ama olsun cidden komik bir olaydı bu. Gülmem bittiğinde hala bana sinirli bir biçimde bakıyordu. Birazdan öleceğimi hissediyordum. Acaba buradan hemen kaçmak için hazırlanmalımıydım yoksa er yada geç gelecek ölümümü bekleyeyim karar verememiştim. Birazcık engellemek için bir şeyler söylemeye karar verdim. "Verdikleri tek ceza bumu yoksa başka bir şeyler daha varmı?" diye sordum.

"Sadece bu, neyse ki." dedi. En azından fazla ağır bir ceza da değildi. Hogwarts boş olduğunda çok kötü oluyormuş meğer. Bir daha hafta sonu rahatsızlanmamalıydım. "Sıkıldım." dedi birden. "Bir şeyler yapmalıyız, ama ne?" diye devam etti. 'Senin bu güzelliğine bakmak yeter.' gibi bir şeyler demek istedim ama dilim varmadı buna. "Normalde en azından uğraşabileceğimiz birileri olurdu. Şu an onlar bile yok. Sadece I.sınıflar falan var ama onlar da uğraşmaya bile değmez." dedim. O kadar sıkılmıştım ki yapacak tek bir şey bulabilmiştim o da çok saçmaydı. Asamı çıkardım ve defter ile kaleme uzatıp "Wingardium Leviosa!" dedim. Hemen yerlerinden havalandılar. Çok saçmaydı gerçekten. Keşke yapacak daha iyi işlerim olsaydı. Birden gene öksürük nöbeti tuttu ve büyü bozulup yere düştüler defter ile kalem. Tam ortamızdaydılar. O ana kadar Katherine'e hiç bakmamıştım. Ne düşündüğünü falan bilmiyordum yani.