Söze ve anlatmaya nereden başlayacağımı bilmediğim bir anım var, o zamanlar 1999 kışının ilk ayıydı o zamanlar daha 10 yaşlarındaydım. Babam büyücedünyadan annem ise muggel, eh bildiğiniz üzere bende muggel'ım. Baba tarafım beni hiç sevmez çünkü büyü güçlerim yok ve bu yüzden de ailenin adını diplere çektiğimi düşünüyorlardı, o zamanlar bunun ne demek olduğunu yeni yeni anlıyordum. Babamda bana hiç bir şey hissetirmemeye içten içe bunu sorun haline getirmemem için uğraşıyordu.

Annem ise benim üstüme daha da çok düşüyor ama kaş yaparken göz çıkarıyordu, yine ailemin kavga ettiği bu dönemde babam bana geziye çıkacağını ve işi ile alakalı bir kaç şeyi ve gelip gelmek istemediğimi sorduğunda hemen kabul etmiştim. bir yanım ise güzeller güzeli kız kardeşimden ayrılmak istemese de bir yanım babam ile geziye gitmek istiyordu ve kabul edip eşyalarımı hazırlamaya koyuldum.

Bu sırada babam ve annem yine her zamanki kavgalarını ediyorlardı, bense onları kapının önünden dinlerken babamın büyücü olduğunu öğrenmiştim annem bunu söylerken olabildiğince dikkatli davranıyordu ama bense bunu öğrenmiştim, kafamda bazı kilit noktalar açıklığa kavuşurken babamın hareketlenip kapıya yönelmesi ile hemen odama girip valizin yanına geçtim.

"Oo prensim büyümüş de yardım almadan valizini hazırlıyor bak hanım." annem babama bakıp mahsun yüz ifadesi ile "Gördüm bey, oğlumuz cidden ne çabuk büyüdü de 17 yaşına geldi de seninle geziye çıkıyor." babam anneme sarıldığında duygulanmıştım, onalara baktığımda her ne kadar farklı dünyadan ve her ne kadar kavga etselerde aşklarının bitmediğini yine birbirlerine alttan aldıklarını anladım.

Aşk bu değil miydi? zaten farklılıklarına ve anlaşamamazlıklara rağmen gönlüne dokunmasını bilmek,
"Hey sakin olun ama sizi böyle gördükçe bu yaşta evlenesim geliyor.", "Hayda, dur bakalım orada. O nereden çıktı şimdi oğlum sen daha okula gideceksin." "Beni aşka inandırıyorsunuz babacım, sizi böyle gördükçe imreniyorum ve sizinki gibi bir evlilik yapasım geliyor." babam anneme annem babama bakıp ikisi de kahkahayı basmıştı.

"Gör Alexsandır gör, oğlun kime çekip fırlama olmuş" babamsa itiraz ederek "Bana değil Astrid, sana çekmiş." ikisi de kendi arasında tatlı tatlı atışırken araya girip onlara sarılmıştım o sırada kız kardeşimde uyanmış ve yanımıza gelmişti, o kadar şeker bir kızdı ki paytak yürüyüşü ile gelip "A-aabih bende bende" dediğinde dayanamayıp onu kucağıma almıştım "Hanimiş beni güzelim, neredeymiş benim güneş saçlım, sen abini mi özledin okyanus gözlüm" diyivermiştim.

Annemse iç geçirip gözünden bir damla yaş düşürüvermişti "Sizin gibi yavrularım olduğu için çok şanslıyım, Alex geziye gitmeseniz olmaz mı?" "Ahh Astrid'im, bunu konuşmuştuk biliyorsun Max seneye okula başlıyacak ve bu sene onunla olabildiğince vakit geçirmek istiyorum ve bu seneye kadar bunu yapmadığım için çok pişmanım." annem kafasını tamam anlamında salladığında bende mutlu olmuştum.

"Max sende hazır olduğuna göre çıkalım istersen" "Peki baba, çıkalım ama ilk önce Maya'yı odasına bırakayım" babam kafası ile beni onayladığında Maya'yı odasına bırakmış ve ben gelene kadar uslu durmasını rica edip ona aldığım ufak tilki broşunu vermiştim. Babamların yanına geçmişti, babam evden ayrılmak için son hazırlıkları tamamlamış ve beni çağırmıştı.

"Max hadi oğlum çıkıyoruz, roma yolcusu kalmasın." "Peki baba, geliyorum hemen. Baba romaya gitmişken beni aşk çeşmesine de götürür müsün dilek tutmak istiyorum belki ileride hayatımın aşkını bulurum belki." babam ufak çaplı şaşkınlık yaşasa da aldırmadan sadece gülüp geçmişti.


Tam bir hafta geçmişti ve sonunda roma garında trenden inmiştik, babamla kalacağımız otele geçtiğimizde hemen odayı ayarlayıp kendimizi odaya atmıştık bile. "Baba ben çok acıktım ya ne zaman yemek yiyeceğiz?" "10 dakikaya ineriz oğlum. Önce ıslak kıyafetlerini değiştir sonra." babamın dediğini yaparak üzerimdeki ıslanmış kıyafetleri çabucak çıkarıp sıcacık bir duştan sonra yemek için hazırlanmıştım.

Hazırlanırken babamın da duştan çıkması uzun sürmemiş kısa süre de oda hazırlanmış ve yemeğe inmiştik bile. "Maxcım yarın ben bir kaç işimi halledeceğim o sırada sende beni otelde beklersin, çok sıkılırsan da otel çevresinde turlarsın." "Peki baba olur öyle yaparım." yemekten sonra iyice ağırlık çöktüğü için babamdan ayrılıp odaya gitmiştim. normalde bu kadar erken uyumasam da yolculuk ben yormuştu, babamda barda biraz oturup geleceğini ve benim uyumamı söylemişti.

Sabahın ilk ışıkları ile kalktığımda babam yoktu odada ufak not kağıdına işlerini halletmek için erken çıktığını ve uzamaz ise erkenden döneceğini döndüğünde ise kolezyum'a ve aşk çeşmesine gideceğimizi yazmıştı. Hemen hazırlanıp kahvaltı için hızlıdan aşağıya indim benim için sıradan ve monoton bir sabah geçiyordu her zamanki gibi, bir an acaba babam ne yapıyor kesin eğleniyordur diye düşünürken salonda yükselen sesler ile irkilip kendime geldim sesin geldiği yöne döndüğümde babamın bir beyefendi ile hararetli bir şekilde tartıştığını gördüm.

Olayın ne olduğunu anlamak için yakınlaştığımda olay çoktan geçiştirilmiş gibi duruyordu, babam apar topar beni çekiştirerek odaya götürdüğünde hala olayın ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Bir an büyü ve bununla alakalı bir kaç şey duyduğuma yemin edebilirdim ama şaşkınlığımın bana oyun oynadığını da düşünürken babam "Maxcım hızlıdan eşyalarını hazırlıyorsun eve dönüyoruz" demişti ben daha tek kelime edemeden babam hızlı hızlı hazırlanmaya devam ediyordu, hala bir şeyleri anlamaya çalışırken "Allah aşkına ne oluyor baba, neden alel acele yangından mal kaçırır gibi toparlanıyoruz." Diye bilmişken babam'ın bir an bağırması üzerine korkup sesimi çıkarmadan hazırlanmaya başlamıştım bile.

Ben ne yapacağımı bilmeden kalbimin kırılması ile toparlanmıştım, babam ile odadan ayrılıp resepsiyonda çıkışımızı yaptıktan sonra bir taksi çevrip tren garına gitmiştik 1 haftalık yolculuktan sonra eve döndüğümüzde içimde biraz da olsa babama karşı bir burukluk vardı bana ilk defa o gün bağırmıştı belki de babam ile aramdaki ilişki ilk defa o zaman bozulmaya başlamıştı. Şimdilerde neyse ne ailen yok artık sen bir vampirsin ve senin ailen ancak sokak köşeleri ve kan olur diyorum. Benim hayatımdan kısa bir hikaye dinlediğiniz için teşekkür ederek ben buradan artık kaçar diyorum, sakın üzülmeyin sizi terk etmeye daha hazır değilim elbette yeni hikayelerim ve maceralarım ile sizlere anlatacak çok şeyim var. O zamana kadar kendinize iyi bakın ve sağlıcakla kalın görüşmek üzere.

~ SON ~