[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]&[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Syrena & Stanislov Kaminski


Merhaba?

Paris başıma gelen en güzel şeylerden biri. Işıklar, kokular ve anılar... Ara sokaklarda kaybolup kendinizi farklı dünyalarda bulabileceğiniz bir labirent adeta. Yalnız başıma biraz yürümek bana iyi gelecekti. Üstümde kolları dirseklerime kadar gelen ince örgülü bir kazak ve kot şort vardı. Maviyi severdim. Yüzyıllar önce dünyaya gözlerimi açtığımda gördüğüm ilk renkti... Derin bir iç çektim. Sonrasında bir ara sokağa saptım. Burası tenhaydı. Her yerde çiçekler vardı, gülümsedim.

Hafifçe yağmur çiselemeye başlamıştı. Yüzümü buruşturdum ve koluma baktım. Yağmur damlalarının değdiği yerlerde hafifçe pullar parlamaya başlamıştı. Hafifçe küfrettim ve bir tente görüp onun altına doğru koştum. Son saniyede ayağım bir su birikintisine geldi. Tam yere düşecekken biri beni sıkıca tuttu. Geri ayaklarımın üstüne kalkınca yüzümü acıyla buruşturdum. Benim düşmemi engelleyen yabancıya baktım. Masmavi gözleri vardı. Karayip'teki denizler gibi. Hafifçe gülümsemeye çalıştım;

"Affedersiniz. Ayağım kaydı da. Özür dilerim." dedim ve yavaşça yürümeye çalıştım, tente'nin altına ulaşmalıydım. Yoksa bütün vücudum pullarla kaplanacaktı. Ama ilk adımda acıyla haykırdım. Sağ bileğim hiç iyi durumda değildi. Yüzümü buruşturdum.

Stanislov, 2 gündür avlanmamıştı ve kana ihtiyacı vardı. Paris'teki apartman dairesinde neredeyse tüm gün uyumuştu. Saat 20.00'dı. Avlanma vakti gelmişti. Siyah bir tshirt, siyah bir deri ceket, kalın bir kot pantolon ve beyaz spor ayakkabılarını giydi. Aynaya baktı, gözleri daha kararmaya başlamamıştı. Yine de en fazla 1 gün idare edebilirdi. Kalın, siyah perdelerini açtı ve dışarı bir göz ucuyla baktı. Güneş batmıştı, hava karanlıktı. Tam zamanı diye düşündü. Sinsice gülümsedi ve hızlı adımlarla daireden çıktı.

- 1 saat sonra -

Başka bir tenha bir sokağa girdi, yağmur yağmaya başlamıştı. Nefret ederdi yağmurdan. Kısık sesle küfretti. Şimdilik bir restoranta girip, yağmurun dinmesini beklemeyi düşündü. Hızlıca sokaktan çıktı. Ardından bir kadın gördü. Yüzyıllardır böyle saf bir güzellikle karşılaşmamıştı. Yüzünde hiç makyaj yoktu ve çok pozitif bir enerji yayıyordu. Üstünde kolları dizlerine kadar gelen ince, örgülü bir kazak vardı. Altında da kot bir şort. Kollarına düşen yağmur damlalarıyla kolunda pul gibi şeyler belirmeye başladı ve parladı. Yoksa bir.. Hayır, saçmala Stan dedi kendi kendine. Kadın, bir dükkana doğru koşarken ayağı takıldı ve Stanislov çevik hareketlerle onu sıkıca tuttu. Yüzünde acı dolu bir ifade vardı. Stanislov'un gözlerine baktı, kararmaya başlamış olmalılardı. Bir anda açlığı aklına geldi. Yeni avı bu kadın olabilirdi. Ancak böyle bir güzelliği avlamak yalnızca israf olurdu. " Affedersiniz. Ayağım kaydı da. Özür dilerim. " dedi. Stan, kendini toparladı ve " Önemli değil, ancak biraz daha dikkatli olmalısınız. Yağmurlu havalarda koşuşturmak pek de mantıklı değil. Aslında, üşüyor olmalısınız. " dedi ve ceketini çıkarıp kadına uzattı. " İsterseniz, şurada bildiğim bir restorant var. Yağmur dinene kadar ikimizde beklemiş, hem de bir şeyler yemiş oluruz. Ne dersiniz? " dedi ve gülümsedi.

Karşımda tamamen siyahlara bürünmüş bir yabancı vardı. Gözlerinden bir an bir karartı geçip gitti. Şüpheyle kaşlarımı kaldırdım. Ayakta durduğum her saniye bana büyük bir acı veriyordu. En azından şimdilik. Bir kaç dakika içinde düzeleceğine emindim. En kötü yaraları bile vücudum hızla onarırdı. Bu da bir incinmeydi sonuçta. Yumuşak bir sesle konuştu;

" Önemli değil, ancak biraz daha dikkatli olmalısınız. Yağmurlu havalarda koşuşturmak pek de mantıklı değil. Aslında, üşüyor olmalısınız. " dedi ve siyah ceketini bana uzattı. Memnuniyetle kabul ettim. Yoksa tamamen pul pul olacaktım. Ama ceketin kokusu yüzünden küfredesim gelmişti. Vampir kokusuydu bu. İlk başta Magda'yla çok takılmaktan koku üstüme sinmiş sanmıştım. Ama koku çocuktan geliyormuş! Bu da gözlerinden geçen karaltıyı açıklıyordu. Açtı ve benle beslenmek istiyordu. Bileğim hemen düzelse iyi olacaktı.


" İsterseniz, şurada bildiğim bir restorant var. Yağmur dinene kadar ikimizde beklemiş, hem de bir şeyler yemiş oluruz. Ne dersiniz? "dedi ve tatlı bir şekilde gülümsedi ama ben buna kanmayacak kadar yaşlıydım. Bana destek olup yürürken dayanamayıp sordum;

"Ah cidden avlarına böyle mi davranırsın? Benden beslenmeyi düşünme bile. Senden daha yaşlıyım. Kalbine sapladığım kazıkla kalırsın burada." diyerek tısladım. Afallamışa benziyordu. Gözlerimi kıstım.

"Ben deniz kızıyım. Senden daha önce yaratıldım. Bana saldırmayı düşünme bile."

" Ah cidden avlarına böyle mi davranırsın? Benden beslenmeyi düşünme bile. Senden daha yaşlıyım. Kalbine sapladığım kazıkla kalırsın burada. Ben deniz kızıyım. Senden daha önce yaratıldım. Bana saldırmayı düşünme bile. " dedi kız. Stanislov affalamıştı. Bu kadının deniz kızı olduğunu nasıl anlayamamıştı. Kendini toparladı ve " Memnun oldum, Stanislov. Ancak düşmanım olamayacak kadar güzelsiniz. Ve sanırım beni yanlış anladınız. Öyle bir amacım yoktu. Sadece bir süredir avlanmamıştım ve açtım. Ancak ben sadece insan kanıyla beslenirim. " dedi. Kadının gözlerine baktı. Doğru söylüyordu. Kız, hala ona sert bir ifadeyle bakıyordu. Sanırım inanmamıştı. " Isminiz? " dedi kibarca. Insanlarla çok haşır neşir biri değildi, ancak bu kız resmen Stan'ı kendine çekiyordu. Bir anda sempati duymaya başlamıştı ona. Çok farklı duygulardı bunlar Stan için.

Ilk rp düzenlenmiştir.

" Memnun oldum, Stanislov. Ancak düşmanım olamayacak kadar güzelsiniz. Ve sanırım beni yanlış anladınız. Öyle bir amacım yoktu. Sadece bir süredir avlanmamıştım ve açtım. Ancak ben sadece insan kanıyla beslenirim. " dedi. Kaşlarımı kaldırdım.Hadi ya? diye düşünürken yeniden konuşmaya başladım;

"Syrena. Yani herkes bana böyle der." dedim ve boynuma düşen soğuk damlayla ürpererek cekete iyice sarıldım. Biraz daha burada durursam iyi olmayacaktı.

"Acaba kuru bir yere geçsek?"dedim. Bileğimin acısıyla dişimi sıkarak tentenin altına girdik ondan sonrada kafeye oturduk. İçerideki ısıtıcının yanına oturdum ve ceketi gülümseyerek Stanislov'a verdim. Kollarımdaki yeşil-mor arası pullar çok belirgin bir şekilde parlıyordu. Kollarımı ısıtmak amacıyla ovuşturdum.

Cafeye geldiklerinde Syrena sıcak bir gülümsemeyle ceketi Stan'e geri verdi. Kollarındaki mavi-yeşil arası pullar oldukça belirgindi. Üşümüş gibiydi. Kollarını ısıtmaya çalışıyordu. Stan, sadece gülümsedi. Garsonu çağırdı ve Syrena'a döndü " Kaç yaşındasınız? Ah, bu arada siz yerine sen desem bir sakıncası olur mu? " dedi. Bu gece eski, yaşlı, tam bir vampir olan Stan gitmiş, yerine nazik, tatlı ve sempatik Stan gelmişti sanki. Syrena hoş bir isim, daha doğrusu lakaptı. Ancak Syrena'nın kendisi daha güzeldi. Denizin en derinliklerinden buraya gelmişti. Bu sıradan bir tesadüf olamazdı. Tüm bu olanlar tesadüf olamazdı. Merlin, onların karşılaşmasını istiyordu. Paris'te. Aşk şehrinde..

Gülümseyişi içten gibiydi. İçimi ısıttı. Garsonu çağırdı. Ondan sonra bana döndü. Bu sefer yüzünde daha kibar bir gülüş vardı.

" Kaç yaşındasınız? Ah, bu arada siz yerine sen desem bir sakıncası olur mu? " dedi. İlk önce başkasının bu enteresan konuşmayı duymaması için garsona döndüm;

"Bir kahve, sert olsun lütfen." dedim ve bakışlarımı garsondan Stansilov'a çevirdim. Yüzüme düşen saçlarımı kulağın arkasına ittim. Bu sırada kollarımdaki bütün pulların görünmediğini fark dip içtenlikle bir rahatlama nefesi koyverdim. Sonrasında masanın üstünden hafifçe eğildim ve yarım bir şekilde gülümsedim;

"Tam olarak hatırlamıyorum ama bin yılı aştığımı söyleyebilirim. Ve tabi ki bana sen diyebilirsin, yada istediğini. Bende sana ne demeliyim gizemli çocuk?" dedim ve hafifçe güldüm. Geri çekildim ve göz kırptım. Bu sırada kahvem gelmişti. Üstünde krema olan bardağın kokusu çok güzeldi. Elimle kremayı aldım ve yedim. Bu çok çocukçaydı ama severdim bu hareketi. Gülümsedi. Bende bakışlarımı utancımdan dolayı kaçırdım ve bardağa sabitledim.

"Bazen çok çocukça davranıyorum."diye kendi kendime mırıldandım. Güldüğünü ona bakmadan hissedebilmiştim.

" Tam olarak hatırlamıyorum ama bin yılı aştığımı söyleyebilirim. Ve tabi ki bana sen diyebilirsin, yada istediğini. Bende sana ne demeliyim gizemli çocuk? " deyip gülümsedi. Stanislov, tam cevap verecekken Syrena, kahvesinin üstündeki kremayı eliyle alıp yedir. " Bazen çok çocukça davranıyorum. " diye mırıldandı ardından. Stan, gülümsedi. Oldukça sevimli bir hareketti. " Bana yakın olmayanlar, Stanislov der yada siz diye hitap ederler. Ancak sen Stan desen de olur. Hatta daha hoş olur. " deyip göz kırptı. Yüzyıllar, güzelliğini eskitmemişti. Neden daha önce tanışmadık ki diye düşündü Stanislov. Bir daha gülümsedi, yıllardır bu kadar içten gülmüyordu. Syrena, içindeki eskimiş hatta hiç yaşanmamış duyguları canlandırmıştı adeta..

" Bana yakın olmayanlar, Stanislov der yada siz diye hitap ederler. Ancak sen Stan desen de olur. Hatta daha hoş olur. "dedi ve göz kırptı. Bende bu hareket karşısında güldüm ve kahveden bir yudum aldım. Kahvenin sert kokusu ve tadı benim için vazgeçilmezdi. Gözlerimi kırpıştırdım ve saçlarımı yüzümden çektim. Bakışlarım yoğundu.

"Tamam Stan. Peki sen nerelisin ve kaç yaşındasın? Adın Rusça gibi geliyor kulağa. Kalın ve melodik. Aynı kardeşimin adı gibi." dedim ve güldüm. Kardeşlerimden Naista'da Rus'ta dönüşmeden önce... Kahvemden bir yudum daha aldım. Sonrasında Stan'nın omuzun üstünden büyük bir hızla yağan yağmuru gördüm.

"Bu akşam burada mahsur kaldım herhalde." diye kendi kendime söylendim. Dışarı çıkarsam mugglelar beni görürdü. Pul pul olmuş biri biraz ilginç karşılanabilir tabii.

"Tamam Stan. Peki sen nerelisin ve kaç yaşındasın? Adın Rusça gibi geliyor kulağa. Kalın ve melodik. Aynı kardeşimin adı gibi." dedi ve güldü Syrena. Stan, kısaca " Yüzyıllar. Ve evet, Rus'um. " dedi. Geçmişinden ve yaşından bahsetmekten hoşlanmazdı. Belki bir gün yakınlaşırlarsa ve yeterince güvenirse anlatabilirdi. Syrena'ya baktı, şaşkın gibiydi. Kahvesini yudumluyordu. Çok seviyordu sanırım. Stan'in omzunun arkasından baktı yağmura. O sırada garson geldi ve " Siz bir şey ister misiniz efendim? " dedi. Stanislov, hayır anlamında başını salladı. Garson gidince " Bu akşam burada mahsur kaldım herhalde. " dedi Syrena. Stan, üzgünce bakıp " Eğer rahatsız olduysan? " dedi. Onla oturmak istemiyorsa kalkardı. Zorla tutacak hali yoktu ya.

Yüzüne üzgün bir ifade gelip oturmuştu. Böyle çok sevimliydi bence. Sana göre yılanbalıkları da tatlı, dedi. İçimdeki cadı ama ben onu susturdum ve gülümsedim. Saçlarımı kulağımın arkasına attım.

" Eğer rahatsız olduysan? " dedi. Bunun üzerine küçük bir tepki olarak - gitmemesi için - elinin üzerine elimi koydum. Bu hareket kızarmama neden olmuştu. Mahcup bir şekilde güldüm.

"Ah, hayır! Yanlış anlamanı istemem. Bana eşlik etmenden memnunum. Ama bir gecedir sudan uzaktayım. Bu biraz kötü hissettiriyor." dedim ve gülümsedim. Sonrasında da elimi geri çektim. Hafifçe açık olan kapıdan soğuk ve toprak kokusu sızıyordu. Mutlulukla iç çektim. Kokuyu onunda aldığını far kettim. Başımı elimle destekledim ve gülümsedim. Hüzünlü bir şekilde.

"Kokuyu alıyor musun? Benim evimde böyle kokardı. Çok... yuva gibi." dedim ve güldüm. Gülümsedi. Midemdeki bir balık hareket ediyormuş gibi hissettiğim zaman gözlerimi ellerime odakladım. Koku hala burnumdaydı. Onun gülüşüde kulaklarımda...

Üyenin isteği üzerine kilit + arşiv.