Devasa pencereden içeri giren soğuk hava tufanı dolayısıyla içi ürperiyordu genç büyücünün. Kız kül rengi saçlarını gözlerinin önünden çektikten sonra sorusuna cevap verdi " Çoğu zaman. Ortak salona çok az uğrarım." dedi. Asosyal ve kendini insanlardan soyutlamış birisiydi. Hoş Ravenclawların neredeyse hepsi öyleydi. Açık pencereden umarsızca yokluğa ayaklarını uzattı ve derin bir nefes çekti kız. " Ya sen Dean? " Dean genellikle feneri hep başka yerlerde söndürürdü. Sınav vakitleri sadece ortak salona uğrardı. Onun dışında pek takıldığı bir mekan değildi. Fazla ailevi ve sıkıcı geliyordu. Julius vardı fakat onunla ilgilenmek yerine kızlara sarkmayı tercih ediyordu. Bir yaş kendinden büyük olmasına rağmen Dean çok daha başarılıydı bu konuda. Julius hala öğrenme aşamasındaydı. "Açıkcası bende pek fazla uğramam. Geceleri genellikle başka yerlerde olurum. Yönetim de artık buna alıştığından yakalanmadığım sürece problem olmuyor." dedi ve gülümsedi. Kafası artık iyiden iyiye kıyak olmaya başlamıştı. Son yudumunu da içtikten sonra şişeyi dışarı fırlattı ve asasının bir hareketiyle şişe binlerce parçaya bölündü. Sanki yıldızlar dünyaya yağıyormuşcasına parlak hareler halinde yere iniyorlardı. Yüzünde muzip bir gülümsemeyle bunu izledi ve pervazın kenarına yaslandı.

Dean konuşmaya başlamadan önce sigarasından derin bir nefes çekti, sonra yüzünde yarım bir gülümsemeyle konuştu. "Açıkcası bende pek fazla uğramam. Geceleri genellikle başka yerlerde olurum. Yönetim de artık buna alıştığından yakalanmadığım sürece problem olmuyor." dedi. Elindeki şişeyi camdan aşağı attı. Bir büyü mırıldandığında şişe paramparça oldu ve yıldız yağmuru gibi gözüktü bir anda. Pencere pervazına yaslanmıştı. Gülümsedim ve ceketini ona verdim. Yoksa buz heykeline dönecekti.

" Geceleri sıkılırsan ihtiyaç odasına gelebilirsin. Orada olurum çoğu zaman. Ya da Brian'ın yanında." dedim ve yüzümü sevimli bir ifade ile buruşturdum. Bu çocuğa ısınmaya başlamıştım aslında...

Yağan camları izlerken üzerine gelen sıcak yünle kafasını kaldırdı. Lana ceketini geri vermişti Dean'e. Görünüşe göre daha fazla üşümesini göze alamamıştı. " Geceleri sıkılırsan ihtiyaç odasına gelebilirsin. Orada olurum çoğu zaman. Ya da Brian'ın yanında." dedi ve suratını tatlı bir şekilde buruşturdu. Dean ise Birian'ı duyunca ister isemez bir duraksamadan sonra kıza gülümsedi. "İhtiyaç odası, yanlız kalabilmek için birebir. Benim için çok fazla kaçamak alanı olmuştur." dedi ve arsızca güldü. Evet oraya fazlasıyla kız atmıştı ve bundan oldukça gurur duyuyordu. Boğazını temizledikten sonra "Brian ile yakınsınız baya sanırım?" dedi ve yan gözle kıza baktı. Normalde onlarda yakın arkadaşlardı fakat son zamanlarda Auré ile olanlardan sonra tepkili yaklaşıyordu ona.

Gülümsemeden önce durakladı sanki. Ve ya iki yudum viski bana yaramışta olabilir... "İhtiyaç odası, yanlız kalabilmek için birebir. Benim için çok fazla kaçamak alanı olmuştur." dedi ve yüzünde Brian'dan bildiğim arsız bir gülümseme oluştu. Gözlerimi devirdim. Bu okuldaki kızlar biraz salak bence. Herkesin üstüne atlıyorlar. "Brian ile yakınsınız baya sanırım?" dedi. Gülümsedim ve başımı hafifçe öne eğip duruşumu değiştirdim. Yüzüme Bri'den bahsedilince oluşan gülümseme olduğundan emindim.

"Brian benim için abi gibidir. Beş yaşına kadar yakın evlerde yaşıyorduk. Sonra ben yetimhaneye gidince ayrıldık. Okulun ilk günü onu gördüğümde hayatımın en güzel anını yaşamıştım." dedim ve o anı gözümün önüne getirmeye çalıştım. Mavi gözlerinin şaşkınlıkla açılıp bana koşması ve sarılışımız... Gülümsedim. Özlem ve mutlulukla gülümsedim. Sonrasında gözüm saate kaydı ve yerimden zıpladım. Saat dört olmuştu. Dean'a gülümsedim ve kaşlarımı kaldırdım. " Saat geç olmuş, gitmeliyim. Konuşmak istersen beni bulabilirsin. İyi geceler!" dedim ve kapıyı açıp dışarı çıktım. Ortak salona yürürken içimde yeni bir arkadaş bulmanın heyecanı vardı...

-Son-