Ad-Soyad: Amelia Paradis

Karakteriniz

1. Seçilmek istediğiniz bina(-lar): Slytherin
2. Sınıf: 3.Sınıf
3. Kan Durumu: Safkan
4. Karakteriniz ve Geçmişi: Birleşik Krallık'ta zengin bir ailenin ikiz çocuklarından biri olarak dünyaya gelmiştir. Babası Birleşik Krallık'ın en önemli ve karanlık adamlarından biriyken annesiyle tanışmış ve evlenmişlerdir. Küçüklüğünden bu yana refah içinde büyümüş, bir dediği iki edilmemiştir. Bu yüzden istekleri konusunda kısmen sabırsız kısmen de bencildir. Ailesi dışında kimseyi önemsemez ve çıkarları uğruna herkesi yarı yolda bırakabilir.
5. Güçlü: S
6. Zayıf: İ

Örnek Roleplay
Kraliçe, babasının kahkahasına yüzündeki eğreti bir gülümseme ile karşılık verdi. Bu kahkahanın hayra alamet olmadığı apaçık ortaydı. İçten içe olacakların onu çok öfkelendireceğini biliyordu. Şarabından birkaç yudum daha aldı yavaşça, sakinleştirmesini umarak. Lord Derngar konuşmasına devam ederken Arya'da sanki fısıltıyla konuşuyormuş gibi bir his uyandırdı. Sözleri net değildi, kafasını bulandırmaktan başka hiçbir işe yaramıyordu sözcükler. Sanki bilmediği bir dilde konuşuyordu babası. Duyuyor; fakat hiçbir şeyi tam anlamıyla anlamıyordu. Ta ki babası Ealdian hakkındaki düşüncelerini net bir şekilde ortaya koyana kadar.

Duydukları adeta yüreğini ağzına getirmiş, gözlerinin fal taşı gibi açılmasına sebep olmuştu. Rohan tahtını Ealdian'a vaat etmek... Babası gerçekten bunu yapmış olabilir miydi? Duyduklarının tek bir kelimesine bile inanmak istemiyordu Arya. Hatta inanmamak adına türlü türlü bahaneler sıralıyordu kafasında. Kibrini bir kenara koyarak sırf Ealdian'ı sakinleştirmek adına bunu yapmak babasının işi olamazdı. Terlediğini fark etti. Ne zamandır bu odadaydı? Saat kaçtı? Bir dakika neden bir saat gibi geliyordu? İstediği tek şey buradan kurtulup kendini Tekev'in kapısına atmak ve bu kadar toplantıdan sonra biraz hava almaktı.

Nasıl tepki vermesi gerektiğini bilmiyordu. Hissettiği tek şey öfke ve isyandan ibaretti. Sırf karşısında babası var diye bu sefer de kendini dizginlemeli miydi? Kısa bir duraksamadan sonra kimsenin buna hakkı olmadığını düşünerek konuşmaya başladı. Ses tonu tüm öfkesini yansıtıyordu. ''Ealdian ha?! Başından beri beni büyük bir yalanın ortasında büyüttün demek. Buna ne hakkın vardı?'' Git gide nefreti artıyordu. ''Düşmanlarımıza karşı birlik olmamız gerekirken aile içinde bölünmeler yaşamayalım diyen sen değil miydi baba? Öyleyse bu dediklerin ne oluyor? Eğer bu ailede Rohan tahtını hak eden biri varsa -ki var- bu benden başkası değil. Ben hayatta olduğum sürece benden başka birinin tahtı sahiplenmesine izin vermeyeceğim. Ne Ealdian'ın ne de eski kralın burnu bir karış havada kuzenlerinin...''

Salonu terk edip etmeme arasında kaldığı sırada Ealdian'ın bunu neden söylemediğini düşündü. Aralarındaki samimiyet de bunu gerektirmez miydi? Yoksa ona karşı da böyle sert çıkacağından mı korkmuştu Ealdian? Düşünceler su gibi akıp gidiyordu zihninde. Bunları düşünerek aklına babasının bir şeylerden şüphelendiği geldi. ''Konağımda en yakın olduğu kişi sendin, oğlumun ateşli Dagobert ile yakın olması gibi ruhlarınız garip bir şekilde birbirine bağlıydı sanki.'' Aklında babasının kendisini yok sayarak Ealdian'ı tahta oturtmasının dışında tek bir şey geliyordu. Yüzünü babasına döndü tekrardan. ''Ealdian bu tahtın tek başına sahibi olamayacak.'' diye ufak bir değişiklikle yeniledi sözünü. Devam etmesi için babasını bekliyordu. Daha az öfkeli; fakat daha çok heyecanlıydı bu sefer.