Bu sefer ona gününü göstereceğim. Ne kadar yanlış şeyler peşinde olduğunu anlaması gerek, yoksa aynı şeyleri yapmaya devam edecek...
Hogsmeade'e ışınlanıp Üç Süpürge'nin önüne ilerlerken aklından geçenlerdi bunlar. Arianna, her zaman yaptığı gibi kendi başını belaya sokmakla kalmayıp bu belayı Brianna'nın başına sarmıştı. Bir adama, adını bile hatırlamıyordu Josh mu neydi, adının Brianna Bennet olduğunu ve sihir bakanı asistanı olduğunu söylemişti. Görünüşe bakılırsa bu adam Arianna'ya deli gibi tutulmuştu zira Brianna'ya şiirler okumuş hatta serenat yapmaya kalkışmıştı. Brianna, bunların hepsini bir şekilde affedebilirdi ama adam sihir bakanlığının atriyumunda John'la birlikteyken önünde diz çöküp asasıyla yarattığı gitarı çalmaya başlayınca Brianna dehşete düşmüştü. Arianna onun işine ne kadar bağlı olduğunu bile bile bakan asistanı söylemekle çok ama çok büyük bir hata yapmıştı.

Brianna sakin kalmaya çalışarak Üç Süpürge'nin kapısını ittirdi ve içeriye girdi. İkiz kardeşi tezgahın arkasında biriyle sohbet ediyordu. Kimse onun neler yaptığını tahmin edemezdi bu güler yüze bakarak. Brianna normalde kibarlık edip sohbetlerinin bitmesini beklerdi ama şu an fazlasıyla sinirliydi.

"Hey, Arianna, bu da başıma saracağın adamlardan biri mi?"

Önce adama gitmesi için, sonra kardeşine olayın büyük olduğunu anlaması için öldürücü bir bakış attı.

Arianna, tezgahın diğer tarafında duran adamla sohbet ediyordu. Dirseklerini tezgaha dayayıp, adama doğru eğilmişti ve yaptığı esprilere gülüyordu. Adamın şirin bir yüzü vardı ve eğlenceli birisine benziyordu. Arianna onunla bir süre takılıp güzel zaman geçirebileceğini düşünüyordu. Eğlenmeyi ve çılgınca şeyler yapmayı çok seviyordu. Etrafında hep birileri vardı ve bu onu memnun ediyordu. Tabii bazen yapışkanlar da çıkıyordu karşısına. Arianna onlardan kurtulmak için türlü hilelere başvuruyordu. Bu hilelerin çoğu da hoşlaşmadığı adamlara ikiz kardeşinin adını vermek oluyordu. İşkolik kardeşi birçok kez bu yüzden Arianna'ya kızmıştı. İkizi eğlenceden hiç anlamıyordu gerçekten de. "Peki bir şeyler yapacak mıyız, güzelim?" Karşısındaki adamın şirin gülümsemesi fazlasıyla ilgi çekiciydi. Arianna işaret parmağı ile sarı saç tutamını parmağına dolayarak adama işveli bir şekilde bakıyordu. "Çok yoğunum, şekerim. Görüyorsun sürekli çalışıyorum." Bunları söylerken bir yandan da adamın gözlerinin içine bakıyordu.

Karşısındaki adamın etkilendiği her halinden belli oluyordu. Arianna bu duruma alışıktı. Şu dünyada onun bu bakışlarına dayanacak bir erkek bile yoktu. Fazla mı kendini beğenmişti, neydi? "Hadi ama, tatlım. Sadece..." Adam sözlerini bitiremeden Üç Süpürge'nin kapısından ateş saçan sarışın bir güzel girdi. Arianna ona doğru yürüyen yansımasını görünce başının dertte olduğunu biliyordu. Gözleri bir saniye için ikizinin üzerinde durdu ve sonra tekrardan adama kur yapma işine geri döndü. Ancak Brianna'nın onu rahat bırakmayacağı aşikardı. "Hey, Arianna, bu da başıma saracağın adamlardan biri mi?" Arianna, ikizinin öfkeli sözlerinin aksine neşeli bir şekilde Brianna'ya döndü. "Kardeşim, bu ne büyük süpriz!" Olayın ciddiyetini anlayınca Brianna'yı daha fazla zorlamamaya karar verip adamı postaladı ve kendinden sadece birkaç dakika büyük olan kardeşine döndü.

"Bu ne gerginlik, Bri?" Kız kardeşinin önüne bir Ateş Viskisi bıraktı ve "Gevşe biraz ve anın tadını çıkar," dedi. Kız kardeşi çok güzeldi, ikizi olduğuna göre olmaması beklenemezdi zaten, ancak fazla ciddiydi. Onun sadece biraz eğlenmeye ve çılgınca bir şeyler yapmaya ihtiyacı vardı. "John seni çok mu yoruyor yoksa?" Arianna ona göz kırptı ve ikizinin hala kızgın olduğunu görünce pes edip ellerini yukarı kaldırdı. "Tamam, yine ne yaptım?" Öfkeli bir söylevin yaklaşmakta olduğunu biliyordu ancak yapacak pek bir şeyi yoktu. Brianna sinirini dışarı atana kadar ona bir nutuk çekecekti. Kaçış yolu yoktu.

"Kardeşim, bu ne büyük süpriz!" Hah! Hiçbir şey olmamış gibi kocaman bir gülümseme patlatmak Arianna'nın alışkın olduğu bir işti. Brianna boynundan yukarı, kafa tasını patlatacakmış gibi hissettiren bir öfke yükselirken; muhtemelen yüzüde kıpkırmızı olmuştu; yumruklarını sıktı. Adam yanlarından hızla uzaklaştı. "Bu ne gerginlik, Bri?" Kardeşi önüne bir bardak ateş viskisi bırakınca Brianna kalbinin iyice hızlandığını hissetti. Gerçekten; o gözlerinin önünde böylesine öfkeliyken nasıl sakin kalmayı ve alay etmeyi başarıyordu bu kız? Üstelik ne yaptığının farkında olduğundan emindi. Kollarını kavuşturup kardeşinin barını dağıtacak bir büyü yapmamak için dudaklarını ısırdı. O Brianna Bennet'ti, sihir bakanı asistanı. İnsanların imrenerek baktığı pozisyona çok çalışarak gelmişti ve bir anlık sinirle bir hanı dağıtarak itibarını zedelemek istemiyordu. "John seni çok mu yoruyor yoksa?" İşte bu itibarını bile unutmasına sebep olacak cinstendi. Brianna özel hayatı hakkında çok tutucu, bir bakıma utangaçtı ve Arianna'nın bu tarz konuşmaları onu sinir ediyordu.

İkizi sonunda pes edip ellerini kaldırınca Brianna dudaklarının arasından derin, öfkeli bir nefes verdi ve önüne konulan bardaktan bir yudum aldı. "Öncelikle, John hakkında ulu orta yerde böyle şeyler söylememeni istiyorum. Büyücü basınını biliyorsun, her şeyi aslında olmadığı bir şekilde gösterebilirler. Ufacık bir cümle duymaları yeterli!" Dolanıp tezgahın arkasına, kardeşinin yanına geçti. Gözlerini gözlerine dikip, ayırmadan nutuk çekmeye başladı. "O ahmak adam bakanlığa geldi. Atriyumdaydım. John ve Fransa büyücü konfedarasyonundan biride yanımdaydı çünkü lanet olası bir toplantıya gidiyorduk! Anlıyor musun? Benim işim insanlara içki dağıtıp kur yapmak değil! Ben uluslararası ilişkilerle, halkın güvenliğiyle uğraşıyorum. Gerzek, diz çöküp gitarını çalmaya başladı. Brianna'sını ne kadar sevdiğini, o gecenin ne kadar güzel olduğunu anlatan bir şarkı söylemeye başladı! Beni nasıl rezil ettiğinin farkında mısın! Hadi, John senin nasıl biri olduğunu biliyor, bu yüzden ilişkimi tehlikeye sokacak bir şey yapmadın ama ya diğerleri? Sence kıdemli Fransız bir büyücünün, sihir bakan asistanının böyle biri olduğunu düşünmesi, İngiltere hakkında nasıl bir izlenim bırakır?" Durup derin derin nefesler aldıktan sonra işaret parmağını Arianna'ya doğru salladı. "Sadece benim hayatımı değil, İngiltere Sihir Bakanlığını'da gözden düşürecek şeyler yapmaya başladın Arianna. Bu çok ciddi bir şey. Anlıyor musun?" Arianna ağzını açmadan önce tekrar tezgahın ön tarafına dolandı ve bir bar taburesine oturdu çünkü dizleri titremeye başladı. Brianna bakanlık konusunda son derece hassasdı ve öfkeyle bakanlığı terketmeden önce yaşadığı şey onu çileden çıkarmıştı.

Ben öfkemin içinde boğulmuş, Arianna'nın tüm bunları nasıl karşılayabileceğini düşünmeden aklıma geleni söylemiştim. Rahatlamıştım da. Arianna'nın tüm bu çocuklukları beni çileden çıkartıyordu. Fakat bunların üzerine Arianna'nın ciddileşeceğini hiç tahmin etmemiştim. "Söylevin bitmiş görünüyor. Öyleyse şimdi sen beni dinle çok bilmiş ikiz. Tamam, yaptığım şey bu sefer aşırıydı ancak sende fazla abartmıyor musun? Her zaman iş, iş ve iş. Tıpkı babanın kızısın." Son cümlesi Arianna'nın arkasındaki raflara diktiğim gözlerimin Arianna'ya kaymasına, kulak kesilmeme neden olmuştu. Babanın kızısın. Bu, bizim ailemizde kötü bir anlam taşıyordu. Babamız hep işinin bağımlısı olmuştu, kızlarının asla değil. Annelerinin aksine. İki kızına da hayatın tadını nasıl çıkaracaklarını öğretmek için çabalamıştı yaşadığı süre boyunca anneleri. Babaları ise annelerinin ölümünden sonra kızlarına daha sıkı sarılacağına onları bir başına bırakmıştı. Brianna gözlerinin dolduğu hissetti; yutkundu. Bu hassas noktasıydı. "Zaten her zaman babacığımızın gözdesiydin. 'Aferin Brianna büyük başarı. Seninle gurur duyuyorum Brianna.'" Gençlik yılları boyunca bunun şakaları yapılmıştı zaten. Brianna'nın tüm ders notları Olağanüstüydü, her zaman bina başkanıydı, bir şey organize edileceğinde en önde Brianna olurdu. Babası bu konuda onu hep takdir ederken Arianna'yı ihmal eder olmuştu. Brianna bir şeyler söylemek istedi ama boğazındaki düğüm onu durdurdu. Arianna zaten öfke kusmaya devam ediyordu. "Bana gelince, 'Yine ne yaptın, Arianna? Hiç akıllanmayacak mısın? Bu kadar başıboş olma,' gibi sözlerden başka bir şey yoktu. Gerçi umurumda da değildi. Senin de babam gibi düşündüğünü görmek iyi oldu aslında." Brianna kardeşine gerçekten böyle düşündüğüne inanıp inanmadığını sormak istedi. Ama tüm bu saçmalıkların bir kere daha yaşanmasını istemiyorsa duygusallaşmayı bırakıp Arianna'ya sert çıkmalıydı. En azından o böyle düşünüyordu. "Annemin tek istediği hayattan zevk almamızdı ve ben de onun istediğini yapıyorum. Tamam, bu yaptıklarımı affedilir kılmaz. Bu her zamankinden kötüydü ancak sana da bana babalık taslama hakkını vermez. İçki satmam ve birilerine kur yapmam beni bir fahişe yapmaz. Sadece hayattan zevk almayan, kalbi katılaşmış ve işten başka bir şeyi düşünmeyen birine dönüşmekten kurtarır. Ben babam gibi olmayacağım bunu kafana soksan iyi edersin, kardeşim." Arianna tezgahın diğer ucuna hışımla dönerken Brianna dirseklerini tezgaha dayayıp başını ellerinin arasına aldı. Brianna öfkesini, üzüntüsünü, sevincini belirli bir miktarda gösteren, bunun dışında hep nötr görünen biri olmuştu. Şu hareketi onun için büyük bir şeydi. Gerçi umurunda değildi. Ne ayağa kalkacak gücü, ne başını kaldıracak ruh hali vardı. İçinden bir şeyler kopmuş gibi hissediyordu. Annesinden sonra babasını kaybetmişti, neredeyse gerçek anlamda, şimdi de Arianna ellerinin arasından kayıp gidiyordu. Üstelik hep kendisini destekleyeceğine inandığı kardeşi onun babası gibi olduğunu söylüyordu.

Tam şu an zihninde bir görüntü vardı; İkizler yedi yaşındayken bir pikniğe gitmişlerdi. Babaları uzak bir köşede bakanlıktan gelen belgeleri inceliyordu. Anneleri piknik örtüsünün üzerine oturmuştu, Brianna bir dizine, Arianna bir dizine başını koyup örtüye uzanmışlardı. Havadaki bulutları gösterip bir şeylere benzetmeye çalışıyorlardı. Anneleri onlara bu oyunun çocuksu geleceği zamanlarda bile bir araya gelip küçük şeylerden zevk aldıklarında ailelerinin hep yanlarında olacağını hatırlamalarını istemişti. Brianna başını göz yaşları içinde kaldırdı ama Arianna'nın görmesini istemiyordu. Hemen toparlanıp çantasını omzuna taktı, göz yaşlarını sildi. Arianna'ya döndü. "Bana ayak bağı olmadığın sürece ne olursan olabilirsin, kardeşim. Umurumda bile değil." Brianna'nın iş kadını kişiliği, asıl duygularını göstermekten alıkoymuştu. Yine.

Bardakları kurulamaya devam eden Arianna, ikizinin bir şeyler söylemesini bekliyordu. Daha önce böylesine öfkelendiğini hatırlamıyordu. Belki de öfkelenmişti ama pek belli etmezdi. Alaycı kişiliğinin altına gizlerdi öfkesini. Akmayan göz yaşları gözüne batarken tüm dikkatini elindeki bardağa vermişti. Çevresinde ne olup bittiğini bilmiyordu. Düşünceleri geçmişe kaymıştı. Annelerinin cenazesinde Brianna ile el ele tutuşup, birbirlerini asla bırakmayacaklarına söz verdikleri zaman gözlerinin önündeydi. Şu hayatta tek dayanağı kardeşiydi. O en yakın arkadaşı, ablası, sırdaşı ve bazen de annesi olmuştu. Onun arkasını toplayan, zor zamanlarında ona yardım eden hep Brianna'ydı. Şimdi birbirlerine böylesine ağır konuşmuş olmaları, Arianna'nın kalbinin ağrımasına sebep oluyordu. Eğlenceli ve deli olan ruh hali bir an da sönüvermişti. Belli etmeden göz yaşlarını sildiğinde, Brianna'nın da ayaklandığını gördü. Hiçbir şey söylemeden öylece gidecek miydi yani? Arianna, onun ne düşündüğünü gerçekten merak ediyordu. Hiç mi üzülmemişti kavga ettikleri için? Arianna'ya karşı nefret mi duyuyordu sadece?

Konuşmaya başladığı sırada Arianna dünyanın ayaklarının altından kaydığını hissetti. "Bana ayak bağı olmadığın sürece ne olursan olabilirsin, kardeşim. Umurumda bile değil." Bunları söyledikten sonra hızla dükkandan çıktı. Arianna ise öfkeyle elindeki bardağı duvara fırlattı ve birkaç kişinin çığlık atmasına sebep oldu. Brianna,, onu umursamıyordu bile. Kendini satsa bile onun karşısına çıkmadığı sürece umurunda olmayacaktı. Madem öyle istiyordu Arianna onu gördüğünde tanımamazlıktan da gelebilirdi. Brianna'da o iğrenç iş hayatı ile mutlu mesut yaşardı. Birkaç müşterinin ona baktığını görünce öfkeyle bağırdı. "Ne var?" Bu tepkisinden korkmuş olacakları ki hemen önlerine döndüler. Birkaç müşteri de kaçarcasına dükkandan çıktı. Yine de Arianna umursamadı. Dükkanı bir şekilde her zaman dolup taşardı. Şu an Arianna'a gerçekten de yıkılmış durumdaydı. İkizi ile böyle olmak istemiyordu ama ona çokta kırılmıştı. Çaresizce ellerini yüzüne kapadı ve ağlamaya başladı.

Son