Koridorda ilerlerken elime ders programımı aldığımda dışarı doğru yönelmiştim bile. Gökyüzünün rahatlatıcı havası, içimi ferahlatıyordu. Belki çoğu kişi bunun rahatlatıcı olduğunu söyleyemezdi. Çünkü bulutlarla kaplıydı her taraf, yağmur yağdı yağacak gibiydi. Ben yağmuru severdim. Güneşli bir günde terden sırılsıklam, yapış yapış olmak yerine; yağmurun altında herkesin mis gibi temizlenmesine bayılırdım. Üstelik insanı bunaltan bir yanı da yoktu. Bir yandan Profesör'ün olduğu alana doğru ilerlerken, bir yandan soluduğum havayı derince içime çektim. Toprak ve çimen kokuyordu. Dünyanın büyüden en uzak ve büyüden daha da büyülü kokusu.
Günün bana verdiği pozitiflikle, dudaklarıma hafif bir tebessüm kondurarak yeni Sihirli Yaratıkların Bakımı profesörümüzün karşısında bir yerlere, çime oturdum ve alanın dolmasını bekledim. Bu sırada profesörü incelemeye koyuldum. Uzun, kahverengi saçları, hafif rüzgarın etkisinde bir yandan diğer yana salınarak ahenk gösteriyordu. Alnını kapatacak bir kahkül kesimi seçmişti, bundan hoşlanmıştım, onu olduğundan daha sevimli gösteriyordu. Yaşının çok büyük olduğunu sanmıyordum. Çehresi oldukça genç ve diri görünüyordu. Suratına baktığınızda, seksi denebilecek bir siması vardı ancak saç kesiminin verdiği sevimlilikle, bu dengeyi tamamlamıştı. Ondan hoşlandığımı söyleyemezdim. Çünkü çok "cici" bir havası varmış gibi gözüküyordu. Ancak belki de bambaşka bir karaktere sahip olsaydım, favori profesörlerimden biri olabilirdi.
Nihayet herkes geldiğinde, Profesör kendini tanıttı ve sevimli sayılabilecek, birkaç söz söyledi. İyi bir kadına benziyordu. Ancak sanırım, fazla iyiydi. Hogwarts'ın çekilmez cadılarıyla henüz tanışmamış görünüyordu. Hangi binadan mezun olduğunu merak etmiştim.
Daha sonra derse başlamak üzere, dudaklarını araladı. "Pekala, derse başlayalım o halde. Bugün iki yaratık üzerinde duracağız. Bir tanesi şu an aramızda," demesiyle birlikte bütün gözler Profesör'ün yanıbaşında duran üstü örtülü kafese çevrildi. Bu sefer hangi korkunç yaratık acaba, diye düşündüm içimden. Daha sonra yaratığa koyduğu ismi andı, "Doxy". Kafesin yakınına doğru ilerleyip, asasını eline aldı Olvia ve onu havada tutup, dersi anlatmaya koyuldu. Özelliklerine gelmeye başladığında, elimdeki parşömenin bir köşesine not almak üzere eğildim. Bir kulağım ondaydı. "Periler gibi küçük bir insan biçimine sahiptirler. Ama onlardan ayran en büyük farkı, vücudunu kaplayan siyah kıllar. Ayrıca ek olarak birer kol ve bacağı daha vardır. Kanatlı kalın, kavisli ve parlaktır. Üzerine vuran ışıktaki renk çeperini görmek inanın bana harikadır. Ama pek müsait değil bunu görmek için. Bir seferde beş yüz yumurta bırakabilirler ve onları gömerler. İki üç hafta sonra zehirli, sivri dişli bir doksi daha," dedikten sonra azcık durakladı, sonra devam etti. "Eğer bir doksi tarafından ısırılırsanız, panzehir almanız gerekir. Bu yüzden eldivenlere özen, lütfen."
Doksiler, büyük, korkunç kara sineklere benziyorlardı. Onlardan gerçekten hiç haz etmemiştim. Üstelik kafalarının tepesinde duran garip antenleri, sinirimi bozmuştu. Tiksinerek onları izliyordum. Profesör, sanki hissettiklerimi duymuş gibi, asasının zarif bir hareketiyle kafesi örtünün altına yolladı ve gelen üzgün tepkiler üzerine, diğer bir yaratığa geçeceğini söyledi. Etrafta başka örtülü bir kafes göremiyordum, sanırım onu getirmemişti. Can kulağıyla ve meraklı gözlerle Profesöre baktım ve diğer yaratığın adını söylemesini bekledim. "Kelpie, adını duyan var mı," deyince Profesör, şöyle bir zihnimi yokladım. Kelpie... duyduğumu hatırlıyor gibiydim. Kafamda bir at figürü canlandı. Profesör Olvia asasını sallayıp bir figür yarattığında, yanılmadığımı gördüm. "Evet, Kelpiler genellikle yele yerine hasır sazları olan bir at şeklinde karşımıza çıkar. Tedbirsiz kişileri kandırıp göl gibi bir suyun dibine dalarak binicisini yalayıp yutar. Çok hoş değil mi," dedikten sonra figüre baktım. Gerçekten güzel görünüyor denebilirdi, bir atın zarafeti vardı, ancak bir o kadar da tehlikeliydi. Nihayet dersin sonlarına yaklaştığımızda, beni tedirgin eden o cümleleri kurdu. Niye tedirgin olduğumu bilmiyordum, belki de cevabı biliyordum. Profesör "Şimdi, ilk günden sizi dersimden ve kendimden soğutmak istemem ama soru zamanı! Her dersin son on dakikası gibi bir süre, o gün işlediğimiz yaratık hakkında sorular soracağım. Cevaplarını söylemişte olabilirim, söylememişte. Bu yüzden derse hazır gelmelisiniz. Ve derse hazır gelirseniz, süremiz artar ve ders dışı şeyler de yapabiliriz," dedikten sonra etrafımdaki yüzlere baktım ve kimi kaldıracağını merakla beklemeye koyuldum.