[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] x [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Syrena'yı görmeden geçirdiğim bilmem kaçıncı gün. Onunla takılmadığım zamanlarda hayatımın nasıl olduğunu neredeyse unutmuştum. Karanlık, tadını alamadığım sigaralar ve içkiler, yalnızlık, bazen müzik. Hepsi bu kadardı. Ara sıra Ateş Viskisi Bar'a gidip gitmemeyi düşünmüştüm ama Roy Platts denilen adamla karşılaşmaya henüz hazır değildim. Muhtemelen o gece yaşananları unuttuğu için bir sürü soracaktı bana. Bu yüzden saat gece yarısını bir kaç dakika geçer geçmez üzerime dar, ince siyah bir pantolon, üzerime oturmayan beyaz bir gömlek ve siyah deri ceketimi çıkıp Londra'nın arka sokaklarında boş boş yürümeye başlamıştım. İçtiğim sigaraların ardı arkası gelmiyordu. Bir saatin sonunda canım iyice sıkılınca bir geceliğine Ateş Viskisi'ne gitmekten zarar gelmez diye düşünerek bara giden yola saptım. Binaya yaklaştığımda hemen köşeye, duvara yaslanmış halde gözleri kapalı duran birinin üzerinde uğraşan adamı farkettim. Keskin görüşüm bir kaç saniye içinde ayaktaki adamın yerde yatan adamın cüzdanını çıkarmaya çalıştığını farketmemi sağladı.
"Hey!"
Ağzımdaki sigarayı fırlattım ve bir kaç saniyede adamın yanında bittim. Adam neye uğradığını şaşırarak bana baktı; bende yerdeki bedene. Edgard. İçim titredi; dönüştüğümden beri başıma gelmeyen bir şeydi bu. Şaşkınlığım adamın cüzdanı kapıp bir kaç metre uzaklaştığını farketmeme sebep olmuştu. Gözlerimi devirdim ve adamı ceketinden yakaladım, o debelenirden bir kolumla boynunu iyice sıktım ve elinden cüzdanı kaptım.
"Bir dahakine seni gebertirim."
dedim adeta tıslayarak. Son kelime öyle öfkeli çıkmıştıki, kolumu adamın boynundan çeker çekmez deli gibi koşmaya başladı. Oflayarak döndüm ve gözleri hafif aralık duran Edgard'ın yanına gidip diz çöktüm. Cüzdanı cebine koydum.
"Hey, selam."
Gülümsedim. Hem de sakin bir şekilde. Bu normal değildi. Öyleki gülümsediğimde yüzümün aldığı şekli bile hatırlamıyordum.
"İyi misin? Seni en son gördüğümde de uyuyordun."

Nerde olduğumu ya da ne yaptığımı hatırlamıyordum. Gözümü tatlı bir sesle araladım. "İyi misin? Seni en son gördüğümde de uyuyordun." Gözlerimi açtığımda karşımda Magdalene vardı. Onu görünce gülümseyip doğrulmaya çalıştım. Her yerim ağrıyordu. Nasıl olmuştu bu acaba? Neler hatırladığımı düşündüm bir süre. Bir ara Andreas'ın sigarasını saçıma ışınlaması sonucu son anda kafamın alev almamasını sağlamıştım. Sonra o yanımda olmadığı halde arkasından baya bir bağırmıştım. Antonio neredeydi? Onu hatırlamıyordum. Adre bu sefer otelde kalmıştı. Ben ne yapmıştım ondan önce? Barda karşılaştığım kadını hatırlayınca yüzüm düştü. Narkolepsi olmanın kötü taraflarındandı. Biri de yolda yürürken aniden düşüp uyumaktı. Magda ile son karşılaşmamızda da son anımsadığım onun konuşmasıydı. Sonra yeniden uyumuştum. "Merhaba Magda. Teşekkür ederim ve son konuşmamız için de üzgünüm. Malesef ki ne zaman uyuyakalabileceğimi bilmiyorum." Doğruldum ve ayağa kalktım. Gerindim biraz ve üzerimdeki tozları silkeledim. Bir adım uzağımda gitarım duruyordu. Onu da aldım ve sırtıma taktım. "Şimdi beni kurtardığını için size birşeyler ısmarlamama izin verin. Kahramanımsınız." Gülümsedim ona bakarak. Konuşmamı kibarlaştırarak gönlünü de almaya çalışmıştım. Bazen bu konuda pek acemi oluyordum. Mavi gözlerimi yüzüne diktim.

"Merhaba Magda. Teşekkür ederim ve son konuşmamız için de üzgünüm. Malesef ki ne zaman uyuyakalabileceğimi bilmiyorum." Ah şu bahsettiği hastalık vardı tabii. O gece konuştuklarımızı iyi hatırlıyordum. O kalkınca bende doğruldum ve saçlarımı geriye savurdum. Bir an için nasıl göründüğümü merak ederken yakaladım kendimi. Bana bir şey ifade etmeyen, Edgard'ın kendine has kokusu dışında, derin bir nefes aldım ve önce gerinmesini, sonra biraz ilerideki gitarını alıp sırtına geçirmesini izledim. "Şimdi beni kurtardığını için size birşeyler ısmarlamama izin verin. Kahramanımsınız." Bu beni şaşırtmıştı. Muhtemelen uzun süredir birine saldırmadan iletişime geçmediğim için. Zaten bir kaç gündür doğru düzgün beslenmemenin verdiği saldırganlık üstümdeydi. Edgard'ın bana diktiği gözlerine baktım ve bende gülümsedim. "Buna hayır diyemem. Zaten hayır cevabına alışkın değilsindir. Pardon, değilsinizdir." Cümlemi bitirir bitirmez pişman oldum çünkü Edgard'ın bembeyaz boynu bir anda benim için inanılmaz çekici bir hale gelmişti. Kıpırdamadan dikilmeye devam ettiğimde kan akışını bile duyabilirdim ki bunu hiç istemiyordum. Bu yüzden Edgard'ı beklemeden bara doğru hareketlendim.

Sözlerimin üzerine gülümsemesi hoşuma gitmişti. "Buna hayır diyemem. Zaten hayır cevabına alışkın değilsindir. Pardon, değilsinizdir." Birden yüzü gölgelendi ve yürümeye başladı. Peşinden hareketlendim. Adımlarımı onunkine uydurarak yanında ilerledim. Bir süre sessizce rüzgarda dalganan saçlarını seyrettim. Gerçekten de güzel bir kadındı. Koyu renk saçlarının etrafa yaydığı koku da kendisine özgü hoş bir kokuydu. İnsanın uzun süre koklamayınca özleyeceği türden. "Magda. İyi olduğuna emin misin? Gergin görünüyorsun." Önceki konuşmamızdan hatırladığım kadarıyla gayet rahat bir insandı. Bardan içer girdiğimizde şanslıydım ki fazla dikkat çekmedik. Bir kenara geçtiğimiz de her zamankinden diyerek ona döndüm. "Neler yaptın görüşmeyeli? Yoksa az önce bana yaptığın gibi insanları mı kurtarıyorsun sadece? Gülümseyerek onu seyrediyordum. Saçlarının duruşu, kokusu, gözlerindeki ifade beni garip bir şekilde etkilemeye başlamıştı ve sarhoş bile değildim. Bu gerçekten de garipti. Ya da ondan hoşlanmaya başlıyordum en basitiyle.

"Magda. İyi olduğuna emin misin? Gergin görünüyorsun." Bu söylediğine şu an cevap vermemeyi tercih ettim. İçeri girerken biraz tedirgindim açıkçası; birilerini görme korkum yüzünden. Ama hızlı bir göz gezdirme sonucu rahat olabileceğime karar verdim. Edgard gergin olduğumu söylemişti zaten, onu da germek istemiyordum. Gözlerim duvarlarda bir saat aradı. Ne kadar dayanabileceğimi bilmiyordum. Keşke Edgard'ın cüzdanını çalan adamdan beslenebilseydim biraz, zaten işe yaramazın korkağın tekiydi. "Neler yaptın görüşmeyeli? Yoksa az önce bana yaptığın gibi insanları mı kurtarıyorsun sadece?" Ben zihnimde adamın ne kadar uzaklaşmış olabileceğini, birazdan çıksam yetişip yetişemeyeceğimi düşünürken Edgard'ın sorusu beni kendime getirdi. Sakin olmalıyım, diye düşündüm. Açıkçası bir süredir Edgard'la karşılaşmayı umut ediyordum ve bunu heba edemezdim. "Tabi. Ortalıkla dolanıp suçluları enseliyorum." Asıl suçlunun ben olduğumu bilse ne yapardı diye düşünmeden edemedim. İnsan öldürmek, yaralamak, hırsızlık; işlemediğim suç kalmış mıydı? "Pek bir şey yapmıyorum. Ah, ayrıca, sanırım biraz gerginim ama önemli değil. Ya sen? Başını kaşıyacak vaktin olmuyordur konserler arasında." Gözlerim Edgard'ın boynunda bir tur daha attı; dudaklarımı neredeyse kanatacak kadar ısırdım. Neyseki yeniden toparlanmıştım. Gözlerimi hemen gözlerine diktim, başka bir şeye odaklanmak istemiyordum.

"Tabi. Ortalıkla dolanıp suçluları enseliyorum. Pek bir şey yapmıyorum. Ah, ayrıca, sanırım biraz gerginim ama önemli değil. Ya sen? Başını kaşıyacak vaktin olmuyordur konserler arasında." Barmen içkiyi önüme sürdüğünde bir yudum aldım bardaktan. Bu sırada onun bir şey söylemediğini farkettim. Aslında onu yerken ya da içerken de görmemiştim. Belki de çekiniyordur, diye düşünüp bir yudum daha aldım bardaktan. Gitarın hala sırtımda durduğunu farkedince onu ayaklarımın yanına koydum. "Evet, fazla vaktim olmuyor ama işin güzel kısmı da bu." Cebimden sigara paketini çıkardım. Bir tanesini ağzıma koydum. Ceplerimde çakmak ararken bir yandan da konuşmaya devam ettim. "Ama biliyor musun seni uzun zaman görmeyince merak ettim. Bir daha böyle uzaklaşma. Senin gibi iyi insanların yakınlarımda olması güzel. Hem endişelenmek zorunda da kalmam." Çakmak iç cebimden çıktı ve mutlu bir şekilde sigaramı yaktım. İlk nefesten sonra içkimi yudumladım. "Senin kahramanlığın için buradayız ama sen bir şey söylemiyorsun kendine? İstediğin ne varsa söyleyebilirsin." Rahat bir tavırla gülümsedim ve sigara dumanını boşluğa doğru üfledim. Karşımdaki bu kadının benden uzakta olmasını istemiyordum. Ondan fazla ayrı kalma düşüncesi de hoşuma gitmiyordu. Bunu ona söylesem güler miydi acaba?

Edgard'ın söylediği içki gelmişti. O bardağını yudumlarken aklıma saçma sapan düşünceler gelmeye başladı. Edgard alkolü biraz fazla kaçırsa iyi olmaz mıydı? Belki o zaman daha çok vakit geçirebilirdik. Tabii uyumazsa. "Evet, fazla vaktim olmuyor ama işin güzel kısmı da bu." Cebinden bir sigara paketi çıkarırken ben kendi pantolonumun cebini yokladım. Bir sigara cidden iyi gelirdi. Ağzım boş kalmazsa iyi olurdu yani. Edgard gibi çakmak aramaya başladım ama ceplerimde olmadığını farkettim. O salağı yakalarken falan düşürmüştüm herhalde. Ya da Edgard'ın cüzdanını geri koyarken. Ayrıca aklıma Edgard'ı görmek için gittiğim son konser geldi. Onu görmek için kalabalığın arasında dikilip saatlerce beklediğimi söylemeli miydim? Asla. "Ama biliyor musun seni uzun zaman görmeyince merak ettim. Bir daha böyle uzaklaşma. Senin gibi iyi insanların yakınlarımda olması güzel. Hem endişelenmek zorunda da kalmam." Bu sözleri aklımı azda olsa dağıtmaya yermişti. Beni merak etmişti demek. Bir daha böyle uzaklaşma. Sesi gürültülü müziği bile bastırıyordu kafamın içinde. Benim iyi bir insan olduğum kısmı yanlıştı ama olsun. "Senin kahramanlığın için buradayız ama sen bir şey söylemiyorsun kendine? İstediğin ne varsa söyleyebilirsin." Gülümsedim. Kahraman, çoğu kurbanım beni böyle çağırmayı tercih etmezdi. Ama bunu Edgard'ın söylüyor olması inanılmaz hoşuma gitmişti. Garsona sadece bir bira istediğimi söyledim. "Bu söylediklerinden sonra istemesen bile etrafında olacağım." Başımı geriye atarak güldüm. Sonra açıklama yapmak zorunda hissettim. "Yani seni korumak için. Kahramanın olarak." Aslında ona sormak istediğim bir sürü soru vardı. Nerede doğmuştu. Ailesiyle arası nasıldı? En çok ne yapmayı severdi? Hatta bir sürü ufak tefek saçma sapan şey daha. Ama yapamıyordum tabi. Ben de bir sigara çıkardım ve dudaklarımın arasına yerleştirdikten sonra bir umut tekrar çakmağı aradım. Yoktu. Gözlerim Edgard'ın masada duran çakmağına kaydı.

Benim sözümden sonra sadece bir bira istedi. "Bu söylediklerinden sonra istemesen bile etrafında olacağım. Yani seni korumak için. Kahramanın olarak." Cebinden sigara çıkardı ve güzel dudaklarının arasına yerleştirdi. Çakmak bulamadığını görünce gülümsedim ve elim barın üzerine koyduğum çakmağa kaydı. Aldığım gibi yanaştım ona ve sigarasının ucunu yaktım. Geri çekilirken de gülümsedim. İçkinin sonunu bir yudumda getirdim ve onun birası gelmeden kendime daha sert birşeyler söyledim. Bu seferkini daha hızlı içmeye başladım. Kafam şimdiden bulanmaya başlamıştı. Yine de umursamayarak sigaradan son nefesi çektim ve söndürdüm. Dumanını yeniden boşluğa üfledim. Zihnim gerçek anlamda bulanıyordu. Sonunda rahatlayabileceğim bir ortam olmuştu belki de. Yine de gruptakilere haber vermeliydim. Ben onları ne kadar merak ediyorsam onlar da beni ediyordu. Cebimden cep telefonunu çıkardım. "Telefon etmeliyim. Sonuçta biz küçük ve çılgın bir aileyiz." Kısa bir konuşma oldu. Andreas'a, Magdalene ile bir barda olduğumu söylediğimde karşılığını gülme olarak aldım. Kendisi hakkında hazırladığım planları bilse bu kadar rahat olamazdı. Telefonu kapatıp yeni bir içki istedim. İyice sarhoş olmak istiyordum. "Umarım bu kadar içmem senin için sorun olmaz. Zorluk çıkartırsam at bir kenara her yerde uyurum." Bu konuda ciddiydim. Ses sisteminin üzerinde bile uyumuştum ben.

Ben tam bir hamle yapacakken Edgard çakmağı aldı ve uzanıp sigaramı yaktı. Ben gözlerimi onun yüzünden alamazken -hala bir anlam veremiyordum buna- gülümseyerek geri çekildi. Sigaramdan derin bir nefes aldım; 19 yaşımda sigara içmeye başladığım sıralarda bunun beni nasıl öksürttüğünü hatırlattım. Artık kısmen ölü olduğum için ne bu ne dünyanın en zehirli gazı beni etkilemiyordu. Ama çok daha basit bir şey aklımı başımdan alıyordu işte. Sadece sigarama odaklanmaya çalıştım. Öyle ki ben ilkini bir dakika içinde bitirdiğimde biram gelmemişti. Edgard bakışlarımı kaçırmak için büyük bir çaba gösterdiğimi farketmesin diye göz ucuyla onu kontrol ettim. İçkisini bitirdiğini, hatta yenisini söylediğini farkettim. Edgard sarhoş olur, daha fenası uyuyakalırsa ve onu taşımak zorunda kalırsam kendime hakim olabilir miydim bilmiyorum. Kendime hiç güvenmiyordum. İçimdeki Edgard'a daha yakın olabilme isteği ise onu durdurmamı engelliyordu. Yeni gelen içkisini de bitirdi, bu arada benim biram gelmişti, telefonunu çıkardı. "Telefon etmeliyim. Sonuçta biz küçük ve çılgın bir aileyiz." Gülümsedim. "Tabii." Aynı zamanda bir sigara daha yakmış, biramı sanki beni sarhoş edebilecekmiş gibi hızla içiyordum. Edgard iki dakika içinde telefonu kapatıp bana döndü. Bir içki daha istemişti. Tam ona ara vermesini önerecekken konuşmaya başladı. "Umarım bu kadar içmem senin için sorun olmaz. Zorluk çıkartırsam at bir kenara her yerde uyurum." Kafamı iki yana sallarken gülüyordum. "Benim için sorun olmaz." Tam anlamıyla bir yalandı. "Senin için olabilir." diye mırıldandım ama gürültüden duyamayacağından emindim. Ona bu mesafeden bakarken bile içimde akıl almaz bir sabırsızlık filizleniyordu. "En azından güvenli bir kenara koyarım. Bir kaç shot a ne dersin?" Barmenden bize üçer tekila shot hazırlamasını istedim. Kendimi bırakmak üzereydim çünkü Edgard gözüme fazlasıyla çekici görünmeye başlamıştı. Bunun tek sebebi cildi şeffafmışçasına ortada olan damarları ve açlığım mıydı yoksa içimi eriten bakışları mıydı karar veremiyordum.

Ben telefonla konuşurken o yeni bir sigara daha yakmıştı. "Benim için sorun olmaz. En azından güvenli bir kenara koyarım. Bir kaç shot a ne dersin?" O, barmenle içkileri söylerken ben sadece şaşkınca ona bakıyordum. Birden gülümsedim. "Bu kadar çabuk sarhoş olmamı istediğini bilmiyordum." Bardaklar önümüze koyulduğunda şüpheci bir şekilde baktım. Az öncede içmiştim bu yüzden üç tanesi beni yere yapıştırabilirdi. Alışkınlığımı da katarsam hesaba sanırım garip yürüyüşler ve bulanık görme ile bunu atlatabilirdim. Şimdiden bulanık görmeye başladığımı... Neden düşünüyorsam? Hayattı bu sonuçta. Eğlenilmeli ve zaman çok geç olmadan güzel anılar yaşanmalıydı. Bardağı kaldırdım havaya ve Magda'yı işaret ettim bardakla. "Önce bayanlar mı demeliyim? Zaten bu bardaklardan sonra yere yapışmazsam, seni sarhoş görme gibi bir şansım olacak. Bunun için ilk sen." Gülümseyerek ona bakıyordum. Aslında onun gibi güzel bir kadınla böyle oturup içmek gibi bir şansım olduğu için pek mutluydum. Burada olduğum için de mutluydum. Gitarım yanımda olduğundan da mutluyum. Demek ki ben kesin sarhoş olmuşum.

"Bu kadar çabuk sarhoş olmamı istediğini bilmiyordum." Ne söyleyeceğimi bilemedim. Kendimi bırakmıştım zaten. Bu yüzden sadece gülümsedim. Küçük shot bardağını kavradım. Edgard'da kendisininkini kaldırmış, bana bakıyordu. "Önce bayanlar mı demeliyim? Zaten bu bardaklardan sonra yere yapışmazsam, seni sarhoş görme gibi bir şansım olacak. Bunun için ilk sen." Gülerek başımı salladım. "Nasıl istersen, Edgard." Bardağı başıma diktim; limonlada işim yoktu. Nede olsa insanın ağzını yakan bu tadın ben yalnızca hafif bir acılığını hissediyordum. "Ee, sıra sende. Ayrıca çok istersen benimkileri de içebilirsin." Anlamlı bir bakışla Edgard'ı süzdüm. Birazdan çok şey değişecek gibime geliyordu. Tek umudum ona ölümcül bir zarar vermemekti. Kendini kontrol etmelisin Magda, diye tekrar ediyordu kafamda bir ses. Ama bunu istemiyordum; sadece Edgard'la vakit geçirmek istiyordum. Daha yakın, daha çok.

Bardağı başına dikerken saçlarının sırtından aşağı dökülüşünü seyrettim. Yumuşak ve dokunulası görünüyordu. Gülümseyerek onu seyrettiğimi farketmem güzel dudaklarını oynatıp konuşmasıyla oldu. . "Ee, sıra sende. Ayrıca çok istersen benimkileri de içebilirsin." Başımla onayladım. Ben zaten sarhoştum onun da sarhoş olmasına gerek yoktu. Ya da daha fazla içmek istediğim için ufak bir kendimi kandırma çabasıydı bu. Bardağı ağzıma götürdüm ve kenarına sürülmüş tuzda gezdirdim dudaklarımı. Ardından kafama diktim. Limonu da ağzıma götürürken Magda'nın limon kullanmadığına dikkat ettim. Demek ki gerçekten de dayanıklı biriyle içiyormuşum diye düşündüm. Bardağı koydum barın üzerine ve ona gülümsedim. İkinci bardağı elime aldım. "Sanırım senin sarhoş olmaman benim için daha iyi olacak. Bu yüzden..." Önceki bardakta yaptığım işlemi tekrarladım. Üçüncü bardağı elime aldığımda duraksadım. "Bu garip. Genelde sarhoş olunca anılar doluşmazdı zihnime. Babamın intiharını anımsamıyordum habuki tam olarak. Bak şimdi gözümün önünde açık cam ve kopuk bir halat var. İlginç." Bardağı tekrar içtim ve limona uzandım yeniden. Endişelenmemesi için ona gülümsedim. "İçmeme izin vermiştin." dedim ve onun önündeki bardağa uzandım. Bu sefer içmeden sadece bardağa baktım. Anılara dalmışım sanırım.

Dudaklarının bardağın kenarında gezinişini izlerken ona doğru eğildiğimi farketmemiştim. Her hareketi bana nasıl bu kadar çekici gelebiliyordu? Bu kadar vakit geçirip ısırmadığım tek insan olarak tarihe geçebilirdi. Ona zarar vermek isteyeceğim son şeydi zira. "Sanırım senin sarhoş olmaman benim için daha iyi olacak. Bu yüzden..." İkinci ve üçüncü bardağı içişini, acı sıvının boğazından aşağıya inişini izledim. Yoğunlaştığımda tekilanın Edgard'ın midesindeki yolculuğunu bile duyabiliyordum. "Bu garip. Genelde sarhoş olunca anılar doluşmazdı zihnime. Babamın intiharını anımsamıyordum habuki tam olarak. Bak şimdi gözümün önünde açık cam ve kopuk bir halat var. İlginç." Bazı kitaplar, vampire dönüşen bir insanın sonsuzluk için ruhunu şeytana sattığını yazardı. Ruhsuz bir beden olarak, bunun canımı acıtması tuhaftı. Edgard'ın cümleleri sarfederken kalp atışının hızlandığını duymuştum ve onun hüznü, benim atmayan kalbimin olduğu yerde bir sıkışmaya sebep oluyordu. "İçmeme izin vermiştin." Bana gülümsediğinde, sıkışmanın etkisini yitirdiğini hissettim. Ne var ki o dolu shot bardağına dalgın dalgın bakarken kalp atışı benim için farklı bir şey ifade etmeye başladı. Binlerce damara pompalanan ılık kanı gözlerimin önünde canlanmıştı. Kalbinin her atışıyla, damarlarındaki kanın seside kulağıma doluyordu sanki. Yapamayacaktım... Ayağa kalktım ve sarhoşmuş gibi bir oraya bir buraya sallandım. "Seni dinlemek isterdim ama sanırım tekila midemi alt üst etti." Aceleyle sarfettiğim cümleden sonra çıkış kapısına koştum. Dışarıda üçlü bir grup halindeki insanlar dışında kimse yoktu. Yani açlığa biraz daha karşı koymalıydım. Barın arka tarafına kadar yürüdüm ve sırtımı duvara yaslayıp bir sigara yaktım. Edgard'ın kanının kokusuyla baştan çıkmamak için bıraktığım nefes alış-verişlerime tekrar başlayıp sigaranın dumanını ciğerlerime çektim. Dumanla beraber, o lezzetli aromayı tekrar içime çekeceğimi nereden bilebilirdim? Edgard arkamdan gelmişti.

"Seni dinlemek isterdim ama sanırım tekila midemi alt üst etti." Dediği gibi de kalktı ve dışarı çıktı. Arkasından bakarken neden kötü anılarımdan bahsettiğimi düşünüyordum. Onu rahatsız etmiştim işte. Gitarımı aldığım gibi peşine gittim. Onu duvara yaslanmış bir şekilde sigara içerken buldum. Pek rahatsız gibi görünmüyordu. "Magdalene." Serin hava beni biraz olsun kendime getirmişti. Onu üzdüğüm için kendimden nefret etmiştim. Magdalene'nin hiç bir şekilde üzülmesini, acı çekmesini ya da her hangi bir şekilde canının sıkılmasını bile istemiyordum. Onun hüznü beni iyice perişan etmişti. Vicdan azabı çekiyordum. Elimi omzuna koyup yüzüne baktım. "Dediklerim için canın sıkıldıysa hiç umursama. İçkiler yüzünden. Sen iste konuşmam bile bir daha yanında." Gözlerinin içine bakarken ne kadar güzel olduğunu düşünmeden edemiyordum. Kesinlikle ondan hoşlanıyordum. Ama karşılıklı olduğundan şüphelendiğim için canını daha fazla sıkmak da istemediğimden birşey söylemedim.