Elimdeki rom dolu kadehten koca bir yudum daha aldıktan sonra, ağır kutuları yerleştirmekle ilgilenen Henry'e baktım. Henry Mars'ın en yakın arkadaşıydı ve barın ikinci sahibi gibi bir şeydi. Mars'tan sonra en çok onun sözü geçiyordu. Benimle ilk tanıştığından beri diğer tüm çalışanlar gibi bana çok iyi davranmıştı ve dürüst olmak gerekirse bu takdir ettiğim bir şeydi. Korsanlarla iç içe büyüdükten sonra, birilerinin bana kibar davranması hoşuma gidiyordu. Aynı şekilde birilerine kibar davranmak da öyle. Emirler yağdırmadığım, tehditler savurmadığım yerlerde zaman geçirebilmek gerçekten çok harikaydı. Yerden aldığı kutuyu bar tezgahına yerleştiren Henry birkaç saniyeliğine dinlenmek üzere tezgaha yaslandı ve bana sevecen bir şekilde gülümsedi. Ben de aynı şekilde ona gülümsedikten sonra, bardağımdaki son yudumu da bitirdim. "Ee," dedim ben de tezgaha yaslandıktan sonra. "Mars ile ne zaman tanıştınız?" Henry bu sorum üzerine gülümsedi ve burnunu kırıştırarak düşünmeye başladı. Ben de Henry'e bir kadeh rom doldururken, kendime yeni bir bardak doldurmayı da es geçmedim. "Kendimi bildim bileli onunla arkadaşız aslında," dedi Henry. "Onun her şeyini bilirim. Tabii, seninle beraber olduğunu benden uzun bir zaman sakladı. Bu konuda ona hala kızgınım." Bunun üzerine ikimiz de güldük ve içkilerimizden birer yudum aldık. Mars'ın neden kimseye benden bahsetmediğini anlamıyordum. Beni korumaya mı çalışıyordu? Beni gizlemesinin anlamı neydi? Belki de son yaşadıklarımızdan sonra bana hala güvenmiyordu. Bunu hakedecek bir şey yapmış olduğumu düşünmüyordum, ama bu konunun üstüne daha fazla gitmek istediğimden de emin değildim. Eninde sonunda bu konuyu da konuşacaktık zaten. Sıkıntılı bir ifadeyle içkimi kafama diktikten sonra, Henry'nin işini yapmaya devam edişini izledim. Mars'ın işlerini bitirip bara gelmesini beklerken sıkıntımı gideren tek dostum Henry'di. Artık Vhegar ile barın önüne bile gelemiyordum, bu yüzden Henry ile tanışmış olmamızın gerçekten çok iyi bir şey olduğu benim için su götürmez bir gerçekti.

Bar kapısının açıldığını, ve bize doğru gelmekte olan adımları duyduğumda, derin bir çektim ve içerisinin ne kadar sıcak olduğuna aldırmamaya çalışarak, ışıldayan gözlerle Mars'a baktım. Her zamanki gibi harika görünüyordu. Kirli sakalı, sımsıcak bakan gözleri ve alaycı gülümsemesiyle, beni yine başka diyarlara götürmeyi başarmıştı. Yanağıma tatlı bir öpücük kondurduktan sonra, Henry ile selamlaştı ve arkadaşına yardım etmek üzere bar tezgahının arkasına geçti. Anlaşılan, bugün Mars ile yalnız kalmam epey zor olacaktı. Ama en azından kavga etmiyorduk, bunu geride bırakmayı başarmıştık ve Henry'i seviyordum. İkisiyle vakit geçirmek çok güzel olacaktı.

"Eğleniyor gibi gözüküyorsunuz gençler, umarım işler aksamıyordur." Mars'ın gergin olduğu her halinden belliydi, ancak beni kırmamak adına, bu gergin halini belli etmemek için elinden geleni yapıyordu. Benim için bu kadar çaba sarf etmesi gerçekten çok güzel bir şeydi, ancak neden bu çabayı harcadığını yine anlayamamıştım. Ben ve Henry'i kıskanıyor olduğunu düşünmek bile istemiyordum, bunu dile getirecek olursa, bu gerçekten bardağı taşıran son damla olurdu. Gözlerimi sıkıca açıp kapattım ve bu düşünceleri zihnimden uzaklaştırdım. Yalnızca paranoyaklık ediyordum, ortada hiçbir şey yoktu. Mars başka bir konuya gerilmişti ve akşam baş başa kaldığımızda bunun ne olduğunu öğrenecektim. Ama kesinlikle, beni kıskandığı için böyle yapmıyordu. Bunu biliyordum. Buna inanmak istiyordum. Henry'nin içten kahkahası zihnimin dağılmasına ve istemsizce Henry'nin yüzüne bakmama neden oldu. Yüzünde keyifli bir ifade olan Henry'e bakarak gülümsedim, kendi kendime düşünüp durduğum iç karartıcı düşüncelerin bana hissettirdiklerinin yüzüme yansımamaları için elimden geleni yapıyordum. Mars çaba harcıyorsa, ben de harcamalıydım. "Sen yorulmuşsundur, eh yaşlandın artık. Merak etme biz idare ediyoruz." Henry bana göz kırptıktan sonra yerden bir kutu koli daha almak üzere eğildi. Gülümsemem, Henry'nin bana göz kırpmasıyla yüzümde donmuştu ve bakışlarım hemen Mars'ın yüzüne kaymıştı. Gergin bir şekilde gülümsüyordu ve derin düşüncelere dalmış gibiydi. Titrek bir nefes aldım. İşler yine zıvanadan çıkmadan önce ortamı yumuşatmam gerekiyordu. Öne doğru eğildim ve Mars'ın yanaklarını avuçlarım arasına aldıktan sonra, dudaklarına güçlü bir öpücük kondurdum. Dudaklarımı dudaklarından ayırdıktan sonra tekrar eski oturma şeklime döndüm. "Kaç yaşında olursan ol, her zaman benim aşkım olacaksın," dedim ona sevgi dolu gözlerle bakarak. Henry de bu sırada Mars'ın yanında tekrar yerini almıştı. "Evet, gerçek aşk... Aşka sahip olabilmeyi çok isterdim," dedi Henry, bakışlarını yüzümden bir an olsun ayırmadan. Boş bakışlarla bir süre Henry'nin suratına baktım, ardından tekrar Mars'a. Daha da gergin gibi görünüyordu. "Şey, ayrıca... Bir denizkızı olarak ikinizden de yaşlı olduğumu belirtmek isterim. Sadece bunu nasıl saklayacağımı iyi biliyorum." Sevecen bir gülümsemeyle, ortamı yumuşatmak istercesine iki adama baktım ve devam ettim. "Siz doğmadan çok önce yaşıyordum, sizler benim torunlarımın torunları olabilecek yaştasınız." Bu söylediğim üzerine içten bir kahkaha attım. Ancak o sırada, aslında ne kadar gergin olduğumu yalnızca ben biliyordum.

Aqua'nın yanaklarıma kapanan serin avuçlarıyla beraber derin bir nefes aldım. Teninin teması sakinleşmemi sağlıyordu. Dudaklarıma uzun bir öpücük kondurduktan sonra yüzüme huzurlu bir gülümseme yayıldı. "Kaç yaşında olursan ol, her zaman benim aşkım olacaksın," dedi içimi ısıtan sıcacık bir tonla. Merlin... Hayatımın geri kalanını bu kafede, bu denizkızıyça beaber geçirebilirdim. Henry "Evet, gerçek aşk... Aşka sahip olabilmeyi çok isterdim," dediğinde dikkatim ona yöneldi. Gözlerini ayırmadan Aqua'ya baktığını sanmıştım bir an. Ya da iyice paranoyaklaşıyordum. Gereksiz yere gerildiğimi düşündüm ve Aqua'nın avucumdaki elini daha iyi kavradım. Aqua'nın endişeli bakışları bana yöneldiğinde ona iç rahatlatan bir gülümseme göndermeye çalıştım. "Şey, ayrıca... Bir denizkızı olarak ikinizden de yaşlı olduğumu belirtmek isterim. Sadece bunu nasıl saklayacağımı iyi biliyorum." dedi yüzünde mükemmel bir gülümsemeyle. Ortamı yumuşatmak için gösterdiği çaba alkışa değerdi doğrusu. Gerçi ortamda gerilen birisi varsa o da bendim. Kendime tekrar gereksiz yere oaranoyaklaştığımı hatırlattım. "Siz doğmadan çok önce yaşıyordum, sizler benim torunlarımın torunları olabilecek yaştasınız." dedi ve üzerine küçük bir kahkaha attı Aquamarine. Onu gevşetmek için parmaklarımı hafifçe avucunda gezdirdim. Gözlerim romundan büyük bir yudum alan Henry'ye döndü. "Hey, mesai saatleri içerisinde 1 bardak romdan fazlası yasak dostum. Bu kuralı kendin koymuştun," dedim yüzümde bir sırıtışla. Henry küçük bir kahkaha atıp bana inat kadehindeki romu tek yudumda bitirdi. "O sadece senin için geçerli dostum. Rom ihtiyar bünyene çok çabuk etki ediyor, onun için söylemiştim" Tekrar gülüp gözlerimi devirdim. Henry'nin yaşım konusundaki iğnemeleri aşırıya kaçmaya başlıyordu. Henry'yi severdim, en yakın dostumdu fakat bazen nerede durması gerektiğini unutuyordu.

Parmaklarını hafifçe tutmakta olduğu elimde gezdiren Mars'a baktım. O sırada orada, onunla yalnız kalmayı deli gibi istiyordum. Yanlış anlaşılmasın, Henry'i arkadaşım olarak çok seviyordum ancak bu yaş şakası üzerine gerilen ortam yumuşayacak gibi değildi. Henry romundan büyük bir yudum alırken Mars da arkadaşına, "Hey, mesai saatleri içerisinde 1 bardak romdan fazlası yasak dostum. Bu kuralı kendin koymuştun," dedi sırıtarak. Onları böyle görmek biraz olsun içimin rahatlamasını sağlamıştı. Henry Mars'ın bu sözleri üzerine bir kahkaha attıktan sonra romunu bitirdi ve tezgaha yaslandı. "O sadece senin için geçerli dostum. Rom ihtiyar bünyene çok çabuk etki ediyor, onun için söylemiştim." Dişlerimi sıktım. Mars'ın yaşı hakkındaki durmak bilmeyen esprileri canımı sıkmaya başlamıştı, ne zaman duracaktı? Bu sözler üzerine gülüp gözlerini deviren Mars'a baktım. Onun bu gergin ve sinirleri bozulmuş halini görmek, moralimi gerçekten de bozuyordu. "Bu romları yeni getirdim," dedim yerdeki kolileri işaret ederek. "Vhegar ve tayfam geçtiğimiz günlerde seferden döndüler. Arada okyanusa açılmak istiyorlar, ben de onlara hayır diyemiyorum." Gülümseyerek iki adama baktım. Mars konuyu değiştirmem üzerine biraz rahatlamış gibiydi, Henry de dikkatini bana vermişti. En azından biraz konuşarak konuyu değiştirebilirdim. Henry'nin yapmakta olduğu, nedenini anlamadığım iğnelemeleri daha fazla duymaya niyetim yoktu. "Vhegar bu romların yeni yapılmakta olduklarını söyledi, tatları harika." Önümde durmakta olan yarısı içilmiş rom kadehini içmesi için Mars'a uzattım. Bir yandan da Henry'e bakıyordum. Ağzından çıkacak olan her kelime gerginlik yaratacakmış gibi geliyordu. Tanrım, bir an önce Mars ile yalnız kalmamız ve huzura kavuşmamız gerekiyordu.