Gözlerini açtığında kendisi gibi birkaç Slytherin'li vardı sadece. Yavaşça yattığı yataktan kalktı ve gözlerini ovuşturdu. Beyninin hemen üretmiş olduğu fikirle gülümsedi. Üzerini değiştirmeden yatakhanenin içinde turladı bir kaç kez. Arkadaşlarının bakışlarını aldırış etmeden o çapkın gülüşünü yerleştirdi. Kızlar yatakhanesini hep merak etmişti. Evet, her erkek merak ederdi. Ve hayalinde canlanan tüm yatakhanelerden daha farklıydı Fran'ın hayalindeki. Etrafa saçılmış iç çamaşırlarını, yastık savaşı ve kadın günleri. Tabi bunların olmasını beklemiyordu sabah sabah. Fakat iç çamaşırı görmeyi kesinlikle bekliyordu. Tabi bu iş biraz tehlikeliydi. Bir kaç kıza rast gelip felç durumuna düşebilir ya da Bastet'ı yakalarsa hızlı, harika bir an yaşayabilirlerdi. Yani en azından Francisco öyle hayal ediyordu.

Derin bir nefes alarak kızlar yatakhanesine doğru ilerledi. Kapıyı hafifçe aralayıp kafasını uzattı. Yavaşça etrafına bakınırken kimsenin olmadığı gördü. Kapıyı daha da açtı. Erkeklerin yatakhanesine göre daha düzenliydi. Ve etrafa saçılmış iç çamaşırı yoktu. Yüzünü astı. Beklediği görüntü bu değildi. Gene de yavaşça ilerlemeye devam etti. Fakat duyduğu nefes sesleri ile irkildi. Biri mi vardı yani? Bunun Holly ya da Bastet olmasını diledi. Öbür türlü Roxanna olursa kesin kafası kırılırdı. Bu düşünceyle gülümsedi. Yavaşça sesin geldiği yöne ilerlediğinde yeşil örtü takımlarının altında yatan birini gördü. Onu saçlarından tanıdı. Bu Bastet'tı. Yorganı kafasına kadar çekmiş, rahat bir şekilde uyuyordu. Gülümsedi. Ellerini saçlarına götürdü ve hafifçe karıştırdı. Ne yapması gerektiğini düşünüyordu. Aklına gelen hiç bir şey yoktu. Ah, evet bir öpücük iyi olabilirdi. Yavaşça üstündeki örtüyü açtı ve yavaşça Bastet'a yaklaştı. Ellerini hafifçe yatağın üstüne koyarak destek alırken başını hafifçe eğdi. Tam yaklaşmıştı ve dudaklarını yanağına değdirmek üzereyken yüzünde hissettiği bir yastıkla hafifçe dengesini kaybetti. Öpücük yalan mı olmuştu yani? Uykulu gözlerle ne yaptığını bilmeyen Bastet'a bakarken tamamen dengesini kaybedip yatağın yanına sırt üstü düştü. ''Hey! Bastet hadi ama" derken sırt üstü uzanmış yukarıdan bakan Bastet'ın gözlerine bakıyordu. Aynı zamanda yüzünde belirsiz bir sırıtış vardı.

Uykumdan uyandığımda üstümdeki örtünün çekilmiş olduğunu hissettim. Büyük bir ihtimalle zaten buna uyanmıştım. Biri yatağıma doğru yüklenirken yastığın olan ellerimle yastığımı kavramıştım. Yavaşça yaklaşırken derin bir nefes verdim. Nefesini boynumda hissedince seri bir hareketle kalktım ve sertçe yaklaşan kişinin yüzüne yastığı geçirdim. Büyük bir gürültüyle yere düşen kişinin yüzüne baktım. Bu yüzünde şapşal bir gülümseme olan Francisco'ydu. Gülümsedim. Yüzünde o çapkın sırıtışının hayaleti vardı. ''Hey! Bastet hadi ama" dediğinde gülümsedim ve yataktan gövdemi sarkıtıp dudaklarına bir öpücük kondurdum. Sonrasında gülümseyerek geri çekildim. Bu şapşal her zaman beni güldürüyordu. Kahkahamı bastırmak için ellerimi yüzüme örttüm. Ama genede kıkırdamamı bastıramamıştım. Yatağa tırmanıp yanıma oturunca gülümsedim. Ama sonrasında gözleri üstüme kayınca kızardım ve örtüyü üstüme çektim. Sadece onun tişörtü ile uyumuştum çünkü. Uzun geldikleri için alt giymiyordum zaten. Bana arsız arsız sırıtan Fran'a baktım ve ona utangaç utangaç baktım. "Günaydın şapşal."dedim ve gülümsedim. Yüzüme düşen saçlarımı elimle kulağımın arkasına sıkıştırdım. Eğer biri bizi yakalarsa büyük ihtimalle ceza alırdık. Ama umurumda değildi.

Benim gülümsemem yüzümde genişlerken zehir hafiye etrafına bakındı ve gülümsedi. Hala uyku mahmuru bir görüntüsü vardı. Saçları dağınıktı ve bu ona sevimli bir görünüm veriyordu. O kadar tatlıydı ki! "Hey, sütyenler nerede?"dediğinde gülümsemem daha da genişledi. Öpüşürken hala gülümsüyordum. Üstümde yarattığı etki buydu işte. Hep gülümsemek. Dudaklarının sıcaklığını seviyordum, kokusunu. Her şeyini. Ellerim saçlarında dolaşırken konuştu. Nefesi boynumu ısıtıyordu. "Bana yakıştığından daha çok yakışmış." dediğinde beni yatağa çevirdi. Gözlerindeki arzu pırıltısı kalp atışlarımın hızlanmasına sebep oldu. Dudağımı ısırdım. "Bu anı ne zamandır beklediğimi hayal edemezsin." dediğinde kanımdaki adrenalinin arttığını hissedebiliyordum. Kısa kahkahası baştan çıkarıcıydı. Dudaklarımı yaladım. Elleri bacaklarımda dolaşırken ürperdim. Parmakları sıcaktı ve ne yapacaklarını biliyorlardı. Bir elini saçlarımda dolaştırırken dudaklarının tadını çıkardım. Sıcak ve yumuşak dudakları talepkârdı, daha fazlasını istiyordu. Tişörtünü çıkardığında ikimizin de nefesi hızlanmıştı. Dudakları boynuma indiğinde olayın büyüsüne kapılmıştık. Elleri kalçamda gezerken gözlerimi kapattım ve anın tadını çıkardım. Teni, kokusu baştan çıkarıcıydı. Elleri daha yukarı kayınca ister istemez nefesimi tuttum. Gözlerimi hafifçe araladığımda yüzündeki çapkın ifadeyi gördüm. Elleri iç çamaşırımı kavrayıp aşağı indirmeye başladığında inledim. İç çamaşırımı yataktan aşağı atarken "Seksi!" dedi ve gülümsedi. Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Aman Tanrılarım.

"Eğer istemezsen..." diye söze başladığında cevabımın ne olacağından emindim. Ama sonra duyduğum sesle sırıtmaya başlamamak elde değildi. Küçükler. Fran yüzünde yenilmiş bir ifade ile geri yaslanmaya çalıştı ama arkası boştu. İkinci kez yere kapaklandı. Gülmeye başladım. "Ben iyiyim. Sadece kurtlardan nefret ediyorum o kadar." dediğinde gülümsememi saklamaya çalıştım ama o kadar komik görünüyordu ki. O doğrulamadan yerden iç çamaşırımı aldım ve kaşla göz arasında giydim. Yatağa oturduğunda gülümsememi bastırmak için dudağımı ısırdım. Bizim de tatlı minnaklarımız olması için 2 saniye önceki durumda olmalıyız sevgilim." dediğinde kahkahayı bastım. Sesi mızmız çocuklarınki gibiydi. İtirazım yoktu. Küçüklerden iki tanesi -Grey ve Momo- Fran'a sokulduklarında Fran gülmeye başladı. "Onlara kızamıyorum bile. Aynı sana kızamadığım gibi." dediğinde gülümsedim ve yatağa çıkmak için çabalayan Romulus'u kucağıma aldım. Memnuniyetini gösteren bir ses çıkarttı. Fran'a gülümsedim ve yatağın üstünde emekleyerek ona yaklaştım. Dudaklarına yumuşak bir öpücük kondurdum. Sonrasında geri çekilip gülümsedim. "O işi sonra halledebiliriz."dedim ve başımı omzuna yasladım. Romulus kucağıma çıkmış ellerimi yalıyordu. Burnumu omzuna gömdüm ve kokusunu içime çektim. İşte buna bayılıyordum. Romulus elimi dişlediğin de irkildim. Dişleri daha yeni çıkıyordu ama jilet gibi keskindi. Kanayan parmağıma baktım ve somurttum. "Sizle uğraşmak beni öldürüyor." diye homurdandım ve parmağımı emdim. Fran bana sırıtıyordu. Yalancıktan somurttum ve Romulus'u burnunun dibine soktum. "İstersen seni de ısırsın bay-muhteşem-kaslı-varlık. "dedim ve sırıtmaya başladım. Küçük huysuzlanınca onu yere bıraktım ve başımı Fran'ın bacaklarına koydum. O saçlarımla oynarken ben onun yüzünü inceliyordum. Dudakları, gözleri, burnu.. Hepsi muhteşemdi. Saçlarımda dolaşan elini tuttum ve gülümsedim. "İşte bunu seviyorum."dedim. Üzerime eğilip dudaklarıma bir öpücük kondurdu. Geri çekildiğinde hala gülümsüyordum. Elini sıkıca tuttum ve huzur içinde gözlerimi kapattım. Keşke bu anı dondurabilsem. Sonsuza kadar böyle kalsak.

"O işi sonra halledebiliriz." Gözlerini devirdi, elinden şekeri alınmış bir çocuk gibiydi. Omuzunda hissettiği Bastet'n varlığı ile gülümsedi. Onu kendinden bile çok sevdiğini biliyordu. Nefes aldığını bilmek, yaşama nedeniydi. Bir anlığına geriye dönüş yaşadı. Onsuz hayatına. Ne kadar da acıydı! Geçmişi bırak orada kalsın! Kanayan parmağını gördüğünde kaşlarını kaldırarak baktı. Bastet ise sadece, homurdanmıştı. Kafasını hafifçe sallarken sırıtmaya devam etti Francisco. "İstersen seni de ısırsın bay-muhteşem-kaslı-varlık. " Bu sefer sırıtışı kahkahaya döndü, gözlerinin içine baktı. "Teşekkür ederim, kurt tarafından ısırılmak istemem." Hafifçe geri çekti başını. Küçük kurt yavruları uzaklaşırken dudaklarını büzdü istemsizce. Alışmıştım ama, ah kimin umurunda.

Bastet, kucağına uzanmıştı. Ve Fran, hoşlandığı şeyi yapıyordu. Saçları ile oynuyordu. "İşte bunu seviyorum." İstemsizce, yüzüne doğru eğildi ve dudağına bir buse indirdi. "Ah, ben de seni seviyorum tatlı cadııım" Gülümsedi imalıca. Bazen düşünüyordu. Yaşadıklarını, yaptıklarını. Ve Bastet'e yaptığını onca haksızlığı. Belki de kendini avutmak için yaptığı her şey ona acı veriyordu. Buna hakkım yok ki. Elini tuttu sıkıca, bırakmayacakmış gibi. Eline ihtiyacım vardı ve sen yardımını esirgemedin, sevgilim. Evet, aynen öyleydi. Her zaman yanındaydı. Belki de birbirlerine çok benzedikleri için bu kadar rahattılar birbirlerine, sevgilerine. "Yanımda olduğun için, her zaman, teşekkürler sevgilim." Dudaklarını ıslatırken düşündü, sanırım aradığı kişi karşısında duruyordu. Parmağına baktığında ona almış olduğu yüzüğü gördü. Ve aklına ilk gelen şeyi fısıltıyla söyledi. "Mezun olduktan sonra, benim ile evleneceğine söz verir misin?" Kendisi de bunu söylemeyi beklemiyordu ama pişman değildi. Yatağına yattığında gördüğü rüya hep aynı değil miydi? Bastet ile geçirdiği bir ömür... "Bunu söylediğime inanamıyorum!" Gülümserken saçlarını karıştırdı hafifçe ve gözlerinin içine baktı. Bir anda içini kapsayan karanlığa ışık olmasını diledi. Ya, hayır derse? O zaman n'olacaktı? Ayrılacak mıydı ondan daha fazla acı çekmemek için? Saçma!

"Ah, ben de seni seviyorum tatlı cadııım" dediğinde gülümsedim. Eli sıcacıktı, güven ve huzur veriyordu bana. Parmakları elimi daha sıkı kavrayınca gülümsedim. Seni hiç bırakmayacağım. Gözleri buğulanmış gibiydi. Bir şeyler düşündüğü belliydi. Sormadım, zaten her zaman konuşarak anlatmıyorduk her şeyi.. "Yanımda olduğun için, her zaman, teşekkürler sevgilim." Yüzümdeki gülümseme genişledi ve sanki kalbim ısındı. Aynı şeyi düşünüyorduk. Bazı şeylere beraber göğüs germiştik ve bu biz güçlendirmişti. Düşünceli olduğu zamanlarda ki gibi dudağını ıslattı. Ben ise sadece ses çıkarmadan onu izliyordum. Gözleri parmağımda ki yüzüğe kaydı. O yüzük, Fran bana verdiğinden beri oradaydı. Bir kez bile çıkarmamıştım. Benim gözümde boynundaki kolyeye gitti. Çakal başı kolye oradaydı. O da çıkarmamıştı. Kendi kendime gülümsedim. Yumuşak bir şekilde konuştu. "Mezun olduktan sonra, benim ile evleneceğine söz verir misin?" Bir dakika? Ne dedi? Duyduğum şey o kadar aniydi ki ağzım açık kalmıştı. Şaşkın bir şekilde ona bakıyordum. Her saniye durmadan çalışan beynim tamamen durmuş durumdaydı. Bakışlarım altında utangaç bir şekilde gülümsedi ve saçlarını arasında ellerini geçirdi. "Bunu söylediğime inanamıyorum!" dediğinde tatlı gözleri benimkilere kitlenmişti. O an her şey durdu sanki.

Hiç bir şey demeden boynuna atıldım ve sıkıca ona sarıldım. Dediği şey tek istediğim şeydi. Yeniden mutlu olabilmek ve onunla bir ömür geçirmek. Gerçek olamayacak kadar muhteşemdi. Hala sıkı sıkı ona sarılmış durumdaydım. Kokusunu içime çektim doya doya. Sonrasında yumuşacık bir sesle konuştum. " Evet, seninle evlenirim. Söz veriyorum, bizi hiç bir şey ayıramayacak." dedim ve biraz geri çekildim. Yüzündeki muhteşem gülümseme ve gözlerindeki sevgi... İşte ihtiyacım olan şey buydu. Ona kocaman gülümsedim ve kucağına çıkıp onu uzun uzun öptüm. Kokusunu içime çektim. Bu kokuyu bütün hayatım boyunca duymak istiyordum. Onun sıcak ellerini hep ellerimde istiyordum. Onu istiyordum... Burnumu kulağına sürttüm ve fısıldadım. " Bu hayatımda duyduğum en güzel şey. Seni seviyorum Francisco."dedim ve başımı omzuna gömdüm, yine. Elleri saçlarımın içinden geçerken hiç bir şeyin bozulmaması için dua ettim. O yaşama sebebimdi, kalbimdi, her şeyimdi. Ona daha sıkı sarıldım. Bir daha bırakmayacağım şekilde. Onu zaten hep kalbimde taşıyacaktım. Başka türlü olamazdı.

//Son