"İşe gidiyorum hayatım." Karısının bu sözleri üzerine herhangi bir hareketlenme olmadı Damien'de. Klasik vedalaşmalarını gerçekleştirdiler. Karısı markete gidiyormuşcasına rahattı Damien. Saate baktı. Roman taslağı üzerinde çalışmaya hala vakti vardı. Büyük bir kitap aldı eline. Koltuklara gömüldü hızlıca. Birkaç saat sonra elinde kalemi önemli gördüğü yerlerin altını çiziyordu ki kulaklarına bir tıkırtı geldi. Ayağa fırlayabilirdi tabi kendi üzerinde bu kadar hakimiyeti olmasaydı. Bekledi. Tıkırtılar çoğaldı ve kıkırtı eklendi üzerine. Damien kızının sesini nerde duysa tanırdı tabi. Yılların verdiği alışkanlıkla beklemeyi sürdürdü. Kızı iyice yaklaştı. Onun doğrulduğunu sezen Damien kitabı bir kenara attı ve onu tuttuğu gibi kucağına çekti. Bir yandan da gülüyordu. Kızının bu kadar marifetli olması hoşuna gidiyordu. Darian'ın kurtulmayı başaramayınca yüzünde beliren ifade Damien'ı daha çok güldürdü.

“Hadi ama prenses, beni yenemezsin!” Kızı tepinmeyi bıraktı. “Nereden anladın ya? Kitabını okuyordun, hiçbir şeyden haberin yoktu! Ya, gülme!” Kızını düzeltip kucağına yerleştirdi. Sıkıca sarılırken bir yandan da yüzüne bakıyordu. "Senin asıl hatan, bana yaklaşırken sayfayı çevirmediğimi farketmemen oldu. Ben bilerek yaptım ama birine sessizce yaklaşırken eğer onunda hareketleri sessizleşiyor ya da hiç hareket etmiyorsa seni farketmiş demektir. Buna dikkat etmen gerekiyordu." Sıkıca sarıldı kızına. "Acıktın mı? Yemek hazırlayacağım gel bakalım." Kızını yere indirdi ve mutfağa doğru yürüdü. Dolapları karıştırıp eşyalarını hazırlarken bir yandan da önlüğünü bağlamaya çalışıyordu. Mugglelarla o kadar zaman kalmıştı ki artık onlar gibi hareket ediyordu. "Sihir çalıştın mı bakalım?" Çıkardığı malzemeleri inceledi bir süre. Sonra da kızının seveceği doyurucu bir yemek hazırlamaya başladı. Kulağı da bir yandan kızındaydı.

Kızının sessizce oturmasını görünce Damien sorusunun cevabını aldı. Ama kızının ne diyeceğini beklerken bir yandan da malzemeleri doğramaya başlamıştı. "Şey... Önce kendimi sihir çalışmak için hazırladım. Sonra, tam başlayacakken, masamın bir kenarında duran bıçaklarımı gördüm ve..." Kızına doğru döndü. "Tamam, tamam. Hiç çalışmadım. Bütün gün silahlarınla ve bıçaklarımla pratik yaptım." Üzgün görünüyordu. "Üzgünüm, babacığım." Damien eğildi ve kızının başını okşadı. Sonra sesini çıkarmadan yemek hazırlamasına devam etti. Kızına davranışını düşünmesi için zaman tanırken kendi de tabakları hazırlamaya başlamıştı. Dia'nın söyledikleri aklına geldi. Çocukların sağlıklı beslenmesini istiyordu. Bunu düşünerek uygun birşeyler hazırlayacaktı. Hazırladığı karışımı tavaya dökerken konuşmaya başladı. "Silah ve bıçaklar seni her zaman kurtaramaz. Büyü her zaman işine yarayacaktır. Mesela bir büyücüyle karşılaşırsan onu nasıl ö-yeneceksin?" Az daha öldüreceksin kelimesini kullanacağını farketmişti. Bu yaşta kızının kanla iç içe olmasını istemiyordu. Aynı şey oğlu içinde geçerliydi tabi ki. "Sana uzaktan saldıracak ve senin silahın kullanılmaz bir halde. O zaman kaçacak mısın? Seni yakalamamasını mı umacaksın? Sen bir büyücüsün. Sıradan bir büyücü de değil. Senin çoğu büyücüden üstün olman gerekiyor. Mugglelardan da bedensel anlamda iyi olmalısın. Ama bir tarafa sürekli ağırlık verirsen eninde sonunda sende yenilirsin." Sert konuşmuş olabilirdi ama kızının artık aklının başına gelmesi gerekiyordu. Tabaklara koydu hazırladıklarını ve kızının önüne sürdü. İki bardak meyve sıuyu da doldurdu. Kızının beğenip beğenmeyeceğini görmek için onu seyrederken bir yandan da kendi yemeğe başladı. Saat ilerliyordu. Darian evde tek kalmayağı için bu konuda sıkıntı yapmıyordu. Ev cinleri vardı sonuçta.

Kahvaltı:

Yemeğini yemesine rağmen Darian mutsuz görünüyordu. Damien dediklerine hemen pişman oldu. "Bundan sonra dikkat edeceğim, baba. Söz veriyorum." Damien mutlu bir şekilde yemeğine dönmüşken Darian'ın kendisine seslenmesi üzerine başını kaldırdı. Yüzünde oluşan ifadeyle onun bir şey isteyeceğini anlamış oldu. ""Sana bir şey soracağım. Acaba diyorum... Bugün işe giderken beni de yanına alsan?"Kızının gözlerini kendisine diktiğini görünce düşünceli bir ifade yerleşti yüzüne. Dia bunu onaylar mıydı? Oğlunun işe gelebileceğini düşünüyordu Damien ve bu yüzden kızının gelmesinde de bir sakınca görmüyordu. Başıyla onayladı. "Gelebilirsin ama kesinlikle sözümden çıkmak yok tamam mı?" Kızına sıkıca sarıldı ve üzerini değiştirmek için mutfaktan dışarı doğru yürümeye başladı. "Darian yemeğini bitir yoksa fikrimi değiştirebilirim." Damien odasına çıktı ve siyahlardan oluşan iş giysisini giydi. Üzerine kamuflaj olsun diye de basit bir pantolon ve gömlek geçirdi. Silik birine dönüşmeye çalışıyordu. İnsanların gördükleri zaman bir daha bakmayacakları türden birine. Kısa süre sonra başarılı da olmuştu. Silahlarına dakıyafetine yerleştirip çantasını hazırlamasını yarım saate yakın sürmüştü. En son herşeyi kontrol ederken Darian'a seslendi.

Ara sokakların birine cisimlendiler. Damien kızının elinden tutup onu eski bir binaya soktu. Burası uygun poziyonunu alabileceği tek yerdi. Eğer işler istediği gibi giderse keskin nişancılığını konuşturup kızıyla mutlu mesut evine dönecekti. Bunu düşünerek en üst kata çıktı ve bir pencerenin önüne yerleşti. Bulundukları odanın kapısını kitledi asasıyla ve sonrada eşyalarını çıkarmaya başladı. Silah düzeneğini kurduktan sonra kızına döndü. "Neyi nasıl yaptığıma dikkat ettin mi?" Yanında kızı olmasa da odanın kapısını kitlerdi. Her yeri daha dün kontrol ettiği için bu sefer fazla dikkatli bakmamış ilgi odağının kızı olmasına izin vermişti. Tabi ki bunun bedelini daha sonra çok ağır bir biçimde ödeyecekti ama Damien şuan halinden gayet memnundu. Tehlike çanları çalmaya başlamıştı. Damien hedefini görebilmek için silahhının önüne yerleşti ve açısını alıp odayı incelemeye başladı. Saate bir göz attı. Tekrar odaya baktı. Ters giden bir şeyler olduğunu çok geç anlamıştı. Eğer biraz daha dikkatli baksaydı o sokakta ilk defa bir dilencinin oturduğunu görecekti. Hiç görmediği birinin. Kendisini izlediğini ve son model bir telefona sahip olduğunu çok küçük bir farkla kaçırmıştı. "Darian hazırlıklı ol. Misafirlerimiz var."

Spoiler:

"Gelebilirsin ama kesinlikle sözümden çıkmak yok tamam mı?"

Babasının başını onaylarcasına salladıktan sonra söylemiş olduğu bu sözler üzerine küçük kız heyecanla gülümsedi. Kalbi delicesine atarken, çoktan bugün yapacaklarının hayalini kurmaya başlamıştı bile. Aylardır süren çalışmalarını sonunda hayata geçirebilecekti. Üstelik, bu babasıyla ilk kez sahaya çıkışıydı. Ona bu işte iyi olduğunu kanıtlaması en iyi fırsat, bugün eline geçecekti. Öğrendiği her şeyi kullanmalıydı, kusursuz olmak zorundaydı. Akşam bugün yaşadıklarını ikizine ve annesine anlatırken, iki aile üyesinin yüzlerinin alacağı şekli düşünerek gülümsedi küçük kız. Babası kızına sarıldıktan sonra, mutfak kapısına doğru yürümeye başladı. Bu sırada da "Darian yemeğini bitir yoksa fikrimi değiştirebilirim." diye eklemişti. Darian heyecanla, üç büyük çatalla tabağındakileri midesine indirdikten sonra hızla odasına koşturdu ve gerekli eşyalarını yatağının üzerine fırlattı. Şöyle bir kontrol etti; bıçakları, eliyle kusursuz bir uyuma sahip olan silahı ve asası. Yatağa fırlatmış olduğu eşyaları çantasına tıktı ve dolabına koşturup üzerine gidecekleri yere ve yapacakları işe uyan bir takım geçirdi. Saçlarını tepeden topladı ve küçük çantasını sırtına geçirdikten hemen sonra babasının ona seslenen sesini duyduğunda tekrar salona koşturdu. Babası hazır bir şekilde onu bekliyordu. Darian gülümsedi, heyecanını ancak böyle gizleyebiliyordu.

Londra'da, ara sokaklardan birine cisimlendiklerinde, havanın ne kadar da soğuk olduğunu düşündü Darian. Yağmur yağacağını belli eden kara bulutlar, zıplasa değebileceği yükseklikteydi. Babası onu eski bir binanın içine soktuğunda ve yüksek katlardan birine çıkardığında, Darian eğlencenin ne zaman başlayacağını merak etmeden edememişti. Babası bulundukları odanın kapısını kilitlediğinde küçük kız da ne yapacağını bilemez bir şekilde, babasını izlemeye başladı. Adamın yaptığı her şey, küçük kızın aklına yazması gereken birer önemli nottu.

"Neyi nasıl yaptığıma dikkat ettin mi?"

Darian yüzünde hafif bir gülümsemeyle babasına baktı ve gülümseyerek başını salladı. Aradan geçen birkaç dakika boyunca, Darian silahının başında, tetikte bekleyen babasını izledi, küçük kız anlaşılan bugün bir şeyler kanıtlayamayacaktı. Ama yine de, babası onu bugün yanına almıştı. Bugün alıyorsa, her gün alabilir demekti. Darian şovunu başka bir zamana saklamak zorundaydı. Babasının kaşlarını çatarak kolundaki saate bakması üzerine, bir şeylerin yolunda olmadığını anladı Darian. Küçük kız hızla çantasını yere bıraktı ve içinden hayattaki tek oyuncakları olan bıçaklarını çıkardı.

"Darian hazırlıklı ol. Misafirlerimiz var."
"Ah, babacığım. Sen hiç merak etme."

Darian bu sözler üzerine gülümsedi ve az sonra başlayacak olan eğlenceyi dört gözle bekler bir şekilde pozisyonunu aldı.

Kızının "Ah, babacığım. Sen hiç merak etme." demesini ve saldırı pozisyonu almasını izledi Damien. Eğildi ve kızını alnından öptü. Kesinlikle yaşına göre çok ilerdeydi. Onunla gurur duyuyordu. Kapıya atılan tekmenin sesi Damien'e gelenlerin muggle olduğunu gösterdi. Çok zor durumda kalırlarsa asasını kullanabilirdi. Silahını çıkarıp ortalama bir kafa hizasına nişan almışken adamları kızının önünde öldüremeyeceği geldi aklına. Silahı kenara attı ve kapı ikinci tekmeyle açıldı birden. Bıçaklarını çekti ve içeri giren üç kişiyi inceledi. Onlar kendilerini algılayamadan Damien öne doğru atıldı ve bıçağı adamın dizine saplarken ensesine geçirdiği dirseği bir numaralı saldırganı etkisiz hale getirmişti. Hızlıca döndü ve içlerinden birinin kızına doğru ilerlediğini görünce ikinci saldırganı es geçip ona doğru atıldı. Kızının önüne geçmesiyle suratına yumruk yemesi bir oldu. Damien düşüncelerinin kafasında döndüğünü hissetti. Sendeledi ve bir yumruk daha yedi midesine. Tabi bu yılların alışkanlığını durdurmadı ve şakağına yediği yumruk başını döndürmüş olsa da diğerlerini kızı zarar görmeden diğer ikisini de yerle bir etti.

Onların tek olmadığını biliyordu Damien. Buradan cisimlenebilirlerdi tabi ki. Fakat kızının bu işten böyle kurtulamayacağını bilmesini de istiyordu. "İstersen eve cisimlenebiliriz. Ya da kapıyı kullanarak çıkarız. Ne dersin?" Tehlikeli bir teklif yapmıştı. Dia'nın eve dönünce kendisini bu konuda azarlayacağını çok iyi biliyordu. Yine de kızına bu işlerin ne kadar zor olacağını da göstermek istiyordu. Eşyalarını toparlardı kızından yanıt beklerken. Bir yandan da kafasında kaçış planı canlandırıyordu. Kızını eve bıraktıktan sonra tekrar geri dönecekti. Çünkü Damien hiç bir işi yarım bırakmazdı.

Tam kızı kendisine itiraz ediyordu ki içeri birkaç kişi daha girdi. Ama Damien onlara saldırmadan kızı koşmaya başlamıştı bile. Ağzı açık kızını seyretmekten başka birşey gelmemişti elinden. Kızının iki adamı yere sermesini izlerken Damien gururlanmıştı kızıyla. Fakat birden kendisine çevrilmiş silahı farkedince kızıyla dikkatini dağıtmaması gerektiğini hatırladı. Yine de pişman değildi. Kızı mükemmel dövüşüyordu. En azından dokuz yaşındaki birine göre. Silah kendisine çevriliyken kafasında üç tane plan tasarladı. her birinde sağ sağlim eve dönüyorlardı. Bu sırada kızı usulca adama doğru yaklaşıyordu. Damien gergin değildi. Silahın titremesini görünce bu adamın birini öldüremeyeceğini anlamıştı zaten. Tek sorun kızının yaralanabilecek olmasıydı. Adamın kızının varlığını hatırlamamaıs için bir harekette bulunmayı planlıyordu ki titreme durdu ve adamın gözler boş bakmaya başladı. Damien o hareket için geciktiğini anladı. Ama Darian birden durdu. Ve hızlıca adamın sırtına atıldı. Damien kızıyla bir kez daha gurur duydu. Söylediklerini dinlediği ve gerçekten de anladığı için. Adamın silahı Damien'ın elindeki yerini alınca artık tek sorun kalıyordu. Kanlı mı kansız mı? Damien silahla adamın şakağına bir darbe savurdu. En azından iki üç saat baygın kalacağı kesindi tabiki. "Hiç bu kadar eğlenmemiştim," Kızına bakıp kendi de gülümsedi. Doğru bir seçim yaptığına inanıyordu. Küçük bir kızın önünde birini öldürmek başkaydı yaralamak başkaydı. Eşyalarını aldı ve Darian'ın elinden tutup bir muggle gibi ellerini kollarını sallaya sallaya binadan çıktılar. "O güzel dövüş hareketlerine ödül olarak bir dondurma yemeye ne dersin?" Sonra dayanamadı ve kızını kucağına aldı. "Darian seninle gurur duyuyorum. Benim kızım olduğun için çok şanslıyım." Yolda yürürken bir yandan da kızına sarılıyordu. Alnından kocaman öptü. Kızı kendi ayakları üzerinde durabilecek kadar büyüyünce Damien'ın gözü asla arkada kalmayacaktı. İçi rahat bir şekilde kızıyla beraber dondurmacıya girdi.