Aria Mysté
RP Yaşı : 15.
Mesaj Sayısı : 402
Gerçek Adı : Eda,edoş,edağ.
Yaş : 27
 |  Konu: Tehlikeli Sular. Çarş. Ağus. 14, 2013 2:01 pm | |
|
Aria & Leonard
Yatağım da bir sağa bir sola dönerken birazdan yapacağım şeyin başıma ne gibi sorunlar açabileceğini düşünüyordum. Eğer öğrenirse, Nicolas'ın beni öldüreceğinden emindim. En iyi ihtimalle terk edebilirdi? Merlinin sakalı aşkına terk edeceği kadar büyük bir suç değildi yapacağım şey. Sağ tarafıma dönerken ayrıca eğer öğrenmezse öldüremez diye mırıldandım. O kadar kötü bir şey yoktu aklımda. Sonuçta Hogwarts'dan kaçmayacaktım değil mi? Sadece kütüphanenin yasak bölümün de bulmayı umduğum bir kitap vardı. İçimdeki Ravenclaw azmine engel olamadan yatağımdan doğruldum ve geceliğimi çekiştirerek ayağa kalktım. Baş ucumda duran asamı sol elime aldım ve kendi kendime konuşmanın verdiği heyecanla " Gideceğim, kitap orada mı bir bakacağım ve sonra yatağıma gelip uyuyacağım. Kimse farkına bile varmayacak. " dedim. Öyle olmasını umuyordum. Omuzlarıma düşen kahverengi saçlarımı geriye atarak parmak uçlarımda yürümeye başladım ve mavi rengin süslediği odamdan kütüphaneye gitmek için dışarıya çıktım. Kütüphane'nin yasak bölümünde bulunan ve muhtemelen karanlık sanatlarla ilgili olan kitaplarla dolu ıssız, karanlık o yere tek başıma mı gidecektim yani? O an içime dolan korkuyla pencerelerden dışarıya yönelttim gözlerimi. Üstelik dolunay vardı. Herkesin dolunay gecelerinin uğursuzluğu hakkında konuştuğu bir okulda tek başıma dolaşmak tehlikeli bir fikir gibi gelmişti. Korktuğumu kabul etmek istemiyordum ama soğuyan hava, kararmış gökyüzü ve dışarıya çıkma yasağının ortasında bulunan bedenim titremeye başlamıştı bile. " Leonard. " Ağzımdan çıkan isme şaşkınlıkla kulak astım. Nicolas'a söylersem benimle gelmek yerine beni yatağıma gönderir, sabaha kadar başıma bir şey gelmesin diye de başım da beklerdi. Harika. Nicolas'a gidemiyor olmam ve başka birinin de aklıma gelmiyor olması beni Leonard'ın yanına gitmeye zorluyordu. Aslında uzun zamandır konuşmadığımızı, onun benden çok daha güçlü bir yapısı olduğunu düşünürsek neden ondan yardım istemeyecektim ki? Sonuçta yaşanan her şey geçmişte kalmıştı. Zafer edâsıyla gülümserken etrafıma telaşla bakındım ve kimsenin ortalıklarda görünmüyor olmasından faydalanarak ayaklarımı erkekler yatakhanesine doğru çevirdim. Yatakhane'nin merdivenlerinden çıkarken bir an duraksasam da devam etmiş, nihayet Leonard'ın odasının önüne geldiğimi fark ettiğimde elim kapıyı açmakla açmamak arasında kalmıştı. Eğer kapıyı açıp içeriye girersem hayat boyu sevgilimden saklamam gereken bir sırrım olacaktı. Bunun kolay olmayacağını bilsem de, kapının kolunu yavaşça indirerek içeriye girdim ve mümkün olabildiğince az ses çıkartarak kapıyı kapattım. Tamam işte, bu kadar basitti her şey. Neden yapacağım her şeyin üzerinde bu kadar düşünüyordum ki? Az önce yatağımdan kalkmaya bile tereddüt ederken şimdi Leonard'ın odasındaydım ve o tahmin ettiğim gibi uyuyordu. Muhtemelen kızlarla dolu bir odanın içerisinde bulunduğu bir rüya görüyordu. Yatağının kenarına oturarak ona baktım. Odadaki her şey ve kendisi... her şey aynı duruyordu. Uyurken bile yüzünde bulunan gülümsemesiyle hâlâ çekici görünüyordu. Tabii ki, diğer kızlar için. Havanın iyice kararmış olmasının verdiği korkuyla onu uyanması için dürttüm. Uyanmamıştı. Sadece sağına dönmüş ve homurdanarak uyumasına devam etmişti. Tekrar dürttüm, bu kez daha şiddetli bir dürtükleme yapmış olsam da hâlâ tamamen uyandığından emin değildim. Eğildim, duyabilmesini umarak yüzüne fısıldadım, " Leonard, uyan artık! Yoksa bir bardak suyla seni ıslatacağım. " gözlerim baş ucunda bulunan bir bardak suya yönelmişti. Gerçekten yapsaydım çok mu kızardı acaba? Ellerim cam badağa doğru giderken Leonard'ın gözlerinin açıldığını fark ettim. Olmuştu, uyanmıştı. İçimde oluşan hislerden hangisinin ağır bastığını bilemesem de ellerimi geri çektim ve yatağından kalkarak önünde dikildim. Nihayetinde uyandığı için suyu dökmeme gerek kalmadığını düşünerek sevinsem de hâlâ bulunmamam gereken bir yerde bulunduğum için kendimi anlam veremeyeceğim bir şekilde yanlış bir şey yapıyormuş gibi hissediyordum. Yüzüm de yaptığı hatanın henüz farkında olmayan bir genç kız gülümsemesi vardı. Gözlerinin tamamen açıldığını gördüğüm de, ne yapmam gerektiğini bilemeden sadece konuştum. Konuya direkt girersem benimle geleceğinden şüpheliydim, gene de bir amaç için bulunduğum bu oda da daha fazla kalmamam gerekiyordu.
" Merhaba. "
- Spoiler:
Renk Kodum, #3366ff
|
|
