İşte yine ben ve tehlikeli işlere bulaşma dürtüm. Anastasia ile olanlardan sonra hala akıllanmamıştım. Saat gecenin bir yarısıydı. Herkes güzel ve derin uykularındaydı. Bense yine yatakta bir sağa bir sola dönüp duruyordum. Bir türlü uyku tutmuyordu. En sonunda kalktım ve kitap okumaya karar verdim. Yatakta oturur vaziyette büyükannemin yeni yolladığı Muggle romanını okumaya başladım; fakat o da beni sarmadı. Sanki duvarlar üstüme üstüme geliyordu.

En sonunda dışarıya çıkmaya karar verdim. Altıma kot pantolonumu, üzerime de Gryffindor baskılı tişörtümü giydim. Asamı da kotumun derin cebine koydum. Tam merdivenlerden inmek üzere odadan çıkacakken Blair yatağında döndü. Nefesimi tutup hareketsiz bir şekilde durdum ve uyanmaması için dua ettim. Neyse ki uyanmadı. Hemen merdivenlerden ortak salona indim. Bu saatte ortalıkta kimse görünmüyordu. Sonunda kendimi dışarı atabilmiştim. Okul arazisine indiğimde temiz gece havasını içime çektim. İşte şimdi biraz rahatlamıştım.

Ortalık oldukça sessizdi. Yasak Orman'ın yakınındaki Ricimar'ın kulübesinden de ışık gelmiyordu. Bir an da aklıma İksir kitabında okuduğum bir bitki geldi. Yasak Orman'da bulunduğu yazıyordu ve ben bu bitkiyi merak etmiştim. İşte şimdi merakımı gidermenin tam sırasıydı. Hızlı adımlarla Yasak Orman'a doğru ilerledim. İlk başta karanlıktan biraz ürktüm; fakat asamdan bir ışık hüzmesi çıkarınca kendimi daha iyi hissettim. Yavaşça ormanda ilerliyordum. Karşıma at adamların çıkmamasını diledim. Bu aralar pek sinirli olduklarını duymuştum. Ormanda ilerlemeye devam ederken dikkatimi bir ot topluluğu çekti. Aradığım bitkiyi burda bulabileceğimi düşünerek hızla o tarafa doğru yürümeye başladım ve hızla gittiğim için ayağım bir dal parçasına takıldı ve düştüm.

Yerden kalkmaya çalışırken elimdeki kesik dikkatimi çekti. Yerde duran bir cam parçası elimi kesmişti ve ben kanı durduramıyordum. Beni kan tutardı ve yarama bakmak midemi alt üst etti. Yerde otumuş yaramın durumuna bakmaya çalışırken ağaçların arasından bir ses duydum."Bu enfes koku senden mi geliyor, küçük cadı?" Lanet olsun! "Benden uzak dur!" Hala yerde oturmuş vaziyetteydim. Elime asamı aldım. Aptal kafam. Buraya gelirken vampirleri hesaba katmamıştım.

Orman'da yürüyordum.Burası benim mekanımdı neredeyse.Burada oturup bazen sadece yanlız kalmak en iyisi oluyordu.Çoğu zaman herkes vampirleri yanlış anlıyorlar.Yani, yanlış anlamaları da doğru.Fakat beni de yanlış anlıyorlar.Ben diğer vampirlerden çok farklıydım.Fakat bunu kimseye kanıtlıyamıyordum.Her neyse, yine ormanda yanlızdım.En azından ben öyle biliyordum.Gece yarısı yaklaşıyordu.Vampir olmak aslında çok istemiyordum.Fakat mecburdum.Elimde olan birşey değildi.Saat gece yarısını vurmuştu ve tekrar vampirdim.Yanlız bu sefer burada yanlız değildim.Bir sesler geliyordu, aynı zamanda bir kan kokusu duyuyordum.Sesleri daha iyi işitmek için daha yakınana gittim." Bu enfes koku senden mi geliyor küçük cadı ? " diyordu.Diğer bir ses ise Benden uzak dur. diyordu.Daha da yakınlaştım ve bir ağacın arkasından neler olduğuna baktım.Bir vampir bir insanı yere yatırmıştı.Kanını emmek üzereydi.Ağacın arkasından çıktım ve hızlı adımlarla üstüne doğru koşmaya başladım.Aynı sırada da bağırıyordum.O kızı rahat bırak seni lanet yaratık. Onu ittirdim ve dişlerimi gösterdim.Arka arkaya gitmeye başladı ardından oradan koşarak korkuyla uzaklaştı.Fakat kız da korkmuştu.Onu yerden kaldırdım ve "Korkma sana zarar vermeyeceğim elbette. ağlamaklı bir görüntüsü vardı. Tamam, pekala geçti. dedim ve ona sarıldım.Onu yaprakların olduğu bir yere getirdim ve eline yapraklarla bir çeşit tedavi gibi birşey yaptım."Fazla birşeyin yokmuş.Şanslısın." dedim ve gülümsedim.Adım Tex, senin adın nedir ?

Açıkçası çok korkmuştum. Vampir üzerime doğru gelmeye başlamıştı ve ben hareket edemiyordum. Asamı bile kullanamaz hala gelmiştim. Zaten yerden kalkamıyordum vampir üzerime gelince hiç hareket edemez hala gelmiştim. Elimi ağzına yaklaştırdığı sırada ağaçların arasından bir şey fırladı. İnsan olamayacak kadar hızlı bir biçimde hareket ediyordu ve aynı zamanda bağırıyordu. "O kızı rahat bırak seni lanet yaratık." Vampiri üzerimden itti ve ona dişlerini gösterdi.

Merlin'in Sakalı! Başka bir vampir daha çıkmıştı ortaya. Beni kurtarmaya gelen biri sanmıştım; fakat diğer vampiri atmasının nedeni kanımı kendisinin içmek istemesi olmalıydı. Diğer vampir koşarak yanımızdan uzaklaştı. Ben korku dolu gözlerle yeni gelen vampire bakıyordum ve aklıma işe yarar bir büyü getirmeye çalışıyordum. Beni yerden kaldırdı ve "Korkma sana zarar vermeyeceğim elbette," dedi. Görüşüm bulanıklaşmaya başlamıştı. Ağlamak istemiyordum ama cidden fena halde korkmuştum. Okuduğum Muggle kitaplarındaki iyi vampirlerin olduğunu sanmıyordum.

"Tamam, pekala geçti," dedi ve bana sarıldı. Buna inanamıyordum. Belki de iyi vampirlerin olmadığı konusunda yanılmıştım. Beni yaprakların olduğu bir yere götürdü ve elime yaprakları kullanarak garip bir tedavi uyguladı. Gerçekten kandan etkilenmiyor gibi görünüyordu; fakat bu neredeyse imkansızdı. "Fazla birşeyin yokmuş. Şanslısın. Adım Tex, senin adın nedir ?" Şaşkın bakışlarla ona bakıyordum. "Clary. Bana yardım etmen oldukça garibime gitti. Kan seni pek etkilemiş gibi görünmüyor." Ne cevap vereceğini merak ediyordum. Vampir olduğuna emindim. O dişler ancak bir vampirde olurdu.

Korkmuş gibi görünüyordu.Tedaviyi tamamlamıştım.Kanaması durmuştu.Bana biraz garip bakıyordu.E, haklıydıda, kim Yasak Orman'da onu kurtaran bir vampir görmüştür ? En sonunda konuşmaya başladı.Adım Clary. Bana yardım etmen oldukça garibime gitti. Kan seni pek etkilemiş gibi görünmüyor. dedi.Gülümsedim.Ben tam bir Vampir değilim. Garip bakışlarla baktı.Anladım ki, anlamamıştı.Ben bir melezim.Babam bir Vampir fakat annem bir Muggle. rahatlamış gibi görünüyordu. Yasak Orman biraz fazla tehlikeli.Yani, fantastik yaratıklar harici, pekte güzel bir gece geçirmek için yürünebilecek biryer değil. dedim ve güldüm. Ona yerden kalkmasında yardım ettim.İçimden düşünüyordum ki,babam şu an yaşasa ve yaptığımı görse,benden tiksinirdi.Babam da o kötü vampirlerden biriydi.İşte o nedenle annem ile anlaşamamışlardı galiba.Boşanmışlardı zaten.Fakat ben her zaman anneme daha fazla bağlı olmuştum.Çoğu zaman bir vampir olmayı sevmezdim.Fakat bazen işime yarıya biliyordu.İşte bu durumda onlardan biriydi.Bir kızın hayatını kurtarmıştım.Ee, hep gezmek için buralara mı gelirsin.Yani genelde gezmekten anlayışın aksiyonmudur ? dedim ve gülümsedim.

"Ben tam bir vampir değilim." Şaka mı yapıyordu? Vampir olduğu belli bariz ortadaydı. O sivri dişleri kesinlikle rüyalarıma girecekti. "Ben bir melezim. Babam bir vampir fakat annem bir Muggle." Fark etmeden bir oh çekmiştim. Bu onu yarı insan falan yapıyordu sanırım. Şimdi bana neden yardım ettiği anlaşılıyordu. "Yasak Orman biraz fazla tehlikeli. Yani, fantastik yaratıklar harici, pekte güzel bir gece geçirmek için yürünebilecek bir yer değil." Haklıydı. Ne diyebilirdim ki.

Yerden kalkmama yardım etti. Ayağa kalktığımda yüzüne baktım ve düşünceli olduğunu gördüm. Hayatım da gördüğüm en garip vampirdi. Ne saçmalıyorum yine ben? Sanki hayatımda çok vampir görmüştümde. Yine oldukça farklıydı. İyi bir vampir olma fikri sadece kitaplar da olur diye düşünüyordum. Ama bu düşüncem bu gece değişmişti. "Ee, hep gezmek için buralara mı gelirsin. Yani genelde gezmekten anlayışın aksiyonmudur?" Gülümsedim. Genelde dolaşmaya çıktığımda başıma hep bir şeyler geliyordu. "Aslında Yasak Orman'a pek gelmem; fakat son zamanlarda nedense yolum hep buraya düşüyor. Sanırım belaları çekiyorum yada belalar beni çekiyor."

Uzaklarda bir yerlerde bir baykuşun sesi duyuldu. İster istemez titredim. Tüylerim diken diken olmuştu. "Burası gerçekten sandığımdan da ürkütücü. Gerçekten teşekkür ederim. Eğer zamanında yetişmeseydin belki de ben şu an..." Sesim gittikçe duyulmaz hale gelmişti. Gerçekten de ölmüş olabilirdim.

Gülümsedi.Gülümsediğini ilk defa görüyordum.Gülmek ona yakışıyordu.İyi ki bu kızı kurtarmıştım.Böyle bir gülücüğü söndürmek, gerçekten çok kötü birşey olurdu."Aslında Yasak Orman'a pek gelmem; fakat son zamanlarda nedense yolum hep buraya düşüyor. Sanırım belaları çekiyorum yada belalar beni çekiyor." dedi.O belalar, yeni başlayan bir dostluğa yelken açıcaklarını bilselerdi, senin başına gelmezlerdi.Yasak Orman'a yolun bir daha düşerse beni ziyaret etmeyi sakın unutma. dedim ve onu klübeme doğru götürdüm.Klübemin önünde ki tek boynuzlu atım Arthur'a selam verdim ve onu klübenin içine davet ettim.Klübeye girdi.Bende şömineyi yaktım.Şömineden gelen çıtırtıyı her zaman çok sevmiştim.Ona bir bardak verdim ve içine Ateş Viskisi döktüm."İçermisin ?" dedim.Ses çıkarmadı ve bardağı aldı.İşte burası da benim klübem.Pek fazla lüks diyemem.Ama bana yetiyor.Ha bu arada, dışarı da ki tekboynuzlu at benim yoldaşımdır.Burada yanlız kaldığımdan,çoğu zaman onunla konuşurum.Bana karşı da gelmiyor.Adı Arthur.Eğer sevdiysen istediğin zaman seni onunla gezdirebilirim. dedim.

"O belalar, yeni başlayan bir dostluğa yelken açacaklarını bilselerdi, senin başına gelmezlerdi. Yasak Orman'a yolun bir daha düşerse beni ziyaret etmeyi sakın unutma." Gerçekten oldukça garip bir vampirdi. Onun kötü kalpli -vampirlerin kalbi varsa tabi, ki sanırım yok- ve acımasız katilin teki olması gerekiyordu. Oysa ki o çok dost canlısıydı.

Beni kulübesine doğru götürdü. Aslında gitmemeliydim; fakat yaşadığı yerin nasıl bir yer olduğunu merak ediyordum. Biraz yürüdükten sonra şirin bir kulübeye vardık. Kulübenin önünde tek boynuzlu bir at -yani bir unicorn- duruyordu. Oldukça sevimli gözüküyordu. Tex unicorna bir baş selamı verdi. İçeriye girdiğimizde fazlasıyla şaşırmıştım. Etrafı kuru kafaların çevrelediği kasvetli bir ortamla karşı karşıya kalmayı bekliyordum; fakat içerisi oldukça güzeldi. Şöminesi bile vardı. Tex şömineyi yaktı ve bana içerisine Ateş Viskisi koyduğunu tahmin ettiğim bir bardak verdi. "İçermisin?" Nezaketen aldım; fakat içmeyi düşünmüyordum. Daha önce Kaymak Birası dışında bir şey içmemştim ve beni çarpabilirdi.

"İşte burası da benim klübem.Pek fazla lüks diyemem. Ama bana yetiyor. Ha bu arada, dışarı da ki tekboynuzlu at benim yoldaşımdır. Burada yanlız kaldığımdan, çoğu zaman onunla konuşurum. Bana karşı da gelmiyor. Adı Arthur. Eğer sevdiysen istediğin zaman seni onunla gezdirebilirim." Gerçekten çok sevimli bir unicorndu. Ben ise sadece gülümsedim. Çünkü hala olayın etkisinden kurtulamamıştım. Sonuçta her gün bir vampir saldırsına uğramıyordum. Elimdeki bardağı yakınlardaki bir masanın üzerine bıraktım. "Gerçekten harika bir kulübe ve sende bir vampir olmana rağmen çok misafirperversin. Fakat artık ben gitsem iyi olacak. Hem daha fazla rahatsızlık vermeyeyim hem de yokluğum fark edilmeden önce gitsem iyi olacak." Ayağa kalktım ve gitmek için hazırlandım.

Elinde ki bardağı bir masanın üzerine bıraktı ve şunları söyledi ; "Gerçekten harika bir kulübe ve sende bir vampir olmana rağmen çok misafirperversin. Fakat artık ben gitsem iyi olacak. Hem daha fazla rahatsızlık vermeyeyim hem de yokluğum fark edilmeden önce gitsem iyi olacak." Bende ; "Pekala, fakat yine yolun buralara düşerse, klübeme beklerim." dedim.Gülümsedim ve ona klübeden çıkarken eşlik ettim.Ardından o okulun yolunu tuttu.Arkasından el salladım ve klübeme girdim.