Balo gerçekten güzeldi. Yepyeni bir yıl başlıyordu işte. Yeni öğrenciler, yeni maceralar, yeni arkadaşlar, hepsi beni bekliyordu. Bunları düşünürken Hogwarts'ın içine girmiştim. Yine çok güzel bir görüntüydü. Tek şey eksikti, hala Cecelia'ya kendimi açamamıştım ve bu da demek oluyordu ki, hala bir partnerim yoktu. Cecelia'nın da partneri yoktu sanırım. Bu beni biraz olsun rahatlatmıştı, neden rahatlıyorum ki sanki ? Çok mu başarabilecektim Cecelia'yı dansa kaldırmayı ? Elbette hayır, yine karşısına geçip " S-s-s-s-elam Cecelia. " demekten başka hiçbir şey yapamayacaktım işte. Kimi kandırıyordum ki ? Beceriksizin tekiyim. Kendimi bir kıza bile anlatamıyorum. Bu son zamanlarda gerçekten canımı çok sıkar hale gelmişti. Bu gece onunla dans etmek için canımı bile verebilirdim. Bir masaya oturdum. Fakat şu an ne yaptığımı bilmiyordum. Çünkü kafam çok karışıktı, Cecelia'ya bakıyordum ve hayaller kuruyordum. Onunla dans etme hayalleri falan işte. Sapların arasında yer açabilirlerdi, sırf şu ağzım yüzünden, Cecelia'ya açılamadığım yüzünden benimde bir partnerim yok sayılırdı. Bu gerçekten can sıkıcıydı. Hele ki daha onu beni sevip sevmediğini bile bilmiyorum. Ya beni seviyorsa ve ben hala burada boş boş oturuyorsam ? İşte bu canımı daha çok acıtıyordu. Bütün gücümü topladım. Artık bu şeye son vermenin zamanı gelmişti ve geçiyordu bile. Bir soluk aldım ve artık kesinlikle bu işi bitirecektim. Cecelia'yı dansa kaldıracaktım. Bu sefer ki güven nedense daha önce hiç gelmemişti bana. Ortamın yaptığı bir baskıda olabilir tabi ki. Dans müziği alttan geldikçe daha çok öz güvenim geliyordu sanki. Ayağa kalktım ve neler diyeceğimi tekrar eder bir biçimde Cecelia'nın önüne doğru gittim. Şöyle diyecektim, tabi dilim tutulmazsa, " Cecelia, bu dansı bana lütfeder misin ? " bunları düşünüyordum ve Cecelia'nın masasına geldiğimde. Artık konuşmanın sırasıydı, tüm gücümü topladım ve " Cecelia, bu dansı bana lütfeder misin ? " dedim. Oh be ! Söylemiştim işte, sonunda ! Üstümden yük kalkmış gibi oldum.

Bembeyaz cübbemi giydim.Ayağıma beyaz babet giydim ve Muggle ların lens dediği şeylerden canlı mavi olanını taktım.Ve salonun kapısını açtım.Salon muhteşemdi o kesin .Keşke bir sevgilim olsaydı diye düşündüm ya da arkadaş. Kalabalığı yararak tenha bir köşeye gittim.Simsiyah düz saçlarım beyaz cübbeyle bir tezat oluşturduğu için beni öylesine bir görüp geçen çoktu.Elime bir kaymak birası aldım ve etrafı süzmeye başladım.O an salak gibi görünmediğimi umdum.Makyaj olarak sadece kan kırmızısı bir ruj sürmüştüm.N'olur salak gibi gözükmeyim...dedim içimden...Yada biri gelip merhaba desin N'olur ...

Yanımıza yaklaşmakta olan Gabriella'yı görünce, iki kişilik yalnızlığın bozulacağına dair içimde ufak, zerre boyutlarında bir umut kümesi oluştu. İçeceğimden aldığım yudumu hızla yutarken Gabriella'nın yaşına nazaran oldukça etkileyici bulduğum sesi salonun gürültüsüne karşın rahat bir biçimde duyuldu.

"Mutlu Noeller."

Cümlenin sahteliğine ek olarak Gabriella'nın sesindeki umutsuzluk ve neşeden uzak ruhalitenin hemen farkına varmış olsam da, bunları hemen pat diye soracak kadar patavatsız olmayışıma minnet borçluydum. Gabriella'nın güzel aksanı tekrar duyulduğunda oturduğum sandalyede topuklu ayakkabılarımı yere vurmaya başladım.

"Ee kızlar, sizde mi yalnızsınız?"

Roxanne'in gözleri ile karşılaştığım anda içimde bir ürperti koptu. Ensemden sırtımın aşağılarına doğru şimşek hızıyla ulaşan ufak tedirginlik ile kendime geldim. Bardağımı gümüş örtülü masanın üstüne koydum ve rujumu düzeltmek amacıyla dudaklarımı birbirine sürttüm.

"Tabi ki tatlım, bir Noel geleneği."

'Noelleri seviyorum, keşke hep noel olsa.' Bütün gün bu gibi şeyleri melodik şekilde tekrarlamıştım ve hala tekrarlıyordum. Hem söylüyor hem hazırlanıyordum hem de salak salak hareketler yapıp dans ediyordum. Balo için beyaz ve siyah renklerinin hakim olduğu çok gösterişli olmayan kısa bir elbise giymiştim. Daha önce çok kez balolara katılmama rağmen her yıl hep aynı heyecanı yaşıyordum. Ama bu yıl çok özenmedim kendime. Liam'dan ayrılmak bana çok koymuştu açıkçası. Onun gerçek aşkım olduğumdan neredeyse emindim ama o adi herifin teki çıktı. Eğer ayrılmasaydık baloya onunla gidecektik. Ve ben şimdi baloya bir partnerim olmadan gidiyordum.

İçeriye girdiğimde gördüğüm manzaraya bayılmıştım. Her şey mükemmeldi ve kesinlikle kusursuzdu. Sonra gözüme ilk çarpan Roxanne oldu. Bu kız gerçekten sinir bozucu ve bir o kadar da güzeldi. Yanında Rabel ve Gabriella vardı. Üçünüde selam vermedim ve havalı bir şekilde önlerinden geçtim. Gözlerimle her yeri taradım Clary'i görmek için; fakat görememiştim. Yalnız olduğum için oldukça rahatsız olmuştum. Bir masaya oturdum ve etrafı izlemeye başladım. Sonra gözüme Tex takıldı. Gözlerini dikmiş bana bakıyordu. Aslında tam olarak emin olamadım çünkü dalgın bir hali vardı. Onu çok tanımıyordum. Sadece derslerde görüyorum ve selamlaşıyoruz, her şey bundan ibaret.

Ayağa kalktı ve oturduğum masaya doğru gelmeye başladı. Emin olmak için sağıma soluma ve arkama baktım ama benden başka kimseyi göremedim. Oturduğum masaya gelince durdu. Oldukça gergin görünüyordu. Nedenini anlayamamıştım."Cecelia, bu dansı bana lütfeder misin?," demişti. Açıkçası çok şaşırmıştım ama iyide olmuştu. Sonuçta arkadaşımdı ve dansa kaldırmasında bir sakınca görmemiştim. Ona en güzel gülümsememden gönderdim ve "Aah Tex çok düşüncelisin. Açıkcası oldukça memnun olurum. Çünkü kendimi çok yalnız hissediyordum," dedim. Ne kadar gereksiz konuşmuştum. Rahatlamış bir hali vardı. Bana uzattığı elini tuttum ve dans etmeye başladık.

Spoiler:

Ah, bir Noel daha gelmişti. Matthew'un Noeli burada beşinci kutlayışı olmasına rağmen içindeki heyecan ilk günkü gibiyidi. Sabahtan kendisini odasına kapatarak tüm hazırlıklarını yapmıştı. Noel, Matt için ayrı bir önem taşıyordu. Uzunca bir süre göremediği ailesinden hediyeler almak Matthew'u çoğu zaman bir kız kadar duygusal yapabiliyordu. Neyse ki bu tarz günlerinden birini yaşamıyordu. Artık hazır gibiydi. Sadece tek bir şey kalmıştı. Aynada saçına bakmaya başladı. Fazlasıyla düzgün gözüküyordu. Dudaklarını bükerek aynaya bir ik saniye baktıktan sonra eliyle saçlarını karıştırmaya başladı. Saçı dağınık bir hal alana kadar bu işlemi yapmaya devam etti. Saçı yataktan yeni kalkmış gibi dursada Matthew bu tarzı fazlasıyla benimsemişti. Son bir kez daha aynaya bakarak ortak salondan ayrıldı.

Balo salonuna geldiğinde her zaman ki manzarayla karşılamıştı. Büyücü yığını, sahte kar ve o hoş müzik. Keşke o müziğin nerden geldiğini çözebilseydi. Gözüyle etrafı süzmeye devam ederken bir köşeye konulmuş balkabağı suları dikkatini çekmişti. Salon Ortak salonadn buraya kadar gelmek onu bir hayli susatmıştı. Ve balkabağı suları hızla tükeniyor sadece birkaç tane kalmııştı. Matthew bunu gördüğü anda gözlerini büyüterek balkabağı sularına doğru koşmaya başlamıştı. Tam balkabağı sularına ulaştım derken yerde bir kayganlık hissetmişti. Bu hisle beraber dengesini iyice kaybetmiş ve yanında bulunan Slytherin'li kıza sert bir biçimde çarparak yere yıkılmıştı. Yere düşerken ağzından tek çıkan " Afferdersiniiiiz " olmuştu.

Bana güldü ve "Aah Tex çok düşüncelisin. Açıkcası oldukça memnun olurum. Çünkü kendimi çok yalnız hissediyordum," dedi ve kalktı. Dansa başlamıştık. Sadece onun gözlerini görüyordum. Kulağına fısıldayarak " Gözlerin, gerçekten çok güzel. Daha önce hiç yakından görmemiştim. Fakat sanki şu an sadece bunu için yaşıyormuşum gibi hissediyorum." dedim ve güldüm. Ayaklarımız gerçekten birbirine çok uyumlu gidiyordu. Sanki şu an bulutların üstündeymişim gibi hissediyordum. Bulutların üstünde, kollarımda bir melek ve o melekle dans ediyormuş gibi hissediyordum. En sonunda başarmıştım işte, Cecelia'ya onu sevdiğimi açıklamıştım. Bu gün gerçekten çok mutluydum. Çünkü kollarımda muhteşem bir melek dans ediyordu. " Meleklerin, gökyüzünden inebileceğine hiç inanmazdım Cecelia. Fakat sadece gökyüzünden inmekle kalmıyormuş melekler, bir insanla dans edebiliyorlarmış şu an bunu öğrendim Cecelia. Sen benimle dans ettiğinde öğrendim bunu. " Açıkça duygularımı söyleyebiliyordum. Rüya mıydı bu ? Onunla dans ediyordum. Eğer bu bir rüyaysa bu rüyadan sonsuza kadar uyanmamaya kararlıyım. Sonsuza kadar burada Cecelia ile dans edebilirdim. Eğer bu bir rüyaysa da bu rüyadan hiç uyanmamayı kabul ediyorum. Sonsuza kadar uyuyabilirdim. Sırf bu rüya için...

Aynanın karşısına geçtim ve hazırlanmaya başladım. Akşama balo vardı ve Clary ile gidecektim. O muhakkak çok güzel gelecekti ve bende ona uymalıydım. Giyinmeye başlamadan önce saçlarımı yaptım. Tişört tarzı bir şey giymeyeceğim için bozulmayacaktı. Siyah renkli cübbe. Siyah bana gerçekten yakışıyordu.

Bir saat kadar hazırlandıktan sonra aynada kendime baktım. Aynada kendime göz kırptım ve yatakhaneden çıktım. Balonun başlamasına bir çeyrek saat vardı ve ben hazırdım. Sadece Clary'i düşünüyordum. Ya gelmekten vaz geçerse. Herkes balonun yapılacağı salona doğru gidiyordu. Bende o tarafa yöneldim. Bir iki dakika içersinde salonun girişindeydim.

Beklerken gelip geçen diğer öğrencilerin bana baktığını gördüm. Özellikle kızların. Kızların ilgisi beni her zaman memnun etmiştir. Ama artık tek bir kızın ilgisine değer veriyordum. Bir kaç fısıldaşma oldu.

"Kimseyi davet etmemiş!"
"Burda ne işi var o zaman tek başına Baloda ki kızlardan birisiyle mi dans ediceğini zannediyor?" Adrian elinde olmadan güldü. Bir kaç uzun dakika daha geçti. Clary görünürde yoktu. Eğer gelmezse çok fena rezil olacaktı. Soğuk soğuk terlemeye başlamıştım.

Uzun bir dakika daha geçti. Keşke şu kız milleti, bana bakmak yerine işlerine dönseler daha kolay olurdu. Sonra başımı çevirip baktığımda orda olduğunu gördüm. Durmuş bana bakıyordu. Onu görünce diğer hiç bir şeyin önemi kalmadı.

Tex gözlerimin içine bakıyordu. Bense gözlerimi kaçırmaya çalışıyordum. Açıkçası rahatsız olmuştum. Kulağıma yaklaştı ve "Gözlerin, gerçekten çok güzel. Daha önce hiç yakından görmemiştim. Fakat sanki şu an sadece bunun için yaşıyormuşum gibi hissediyorum," Nefesini kulağımda hissetmek beni gıdıklandırmıştı ve hoşuma gitmişti. Ama söyledikleri bana Liam'ı hatırlattı ve bu hiç hoşuma gitmemişti. Gözlerimi herkes çok güzel bulur ve söylerdi bu yüzden hemen yanlış anlamak istemedim onu ama cümlesinin devamı beni kuşkulandırmıştı. Mütevazilik olsun diye sadece gülümsemiştim. Çok uyumlu bir şekilde dans ediyorduk ve Tex gerçekten çok yakışıklıydı. Ama hiç bir zaman onu sevgili olarak düşünmedim. Nedenini bilmiyorum ama öyle. Gözüm bir ara Adrian ve Clary'ye takılmıştı. Nihayat gelmişti Clary. Ah ikisi gerçekten çok yakışıyordu.

"Meleklerin, gökyüzünden inebileceğine hiç inanmazdım Cecelia. Fakat sadece gökyüzünden inmekle kalmıyormuş melekler, bir insanla dans edebiliyorlarmış şu an bunu öğrendim Cecelia. Sen benimle dans ettiğinde öğrendim bunu." Tanrım! Neler söylüyordu böyle. Beni bir melek olarak görüyordu. Bana çok güzel şeyler söylüyordu. Bu çocuk gerçekten çok romantikti. Ama sonra bu aptal düşüncelerimden sıyrıldım. Bir daha asla böylee iltifatlara kanmayacaktım. Daha yeni başıma gelmişti ve kimseye güvenemiyordum. "Ne demek istiyorsun? Yok sen söyleme dur ben tahmin edeyim. Bir kaç iltifat ettikten sonra beni sevdiğini söyleyip beni tavlayacağını düşünüyorsun öyle mi? Bu numaralara karnım tok anlıyor musun?," dedim sert bir şekilde. Sesimi yükseltmemeye özen gösterdim. Çünkü etraf kalabalıklaşmaya başlamıştı ve benim rezil olmak gibi bir niyetim yoktu.

"Ne demek istiyorsun? Yok sen söyleme dur ben tahmin edeyim. Bir kaç iltifat ettikten sonra beni sevdiğini söyleyip beni tavlayacağını düşünüyorsun öyle mi? Bu numaralara karnım tok anlıyor musun?," dedi. Kulağına eğildim ve " Cecelia, benim söylediklerim bir iltifat değil. Benim söylediğim, gerçekler. Benim gerçeklerim." dedim. Onunla konuşurken sadece gözlerine bakabiliyordum. Gözlerine baktığımda, kendimi görüyordum. Gözlerine hapsolmuş kendimi. Kendi kalbime baktığımda ise, sadece onu görüyordum, onu ve gözlerini. Gözlerim, kulaklarım, hiçbirisi Cecelia'nın dışında bir şeyi görmüyor, işitemiyordu. Bu, daha önce yediğim bütün büyülerden daha üstündü. Şu an bir lanet yesem, bence bu kadar bana zararı dokunabilirdi. Ben hepsinden daha büyük bir büyüye kapılmıştım... Aşka... Bütün lanetlerden, bütün iksirler den daha kuvvetli bir aşka. Ona sarılamadıkça, o kadar canım acıyordu ki. İşte bu duygu, beni bin tane lanet yemişten daha kötü hale getiriyordu. Yeniden kulağına eğildim ve konuşmaya başladım ; " Benim sana söylemek istediğim tek şey Cecelia, seni seviyorum. Hemde deliler gibi. Bu aşkı bir büyü ile vücuduma kazıyacak kadar çok seviyorum. Zaten oldu da Cecelia, senin ismin vücuduma kazındı. Gerçek bir büyü ile, aşk ile kalbime yazıldı. Ah, aşk buradaki yaptığımız büyülerden, daha üstün bir büyü."

Balo gecesi, gelip çatmıştı ve ben heyecandan ölmek üzereydim. Bu Noel, benim için diğer Noeller'den daha önemliydi. Çünkü; Adrian ile gidiyordum. Çok güzel olmalıydım. Daha önce güzel olmak için bu kadar uğraşmamıştım; fakat bu sefer durum farklıydı. Geçen Noeller gibi yalnız, yakın bir arkadaşla veya benden hoşlansa bile sırf yalnız kalmamak için hoşlanmadığım birisi ile gitmiyordum. Bu sefer, ah bunu söylemesi gerçekten çok tuhaf, sevgilimle gidiyordum ve bu sevgili bütün kızlar tarafından sevilen bir sevgiliydi. Bu akşam bir kaç düşman edinebilirdim.

Ne çok abartılı olan, ne de çok sıradan olan, orta karar mavi elbisemi giydim. Saçlarımı bir büyü yardımı ile dalgalandırdım. En sonunda da hafif bir makyaj yaptım. Artık hazırdım. Aşağıya nasıl ineceğimi bilmiyordum. Dizlerim resmen titriyordu. Derin bir nefes alıdıktan sonra son kez aynaya baktım ve Büyük Salon'nun yolunu tuttum. Aşağıya inerken bir kaç surat bana döndü. Genelde süslü birisi olmadığım için tuhaflarına gitmiş olmalıydı.

Büyük Salon'a inen son merdivenin başına geldiğimde onu gördüm. Adrian. Öyle yakışıklı olmuştu ki etraftaki kızlar ona bakıp kıkırdıyorlardı. Bu biraz sinirimi bozdu; fakat sonra hemen geçti. Çünkü; Adrian'ın baloya benimle geldiğini gördüklerinde herkes şaşıracaktı. Adrian, sanki ona baktığımı fark etmiş gibi bana doğru baktı ve donup kaldı. Olamaz, o kadar kötü mü olmuştum? Moralimi bozmamaya çalışarak yanına indim. "Birini mi bekliyordunuz, beyefendi?" diye sordum muzip bir gülümseme ile. Bakışların bize döndüğünden neredeyse emindim.