Yeniden Domuz Kafası'ndaydım. Burası yine kalabalık ve yine kötü insanlarla çevriliydi. Gülümseyerek bara geçtim. Oturduğumda içki söyledim ve çevreye bakındım. Bakalım beklediğim kişi gelmiş miydi?

Ela gözlerim büyücülerin üzerinden geçti ve anlaşacağım işiyi göremedim yine. Sonra bir ses duydum kulağımın dibinde.

"Bana mı bakıyordun?"

Bakışlarım, yasal olmayan iksir malzemelerini aldığım kişiye kaydı. Gülümsedim ve onayladım. Kısa bir alışverişten sonra kendimi dışarı attım. Temiz havayı ciğerlerime çekerken cübbemin rüzgarla dansını umursamayarak yürümeye başladım. Bir süre kahverengi saçlarımın uçuşmasını seyrettim ilerlerken. Sonra da kulağıma ayak sesleri geldi. Durdum ama arkama bakamadan birinin kolumu tuttuğunu hissettim. Ağzımı kapatan bir elle ara sokağa çekiştirildim. Duvara dayanan sırtıma aldırmadan şaşkınca anlaşma yaptığım adama bakakaldım.

"George. Bırak beni!" dedim öfkeyle, elini ağzımdan çektiğinde. Gülümseyip bana göz kırptığında ise elimi asama uzatmaya çalışıyordum. Tekme attım beceremeyince. Bir kaç adım geri sendeleyince karlarla kaplı bu yerde koşmaya başladım. Tabi ki ceketimden tuttuğu gibi yere serdi beni. Asamı çekip ona çevirdim fakat elime vuruşuyla fırladı gitti. Çığlığı bastım üzerime çullanırken.

"Lanet olası herif! Bırak beni!"

Üç süpürgede oturuyordum ve önümdeki bira bitmek bilmiyor gibi geliyordu. Sonra 2 dakikadır boş bardağı içmeye çalıştığımı fark ettim. İyi ki kimse fark etmemişti bu olayı. Barmenin yanına gittim ve bir bira daha istedim. Sonra o kırmızı, deri, rahat koltuğa geçip oturdum. Ve birayı içmeye başladım. Sadece 1 saattir buradaydım ve 5.'den sonra kaç tane içtiğimi saymayı bırakmıştım. Çok kötü durumdaydım. Bu yüzden hep içiyordum. Şu sıralar dersler de biraz aksamıştı. Ama ben öğrencilerin bundan rahatsız olduğunu sanmıyordum doğrusunu söylemek gerekirse. Karanlık büyülerin olduğu kitap hala cebimdeydi. Sanırım bu bilgiler bunun dışında sadece bir kaç kitapta vardı ve onların yeri bilinmiyordu artık. Benimkinin de hala durma sebebi ileride lazım olabilecek olmasıydı. Bira yine bitmişti. Artık daha fazla içmemeliydim. Hogwarts'a dönmeliydim. Barmene parasını ödedim ve üç süpürgeden çıktım. Öncelikle sarhoşluğumu geçirici bir büyü yaptım sonra ilerlemeye başladım. Yolda bir ses duyduğumu sandım. Bağırma sesi gibiydi. Ama hala azıcık sarhoş olabileceğimi düşündüm ve devam ettim. Sonra daha net bir ses duydum.

"Lanet olası herif! Bırak beni!" diyordu.

Bu bir kadın sesiydi. Ve ben bu sesi kesinlikle tanıyordum ama nereden tanıdığımı bir türlü hatırlayamamıştım. İlerlemeye başladım. Yerde iki kişinin ayak izleri vardı. Kar saolsun. Daha da yaklaşınca bazı cisimler gözükmeye başlamıştı. Bir adam bir kadının üzerine çıkmıştı. Hemen asama dayanıp.

"Bırak onu yoksa kötü olur." dedim.

Asamı görmüş olmasına rağmen pek korktuğu söylenemezdi. Ama korkması gerekirdi. Özellikle cebimde bulunan bu siyah kitap sayesinde korkmalıydı. Daha da yanına yaklaşmıştım.

"Ne yaparsın bir göstersene." dedi.

O sırada o da asasını çıkarmış bana doğrultmuştu. Ne yapıcağımı düşünüyordum. Bu adamı öldürmeyecektim ama iyi bir ceza verecektim bu kesin olan bir şeydi.

"Seve seve gösteririm dostum. Sersemlet." diye bağırdım.

Yere düşünce hemen yerdeki kadının yanına yaklaştım.

Ben karşımdakini yumruklarken bir ses duydum anlamadığım bir yerden gelen.

"Bırak onu yoksa kötü olur."

Dondum kaldım. Hayır! Bu okuldan Adam değil miydi? Birinin beni bu halde görmesi daha da kötüsü bir öğretmenin görmesi hiç hoş değildi.

"Ne yaparsın bir göstersene."

Yerde yüzüstü döndüm ve karşılıklı asalarını çekmiş iki adama baktım. Ayağa kalkmaya çabalarken:

"Seve seve gösteririm dostum. Sersemlet."

Doğrulduğumda George yerdeydi. Bana doğru yaklaşan Adam'ı görünce ayağa kalktım. Üzerimi düzeltirken ona bakıp gülümsedim.

"Sağol Adam beni kurtardığın için." dedim rahatça. Sarı saçlarımı düzelttim. Yeniden özel yeteneğimi kullanmıştım. Farketmediğini umarak ona döndüm.

"Bu iyiliğin karşılıksız kalmasın. Sana içki ısmarlayayım ne dersin?"

Cübbemi düzelttim saçlarımla beraber. Üzerimdeki karları temizledim ve asamı aramaya koyuldum. Kısa süre onun için bakındıktan sonra bulmanın verdiği neşeyle güldüm ve asamı havaya kaldırdım. George hala baygındı. Onu umursamadan yanından geçip Adam'a yanaştım.

"Senin burada ne işin var bakalım?" dedim merakla. Bir yandan da asamı cebime koyuyordum. Sokaktan çıkmak için ilerlemeye başladım.

Kadın yavaş yavaş doğrulmaya başlamıştı. Bu Eleanore'du. Bu adamla ne işi olabilirdi ki burada. Kendi hayatıydı banane bundan.

"Sağol Adam beni kurtardığın için." dedi. Sonra konuşmasına devam etti.

"Bu iyiliğin karşılıksız kalmasın. Sana içki ısmarlayayım ne dersin?" dedi. Sonra cübbesini düzeltti. Üzerindeki karları temizledi ve yerde bir şey aramaya başladı. Kısa bir süre bakındıktan sonra yerden bir şey aldı. Bu asasıydı. O yere düşünce asa da düşmüş olmalıydı. Bana doğru yanaştı ve ben tam konuşacağım sıra da.

"Senin burada ne işin var bakalım?" dedi. Asasını cebine koydu ve yürümeye başladı. Ben de biraz durup kitabı açtım ve bu adamın bir 5 yıl kadar falan büyü yapmasını engelledikten sonra yürümeye başladım. O sırada kitabı yerine koyuyordum. İyi ki yakmamıştım kitabı yoksa bu herife cezasını nasıl verebilirdim ki.

"Şey ben üç süpürgede içki içiyordum ve 5-10 dakika önce çıktım sonra da senin sesini duyup yardım etmeye geldim. Asıl soru senin bu adam ile ne işin vardı?" dedim.

Deminki kitabı görememişti yoksa şimdiye bu kitabın ne olduğunu soracağından emindim. Sonra konuşmaya başladı.

Ben yürürken bir an sonra arkamdan geldi. Tahminen George için bir ceza vermişti. Umursamadım. Yanı başıma gelincede yürümeme devam ettim.

"Şey ben üç süpürgede içki içiyordum ve 5-10 dakika önce çıktım sonra da senin sesini duyup yardım etmeye geldim. Asıl soru senin bu adam ile ne işin vardı?"

Gülümsedim ve ona döndüm.

"Biliyorsun ki iksir yapıyorum. Onun için bana malzeme sağlıyordu. Ama anlaşılan bugün galleon dışında bir şeyler istiyordu."

Yüzüm tiksintiyle kasıldı. Sonra unutmak için omuz silktim kibarca. Uzun saçlarımı bir elimle karıştırdım ve kimsenin bakmadığını düşündüğüm sırada boyunu belimden omuzlarıma kadar kısalttım. Hala sarıydı. Adam yanımdayken rengiyle oynamasam daha iyi olacaktı. Matemorfmagus özelliğimi pek fazla kişi bilmiyordu. Öğrencilerimin bazılarının anladığına emindim.

Domuz Kafa'sına geldik yeniden. İçeri girerken sakin adımlarla, daha demin tek başına ayrılan kadının yanında başka biriyle gelmesi gözleri bize çevirmişti. Umursamadan bir masaya geçtim. Garson gelincede yanımıza Adam'a bakarak:

"Ne istiyorsan söyle. Bugün bendensin."

Güldüm ve onu inceledim. Anlaşılan bu aralar çok içiyordu. Yorgun bir havası vardı. Nedense ona bakarken aklıma Michael gelmişti. Düşüncelerimi temizlemek için kendime hafif bir şeyler söyledim. Bu kirli ve kalabalık ortama alışık bir şekilde oturuyordum. İyi insanların pek uğramadığı bir yerdi. Ama dışardan bakılınca iyi birine benzemiyordum. Elimi yüzüme dayadım ve ona baktım.

"Neden bu kadar yorgun ve mutsuz görünüyorsun Adam?"

Kişisel bir soru sormadığımı umdum. Onu zor durumda bırakmak istemiyordum sonuçta. Cevap vermezse de anlayışlı olacağımı söyleyen bir bakış attım ona. Hafif bir tebessümle onu izliyordum.

Sorumu sorduktan sonra bana doğru döndü ve

"Biliyorsun ki iksir yapıyorum. Onun için bana malzeme sağlıyordu. Ama anlaşılan bugün galleon dışında bir şeyler istiyordu." dedi.

Anlamıştım. Onun için zor olmalıydı. Bir süre bir muggle gibi yaşaması onun için iyi olacaktı. Sonra onu yine bulabilirim nasıl olsa. Onu öldürmek onun için bir ceza değil ödül olurdu. Acı çektirmek zarar vermek daha eğlenceli olurdu. Ona baktığımda bir değişiklik olduğunu gördüm ama ne olduğunu anlayamadım. Şu an umurumda da değildi aslında.


Domuz kafasına varmıştık. Bir çok kişi bize tuhaf bir şekilde bakıyordu. Hiç bir şey anlamamıştım ama burası pek tekin değildi. Asamı hazırda bulundurmam gerekirdi. Bir masaya doğru geçtik ve oturduk. Sonra ise yanımıza garson gelmişti. Eleanore konuşmaya başladı.

"Ne istiyorsan söyle. Bugün bendensin." dedi.

Zaten bugün fazla içmiştim. Şu an fazla içmemeliydim. Yoksa beni mahvedecekti bu içki. Bir tane bira istedim. Hayret bu kadar alışık olması tuhaftı buralara. Tamam bende alışıktım ama eskiden kötü biriydim ne de olsa. Aramızda pek bir fark yoktu ama benden gençti. Elini yüzüne dayadı ve konuştu.

"Neden bu kadar yorgun ve mutsuz görünüyorsun Adam?" dedi.

Komikti ben daha kötü durumda olduğumu sanıyordum. Ama o görünüyorsun dedi. Öylesin dememişti. Büyük ihtimalle kibar olmayı deniyor gibiydi.

"Çünkü öyleyim de ondan. Dinlemek istersen anlatabilirim." dedim.

O sırada garson elinde tepsiyle yanımıza geldi. Ve içkileri masaya bıraktı. Bardağı aldım ve içmeye başladım yavaşça. Cevap vermesini bekledim.

"Çünkü öyleyim de ondan. Dinlemek istersen anlatabilirim."

Aniden garson belirdi yanımızda. Onun içkileri bırakıp gitmesini bekledikten sonra yeniden Adam'a döndüm.

"Elbette isterim."

Bakışlarım yüzünde gezindi. Acaba onu bu kadar mutsuz eden şey neydi? Ruhuna bu kadar acı çektiren şey. Gözlerinde mutsuzluğu görünce anlatacaklarının uzun olduğunu hissettim. Üzülüyordu. İçkimden bir yudum aldım ve mavi gözlerimi yeniden ona çevirdim. Umarım bu yorgun hali bazı şeylere dikkat etmesini engelleyebilir. Çünkü ben bile bazen yeteneğimi kullanmakta zorluk çekiyordum.

Saçlarımı düzelttim ve çevreye kısa bir bakış attım. Domuz Kafa'sı her zamanki gibiydi. İç bunaltıcı ve rahatsız edici. Kötü insanların en devdiği mekanlardandı. Yine de tehlike ve tanıdık yok gibiydi. Yani Adam'a yardımcı olmaya konsantre olabilirdim. Beni kurtaran birine bu kadarcık iyiliğim dokunmalı...

"Evet?"

"Elbette isterim." dedi.

Çok zor durumdaydım. Üzüntü değildi pek ama şaşırma, imkansızlık gibi bir olaylardı. İçkisinden bir yudum alıp bana baktı. Cidden bu kızda bir değişiklik vardı. Ruhsal bir şey değildi pek. Fiziki olarak değişiyordu. Ama ne olduğunu bir türlü anlayamıyordum. Çok tuhaftı.

Birden etrafına bakındı birini arıyor gibiydi. Saçlarını düzeltti. Bende etrafıma baktığımda tekin insanlar olmadığını gördüm burada. Ya cidden bu kızda bir tuhaflık vardı önce bunu öğrenmeliydim.

"Evet?" dedi ama.

Şu sıra bunu anlatamayabilirdim.

"Tamam anlatacağım ama sana her baktığımda farklı görünüyorsun ve sen bunun nedenini biliyor gibisin." dedim.

"Tamam anlatacağım ama sana her baktığımda farklı görünüyorsun ve sen bunun nedenini biliyor gibisin."

Kısa bir an şaşkınca bakakaldım. Sonra da gülümsedim neşeli bir şekilde.

"Diyelim ki meslek sırrı. Ben bir iksir uzmanıyım Adam. Neleri nasıl kullandığımı tahmin edemezsin."

Yalan değildi. Fakat gerçek cevap da değildi. Matemorfmagus olmak zor bir işti. Gençler için eğlenceliyken orta yaşlılar için tehlikeli bir özellikti. Ayrıca kullanılması gereken. Bakan bile bilmiyordu. Tabi kimse, yetkili kişilerin haberi olmadığını ve biliyorlarmış gibi davranıp ortalarda gezindiğimin farkında değildi. Derin bir nefes aldım.

"Derdini anlatabilirsin artık. Dinliyorum."

Konuyu daha fazla sorgulamasa iyi olacak. Kendi iyiliği için...

"Diyelim ki meslek sırrı. Ben bir iksir uzmanıyım Adam. Neleri nasıl kullandığımı tahmin edemezsin." dedi.

Hey ben tılsım profesörüydüm. Bu tür işleri ondan daha iyi bilmem normaldi. Ama bu kızın ki öyle iksirle ilgili bir şey olmadığı kesindi. Çok özlü iksir falanmı kullanıyordu diyeceğim ama öyle olsa tamamen değişirdi. Bu kız küçük değişikliklere uğruyordu. Anlatmak istemiyorsa kendi bileceği işti.

"Derdini anlatabilirsin artık. Dinliyorum." dedi.

"Bir kızım olduğu ortaya çıktı. 14 yıl sonra. Annesi hamile olunca benden ayrılmayı seçti ve bana kızımızın olacağını söyleme zahmetinde bulundu.

"Bir kızım olduğu ortaya çıktı. 14 yıl sonra. Annesi hamile olunca benden ayrılmayı seçti ve bana kızımızın olacağını söyleme zahmetinde bulundu."

Şaşkınca ona baktım. Ciddi olamazdı değil mi? Yani... Bu çok... Gözümün önünde Michael canlandı yeniden. Öyle bir durum olsa bunu ona yapmazdım değil mi? Yoksa kendi hayatını yaşamasını sağlamak için söylemez miydim? O kadına içim ısındı birden.

"Adam belki de amacı kötü değildi. Belki sadece senin kendini şartlamanı istemedi. Yani hayatını yaşaman için kendini feda etmiş olabilir."

Ya da sadece kızgınlığına denk geldi. Belki de aşık olduğu kişiden bir hatıra... Ne saçmalıyordum ben? Mantıksızlıktı bu. Ne olursa olsun bir çocuğu olduğunu bilmeye hakkı vardı onun.

"Kız biliyor mu?"

"Adam belki de amacı kötü değildi. Belki sadece senin kendini şartlamanı istemedi. Yani hayatını yaşaman için kendini feda etmiş olabilir." dedi.

Ne kadar iyi niyetliydi. Ama Elainore öyle biri değildi tabi ki de. O kendi hayatını hiçe sayıcaktı ha. Kendi kızı bile ondan nefret ediyordu. Bu bir gerçekti. Telefonda konuşurlarken duymuştum.

"Hayır Elaine sadece beni sevmediğine karar vermiş. Ayrıca ayrıca bir neden daha var ama bu sana anlatabileceğim türden bir şey değil. Demin seninde dediğin gibi."

Meraklanmış gibiydi sanki. Çatalağızlığımı anlatsam ne olurdu acaba. Yada cebimdeki kitabı. Belki güvenebileceğim biridir ama o kadar olmadığına emindim.

"Hayır Elaine sadece beni sevmediğine karar vermiş. Ayrıca ayrıca bir neden daha var ama bu sana anlatabileceğim türden bir şey değil. Demin seninde dediğin gibi."

Belli ki her şeyi anlatmıyordu. Bir yudum aldım içkimden yavaşça. Sonra da yüzümü elime dayadım ve ona döndüm.

"Bana anlatman için zorlamayacağım seni. Fakat güvenebilirsin bana. Dostlar bugünler içindir."

Gülümsedim cesaret vermek istercesine. Bir kızın olduğunu o kadar yıl sonra öğrenmek kötü bir şey olmalıydı. Rahatsız edici.

"Peki kızınla nasıl karşılaştın? Seni ilk gördüğünde ne dedi? Nasıl yaklaştınız birbirinize?"

Daha soracağım çok soru vardı fakat onu sık boğaz etmek istemiyordum. Sadece rahatlamasını istiyordum. İçinde birikmiş şeylerden patlamak üzere gibiydi. Endişeli bir şekilde onu süzdüm. İçkiden bir yudum daha aldım ve yeniden ona baktım.

"Bana anlatman için zorlamayacağım seni. Fakat güvenebilirsin bana. Dostlar bugünler içindir."


Tıpkı senin bana güvendiğin gibi değilmi.

"Peki kızınla nasıl karşılaştın? Seni ilk gördüğünde ne dedi? Nasıl yaklaştınız birbirinize?" dedi.

"Gölde rasgele karşılaştık. Ve sonrasında öğrendik bu durumu o yüzden onun ilk lafı. 'Selam' oldu. Ah geçmişim biraz karmaşık ama şunu diyebilirim karanlık bir büyücüydüm. Ben anlattım sayılır. Sen de bana ne olduğunu söyle lütfen. Çünkü bunun iksir ile olmayacağını çok iyi biliyorum." dedim.

Eğer anlatırsa çatalağızlığım ve şu kitabı da anlatabilirdim.