Ne işim vardı İngiltere'nin muggle dolu sokaklarında? Bilmiyorum. Ailemle görüşmek için Çatlak Kazan'a gelmiştim bugün. Onlar gitmişti. Beni okula bırakmakta ısrar etmişlerdi ama ben kendim gidebileceğimi söylemiştim. Şimdi okula dönüyor olmalıydım. Ama nedense kendimi buraya gelmekten alıkoyamamıştım. Tanrım kafayı yiyorum diye düşündüm. Sanki muggleları çok severmişim gibi niye onların arasına karışma gereği duymuştum? Üstelik okul dışında sihir yapmam yasak. Yani mugglelarla dalga bile geçemiyorum. Ne işim var bu ezik muggleların içinde? Çatlak Kazan'a dönmem gerek. Bunu biliyorum. Büyü kullanmamın yasak olduğu bir yerde böyle dolaşmam çok manasız. Üstelik tehlikeli. Böyle düşününce birden ürperdim. Havada gittikçe kararıyordu. Ama sonra kendi halime güldüm alt tarafı mugglelar. Korkmam ne kadar saçmaydı. Üstelik bir Slytherinli olarak karanlığın beni ürkütmesi utanç vericiydi. 'Kendine gel Lauren..' diye söylendim.

İşte ıssız bir sokak. Dolaşmak istiyordum ve orası daha iyi bir seçenek gibi gözüktü. Sonuçta dolaşmak istesemde bu muggle kalabalığı arasında olmak hoş değildi. Üstelik ben yalnız olmayı severim. Hızlıca sokağa doğru yürümeye başladım. Evet mükemmel. Oldukça boş görünüyordu. Ve sessizdi ayrıca. Yavaş yavaş yürümeye başladım. Ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ama bu sessizlik hoşuma gitmişti. Hogwarts'ta son olanlar nedeniyle sessiz bir yer bulmak imkansızdı. Belkide bundan. Bilmiyorum. Genelde mantıklı bir insan olmama rağmen şu an çok mantıklı davrandığım söylenemezdi. 'Burda ne işin var L.' die sordu içimden küçük bir ses. Kesinlikle burda bir işim yoktu. Geri dönmenin vakti gelmişti. Arkamı döndüm ve tekrar caddeye çıkmak için yürümeye başladım.

Arkamı dönmemle bir adamla karşı karşıya kalmıştım. Muggledı. Aramızda iki metre falan vardı sanırım. Bunca zaman arkamdaydı ve ben bunu fark etmemişyim. Cidden bugün bana ne oluyordu? Şu lanet olası muggle. Nedense ondan korkmaya başlamıştım. Çünkü kıyafetleri çok salaştı. Ve yüzündeki ifade nasıl desem. Ben biriyle alay ettiğim zaman yüzümde oluşan acımasız gülümsemeye çok benziyordu. Ve bu hiç iyiye alamet değil. Fark etmemiş gibi yürümeye devam etmeliyim diye düşündüm yürümeye başladım. Ama önüme geçip yolumu kapatmıştı. Beni bir muggle sanıyordu.
'Çekil önümden.' Dedim sertçe. Ama çok korkmuş gibi görünmüyordu. Ve insanların benden korkmamasına alışkın değilim. Adam sinsi bir kahkaha attı ve yüzüme baktı. 'Üstünde ne kadar para varsa hepsini dökül.' Dedi. Tanrım ne parası? Para dedikleri şey sanırım muggleların galleon yerine kullandıkları şeydi. Ama tabiki bende para falan yoktu. Üstelik adamın elinde bir bıçak vardı ve oldukça tehditkar bir biçimde bana doğru yöneltmişti. Elim asama doğru gitti. Ah ama hayır. Okul dışında sihir yapmak yasaktı. Sihir yapsam okuldan atılabilirdim. İşte şimdi kötü durumdayım diye düşündüm.

Ah, İngiltere harika ve muggle dolu bir yerdi. Burada sihirbaz bulmak fazla kolay değildi. Bir arkadaşımla bar gibi bir yere gidip eğlenmeye başlamıştık. Tabi ki bir muggle'dı yoksa Hogsmade'a falan gidebilirdik. Büyücü olduğumu bilmiyordu. Anlatmayı da asla düşünmüyordum. Saatin geç olduğuna karar verdikten sonra eğlendiğimiz yerden çıkıp yürümeye başladım. Normal de cisimlenirdim ama bugün buraya süpürgem ile gelmiştim. Onun ile de gitmeyi planlıyordum. Bu sarhoşluk ile süpürgedeki halimi düşünemiyordum. Ama biraz sarhoş kalmalıydım süpürgeye binince bu geçerdi. Bir büyü yeter. Asamı kontrol ettim cebimde duruyordu hala. Kitabı da kontrol ettim. Cübbe de duruyordu. Kar yağarken bende dans ede ede ilerliyordum.


Birden bazı sesler duymaya başladım. Ne olduklarını bilmiyordum ama önemli bir şey olduğunu düşünmeye başlamıştım. Gidersem bana da bir şey olabilirdi. Gitmez isem bütün ömrüm boyunca bu olayı düşünebilirdim. Hem ne olabilir ki. Asam yanımda, kara büyü dolu kitabım yanımda, ayrıca tek bir sözümle yılan çağırabilirdim yanıma yani hadi ama korkmam gereken hiç bir şey yok gibiydi. Hem son zamanlarda bir sürü olay yaşadım. Başkasının olayını görmek daha iyi olabilirdi. Yani kısacası sokağa girdim. İyice yaklaşınca iki tane cisim belirginleşmeye başladı.

Daha da yaklaşınca küçük bir kız ve elinde bıçak tutan bir adam görmüştüm. Aman tanrım kız kuzenim Lauren idi. Bu kızın burada ne işi vardı. Ve neden hep onunla karşılaşıyordum. "Selam çocuklar." dedim. Çok sarhoştum. İkisi de tuhaf tuhaf bakıyorlardı. Lauren zaten konuşamayacak gibi duruyordu. Bu harika bir durumdu. "Hey sende kimsin hemen defol buradan." dedi. Bu adamı yenme bir saniyemi almazdı. Zaten bıçağı yanlış tutuyordu. Ve Lauren'deki bakışları fark ettim o da kötü biriydi. Ama bıçak tutuşundan dolayı istese bile bir şey yapamazdı. Kendi el hareketimle bile o bıçağı elinden düşürebilirdim. Lauren'e yanaştım ve "Lauren bugün sadece eğlenmek için gelmiştim ve sen sevgili kuzenim her zaman karşıma çıkıyorsun. Neden bunu yapıp keyfimi kaçırmayı beceriyorsun." dedim. Konuşmadı ama genede sinir bozucu bir bakış atmıştı bana. "Burada bir kapkaç yaptığımı fark etmedin mi. Acaba?" dedi. "Bir saniye sabret lütfen burada ailevi bir olay var. Ayrıca kullanabilirsen şu an elindeki bıçağı kullan sorun değil." dedim. Bıçağı belki kullanırdı ama hiç sanmıyordum. Sadece ona saldırırsam onu kullanırdı. "Ve kuzen Hogwarts'tan mezun olunca şunu unutma. Asanı her zaman yanına al. Bir partiye gidiyor bile olsan." dedim. Ve asamı çıkarttım. Adam büyücü olduğumuzu bilmediğinden gülmeye başladı.

Durum cidden kötü görünüyordu. Karanlık. Bir muggle elinde bıçakla beni tehdit edip 'para' istiyor. Ve ben kurallara göre asamı kullanamıyorum. Harika. Asamı kullanmak zorundaydım. Başka şansım yoktu. Tek umudum okuldan atılmamaktı. Ne saçma kurallardı bunlar böyle. Bir muggle beni tehdit ediyor ve ben onla dalga bile geçemiyorum. Muggle delisi salakların koyduğu kurallara uymak zorunda olmam çok acı. Belki şu Karanlık Lord bunları değiştirirdi. En azından mugglelarla istediğimiz gibi eğlenebilsek çok iyi olurdu. Ama şuandaki kurallara göre benim okul dışında büyü yapmam okuldan atılmam demek. Lanet olsun. Asamı kullanmadan bu durumdan kurtulmam imkansız görünüyordu. Yavaşça elimi cebime doğru götürdüm ve asamı elime aldım. Adamın bunu farketmemesini umut ediyordum. Ama tabiki fark etmişti ve yüzündeki ifadeye bakılırsa sanırım cebimden o para denilen şeyi çıkardığımı sanıyordu. Karanlıkta asamı görememiş olmalı. Bir Cruciatus laneti işini görürdü. Pis muggle. Şuan o kadar öfkeliydim ki bu büyüyü yapabileceğimden emindim. Cruciatus lanetini cidden nefret etmeden yapamazsınız. Tam asamı kaldırmak üzereyken yaptığımı yada yapmak üzere olduğumu fark ettim. Okul dışında sihir yapmanın dışında birde affedilmez lanetlerden birini yapmak üzereydim. Bunun bana faydası olmayacağı çok açık. Sakin olmalıydım. Bayıltmam yeterliydi öyle değil mi? Aslında tabiki yeterli değildi. Şu saçma kurallar olmasaydı yeterince ders aldığından emin olana kadar ona Cruciatus lanetini yapardım. Ama iki kuralı birden görmezden gelmek çok akıllıca değildi.

Tam asamı kaldırmak üzereydim ki sokaktan içeri giren başka bir adam dikkatimi çekti. Beni tehdit eden adamın da dikkatini çekmişti. Dönüp ona baktım. Karanlıktan dolayı çok net göremiyordum. Yalpalayarak yürüyordu. Sanırım sarhoş bir muggledı. Öfkemin giderek arttığını hissettim. Bir mugglela zaten uğraşıyordum bu yetmezmiş gibi bir tane daha muggle çıkıp gelmişti. Bugün şanslı günümde olmalıyım. Neden geri dönmemiştim ki sanki? Bu sokağa tedbirsizce girmek tam bir aptal cesaretiydi. Gryffindorlar'da rastlayacağınız türden bir cesaretten bahsediyorum. Tam bir aptal gibi davranmıştım. Şu aptal sarhoş giderek yaklaşıyordu. Harika.

Adam yaklaştıkça suratı tanıdık gelmeye başlamıştı. Kimdi tahmin edersiniz? Kuzenim Adam. Herhalde hayal falan görüyordum. Bu imkansızdı. İngiltere'de sıradan bir sokakta beni bulması inanılır gibi değildi. Belkide asamı kullanmama gerek kalmazdı. Sonuçta hem profesörüm hem kuzenim olarak beni korumak zorundaydı. Son olanlara bakılırsa beni önce kendinden koruması gerekiyordu tabi-yılan saldırısından bahsediyorum-. Asamı yavaşça indirdim. Muggle Adam'a odaklandığı için bana bakmıyordu. Adam yanımıza yaklaştı ve bir şeyler saçmaladı. "Selam çocuklar." Sarhoş olduğu için bir tuhaf konuşuyordu. Beni kurtarması gereken kişinin sarhoş olması ne ironik. Bu kişinin Adam olmasından bahsetmiyorum bile. Sonunda muggle Adam'ı önemsememeye karar vermişti sanırım. "Hey sende kimsin hemen defol buradan." Aman tanrım. Bir muggleın bir büyücüyle böyle konuşması -bu kişi Adam olsa bile- cidden sinir bozucuydu. Ama Adam bunu önemsemiş görünmüyordu. "Lauren bugün sadece eğlenmek için gelmiştim ve sen sevgili kuzenim her zaman karşıma çıkıyorsun. Neden bunu yapıp keyfimi kaçırmayı beceriyorsun." Cevap vermedim. Şuan Adam'a laf yetiştirecek bir konumda değildim. Ayrıca eğlence anlayışı sarhoş olup muggle sokaklarında dolaşmaksa eğlence ne demek bilmiyor. "Burada bir kapkaç yaptığımı fark etmedin mi. Acaba?" Sanırım pis muggle sinirlenmeye başlamıştı. Ah keşke ona haddini bildirebilseydim. "Bir saniye sabret lütfen burada ailevi bir olay var. Ayrıca kullanabilirsen şu an elindeki bıçağı kullan sorun değil." O bıçağı cidden kullanmayı denese kendime hakim olamamaktan korkuyordum. Affedilmez lanetleri bir profesörün önünde kullanmak hiç akıllıca değil. "Ve kuzen Hogwarts'tan mezun olunca şunu unutma. Asanı her zaman yanına al. Bir partiye gidiyor bile olsan." Sinir bozucu olmaya başlamıştı artık. Bana ders vereceğine şu muggle ilgilenip işini yapsa iyi olurdu. Asasını çıkarmıştı. 'Sonunda.' Diye tısladım sinirli bir şekilde. Muggle gülmeye başlamıştı. Ah biri şuna dersini vermeli.

'Sonunda.' dedi tıslar bir şekilde. Bugün bu adamın başına bir şey gelecekti o kesin. Ama önce sarhoşluğum giderilmeli. Lauren'e doğru döndüm ve büyüyü yaptım. Adam görmemeliydi. Yoksa korkup kaçmayı deneyebilirdi. Lauren'e bir göz kırptım. Sanırım adam ile oynayacağımı anlıyor gibiydi. Tuhaftı Lauren'e bazen hak veriyordum pislikti bu adam. Ama geçen hafta da bir profesör arkadaşım sayesinde iğrenç bir adam ile karşılaştım adı George'mu neydi. Sonunda şu kitabımda yazan bir büyü ile bütün hafızasını değiştirdim. Ama ona bu hediyeyi vermeyeceğim. Acı çektirecektim tam da günümdeydim. Bu adam ne hale geleceğini düşünmeden gülüyordu ve bu benim sinirimi bozuyordu. Artık konuşmaya başlamıştım. "Bu elimdeki asa ne biliyormusun. 13 inç, defne ağacı ve tek boynuzlu at kılı, kuzeniminki ise yanılmıyorsam 12 inç, gül ağacı ve Ejderha ağacı." dedim. O sırada Lauren'e baktım. Hem başıyla onayladı hem de sen ne halt ediyorsun Adam onu direk cezalandır gibi bir bakış attı. "Şu an kullanamamasının asıl nedeni okul dışında olması okul dışında kullanamaz. Ama ben yetişkinim ve okuldan mezun oldum. Yani kullanabilirim." dedim. Adam anlamamış gibi görünüyordu. "Daha sonra anlayacaksın dostum. Şu an sadece elimdeki bu asanın senin o saçma sapan muggle işi bıçağından daha güçlü. O bir ekmek bıçağı falan mı yoksa." dedim. Hala gülüyordu. Ailecek sorunlu falan olduğumuzu düşünüyor olabilirdi. Çokta umurumuzdaydı zaten. "Birde kuzenime nasıl zarar vermeyi düşünürsün. Ona ancak ben zarar verebilirim alınma lütfen. Asa dayadım, yılan saldım. Genede zarar vermedim. Yani sen, ben buradayken asla veremezsin. Ne kadar duygulu bir an değilmi. Buradan çıkar çıkmaz gene ikimiz de birbirimizden nefret edicez bunu biliyorum." dedim. "Siz ailecek delisiniz asalarınız var. Saçma sapan konuşuyorsunuz. Sanırım ikinizi birden öldürmem fazlasıyla hayırlı olacak gibi görünüyor." dedi. Bu sinirimi iyice attırmıştı zaten. Lauren'in de öyle olduğuna adım gibi eminim.

Buraya geldiğime kaç kere lanet etmiştim bilmiyorum. Lanet olsun. Neden bu aptal sokağa girmiştimki sanki? Hayatımda bu kadar aptalca davrandığımı hatırlamıyorum. Cidden normalde gayet mantıklı kararlar veren bir insanım. Normalde muggle sokaklarında dolaşmaya çıkmam yani. Sanki hayatım çok sakinmiş ve başımı derde sokmaya çok ihtiyacım varmış gibi uğraştığım şeye bak. Beni tehdit eden bir aptal bir muggle ve nefret ettiğim kuzenim. Bu da oldukça ironik bir durum çünkü nefret ettiğim kuzenim başımı büyük bir dertten kurtarmak üzere. Tabi sarhoş haliyle saçmalayıp mugglela bir olmazsa. Çünkü henüz mugglea karşı bir hamlede bulunmamıştı. Ama bunu yapacak kadar sarhoş olduğunu sanmıyorum. Yada umut ediyorum diyelim. Sonuçta burda Adam'dan bahsediyoruz. Artık Adam'dan şaşırtıcı bir şeyler beklemeye alışmıştım. Beni kaç kere şaşırttığını bilmiyorum. Sadece her türlü beni bu durumdan kurtarmasını umuyorum. Lanet olsun. Adam'ın beni kurtarmasını bekliyorum. Sanırım böyle bir şeyin olacağı hayatta aklıma gelmezdi. Biri bana birgün Adam'dan yardım isteyeceğimi söylese ciddiye bile almazdım. Ama görünen o ki şuanda tek şansım bu. Umarım Adam saçmalamaya başlamaz.

"Bu elimdeki asa ne biliyormusun. 13 inç, defne ağacı ve tek boynuzlu at kılı, kuzeniminki ise yanılmıyorsam 12 inç, gül ağacı ve Ejderha ağacı." Başımla onayladım. Ama tanrı aşkına neden bahsediyordu? Mugglea nezaket gereği asalarımız hakkında bilgi mi veriyorduk? Ne anlamı varki bunun? Bunu konuşmak yerine o aptal mugglela ilgilenmeliydi. "Şu an kullanamamasının asıl nedeni okul dışında olması okul dışında kullanamaz. Ama ben yetişkinim ve okuldan mezun oldum. Yani kullanabilirim." Ah tabii ya. Bu neden aklıma gelmemişti? O değersiz aptala açıklama yapmak. 'Kullan şu asanı Adam!' diye geçirdim içimden. Birde mugglea dertlerini anlatmaya falan başlarsa şaşırmıycaktım. Neydi bu? Direk mugglea gerekeni yapalım sonrada gidelim. İşte bu kadar basit. "Daha sonra anlayacaksın dostum. Şu an sadece elimdeki bu asanın senin o saçma sapan muggle işi bıçağından daha güçlü. O bir ekmek bıçağı falan mı yoksa." Ne komik. Hayır Adam komik değilsin ve şuan bunu test etmek için doğru zaman değil. Aptal muggle gülmeye başlamıştı. Ah Adam'ın yerinde ben olacaktım ki. Şimdiye kadar çoktan ona haddini bildirmiştim."Birde kuzenime nasıl zarar vermeyi düşünürsün. Ona ancak ben zarar verebilirim alınma lütfen. Asa dayadım, yılan saldım. Genede zarar vermedim. Yani sen, ben buradayken asla veremezsin. Ne kadar duygulu bir an değilmi. Buradan çıkar çıkmaz gene ikimiz de birbirimizden nefret edicez bunu biliyorum."
Ona ancak ben zarar verebilirim? Şuanki durumda kendimi bununla teselli edebilirim. Yeterki bu durumdan kurtulalım. Ayrıca şu yine nefret edeceğiz konusu sanırım doğru. Yani beni çok zor bir durumdan kurtarsada ondan nefret etmekten kolay kolay vazgeçebileceğimi sanmıyorum. Nefret etmek benim için hobi gibi bir şey. Ayrıca Adam'ın üstüme yılan saldığını falan bir mugglea itiraf etmesi dikkat çekici. Belki günah çıkarmak için başka bir zaman seçmeliydi.Kuzenimin uygun zamanı bulmak konusunda sorunları var sanırım. "Siz ailecek delisiniz asalarınız var. Saçma sapan
konuşuyorsunuz. Sanırım ikinizi birden öldürmem fazlasıyla hayırlı olacak gibi görünüyor." Ah ne cesur bir muggle. İkimizi birden öldürecekmiş. Aptal şey. Umarım Karanlık Lordun planları arasında okul dışında sihri serbest bırakmakta vardır. 'O asayı artık kullanabilirsin Adam.' Diye tısladım. Bu aptal muggle daha fazla saçmalamadan bu olay bitsin istiyordum. Tabi kötü yanı beni Adam'ın kurtarmasıydı. Her neyse belki ona bir teşekkür ederdim sonra. Belki.

'O asayı artık kullanabilirsin Adam.' dedi. Benden iyi biliyor sanki bu olayı ya. "Lauren ben ne yapacağımı çok iyi biliyorum. Sana insan öldürmediğimi söyledim. Ama bir çok kere işkence yaptım. O yüzden sadece sus ve ne yapacağımı izle. Emin ol izlerken çok eğleneceksin." dedim. Cidden Lauren'i tanıyorsam eğlenecekti. Ve adam bunları hatırlamayacaktı bile. Bu en eğlenceli bölümüydü. İstediğimi yapabileceğim. Ve adam uyandığında hiç bir şey hatırlamayacaktı. Ona göre uygun bir hikayeyi sonra bulurdum ne de olsa. Adama iyice yaklaştım ve konuşmaya başladım. "O elindeki bıçağı bırakabilirsin. Onunla bana hiçbir şey yapamazsın zaten." İnanmamış gibi görünüyordu. "Yoksa ne yaparsın." dedi. Görecektin birazdan ne yapacağımı. Bir şeyler mırıldanmaya başladım bu bir büyüydü. Kitabın içinde yazan büyülerdendi. Asanın en ucu kızgın ateş doluydu. Birine dokundurduğum zaman mahvolacaktı. Adama iyice yaklaştım. Biraz korkmuş gibi görünüyordu. Ondan sonra ise adamın kıpırdatmayacak bir büyüydü bu. Sonra daha da yaklaştım ve elini tutup elinin ortasına bastırmaya başladım asayı. Bağırmaya başlamıştı. Eli yanıyordu. Asanın ucu gibi bir delik çıkmıştı elinde iyice bağırıyordu. Bağırmasını 5 dakika dinlememek için asayı çektim. Hala bağırıyordu ama sorun yoktu. Birazdan geçerdi. "Peki bu nasıldı beğendin mi? dedim. Bir şeyler söyledi ama ben o anda anlayamamıştım. Geriye doğru döndüm. Adam artık bağırmıyordu. Daha iyi bir şey bulmuştum. Elindeki bıçağı almak için uzandım ve aldım. "Senin elinde tehlikeli değil ama benim elimde çok tehlikeli olabilir bu bıçak." Gene aynı büyüyü söyledim ve bu sefer bu büyüyü bıçağa yapmıştım. Sapından tutup ters çevirdim ve adamın avucuna koydum. Sonra ise elini yumruk yaptım. O bıçağın her yeri ateş doluydu yazık olmuştu.

Niye kuzenim bu kadar tuhaf olmak zorunda? O aptal mugglea hala bir şey yapmış değil. Sanırım onu rahatsız ettiğimiz için özür dileyip burdan ayrılacağız. Ah böyle bir şey yapsa hiç şaşırmazdım açıkçası. Ama tabiki böyle bir şey yapmamasını umuyorum. İşin kötü yanı mugglea ceza versede vermesede beni bu durumdan o kurtarmış olacaktı. Yani yardım isteyeceğim son kişi-Gryffinforluları saymazsak-. Ayrıca ona bir de teşekkür etmek zorundaydım. Tanrım keşke cisimlenmeyi öğrenmiş olsaydım. En başından bunlarla uğraşmak zorunda kalmazdım. Bugün şanslı günümde olmadığım kesin.

"Lauren ben ne yapacağımı çok iyi biliyorum. Sana insan öldürmediğimi söyledim. Ama bir çok kere işkence yaptım. O yüzden sadece sus ve ne yapacağımı izle. Emin ol izlerken çok eğleneceksin." Hımm. Açıkçası bu cidden beklemediğim bir şeydi. Adam? Bir mugglea işkence etmek? Bunun olabileceğini asla düşünmezdim. Birde bana eğleneceğimi söylemek? Tabiiki eğlenecektim ama bir profesörün mugglea işkence edip eğleneceğimi söylemesi? Bana kalırsa Adam çoktan şu Karanlık Lord'un tarafına geçmiş olabilirdi. Yani yasalara göre mugglelara işkence etmek de yasak değil mi? Adam'ın bunu hiç tereddüt duymadan yapması çok acayip. İşkence etmeden asalarımız hakkında bilgi vermesi daha da tuhaf ama her neyse. Üstelik şu öldürmek konusunda çok saçmalıyordu. İşkence etmek öldürmekten kötüdür! Yani Imperio laneti altında birisinin kuklası olarak dolaşmaktansa ölmeyi tercih ederim.

"O elindeki bıçağı bırakabilirsin. Onunla bana hiçbir şey yapamazsın zaten." İşkence diye bahsettiği muggleı aşağılamak mıydı acaba? "Yoksa ne yaparsın." Ah cesur küçük muggle. Umarım kaçık kuzenim sana iyi bir ders verir. Adam şimdi bir şeyler mırıldanmaya başlamıştı. Sonunda diye düşündüm. Giderek mugglea yaklaşıyordu. Adam bir konuda haklıydı. Bunu izlemek cidden eğlenceliydi. Muggle şimdi korkmuş görünüyordu. Ah o küçük aptal cesaretine ne oldu acaba? Adam asasını adamın eline bastırıyordu. Ne tür bir büyü olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ama adamın bağırmasına bakılırsa oldukça acı veeriyordu. Neydiki bu büyü? Cidden karanlık sanatlara çok ilgiliyimdir ve en sevdiğim şeylerden biri yeni büyüler öğrenmektir. Ams bu büyü hakkında hiçbir fikrim yok. Tuhaf. Ah adamın eline bakınca elimde olmadan gülümsedim. Elinin ortasında asanın izi çıkmıştı. Çok kötü görünüyordu. Kimbilir zavallı ne kadar acı çekiyordu! "Peki bu nasıldı beğendin mi?' Muggleın pek beğendiğini sanmıyorum ama bence cidden iyiydi diye düşündüm. Bu Adam beni hep şaşırtmaya devam edecek anlaşılan. Adam uzanıp muggleın o aptal bıçağını aldı. Bak sen işler giderek ilginçleşiyordu. "Senin elinde tehlikeli değil ama benim elimde çok tehlikeli olabilir bu bıçak." Bıçağı yine adamın avucuna koydu. Muggle çok kötü görünüyordu. Ah ne yazık. Beni tehdit etmese onun için üzülebilirdim. Şaka yapıyorum. Tabiiki üzülmezdim. Neticede sadece aptal bir muggle öyle değil mi? 'Bu cidden ee nasıl demeliyim. Senden beklemediğim bir şeydi Adam.'

'Bu cidden ee nasıl demeliyim. Senden beklemediğim bir şeydi Adam.' dedi. Adama şöyle dedim. "Yerinden kımıldamayı denersen seni öldürürüm tamammı." dedim. Korkuyla kafasını salladı. Lauren'e doğru yaklaşmaya başladım o sırada konuşmaya başladım. "Hatırlıyormusun bilmem bir keresinde birbirimize çok benzediğimizi söylemiştim. Ama sen inanmamıştın. Bu halimi gördüğüne göre şimdi ne diyorsun. Benziyormuyuz, benzemiyormuyuz." dedim. Başıyla onayladı. Geri döndüm adama doğru döndüm. Ve bu sefer daha iyi bir büyü yaptım. 3 tane yılan yarattım ve onlara vücudunu sarmalarını istedim. Biri boynuna doğru dolandı. Ama çok kötü sıkıyordu boynunu. Diğer ikiside ayaklarına dolandı bu sayede hareket etmeyi denerse hemen düşecekti. Yani asla kaçamazdı. Başka neler yapabileceğimi düşünüyordum. Şimdiki yapacağım daha önce yaptıklarım gibi değildi. Ama onun için çok büyük bir zarar olacaktı. "Calvorio" dedim. Hemen karşımdaki adam kel kalmıştı. Adama büyü yapmaktan yorulmuş gibiydim biraz dinlenmeliydim bunlar güçlü büyülerdi ne de olsa. Ama son bir büyü daha yapacaktım ona. Hem o da biraz dinlenecekti. Ama acı çekecekti. "Distrain." dedim. Adam bayılıp yere düştü. Bıçak kara saplandı. Yılanlarda oradan gidip bana doğru yaklaşmaya başladılar. Onların boyunlarını okşadım. "İşte bu kadar iyi kullanabilirim onları. Lanet deme nedenimi de anlamışsındır. Kendimi kaptırıyorum." dedim.



Adam bir 15 dakika sonra falan uyanmaya başlamıştı. Hareket edebildiğini görünce şaşırmış olmalıydı. Deminki felç durumu geçmişti artık. Aynı zamanda elinin halini de görmüştü. Elini görmese bunların bir rüya olduğunu düşünebilirdi. Ama tabi ki değildi. Ve şu an kafası çok ağrıyordu yazık. 10 dakika boyunca böyle devam etmek zorundaydı. Bende o sırada montumu yere sermiş oturuyordum. Asam ile de küçük bir ateş yakmıştım. Yanımda da Lauren vardı. "Uykucumuz uyanmış. En son bizi öldürmeyi deniyordun ne oldu." dedim. Adam artık konuşamayacak gibiydi. "Si-sizler nesiniz böyle. Bunları nasıl yapıyorsunuz. Dışarı hiç çıkmamalıydım bugün." diye ağlamaya başladı. "Ne dersin Lauren elimizde asalar var. Büyü yapabiliyoruz. Sence biz neyiz. Büyücü ve cadı olabilir mi." dedim. İkimiz de o ağlarken gülüyorduk.

Hayatımın en saçma gününü yaşıyor olmalıyım. Bu kadar saçmalığa hala katlanabilmem inanılmaz. Bir muggle, hiç sevmediğim kuzenim ve ben. Mükemmel bir üçlüyüz. Adam mugglea işkence yapsa bile sıkılmıştım bu durumdan. Ayrıca kendini bu kadar kaptırması dikkat çekiciydi. Artık Adam'ın iyilik yanlısı falan olduğunu düşünmüyordum. Bildiğin Karanlık Sanatlara hayran kaçığın tekiydi bence. Ne tam Karanlık Taraftaydı ne de diğer tarafta. Tamamen kafası karışmıştı bence. Daha iki gün önce mugglelardan hiç bir farkımız olmadığını söylüyordu. Şimdiyse bir mugglea işkence etmekten zevk alıyor. Ah yanlış anlamayın bundan şikayetçi falan değilim. Yani mugglea işkence etmesinden. Sorun Adam'ın ne yaptığının farkında olmaması. Daha geçen gün öğrencisini öldüren profesör hakkında demediğini bırakmamıştı. Ama en azından o profesör ne yaptığını ve kim olduğunu farkındaydı. Adam tanımlaması zor biri. Mugglelara değer verip işkence eden, çatalağız olup yılanları kontrol edemeyen tuhaf biri. Bu yüzden ona sempati duymam imkansız -beni çok zor bir durumdan kurtarmış olsa dahi-. Bence Karanlık Taraf'a uyum sağlayamadı, ama iyi biri de olduğu söylenemez. Ve ben arada kalanlardan nefret ederim. Kararsız olmak zayıf bir karakterin göstergesidir çünkü. Ayrıca şu 'Öldürmem ama işkence ederim.' Durumu da çok saçmaydı. Bunu demesi bile kafasının ne kadar karıştığını gösteriyordu. Hogwarts'taki tek sorunlu profesör şu öğrencisini öldüren adam değildi orası kesin.

"Yerinden kımıldamayı denersen seni öldürürüm tamammı." Şimdi de öldürmekle tehdit ediyor. Cidden çok ilginç. Benzemek mi? Ben daha önce mugglelarla farkımız yok dediğimi hatırlamıyorum. Adam'la benzediğimiz falan yoktu. Belki mugglelara işkence etmesi dışında. Yinede Adam'la ters düşmek için uygun bir zaman değildi. Geçiştirircesine başımla onayladım.
Adam mugglea doğru ilerlemişti. Mugglea yapmadığı işkence kalmamıştı. Sıkılmıştım bu durumdan. Bir profesörü böyle kafayı sıyırmış halde görmek hoş bir şey değil. Yada beklendik bir durum değil. Olanlar eğlenmekten çok canımı sıkmaya başlamıştı. Bu manyak adam madem başkalarına zarar vermeye bu kadar meraklıydı ne diye 'Ben çok iyi biriyim.' havalarında dolaşıyordu? Adam'dan bahsederken her cümlenin soru işaretiyle bitmesi kaçınılmaz.

Şimdi 3 tane yılan salmıştı muggleın üstüne. Biraz abarttığını düşünmeye başlamıştım. Bir muggle için bu kadar uğraşmak mantıksızdı. Muggle çok acı çekiyor olmalıydı. Ama hak etmişti. Gerçi masum olsa da umrumda olmazdı. "İşte bu kadar iyi kullanabilirim onları. Lanet deme nedenimi de anlamışsındır. Kendimi kaptırıyorum." Madem yılanları bu kadar kontrol edebiliyordu ne diye yılanları benim üstümden çekerken bu kadar zorlanmıştı. Ah tabii. Belkide yılanların üstüme doğru gelmesini seyretmek eğlenceliydi. İkiyüzlü diye düşündüm. "Si-sizler nesiniz böyle. Bunları nasıl yapıyorsunuz. Dışarı hiç çıkmamalıydım bugün." Ah aptal muggle. Bırak bugün dışarı çıkmayı sen hiç doğmamalıydın. Kim olduğumuzu değil başına gelenleri düşünmelisin bence. "Ne dersin Lauren elimizde asalar var. Büyü yapabiliyoruz. Sence biz neyiz. Büyücü ve cadı olabilir mi." Elimde olmadan gülümsedim. Sinirlerim bozulmuştu. Ne kadar muggleların acı çekmesi hoşuma gitse de bunun yapanın Adam olması. İngiltere'nin saçma bir muggle sokağında olmamız. Hepsi çok tuhaftı. Adam'ın bu tuhaf tarafı hoşuma gitmemişti. Bu kaçığın ne yapacağı hiç belli olmuyordu. Birinin ne yapacağını kestirememek hoş bir durum değil. 'Artık gitsek iyi olur. Buna bir son vermelisin.' Dedim sadece Adam'ın duyabileceği bir ses tonuyla. Bunu daha fazla uzatmamasını istiyordum.

'Artık gitsek iyi olur. Buna bir son vermelisin.' dedi. Yüzünden bir şeyde korktuğu belli oluyordu ama bu adamdan değil bundan emindim. Aman tanrım benden mi korkuyordu. Şimdi kafama iyice dank etmeye başlamıştı. Bu adam bir muggle'dı ve ben iyi biri olmama rağmen bu adama işkence ediyordum. Öldürmem daha iyiydi şu anda. Tabi ki yapmayacaktım böyle bir şeyi. Yetermiydi bu olaydan emin değildim. Ama öyle istiyorsa yeterdi yani. "Pekala bana bir saniye izin ver lütfen." dedim. Geçenlerde de bir büyücüye yaptığım büyüyü yaptım ve tüm hafızasını sildim. Kafam ağrımaya başlamıştı bile. Asa ile yapılmayan büyüler ne kadar da zorluyordu insanı. Yerde kıvranmış duruyordum. Bu acı bir felaketti. Bir daha yaparsam kendimi öldürürdüm. Başka yolu yoktu. Yerde sızlanıyordum ve Lauren bir şeyler demeye başladı maalesef. İki baş ağrısı birden ne kadar güzel değilmi.

Kafayı yemiş bir kuzenin eğlenceli olduğunu düşünürsünüz değil mi? Bende öyle sanıyordum. Sanırım Adam'la karşılaşana kadar gerçekten kafayı yemiş biriyle karşılaşmamıştım. Bu çok sinir bozucuydu. Neyle karşılacağını asla bilememek kötü bir durum. İnsanlar ölümden de bu yüzden korkar değil mi? Neyle karşılaşacaklarını bilmedikleri için. Adam burda karşıma çıktığında muggleı benden uzaklaştırıp basit bir unutturma büyüsü yapar diye düşünmüştüm. Sonuçta bana mugglelara nazik davranmamı öğütlemişti. Üstelik ailem onu bu yüzden görevlendirmişti. Mugglelara kötü davranmamı engellemek için. Eminim ailem Adam'ın mugglea nasıl işkence ettiğini görseler bundan vazgeçerlerdi. Adam mugglea yapmadığını bırakmamıştı. Bütün hırsını şu aptal muggledan çıkarıyor gibi görünüyordu. Artık bana 'Mugglelara iyi davranmalıyız. Onların bizden bir farkı yok.' öğütleri veremeyecek olması çok üzücüydü(!) Artık bu öğüdü vermesi gereken kişi bendim sanırım. Ah şaka yapıyorum. Böyle bir şeyi asla söylemem ama sonuçta işkence yapmayı kesmesini ben sağlamıştım. Ah. Bir muggleı kurtarmıştım bir anlamda. İğrenç. Ama bunu yapmam gerekiyordu. Yoksa hem Adam'ın hem benim başım belaya girebilirdi.

"Pekala bana bir saniye izin ver lütfen." Mugglea bir büyü yapmıştı. Unutturma büyüsü olmalıydı. Sonunda ne yapması gerektiğini fark etmişti. Bir mugglea işkence yaptığını sonunda fark etmişti sanırım. Oldukça sarsılmış görünüyordu. Kontrolsüzce davranmıştı tabiki. Yılanları kontrol etmekle övünebilirdi. Ama önce kendini ve yaptıklarını kontrol etmeyi başarabilse daha iyi olurdu bence. Onun bu hali elimde olmadan sırıtmama neden oldu. Ne yaptığını farkında olmadan bir mugglea işkence etmiş ve şimdi pişman olmuştu. Ürkütücü olmasının yanısıra komikti bence. Sızlanmaya başlamıştı. 'Zavallı, çok yazık.' Diye mırıldandım. Ama o kadar kısık sesle söylemiştimki kendim bile zor duymuştum. Adam'ın bunu duymadığından emindim. Sızlanmakla meşguldu çünkü. Oldukça pişman olmuş gibi görünüyordu. Az önce muggleı ölümle tehdit ederken şimdi sızlanıyordu. Muggledan özür dilese şaşırmazdım şuan.

'Sızlanmayı kes. Bence burdan gitsek iyi olur.' Dedim. Adam'ın mugglelara işkence ettiği ortaya çıkarsa onun için pek iyi olmazdı. Aslında Adam'ın başının belaya girmesi umrumda değildi. Ama bu ailemin itibarını zedelerdi. Ve bunu istemiyordum tabiki. İnsanların beni kaçık profesörün kuzeni olarak görmesi istediğim son şey.

'Sızlanmayı kes. Bence burdan gitsek iyi olur.' dedi. Sanırım bilerek böyle sızlandığımı zannediyordu ama bu aş ağrısı. Sanki beynimdeki damarlar patlıyor gibi hissediyordum. Yani çok zor durumdaydım. "Bilerek yapmıyorum. Kafam patlamak üzere. Bu büyü çok güçlüydü." dedim. Hala çok kötüydüm. Kıpırdamamdan dolayı etraftaki karlar dağılmıştı. Neden bu kadar acı verici olmak zorundaydı ki. Çünkü bütün hafızasını değiştirdim. Elindeki izler, saçları, bizi bu gece onlar olmamıştı asla. Başından beri böyle olacağını düşünecekti. Başka bir hafıza eklemiştim kafasına. O yüzden bu kadar ağrıyordu. Keşke ağrımasaydı. Ama bir şey fark etmiştim. Bir daha böyle bir şey yapmayacaktım. Demek istediğim işkence türü şeyler. Bugün fazlasıyla abartmıştım. Bir daha da olmamalıydı. Hele son zamanlarda.

Çok sıkılmıştım. Adam'ın mugglea işkence etmesi ilk başta eğlenceli gibi görünse de sonradan saçma bir hal almıştı. Şimdi de sızlanıp duruyordu. Mugglea işkence yaparken aklı nerdeydi? Düşünmeden aptalca hareket etmişti ve anlaşılan pişman olmuştu. Onun sızlanmasını daha fazla dinlemek istemiyordum. Sıkılmıştım. Madem pişman olacaktı, işkence yapmasaydı. Sanırım tek sorun işkence yapması değildi, işkence yapmaya kendini fazla kaptırmasıydı. Ayrıca bu ıssız muggle sokağında kendimi evimde hissettiğim söylenemezdi. Buradan gitmek istiyordum. Tuhaf bir şekilde kendimi burada güvende hissetmiyordum. Hava çok karardığı için olabilir-aslında karanlıktan korkmam-. Adam'ın işkence yapmayı bu kadar sevmesini keşfetmem de olabilir. Böyle birinin Gryffindor mezunu olması inanılır gibi değil. Aslında Gryffindorluların kaçıklardan oluştuğunu biliyordum. Ama yine de bir mugglea işkence etmeye bu kadar hevesli olmaları şaşırtıcıydı. Adam'ı çok seven Gryffindorlu öğrencileri bu halini görse ne düşünürlerdi acaba?

"Bilerek yapmıyorum. Kafam patlamak üzere. Bu büyü çok güçlüydü." Ne o şimdi de yaptığı büyü ona fazla mı gelmişti? İşkence yapmaktan pişman olmasının yanısıra bu büyüler gücünü de zayıflaşmıştı. Bundan sonra işkence yapmaya kalkışacağını sanmıyorum. Adam'ın bu karanlık tarafı da oldukça zayıf olmalıydı. Bu kadar çabuk gücünü yitiriyorsa çok güçlü olduğu söylenemez değil mi? Böyle birini Karanlık Taraf'a kabul etmeleri çok saçma. Bence şu 'Öldürmemi istediler ben de ayrıldım.' lafı tam bir palavraydı. Büyük ihtimalle öldürmek istemediği için falan değil -muggleı öldürmekten beter yapmıştı- sadece uyum sağlamayı başaramadığı için ayrılmıştı. Yazık.

Sokağın başından gelen muggle sesleri düşüncelerimden uzaklaşmamı sağladı. Burada daha fazla durmak saçmaydı. Ayrıca okulda yokluğumu fark etmiş olabilirlerdi. Aslında bu çok önemli değil. Sonuçta yanımda kafayı yemiş de olsa bir profesör var. Her neyse buradan gitmek istiyorum. Adam kendini toparlasa iyi olur. Yaptıkları için kendini suçlamaya okulda devam edebilir. Bir muggle sokağı bunun için uygun yer değil.
'Biliyor musun bence burada durmamız cidden çok manasız. Gitmemiz gerek. Başka bir yerde pişman olmaya devam edebilirsin.' Dedim. Sırıtıyor olsam da sesime ciddi bir ton vermeyi başarmıştım. Adam'ın o 'Mugglelarla eşitiz.' saçmalıklarından sonra bu hali çok ironikti.

'Biliyor musun bence burada durmamız cidden çok manasız. Gitmemiz gerek. Başka bir yerde pişman olmaya devam edebilirsin.' dedi. Ciddi olmayı denemişti. Ama sırıtışından beceremediği belliydi. Biraz daha iyi rol yapmasını öğrenmesi gerekiyordu. Pişmanlık mı ben o kadar da pişman değildim ki. Ama o öyle sanıyor olmalıydı. Biraz geçmeye başlamıştı kafamın ağrısı. Ne yapacağımı bilemeyecek durumdaydım. "Tamam o zaman nereye gitmek istersin. Okulamı? Yoksa başka bir yere mi gitmek istiyorsun? Ayrıca pişman falan değilim ama bunu yapmak da istemezdim. Gene de sana yada bir yakınıma yine zarar vermeyi denesinler gene aynısını yaparım." dedim. Bu doğruydu. Kim olursa olsun yakınımdan birine zarar verilecek olsun aynısını yapardım hemen. Cidden dışarıdan muggle sesleri geliyordu. Buraya geleceklerini hiç sanmıyordum ama gelebilirdiler. O yüzden burada durmak biraz tehlkeliydi. Hele yerde baygın yatan adamı görürlerse. Birde polis falan gelebilirdi. Bir de onlar ile uğraşmak zorunda kalabilirdik. Of fazla yorulmuştum. Tek istediğim okula gidip odamda uyumak istiyordum. Yerimden kalktım ve "Evet nereye gitmek istiyorsun onu söyle." dedim.