Tam Anastacia'ya, " Ee, Iron Mask için mi buradasın, yoksa Marialena için mi?" diye sorduğumda, Iron Mask sahneye çıktı, bunun üzerine ikimiz de sahnenin en ön taraflarına geçmeye çalıştık. Bu, yeterince açık bir cevaptı. İkimiz de Iron Mask için buradaydık. Belli bir yerde durunca, Anastacia bana dönüp, "Sanırım fark ettiğin üzere Iron Mask için geldim!" diye bağırdı, sesini duyumaya çalışırcasına.

Grubun solisti Edgard'ı ponpon kız kıyafetleri içinde ve elleirnde ponponla görünce, aklımdaki ilk düşünce, bunun oldukça garip ve değişik ve bir o kadar da havalı bir şey olduğu gerçeğiydi. Konserdeki herkes, şaşkınlık ve mutlulukla bağırıyor, grubun çalıp söylediği şarkıya eşlik ediyordu. Anastacia'yla beraber zıplıyor, bağırıyor, kahkaha atıyor, kısacası kelimenin tam anlamıyla eğleniyorduk. En son ne zaman bu kadar eğlenmiştim? Pardon. Sorum yanlış oldu. Ben hiç eğlenmiş miydim? Yanıtı pekala biliyordum.

Geçmişime dair anılar beynime hücum etmeden, düşüncelerimden sıyrıldım ve eğlenmeye devam ettim. İlk defa bu kadar çok eğleniyordum, bunu hiçbir şeyin bozmasına izin veremezdim. Ellerimiz havadaydı, Edgard'ın ellerimizi tutması umudu içerisindeydik. Zıplarken Anastacia'ya sesimi duyurmak için seslendim, "O sahneye çıkmayı gerçekten çok isterdim!" Bunu söyledikten sonra sahneye mükemmel bir şekilde hakim olan gruba ve ponpon kız kıyafetleri içinde bile son derece havalı görünen solistlerine baktım.

Şansım bu gece yaver gitmişti. Yeni bir arkadaş edinmemi sağlamış, konserle ilgili tek derdimi sona erdirmişti. Belki solistin beni sahneye alması konusunda da şansım bana yardımcı olabilirdi...Belki...

"Andreas, Antonio, Edgard, AYYY!" Kathleen yatağına serdiği posterlere gözlerini dikmiş, elleriyle yüzünü tutmuş çığlık atıp duruyordu. Gerçi bu yeni bir şey değildi, konser tarihi açıklandığından beri bu haldeydi. Sürekli Clary, Cecelia ve Katheryn'nin başının etini yiyordu bu konuda. Çılgınca hayrandı Iron Mask ve Marialena'ya, tabii en çok Iron Mask'ın erkeklerine. Bu yüzden gidip yeni bir elbise almıştı. Yaşıtlarına göre fazlasıyla uzun boyuyla bu elbiseyi giydiğinde pek iyi görünüyordu doğrusu. Daima dağınık bıraktığı saçlarını ise maşalamıştı ve şimdi omzuna dalga dalga dökülüyorlardı. "Geç kaldım, geç geç geç," kapıdan uçarcasına çıktı ve insanları itekleyerek koşmaya devam etti "açılın! Açılıın! Alooo! Iron Mask'a gidiyorum!" Bir kaç kişi arkasından ıslık çalıp bağırdı. Kathleen normalde olsa durup biraz eğlenmesine bakardı ama sabrı kalmamıştı. Resmen kalabalığı yardı. Marialena'nın şarkısının sonuna yetişmişti. O sahneden kaybolduğunda anladı ki Iron Mask gelecekti. Tam bu sırada Katheryn'i ve diğer kızları farketti "Selam! ZAMANINDA YETİŞTİM! VUHUUUUUUUUUU!" diye haykırdı sahneye bakarken. Kızların onun bu hallerine alışık olduğunu bildiği için dert etmiyordu.

Katie'de böyleymiş:

Sorduğum soru karşısında Jordoan'ın şaşkınlık içerisindeydi. Yok artık yoksa gözü mü seyiriyordu. Evet evet gerçekten gözü seyiriyordu. Bir süre sustu ve sessizliğin ardından "Şey-Aslında. Iııı... Yok," dedi. Diyecek bir şey bulamıyordum. Hala bu soruyu sorduğum için kendime kızıyordum. Ne gerek vardı ki sanki. Al işte yine sessizlik hakim olmuştu ortama. Artık konser alanı iyice dolmuştu ve sahneye ilk önce Marialena Garcia çıkmıştı. Tanrım! Bu kadın çok güzeldi. -Ben daha güzelim- diye geçirdim içimden. Jordoan sessizliği bozarak "Biraz yürüyelim mi?" dedi. Sahnenin önünde yürümeye başladık. Kalabalık gittikçe arttığı için rahat hareket edemiyorduk. Ayrıca sahnenin en önündeki en güzel yeri başkasına kaptırmaya da hiç niyetim yoktu. Olduğum yerde durdum. Jordoanda anlamış olacak ki benimle birlikte durdu. Birden "Peki-Sen. Sen nasılsın?- yani. Takıldığın biri var mı? diye sordu.

Buda nerden çıkmıştı şimdi. -E tabi sen öyle patavatsızca çocuğa kız arkadaşın falan var mı diye sorarsan o da sorar tabi ahmak kafalı-. Kıpkırmızı kesilmişti yine. Ben hala ne diyeceğimi bilemiyordum. Öyle bir cevap vermem gerekiyordu ki ne yalan olsun nede ümitlensin diye düşündüm. "Aa şey, şimdilik yok, ama olsa fena olmazdı," dedim. Hey! Ne oluyordu bana böyle. Bu ahmak halimde neydi. Neden düşünmeden konuşuyordum ki. Neler oluyor bana böyle. Clary'nin başı ağırdığında söylediği söz geldi aklıma -aaah biri beynime girmeye çalışıyor- bu söz aklıma gelince ufak bir kahkaha patlattım. Yoksa biri beynimi ele mi geçirdi diye düşündüm. Neyse ki daha fazla bir şey söylememe gerek kalmadan, Iron Mask sahneye çıktı. Edgardcım elini kaldırıp selam verdiğinde her şeyi unutmuş deli gibi çığlıklar atıyordum. Ardından çok seksi bir hareketle gitarını boynuna astı. Sonra sahneyi bir anda yakışıklılar bastı. Antonio ve Andreas'ın sahneye çıkmasıyla nefesim kesilmişti. Tanrım! Kesinlikle Andreas'a verirdim. Kesinlikle ona hiç düşünmeden verirdim. Sessizliğin ardından Edgard şarkıya girmişti.

Do you know the enemy?
Do you know your enemy?
Well, gotta know the enemy
Do you know the enemy?

Her şey harika gidiyordu. Beni fark etmeleri için elimden geleni yapıyordum. Jordoan'da kendini dansa kaptırmıştı. Çılgınlar gibi kafasını sallıyordu. Her şey, hemde her şey, bütün atmosfer harika görünüyordu. Antonio bateriyi ağlatıyordu resmen. Bagetlerle yaptığı şov eşsiz görünüyordu. Sonra Edgard solo arasında seyircilere elini uzatmıştı. Bundan mahrum kalamazdım bende elimi ona doğru uzattım. Elime dokunmuştu! Resmen elime dokunmuştu! Heyecandan ölebilirdim. İlk şarkı sona ermişti. Deliler gibi bağırıyor, ıslık öttürüyordum. Jordoan'a doğru dönerek. "Çok eğleniyoruuuuuum, ben de sahneye çıkmak istiyoruuuumm!," diye bağırdım. Ops! Sanırım beni duymuşlardı.

İlk şarkı biterken "O sahneye çıkmayı gerçekten çok isterdim!" diye mutlulukla bağırdı Alex. Cidden eğleniyor gibi gözüküyordu, tabii ben de eğleniyordum. "Umarım şans Alex'ten yana olur" diye düşünmeden de edemiyordum. Çünkü etrafta çılgınlar gibi "Sahneye çıkmak istiyorum, Beni de alın" benzeri cümleler kuran bir sürü kız vardı. Gülümsedim ve şarkının son notalarına kendimi kaptırdım.

Ah... Ben mi? Açıkçası sahneye çıkmayı istemezdim. Hayır hayır, Iron Mask'in ve o üç taşın hayranlarıydım tabii ama ne bileyim işte. Etrafımdaki kızlar daha bir istekliydi sanki.

Şarkı tamamen bittiğinde Alex'e döndüm ve enerjik bir biçimde gülümsedim. "Sence de harika gitmiyor mu? Bütün bu saçla kıyafetlerin bile bir havası var. Eminim yarın Antonio'nun sahne kıyafetiyle dolaşan bir çok kişi görürüz. Gerçi Edgard ve Andreas'ınkilerden görebileceğimizi pek sanmıyorum" dedim ve küçük bir kahkaha attım.

Dans etmeye devam ettik, bu sırada grubun diğer üyelerinin de kıyafetlerini fark etme şansı buldum. Grubun gitaristi, bir iskoç eteği giymişti, yüzünde hafif bir kendinden geçmişlik ifadesiyle gitar çalıyordu. Tanrım, bu adamlar gerçekten iyiydi! Bir kere diğer gruplar gibi klasik sahne kıyafetleri giymiyorlardı, her sahneye çıktıklarında hayranlarını şaşırtmayı başarıyorlardı. Bu grubu gerçekten sevmiştim.

Etrafıma bakındığımda benim gibi birçok kızın sahneye çıkmak için can attığını fark edebiliyordum, sonuçta bu Iron Mask'in sahnesiydi, eğer grubun üyelerinden biri sürpriz yapıp kızlardan birini sahneye alsaydı, o kız tüm sene bununla hatırlanırdı. Bu önemli bir şeydi. Gerçi, benim gibi fazla kalabalık içinde paniğe kapılan biri, sahneye çıksa ne yapardı bilemiyordum, ama bunun beni çok mutlu edeceğini biliyordum.

Bir yararı olacağını umarak ellerimi havada tutmaya devam ettim. Bu sırada şarkı bitmek üzereydi, ama konserdeki herkes daha yeni yeni ısınmaya başlamış gibi görünüyordu. Anastacia bana döndü ve, "Sence de harika gitmiyor mu? Bütün bu saçla kıyafetlerin bile bir havası var. Eminim yarın Antonio'nun sahne kıyafetiyle dolaşan bir çok kişi görürüz. Gerçi Edgard ve Andreas'ınkilerden görebileceğimizi pek sanmıyorum" dedi ve üstüne bir kahkaha ekledi. Güldüm.

Haklıydı, konserin herkesin moda anlayışını bir nebze de olsa değiştireceğini biliyordum. Ellerimi Iron Mask sahneye çıktığından beri havada tutan kollarım adeta isyan ediyorlardı ama indirmemeye kararlıydım. Anastacia'ya döndüm ve, "Haklısın! Her şey harika gidiyor, ama daha yeni başladık! Her şey daha da harika olacak!" dedim şarkı biter ve konser tüm hızıyla devam ederken.

Cecelia kısardı ve suskunlaştı. Kendi sorduğu soruya kendi şaşırmıştı ama Cecelia'nın cevabına daha çok şaşırmıştı. "Aa şey, şimdilik yok, ama olsa fena olmazdı," Bu cevap üstüne Jordoan her zamanki saçma davranış ve cümlelerden yapacaktı ki onu susturan ve dans etmeye zorlayan bir müzik başladı. 'Bu Iron Mask!' diye düşündü. Ve ikisi aynı anda sahneye döndü. Edgard elini kaldırıp seyirciye selam verdi. Sahne önü tam olarak dolmuş gibi görünüyordu. En azından onların bulunduğu yer. Sahnenin dibinde duruyorlardı ve Cecelia çığlıklar atıyordu. 'Acaba dans etmeli miyim? Ben dans edemem ki,' diye düşündü Jordoan. Edgard gitarını boynuna astı, hemen ardından Antonio ve Andreas ta sahneye çıktı. Nedense yalnızca kızlar çığlık atıyordu. Ama hakları vardı, az önce de Marialena Garcia çıktığında erkekler çığlık atmıştı. Bir sessizlikten sonra Edgard şarkıya girdi. Tanrı aşkına bu ses te neydi. Mükemmel bir sesi vardı.


İnsanlar bir anda kendilerini müziğin ve dansın muhteşem uyumuna bıraktı ve özellikle Cecelia kendinden geçmişe benziyordu. 'Hadi ama bilmiş civciv sen de dans etmelisin' diye düşündü Jordoan ardından ayaklarını yavaşça hareketlendirdi. Pekte kötü sayılmazdı, ardından vücudunu müziğe bıraktı. Vay canına dans ediyordu. Cecelia ile göz göze geldiler. Ne kadar dans edebilse de bu kız ondan kat kat iyiydi. Ayaklarının üstünde durdu ve birkaç saniye kalabalığa baktı. Herkes buradaydı, neredeyse bütün öğrenciler. Çok güzel gidiyordu, İron Mask kesinlikle insanları coşturmayı biliyordu. Jordoan sahneye doğru döndüğünde Antonio ve bateri tek bir vücut olmuştu resmen. Bagetlerle öyle bir şov yapıyordu ki insanlar gözlerini pörtletmiş ona bakıyordu. Edgard solosunun arasında seyircilere elini uzatmıştı. Cecelia ile birlikte ellerini uzattılar ve evet Edgard onlara da dokunmuştu. 'Aman ne büyük başarı,' diye düşündü çünkü onla zaten tanışıyordu. Yine de ister istemez heyecanlanmıştı çünkü o anlarda sahnedeydi. Sahnede devleşirdi. İlk şarkı bittiğinde herkes müziğin etkisinde kalmıştı... Ardından Cecelia Jordoan'a dönerek "Çok eğleniyoruuuuuum, ben de sahneye çıkmak istiyoruuuumm!," diye bağırdı. Bu iyi bir fikir olabilirdi ama kötü bir fikir de olabilirdi. İşin ucunda rezil olmak ta vardı ünlü olmak ta... İlk şarkı bittiğinde Adreanna Latisha d'Estge sahneye çıktı, biraz bekledi ve mikrofonu eline alıp konuşmaya başladı. "Evet sayın Hogwarts öğrencileri, nasılız bakalım?" Herkes 'İyiyiiiz!' diye çığlık attı. Adreanna bundan memnunu kalmış gibi gülümsedi ve devam etti "İlk şarkımızı çaldık ve şimdi bir sürpriz zamanı!" 'Ne ne sürprizi' diye düşündü Jordoan içinden. "Sahneye çağırılıp şarkı arasında Iron Mask'le tanışma fırsatı yakalayacak insanları çağıracağım. Ancak ilk olarak Audrey Eleusis'e buradan sevgilerimi gönderiyorum, umarım eğleniyorsundur kızım!" Jordoan'ın eli ayağı titremeye başlamıştı. Cecelia da aynı durumdaydı. Tek fark; Jordoan seçilmek istemiyordu, Cecelia ise deli gibi istiyordu. "ESTHER, TORBA NEREDE?!" diye bağırdı Adreanna. Belliki bir çekiliş yapılacaktı. Ve Jordoan ilk defa şansız olduğu için mutluydu. Ama o da çıkabilirdi. Bir görevli gelip torbayı verdi, sihirli bir torba olmalıydı, orada olan bütün öğrencilerin isimleri vardı ve tutup ta Jordoan çıkamazdı her halde. "Eveeeet, çekiliş zamanı!" diye bağırdı Adreanna ardından elini torbaya daldırdı. Çıkardığında iki adet kağıt vardı elinde, sesli bir şekilde okudu "Cecelia Winslet ve Aleksandra Targaryen, sahneye davet ediliyorsunuz!" Vay canına gerçekten de Jordoan'ın duaları olmuştu. İsteyen gidecekti. Cecelia Jordoan'a döndü, Jordoan da Cecelia ya göz kırptı ve "Hadi! ne duruyorsun? Sahneye çıksana!" dedi bağırarak. Cecelia gerçekten çok heyecanlı ve aynı zamanda çok mutlu görünüyordu. Bu Jordoan'ı da mutlu etti. Sesi de güzeldi, belki şarkı söylerdi.

Anastacia'yla beraber sahnenin önünde, kollarımı uzatmış, belki herhangi bir üye elimi tutar ya da başka bir sürpriz yapar diye bekliyordum. İlk şarkı bitmişti, ve konser alanı resmen yıkılıyordu. Iron Mask... bu grup işini iyi yapıyordu, buna hiç şüphe yoktu.

İlk şarkı bittiğinde grubun bas gitaristi ve vokali olan Adreanna sahnede öne çıktı. Açıkçası onun kostümü de en az diğer grup üyelerinin kostümleri kadar çılgındı ki bu bence harikaydı! Merakla onu dinlemeye başladım, bir şey söyleyeceğe benziyordu. Sahne arkasına döndü ve, "Esther, mikrofon istiyorum!" diye bağırdı, bu sırada grubun üyeleri de onu izliyorlardı. Adreanna onlara dönüp, "Birkaç kişiyi mutlu etme zamanı çocuklar." dedi ve kurnazca gülümsedi, gruptaki diğer üyelerin de yüz ifadeleri ne demek istediğini anlamış gibi değişti. Adreanna bir görevli ona mikrofon getirdiğinde konuşmaya devam etti, " Evet sayın Hogwarts öğrencileri, nasılız bakalım?" diye haykırdı. Bütün konser alanı sevinç çığlıkları ve alkışlarla inledi. Adreanna konuşmaya devam etti, "İlk şarkımızı çaldık ve şimdi bir sürpriz zamanı!" diye bağırdı ve bununla beraber bütün öğrencileri bir şaşkınlık hissi kapladı. Ben de heyecanlanmıştım, kalbim hızlı hızlı çarpıyor, ne söyleyeceğini merak ediyordum. Bir sürpriz yapmalarını gerçekten çok istemiştim ve şimdi bu gerçekleşiyordu. Sürprize dahil olmayı çok istiyordum. Bu grup gerçekten kişiliğimi yansıtıyordu ve grubun yapacağı sürpriz mutlaka onlarla tanışmakla ilgili falan olmalıydı.

Adreanna konuşmasına devam etti, "Sahneye çağırılıp şarkı arasında Iron Mask'le tanışma fırsatı yakalayacak insanları çağıracağım. Ancak ilk olarak Audrey Eleusis'e buradan sevgilerimi gönderiyorum, umarım eğleniyorsundur kızım!" gözleri sahne önünü aramaya başladı ve bir yerde durdu, Audrey orada olmalıydı. Adreanna Audrey'e göz kırptı ve sahne arkasına doğru, "ESTHER, TORBA NEREDE?!" diye bağırdı. Bunun üzerine konser alanındaki tüm öğrenciler gülmeye başladık.

Bir görevli Adreanna'ya istediği torbayı getirdi, Adreanna bir elinde torba, bir elinde mikrofon, enerjik bir sesle, "Eveeeet, çekiliş zamanı! " diye bağırdı ve ardından elini torbaya daldırdı. İşte, o an gelmişti. Seçilecektim ya da seçilmeyecektim. Seçilmeseydim biraz üzülürdüm evet, ama bu önemli değildi. Oraya gitmiş, ve bu grubun ne kadar harika olduğunu keşfetmiştim. Ama seçilseydim de fena olmazdı. Hayatım boyunca unumayacağım bir anı olurdu benim için.

Adreanna iki kağıt çıkardı, ve yüksek sesle okudu, "Cecelia Winslet..." bir saniye kadar gözlerimi kapattım ve adımı duymak için içimde sonsuz bir istek duydum. Adreanna diğer ismi okurken gözlerimi açmıştım, "...ve Aleksandra Targaryen, sahneye davet ediliyorsunuz!" Şaşkınlıktan donakalmıştım. Adreanna adımı okumuştu. Benim adımı... Anastacia'ya döndüm ve kolunu sıkıca tutarak, " Anastacia! Duydun mu!" diye bağırdım mutlulukla. Etrafıma bakındım ve Cecelia'yı aradım. O da en az benim kadar şaşırmış ve aynı zamanda sevinmiş olmalıydı. Bacaklarım titriyordu ancak aldırış etmeden kalabalığı yararak sahnenin merdivenlerine doğru yürümeye başladım. Bu gece şansım gerçekten yaver gidiyordu. Mutluluk ve şaşkınlıkla gülümsedim ve sahneye çıkmak üzere merdivenleri tırmandım.

Sesler tamamen sağır ediciydi ki Audrey'i zor duyuyordum. Tam olarak ne dediğini anlayamadığım için kafamı çevirip ona baktım. Tam bağırarak cevap verecektim ki Rox görüş alanıma girdi. Anında yüzümde büyük bir gülümseme oluştu. Acaba diğerleri ne zaman burada olurdu? "Selam kızlar! Nasıl gidiyor?" dedi bağırarak. Marialena'nın sesi yüzünden bağırmak zorunda kalıyorduk. Aundrey bağırarak cevap verdi hemen. O da bağırıyordu ve Audrey bağırınca sesi çok tiz çıkardı. Yani onu kızdırmamak herkes için iyi bir alternatifti.

"Sıkıcı, Iron Mask çıksa da biraz eğlenmeye başlasak artık!" dedi. İşte bu konuda haklıydı. Bende bağırarak kızların beni duymasını sağlamaya çalışıyordum."Haklısın! Bu arada Fran nerede?" dedim dört çift göz bana dönünce sırıttım ve o sırada Marialena ortadan kayboldu ve Iron Mask çıktı. Ama duman biraz kaybolunca kosyümlerini gördüm ve bir kahkaha patlattım. İlk neye güldüğümü Cresseda anladı ve başını sahneye çevirdi. Sonra hepimiz kahkaha atmaya başladık.

"Bu sefer iyice uçmuşlar! Ne içtiler ben de alabilirim!" dedim ve Audrey'le kahkaha attık. Bu sefer okulun ipini koparanlar biz olacak gibiydik. Sahneye en yakındaki gruplardan biriydik ve en çok ilgi çeken. Bu kadar güzel hatun ister istemez ilgi çekiyordu!

Şarkı bitiminde Adreanna sahne arkasına doğru dönerek " Esther, mikrofon istiyorum!" diye bağırdı. Sahnenin tam önünde olduğum için, kalabalığın sesine rağmen onu duyabilmiştim. Çok güzel görünüyordu. Iron Mask üyesi olmak çok havalı olsa gerek diye düşünüyordum. " Birkaç kişiyi mutlu etme zamanı çocuklar." dedi ve gülümsedi. Kalp atışlarım hızlanmıştı. Kalbim sanki kafamın içinde atıyor gibiydi. Yoksa tahmin ettiğim şey mi olacaktı? Sahneye çıkmayı deli gibi istiyordum. Hep bunun hayalini kuruyordum. Derin bir nefes aldım. Adreanne mkrofonu eline alıp konuşmaya başladı. " Evet sayın Hogwarts öğrencileri, nasılız bakalım? " diye bağırdı. Sesi çok gür geliyordu. Alkış yaparak kendimi kaybetmiş gibi çığlıklar atıyordum.
" Sahneye çağırılıp şarkı arasında Iron Mask'le tanışma fırsatı yakalayacak insanları çağıracağım. Ancak ilk olarak Audrey Eleusis'e buradan sevgilerimi gönderiyorum, umarım eğleniyorsundur kızım! " dedi gülerek. Elim ayağım birbirine dolaşmıştı. Jordoan'a baktım ve onun da heyecanlandığını fark ettim.

Adreanne sabırsız bir şekilde " ESTHER, TORBA NEREDE?! " diye bağırdı. Tanrım! Kimin çıkacağına çekilişle karar verilecekti ve ben şansım olmadığını düşünüyordum. " Eveeeet, çekiliş zamanı! " diye bağırdı. Kalbim güm güm atıyordu. Giderek heyecanım artmıştı. " Cecelia Winslet ve Aleksandra Targaryen, sahneye davet ediliyorsunuz! " NEEEEEEE! TANRI AŞKINA!! Adımı duymak hiç bu kadar güzel olmamıştı. Sevinçten delirebilirdim. Ne yapacağımı bilemez bir halde Jordoan'a baktım ve oda bana göz kırptı. "Hadi! ne duruyorsun? Sahneye çıksana!" diye bağırdı. Hala şaşkınlık içindeydim. Jordoan'a yaklaştım ve elini bir elini tutarak, "Söyleceğim şarkı senin için Jordoan," dedim. Arkamı döndüm ve etrafıma bakındım. Aleksandra'nın da adı okunmuştu ve ben onun nerede olduğunu bilmez bir halde etrafıma bakıyordum. Sahneye nasıl çıkacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu. Edgard Davin'le göz göze geldik ve bana kocaman bir gülümsemeyle baktı. "Hadi bakalım şanslı bayan. Sizi sahneye alalım." Yaklaştı ve elini uzattı. Bayılacak gibi hissediyordum. Bende ona gülümsedim ve elini tuttum. Beni kendine doğru çekti. Şimdi sahnedeydim ve herkes bana bakıyordu.

"Adınız nedir güzel bayanlar?" diye sordu. Aleksandra'da hemen yanımda duruyordu. Üzerimden atmaya çalıştığım şaşkınlığı bir kenara atarak, kendimden emin bir şekilde mikrofonu alarak "Cecelia Winslet" dedim. Sonra mikrofonu Aleksandra'ya uzattım. Adre ve Andreas da yanımıza gelmişti. Tanrım Iron Mask'le aynı sahnede olmak büyük bir şeydi ve ben bu büyük şeyi tam şuanda gerçekleştiriyordum. Edgarg, Aleksanda ve bana birer tane ponpon verdi. Şimdi ne yapacaktım?

Holly görüş alanıma girince Audrey'i dürttüm. Ne olduğunu kavrayınca ikizine gülümsedi. Holly ve Audrey kendilerine has tiplerdiler." Selam kızlar! " dedi ve gülümsedi. Holly'nin hafifçe omzunu dürttüm. Bana döndüğünde göz kırpıp "Naber Holl? Bu aralar bir kayboldun ortalardan. Kardeşinle ben uğraşmak zorunda kaldım!" dedim ve gülümsedim.

Audrey'le bar kavgasına girişmiştik ve bu bayağı eğlenceli olmuştu. Holl'a gülümsedim. Cresseda ve Rox'un arasına girdim ve ikisine de gülümsedim. Topuklu giymediğim için minnettardım. O sırada sahneye Cecilia' nın çıktığını görünce gülümsedim. Şu mutlu haliyle Zia'ya ne kadar benziyordu! Aundrey'e dönüp "İki aslancık orada! Hogwarts için utanç verici! Eğer ikimiz olsaydık.." dedim ve yüzüme arsız bir gülüş oturttum. Koluma hafifçe vurdu. Güldüm ve Andreas'a baktım. Göz göze gelince beni tanıdığını belli eden bir ifade oturdu yüzüne gülümseyip el salladım. Sonuçta onla kavga eden az sayıda 'küçük kız' vardı.

Şarkı bitiminde Adreanna sahne arkasına doğru dönerek " Esther, mikrofon istiyorum!" diye bağırdı. Herkes heyecanlanmıştı. Konser alanı sessizleşmişti ve büyük bir uğultu vardı. " Birkaç kişiyi mutlu etme zamanı çocuklar." dedi ve gülümsedi Adreanna. Heyecanlanmıştım. Acaba sahneye birilerini mi çıkaracaklardı? Adreanne mikrofonu eline alıp konuşmaya başladı. " Evet sayın Hogwarts öğrencileri, nasılız bakalım? " diye bağırdı. Sesi çok gür geliyordu. Kalabalıktan alkış ve tezahüratlarla bir ses bulutu çıktı.
" Sahneye çağırılıp şarkı arasında Iron Mask'le tanışma fırsatı yakalayacak insanları çağıracağım. Ancak ilk olarak Audrey Eleusis'e buradan sevgilerimi gönderiyorum, umarım eğleniyorsundur kızım! " dedi gülerek. Herkesin eminim ki yüreği ağzındaydı, benim gibi. Sahneye çıkma şansım vardı. Daha ne olabilirdi ki?!

Adreanne sabırsız bir şekilde " ESTHER, TORBA NEREDE?! " diye bağırdı. " Eveeeet, çekiliş zamanı! " dedi sonra. Herkes sessizleşmiş, Adreanna'nın ne diyeceğini bekliyordu. Bir yandan da heyecan giderek artıyordu. " Cecelia Winslet ve Aleksandra Targaryen, sahneye davet ediliyorsunuz! "

Bakışlarım hemen koluma yapışan Alex'e döndü. "Anastacia! Duydun mu!" diye bağırdı mutlulukla. Nasıl duymamış olabilirdim ki? Zaman kaybetmemesi için giderken gülerek arkasından ittirdim. Bugün onun günüydü.

Cecilia'yla sahneye çıktıklarında ikisinin de eli ayağına dolanmış gibiydi. Edgard adlarını sordu ve heyecanla cevap verdiler. Alex durmadan gülüyor, arada bir bana bakıyordu. Bense seçilen iki kişinin de Gryffindor olmasına sevinmekle meşguldüm.

Böyle giyinmiş::

Giydiği kıyafetin ardından saçlarını düzeltti. Ardından da saate baktı. Konsere az kalmıştı. Aynı Bastet’a söz verdiği gibi dediği yerde bekleyecekti. Birkaç deri bilekliğin ardından kulağına küpesini taktı. Ardından da aynaya baktı ve göz kırptı. Hızla yatakhaneden çıktı. Buluşacakları yere geldi. Sırtını ağaca yasladı. Ve beklemeye koyuldu. Marialena’nın sesi duyulduğunda gözlerini devirdi. Geleli 15 dakika olmuştu. Ve Bastet hala gelmemişti. Neden beklediği anlamamıştı ki? Söylene söylene konser alanına geldi. Etrafına bakındı ama ne Rox’u ne de Bastet’ı görebildi. Aman ne harika Zıplayarak sahnenin önlerine doğru ilerlemeye çalışıyordu. Arada belinde olan şişeleri kontrol ediyordu. Sahneye yaklaştığında Rox’u gördü. Hızla ilerlerken sahne de beliren dumanların arasında Iron Mask’in yerlerin yerleştiğini görebiliyordu. Gülümsedi. Yanlarına vardığında Bastet’a baktı. Sonra da konuşmaya başladı. “ Selam bayanlar. Harika görünüyorsunuz.” dedikten sonra Rox’un yanağından öptü. Sonra da Bastet’a döndü ve onunda yanağından öptü. Sahnede gördüğü manzara gülünçtü. Pon pon kız kostümü en harika olanıydı. Aslında Antonio’nun kovboy kıyafeti de muhteşemdi. Yarın herkesi o kıyafet içinde görebilirdi. Şarkı başladığında zıplamaya başladı. Sonra da şarkının sonlarında Antonio’nun kıyafetini görünce gülmeye başladı. Karnına ağrılar girmişti. Bayılabilirdi. Derin bir nefesle kendine geldiğinde belindeki bira şişlerini çıkardı. 5 şişeyi Rox, Bastet, Holly ve verdi. Birkaç yudum aldı. Sonra da ekledi. “ Ne içmiş bunlar. Hele Antonio’nun ne içtiğini merak etmeye başladım.” dediğinde daha da güldü. Şarkı bittiğinde Adreanna sahneye çıkacak isimleri açıklamak üzere mikrofonu eline almıştı. O sırada arkadan gelen sesle güldü. " Seksi görünüyoruz değil mi?" Yükselen kahkaların sesi ile herkes kendinden geçmişti bu laf üstüne. Herkes heyecanla beklerken isimleri bağırarak söyledi Adreanna. "Cecelia Winslet ve Aleksandra Targaryen, sahneye davet ediliyorsunuz! " Çığlıklar yükselmişti. Sahneye çıkarken heyecanlarını hissetmişti Francisco. Sahnedeki gevezeliği dinlemeyecekti. Edgrad'ın kıza yardımından sonra sahnedeki yerlerini almışlardı. Bastet’a döndü. “ Ekildiğimi anlamam uzun sürdü biliyor musun?” derken imalı ses tonu belli oluyordu. Ama hayır, eğlence vaktiydi.