Kalabalık arasında Anastacia'yı bulmaya çalışırken ağzım kulaklarımdaydı, kalbim hala deli gibi çarpıyordu. Iron Mask grubunun harika iki üyesinin verdiği hediyelere baktım ve iç çektim. Bence bu hayatımda geçirdiğim en iyi geceydi. Gerçekten çok mutluydum, kendimde şarkı söyleyebilme cesaretini bulduğuma hala inanamıyordum. Sanki gerçek değildi de bir hayaldi. Ama hayır, bunun gerçek olduğundan emindim, çünkü elimde tuttuğum baget ve onu az önce ustaca kullanan eller, bana şarkıda eşlik etmişlerdi. Bu gece, gerçekten içimde bir yerlerde bir şeyleri değiştirmişti. Belki sadece bu gecelik böyle hissediyordum ama umrumda değildi, mutluydum işte. Hep böyle mutlu kalmayı umarak gülümsedim.

Anastacia ben sahneye çıktığımda, sahneye eski yerimizden çok daha yakın olan bir yere geçmişti, şarkı söylerken görmüştüm. Bu iyiydi, büyün konser boyunca Iron Mask'e yakın olmak istiyordum. Onu görünce adımlarımı daha da hızlandırdım, bir konser alanında, üstelik Iron Mask'in konser vereceği alanda, kalabalık arasında ne kadar hızlanabiliyorsanız o kadar hızlıydım işte.

Anastacia'nın yüzüne ponponumu sürttüm ve ikimizin de gülmesine yol açtı. Ona Antonio'nun hediye ettiği bagetimle ponponumu gösterirken bir yandan da sevinçe bağırdım, "Hayatımın en harika gecesi!"

"Lanet olsun! Buraya hiç gelmemeliydim." Mete kızla dipdibeydi. Bundan oldukça hoşnuttu. Kızın kokusunu alabiliyordu. Çok hoş bir kokusu vardı. Bu kız Mete'yi delirtiyordu. Bir insan, nasıl bu kadar güzel olabilirdi ki? Elinde olmadan yutkundu. Katnis başını kaldırmadan konuşuyordu. Aslında kendi yüzüne bakmasını çok isterdi. Bir anlık boşluktan faydalanan Katnis hemen geri çekildi. Ama çok uzağa değil. Yarım adım kadar.
"Her zaman karşıma çıkmak zorundasın değil mi, gizemli çocuk?" Mete çarpıcı bir gülücük gönderdi ve;
"Belki de küçük hanım. Kader bizim için farklı şeyler planlıyordur. Kim bilir siz ve ben,-" Aralarında ki bir adımlık mesafeyi aştı ve sağ elini kızın çenesine koydu. Onu resmen kendine bakmaya zorladı. Nutkunun tutulduğunun farkındaydı. "-ileride özel bir şeyler yaşabiliriz."Bir kez daha yutkundu ve yediği bir omuza karşı sarsılmamaya çalıştı. Göz bağını kaçırmamak istiyordu. Kızlar konusunda her zaman iyiydi. Ancak Katniss zor kızı oynuyordu. Bu yüzden bir tokadı yiyebilirdi. Pek umursadığı söylenemezdi. Nefesleri birbirine karışırken Mete bitirici darbeyi vurmak için konuşmaya çalıştı. Ancak kalabalık buna izin vermedi. Yediği bir başka omuz göz temasını kaybetmesine sebep olurken, sağa doğru tökezledi. Hırsla kendine omuz atana baktı. Kendine, sırıtarak dik dik bakan bir çocukla karşılaşmayı beklemiyordu. Anlaşılan Katniss'in güzelliğinden etkilenen başka birisiydi. Öfkeden deliye dönmüştü. Belki de, Katniss'İ etkilemek için eline geçen tek fırsattı bu. Bunu da hergelenin teki yüzünden kaçırınca deliye döndü. Ülkesindeyken, aldığı ve burada devam ettiği sporların verdiği güç ile çocuğun suratına doğrudan bir yumruk gönderdi. Konser hızla devam ederken orada bir karışıklık oldu. Kendine omuz atan çocuk yere düşmüş burnunu tutuyordu. Kan akarken, Mete Katniss'i aradı. Kalabalığın içinde onu zorlukla seçebildi. Acana şimdi kendisi hakkında ne düşünecekti..

"Belki de küçük hanım. Kader bizim için farklı şeyler planlıyordur. Kim bilir siz ve ben,-" Katniss ile aralarında olan kısacık mesafeyi de geçti ve kızın çenesinden tutup kendisine bakmaya zorladı. Katniss gerçekten sinirlenmişti. Bu çocuk kendini ne sanıyordu? Son yaptığı odunluktan sonra Katniss'in onun kollarına atlayacağını falan mı? Sözlerine devam ederken Katniss'i bir kez daha sinirlendirmeyi başarmıştı. "-ileride özel bir şeyler yaşabiliriz."Metehan, Katniss'e yaklaşmaya devam ediyordu ve genç kızın kaçacak bir yeri yoktu. Kalabalık sanki onları daha çok birbirlerine itiyor gibiydi. Katniss'in kafası karışmıştı. Gizemli çocuk bu kadar yakınındayken düşünmek güçleşmişti ki bu Katniss'in başına çok sık gelmezdi. Neyse ki o sırada Metehan bir omuz darbesi aldı. Katniss, bunun dikkatini dağıtmasını bekliyordu ama çocuk pes etmeyecek gibiydi. Küstah şey! Omuz darbeleri arka arkaya gelirken Katniss'de sinirlenmişti. Ne kadar Metehan'a sinir olsa da bir yanı ne yapacağını merakla bekliyordu. En sonunda Metehan bu çarpmalara dayanamadı ve hırsla ona çarpıp duran salağa döndü.

Katniss, bu çocuğu tanıyordu. Sürekli peşinde dolaşan aptal bir Slytherinliydi. Katniss gerçekten de bu salaktan bıkmıştı. Metehan'da çocuğun amacını anlamış olacak ki öfkeyle yumruğunu çocuğun suratına indirdi. Katniss gülse mi yoksa bu saçma sapan kavga için sinirlense mi bilemedi. Bulundukları yerde kısa süreli bir kargaşa olmuştu. Metehan tekrardan Katniss'e dönünce genç kız sinirli görünmeye çabaladı ancak pek başarılı olamadı. Bu gösteriden hoşlanmıştı. Birileri onun için hep kavga ederdi ancak Katniss hep onlara güler geçerdi. Fakat bu sefer hoşuna gitmişti. Yine de bunu belli edecek değildi. "Alkış falan bekliyorsan çok beklersin, gizemli çocuk." Yapmacık bir şekilde kaşlarını çattı. Gülmemek için kendisini zor tutuyordu. O aptal Slytherinliye haddini bildirdiği için mutluydu. "Yine de doğruyu söylemek gerekirse iyi yumruktu." Kendine engel olamadan dudakları yukarıya doğru kıvrıldı ve son olarak bir kahkaha attı. O sırada her taraftan gelen tanıdık bir sesle Katniss'in bakışları sahneye kaydı. Cecelia'nın sahnede ne işi vardı? Alt tarafı birkaç dakikalığına dikkatini sahneden çekmişti ve bir sürü olay olmuştu. Cecelia şarkısını söylerken Katniss'de gülümseyerek ona bakıyordu. Kuzeni ile gurur duyuyordu. Zaten Winslet ailesinden de bu beklenirdi. Her zaman başarılı olurlar ve kıskanç gözleri üstlerinde toplarlardı.

Yumruk attıktan sonra, gözleri Katniss'i bulmuştu. Beklediği gibi bir tepkiyle karşılaştı.
"Alkış falan bekliyorsan çok beklersin, gizemli çocuk." İçini bir olumsuzluk kaplarken, Katniss tekrar konuştu.
"Yine de doğruyu söylemek gerekirse iyi yumruktu." Şaşkınlığa uğramıştı. Ardından gelen kahkaha oldukça sersemleticiydi. Şaşkın şaşkın teşekkürünü mırıldandı. Ancak bu gürültüde fazla sesi çıkmadı. Bu şekilde bir tepkiyi kesinlikle beklemiyordu. O sırada Katniss sahneye döndü baktı ve şaşkınlıkla kalakaldı. Kendi de oraya dönüp baktığında, şöyle böyle tanıdığı bir kızın, sahnede oldukça iyi bir performans sergilediğini gördü. Kendini şarkıya bırakırken bir yandan gözleri Katniss'in üzerindeydi. Konser hız kesmeden devam ederken Mete'nin aklında, Katniss'le konserden sonra bir şeyler yapabileceği ihtimali ile ilgili düşünceler dolaşıyordu.

Sahne önünde delicesine eğlenirken, bir şarkının daha sonunda geldiğimizi fark ettim. Delicesine bağırdık ve Iron Mask'i alkışlara boğduk. Sonra Edgard öne çıktı ve gülümseyerek konuştu. "Şimdi sırada bu gecenin son şarkısı var. Ama ondan önce yaptığı afiş ile hepimizin gönlünü kazanan Anastacia Bouveir'e grupça teşekkürlerimizi sunuyoruz. Ayrıca Iron Mask ile bir akşam yemeği kazandı. Menejerimiz kendisine ulaşacak ve bilgilendirmeyi yapacak. Teşekkürler Anastacia." Kaşlarımı şaşkınlıkla yukarı kaldırdım ve diğer bir sürü öğrenci gibi Anastacia'ya baktım. Gülümsedim ve kolumu omzuna koydum. "Anlaşılan bu gecenin tek şanslısı ben değilim!" dedim ve bunun üzerine bir kahkaha patlattım.

Edgard bitmek bilmeyen alkışlardan sonra gecenin son şarkısı olduğunu düşündüğüm şarkıya başladı. Şarkıyı söylerken adeta kendinden geçiyordu. Her kelimeyi hissediyor, bize de hissettiriyordu.

I'm worse at what I do best
And for this gift I feel blessed
Our little group has always been
And always will until the end

Ona çığlıklarımız ve 'vuhuuu' larımızla yanıt verdik ve bütün konser alanındaki öğrenciler, kendimizi müziğin akışına bıraktık. Bu sırada Edgard da tüm sahnede geziniyor, herkesin elini tutuyordu. Bir ara bir kızın elini tuttu ve yavaşça öptü. Bu da herkesin çığlık atıp sahneye yapışma çabaları içerisine girmesine yol açtı. Güldüm ve bir kez daha ne kadar mutlu olduğumu farkettim. Şarkı bittiğinde Edgard bizim alkış ve çığlıklarımıza mutlulukla gülümseyerek cevap verdi. Sıra grup selamındaydı. Bu da konser bitiyor demekti. Hafif üzülmüştüm ama yine de bitmesine Anastacia adına seviniyordum, çok heyecanlı olmalıydı. Tanrım! Iron Mask ile yemek yiyecekti! Kim heyecanlı olmazdı ki? Gülümsedim ve sahneye baktım.

Beline dokunmuş olan Audrey'e gülümsedi. “Ee, bunları ne zaman kafaya dikiyoruz?” Gülümseyerek baktı ona. Elinde hiç bira kalmamıştı. Yüzünü buruşturdu. Aurey'i nasıl unutmuştu. "Yoksa bize değiller mi?” dedi yüzünü buruşturarak. Gülümsedi ve birasını ona uzattı. " Tabi ki size. Ama elimde olmadığından şunla idare ediver." dedikten sonra zar zor asasını çıkardı ve bir bira getirmek için deneme yaptı. İlkinde başarılı olamasa da ikincisi gayet iyiydi. İçkisini yudumlarken etrafındakilere hitaben konuştu. " Konserden sonra ne yapıyoruz?" dedi sahneye kısa bir bakışın ardından. Ve birasından bir kaç yudum aldı. İlk önce Rox'a, sonra Holly 'e baktı. Daha sonra da Audrey ve Bastet'a baktı soru soran gözlerle. Birasından birkaç yudum aldığında gülümsüyordu. Kesinlikle konserden sonra bir yerlere gidilip eğlencenin dozunu arttırmalı idiler.

Sahnede yeni şarkı yerini alırken Francisco içkisini bitirmişti ve haline bakılırsa eğlence tavan yapmıştı. Kafasını sallamaya başlamıştı. Boğucu sıcaklık nedeniyle t shirtünü çıkarmış elinde sallıyordu. Edgard şarkıyı söylerken kendini kaybetmişti,her zamanki gibi. Kendini hayranlarının kollarına bırakmıştı ve gitar solosu ise harikaydı. Antonio'nun ise bateri solosu ise Fran'ı daha da çoşturmuştu. Şarkıya eşlik ediyordu bağıra bağıra.

Hello, hello, hello!
With the lights out, it's less dangerous
Here we are now, entertain us
I feel stupid and contagious
Here we are now, entertain us

Edgard sahnenin önüne geldiğinde şarkının biteceğini anladığında duraksadı ve derin bir nefes verdi. Birkaç dakika kıpırdamadan durduğunda yorulduğunu hissetti. Yanına gelen diğer grup üyeleri gülümsüyorlardı. Ve yorgun oldukları belli oluyordu. " Konser bittiğine göre nereye gidiyoruz gençler" derken nefes nefeseydi. Ve gülümsüyordu. Bu günü asla unutmayacaktı. Bundan emindi. Iron Mask ile sahneyi paylaşmamış olsa da başka bir konserde onların yanında olacağını biliyordu. Ya da Edgard gibi iyi bir gitarist.

Alex ve Cecelia sahnede şarkılarını söyledikten sonra koşa koşa yine sahne önüne indiler. Birkaç dakika sonra kalabalığı yararak bana doğru ilerleyen Alex'i görebilmiştim.
Yanıma geldiğinde deli gibi heyecanlıydı. Edgard'ın ona verdiği ponponu yüzüme sürttü ve biz kahkahalarla gülerken sevinçle bağırdı.
"Hayatımın en harika gecesi!"
Kabul etmeliyim ki, son derece şanslıydı.

Konser son hızıyla devam ediyordu ve eğer konser alanına uygulanan serinletme büyüsü olmasaydı hepimiz şimdiye erimiştik. Ama her ne olursa olsun deli gibi eğlenmeye devam edeceğimizi adım gibi biliyordum.
Saat biz farketmeden ilerlemiş ve ilerlemişti ve konserin sonlarına doğru yaklaştığımızı biliyordum.
Derin bir nefes aldım ve bir şarkıyı daha bitirdiklerinde kendime gelmeye çalıştım. Vücudum sızlıyordu ama Iron Mask için buna değerdi.
Biz hala Alex'le sahneyi izlerken Edgard mikrofonu aldı ve konuşmaya başladı.
"Şimdi sırada bu gecenin son şarkısı var. Ama ondan önce yaptığı afiş ile hepimizin gönlünü kazanan Anastacia Bouveir'e grupça teşekkürlerimizi sunuyoruz"
Benim adım?! Benim adımı mı söyledi o?!
Ben gözlerimi kocaman kocaman açmış Edgard'ın sahnede duran muhteşem silüetine bakarken o devam etti.
"Ayrıca Iron Mask ile bir akşam yemeği kazandı. Menajerimiz kendisine ulaşacak ve bilgilendirmeyi yapacak. Teşekkürler Anastacia."
B-b-ben... Iron Mask'le... Akşam yemeği... B-b-ben...
BEN IRON MASK'LE AKŞAM YEMEĞİ YİYORUM!
Ben şaşkınlıktan ağzımı bile açamazken birkaç kişinin bakışları bana dönmüştü Alex'inkilerle beraber.
"Anlaşılan bu gecenin tek şanslısı ben değilim!" dedi kolunu omzuma attıktan sonra.
Ben daha kendime gelemeden son şarkı başlamıştı bile. Nasıl olsa daha sonra kendime gelebilirdim. Şimdi Iron Mask'in son şarkısının tadını çıkarmam gerekiyordu.
Son bir kez çığlık attım.
"SİZİ SEVİYORUM!"

Katie'nin müthiş bir şansa sahip olduklarını düşündüğü Cecelia ve Aleksandra, sahneye çağrıldıktan ve hatırı sayılacak derecede iyi olan sesleriyle şarkılarını söyledikten sonra sahneden -doğal olarak- aşırı mutlu şekilde inmişlerdi. Cecelia ve Aleksandra'nın ardından Edgard'ın "Şimdi sırada bu gecenin son şarkısı var. Ama ondan önce yaptığı afiş ile hepimizin gönlünü kazanan Anastacia Bouveir'e grupça teşekkürlerimizi sunuyoruz. Ayrıca Iron Mask ile bir akşam yemeği kazandı. Menejerimiz kendisine ulaşacak ve bilgilendirmeyi yapacak. Teşekkürler Anastacia." diyen sesi yankılandı sahnede. Herkesin gözü Anastasia'ya dönmüştü şimdi. Bazıları ona gıptayla bakarken bazı Slytherinler'den kıskançlık seziliyordu. Katie ise kendi binasından bir kişi böyle bir şekilde ödüllendirildiği için -kızı pek tanımasa da- onunla gurur duyuyordu. Katie, yüzüne yayılan bir gülümsemeyle Iron Mask'in son şarkısını keyfini çıkararak dinlemeye başladı. Son şarkının oldukça iyi olduğunu düşünen Katie, çok kısa bir sürede kendisini müziğin akışına kaptırmıştı. Sanki kulağına gelen etkileyici melodi sayesinde kendini kaybediyor gibiydi. Daha önce hiçbir müzikten bu denli etkilendiğini hatırlamıyordu. Gerçekten iyiler. diye düşündü bütün içtenliğiyle.

Yeniden sahneye gözlerini diken Katie, Iron Mask üyelerinin de -özellikle Edgard- konserdeki öğrencilerden farklı durumda olmadıklarını gördü. Hepsi de şarkının etkisiyle kendilerinden geçmiş bir halde sergiliyorlardı performanslarını. Herkes kendini müziğe kaptırmışken, Edgard sahnenin kenarına doğru yürüdü ve bir anda kendini geriye doğru bıraktı. Öğrenciler çığlıklar eşliğinde Edgard'ı tuttular. Kısa bir süre şarkısını bu şekilde söyleyen Edgard, doğruldu ve konserdekileri coşturucu hareketler yaparak şarkısına devam etti. Bu coşturucu etkilerse bütün öğrencilerde beklenen etkiyi yaratmıştı. Katie ve Melanié dahil herkes coşkulu ve heyecanlı çığlıklar atıp duruyordu. Edgard, sahnede şarkısının bir kısmını daha söyledikten sonra yeniden sahne kenarına yaklaşıp şanslı bir kızın elinden tutup bir öpücük kondurdu. Ardından da diğer grup üyeleriyle birlikte şarkısına devam etti. Tüm bu süre zarfında heyecanları ve coşkuları hiç eksik olmayan Melanié ve Katie, büyük bir hayranlıkla bakıyorlardı sahneye. Şarkı arasında Katie, Melanié'ye "Bugün burada gerçekten çok eğlendim." dedi sesinin duyulması için hafifçe bağırarak. Sonra kıza doğru gülümsedi ve "Özellikle de burada senin gibi anlayışlı, sevecen ve sempatik bir arkadaşla birlikte olmak çok mutlu etti beni." dedi. Melanié de ona içten bir şekilde gülümsedi ve birlikte yeniden kendilerini müziğin akışına bıraktılar. Ancak bu çok uzun sürmemişti çünkü Iron Mask üyeleri artık şarkının sonuna gelmişlerdi. Konserin de sonunun geldiği anlamına geliyordu bu. Katie hafif bir burukluk birlikete sahneyi gözetlemeye devam ederken Iron Mask grubu, seyircilere selam vermeye hazırlanıyordu. Her güzel şeyin bir sonu vardır. diye düşünen Katie, Melanié ile birlikte grubu çılgınca, elleri kızarana kadar, tezahürat çığlıkları arasında alkışladı. Bu konser Katie'ye daha önce yaşamadığı bir keyifli deneyim yaşattığı için mutluydu.

Şaşkınlıktan ikisinin de ağzı açık kalmıştı ama Cecelia silkindi ve kendine geldi Jordoan'a yaklaşıp elini tutarak "Söyleceğim şarkı senin için Jordoan," dedi ve arkasına dönüp etrafa bakındı. Sahneye nasıl çıkacağını Cecelia da Jordoan da bilmiyordu. Sonunda bir süper kahraman gibi Edgard geldi "Hadi bakalım şanslı bayan. Sizi sahneye alalım." Dedi ve elini uzattı. Cecelia Edgardın elini tuttu ve onu kendisine çekmesine izin verdi. Sahnenin ortasına geldiklerinde bir alkış koptu, Jordoan da alkışladı ve Cecelia ile göz teması kurmaya çalıştı. Cecelia kalabalığın coşkusuna kendini kaptırmış görünüyordu. Mikrofonu alıp ağzına götürdü ve "Cecelia Winslet" dedi, kendinden gayet emin görünüyordu ama yine de rahat değilmiş gibiydi. Mikrofonu Aleksandra aldı. Tabi ya, o da çağırılmıştı. Ama Jordoan gözünü Cecelia'dan alamıyordu. "Ben Aleksandra. Sizinle tanışabildiğim için o kadar mutluyum ki!" Cecelia da Aleksanrda'dan ilham almış gibi mikrofonu yeniden eline aldı ve "Beni tanımayan yoktur heralde," dedi. Tanrı aşkına ne kadar da şirindi, Jordoan ve birçok öğrenci çığlık attı ve alkışladı. "Yine de yeni gelenler için belirtmek isterim ki ben Cecelia Winslet. Duygularım o kadar karışık ki, şu anda heyecandan ölebilirim. Sizi konuşupta sıkmak gibi bir niyetim yok. O yüzden hemen şarkıma başlamak istiyorum," dedi. Bir anda devleşmişti. Cecelia bu şarkıyı Jordoan'a armağan etmişti ve bundan dolayı Jordoan'ın ağzı kulaklarında şarkıyı merakla bekliyordu. Herkes çığlıklar atıyor -buna Jordoan da dahil- ve alkışlıyordu. Şarkıya enstürman olmadan başladı, yine de sesi çok güzeldi. Belki de büyüyünce dünyanın en büyük starı olabilirdi.


O şarkıyı söylerken bütün öğrenciler ona eşlik ediyordu. Jordoan'ın da sesi güzeldi ama bunu her yerde ifşa etmekten sürekli kaçınırdı. Ama bu durum özel olduğu için o da şarkıyı söylemeye başladı. Etrafındaki bir kaç kişi şaşırarak ona dönüp bakmıştı, şarkı söyleyenin Jordoan olduğunu görünce daha da şaşırmışlardı. İlk şarkı henüz bitmeden ikinci şarkıya geçti, sahneye tümüyle hakimdi. Müziğe sesini o kadar güzel uyduruyordu ki; Sanki doğduğundan beri şarkı söylüyordu.


Jordoan bu şarkıyı da mırıldandı ve zıplayarak herkes gibi dans ediyordu. Cecelia'nın gözlerine bakarken onun da bir anlığına ona döndüğünü ve göz kırptığını gördü, görünüşe göre bunu başkaları da görmüştü. Etrafındaki bir kaç kişi ona dönüp sinsice onu izledi. Hepsi de erkekti ve Jordoan hepsinin Cecelia'yı sevdiğine bahse girebilirdi. Yanlış anlamamaları için dua etti ve dans etmeye devam etti. Şarkıyı söylerken Andreas'ın yanına gitti ve havalı havalı gitara dokundu. Sanki çok ünlü bir sanatçıymış gibi sahnenin önüne gelip elini ona uzatan öğrencilerin ellerine dokundu. Jordoan bundan mahrum kaldı, çünkü çok büyük bir izdiham yaşanıyordu. Jordoan yere düşerse kesinlikle tekmelerden ölebilirdi. Şarkı bitti ve Cecelia her zamanki gibi havalı bir şekilde öpücük atıp el salladı. "Hepinize çok çok teşekkür ederim," diye bağırdı. Eğilip selam verdi, nefesinde en ufak bir kesilme bile yoktu. 'Bu kız kesinlikle şarkıcı olmalı' diye düşündü Jordoan. Jordoan onun inmesini ve onu o kalabalığın içindeki yalnızlıktan kurtarmasını beklerken o bir hoparlörün tepesine çıkıp 'daha fazla alkış ve çığlık!' dercesine hareketler yaptı. Aslında hoparlör yalnızca süs amaçlıydı, sanatçılar seslerini büyü ile her yere ulaştırıyordu. Jordoan çığlık atıp alkışlarken "Heeey, herkese çok teşekkür ederim, sizi seviyorum," dedi. İnmeden önce Edgard'a sarıldı ve bir şeyler fısıldadı. Sahneden indi ve Jordoan'ın yanına doğru gitti. "Tanrı aşkına! Melinin sakalı! Mükemmeldin Cecelia, sen-sen gerçekten bir uzman gibiydin." Dedi Jordoan ne dediği hakkında kendisinin de bir fikri yoktu. Konser bitmek üzereydi, birlikte yiyecek içecek stantlarına gittiler Jordoan Cecelia'ya ödül olarak kocaman bir Türk Döneri ısmarladı kendisi de bir tane aldı ve konser alanını terke edip yatakhane yoluna hafifçe yön değiştirdiler. "Şey-gerçekten muhteşem bir geceydi. İyi ki seni davet etmişim. Ve asla unutma ki her zaman arkandayım." Jordoan bu geceden sonra Cecelia ile daha iyi arkadaş olacaktı...


Son... İyi bir dostluğun da "Başlangıcı" ^^