Geçmişten gelen anılar birer birer yerine oturuyor gibiydi. Gitgide çıkmaz ve daha da zorluklar… İçindeki bilemediği kırılganlığı hissettiren erkeğe baktı. Gözleri bir sürü şeyi anlatmak istiyor gibi daha da derinlere indi. Binlerce yaşanmışlık, sonsuzluk ve cevapsız sorular… Yüzü kırışırken, parmaklarıyla düzeltmek istediyse de hemen bastırdı isteğini. Ona dokunmazdı, dokunamazdı. Tek bir dokunuş bile o kadar önemliydi ki onun için. Büyük bir ruhani güç gibiydi belki, bilemiyordu. ‘’Eğer istediğin buysa zamana bırakılabilir. Geçmişin berbat ve kötülüklerle dolu olabilir ama ondan kaçmak mümkün değildir. Ve orda benimle ilgili bir şey var gibi hissediyorum ya da benim geçmişimle benzer bilmiyorum her neyse. Bunu zaman gösterecek. Geçmişin yüzünden bir şeylerden uzak durmak zorunda değilsin, aslında benden uzak durma benim istediğim şuan sadece bu.’’ Zaman… Her şeye mehlem olabilirdi, değil mi? Belki gerçekten istediği için olmasını diliyordu, inançlarını ve varlığını sorguladığı tanrıya mı? Usulca gülümsedi. Gözlerini erkeğe çevirirken memnuniyet yüzünde kalıcı bir iz bırakmış gibi daha da genişledi. Ondan uzak durmak değildi isteği, hiçbir zamanda olmamıştı. Mecburiyet ve karanlık zımbırtıları yüzündendi her şey. Zor durumda kaldığı ilk olay değildi, ya da ilk bir kaçış… Bu kadar haklı olmamasını, doğruları ve saflığı bu kadar iyi yansıtmamasını istiyordu. Bir anka kuşunun kanatları kalbinde çırpınıyor gibi hiç durmuyordu. Nefes alamıyor gibi dudaklarını araladı ve bir süre bekletti içindeki tütün ve alkolün harmanını. Boğucu ama yeni bir yaşam gibiydi belki. Yeni bir yaşam, başlangıçlar…

Gece her yeri karanlığı altında siyaha bürünmüş bir tablo gibi boyarken, saatin bu kadar geçtiğini fark etmemişti. Aslında zaman kavramını hissetmemişti, kırık bir saat gibi durmuş bir zamanın içindeydi sanki. Evet, bu hepsinden iyiydi değil mi? Parmaklarıyla saçlarını biraz daha karıştırırken usulca esintiye teslim oldu. Elbisesinin etekleri küçük bir dalga gibi hareket ederken, siyahi bir denizin altında tutsak kalmış bir ruh gibiydi. Huzura kavuşamamış, güçsüz bir ruh… Onu huzura kavuşturabilirdi belki ama bunu yapamayabilirdi, sahip olduğu her şeyi sınırlayacaktı. Belki kontrollü olması için bu yeterli olabilirdi ya da muggle’ların yaptığı gibi, sade bir avuntuydu. ‘’Zaman gerçektende her şeye iyi gelir mi Dean?’’ Teslimiyete yürüyen küçük bir kız çocuğunun sesi gibiydi tınısı. Kırılgan ve sorgulayıcı. Belki de yalanlar üzerine kurulu dünyada sadece küçük bir doğruyu aramaktı. ‘’Kaçmıyorum Dean ya da uzak durmak değil bu. Eğer hayatımdaki bir parçada hatıraların gizliyse bunları bulmana izin vermeyeceğim, yeni ve güzel hatıralar için bir sebep olabilir belki.’’