Yatakhanenin bilindik sıkıcılığı etrafı dolduruyordu. Öğrenciler uykularına dalmak için yatakhanelerine çekiliyordu. Dean her zamanki gibi kendine yeni şeyler arama umuduyla yatakhaneden çıkacaktı. Burada geceler istediği gibi geçmezdi hiç. Bir iç geçirdi ve ortak salondan erkekler yatakhanesine geçti. Herkes uykuya hazırlanıyordu. Bir kaç arkadaşıyla şakalaştıktan sonra sandığına ulaştı. En alta zula ettiği sigara ve içki deposuna beğeniyle baktıktan sonra bir paket sigara ve bir şişe viski alıp büyülediği cebine yerleştirdi ve Hufflepuff ortak salonuna indi. Etrafta pek kimse kalmamıştı. Dışarı çıkıp kulelere yöneldi. Geçen seferki gibi yakalanmak istemyordu. İşler hiç iyi gitmiyordu çünkü sonrasında. Kafasını sinirle salladı ve soldaki sapağa döndü. Etrafı kolaçan ederek ilerliyordu. Bir görünmezlik pelerini için nelererini vermezdi ki şimdi... Hava şu aralar soğumaya başlamıştı bu yüzden üzerinde yünden bir hırka vardı. Yaklaşık bir saat önce aldığı duşu da hesaba katarsak hava gerçekten soğuktu. Duş aldıktan sonra anormal derecede üşürdü hep. Bunun çok saçma bir şey olduğunu bilyordu fakat elinde olan bir şey değildi. Bu gün astronomi kulesine gidecekti. Saklanabileceği çok fazla alan vardı orada. Dönen merdivenlere geldiğinde cebindeki zulasını çıkarıp ilk yudumunu aldı. İçkinin yakıcı etkisi kendini göstermeye başladığında yüzünde saçma bir gülüşle merdivenleri tırmanmaya başladı. Sigarasını da çıkarıp dudağına yerleştirdiğinde rahatlamıştı. Gerçek benliğine dönüyordu. Hayattan kendini uzaklaştıracak iki şeydi bunlar. Ona hiç küstükleri olmamıştı. Kuleye çıkıp kendine karanlık bir köşe buldu ve gecenin tadını çıkarabilmek adına kendini oraya attı ve bir çığlıkla geri yerinden zıpladı. Oturduğu şeyin kemikleri ve kasları hatta bir yüzü vardı. Kendi kendine daha bu kadar kafayı bulacak kadar içmediğini hatırlattı ve kafasını eğip neyin üzerine oturduğunu kontrol etmek için eğdi. Gözlerinin önünde iki çift göz parladığında istemsizce iki adım geriye gitti ve elinde dolu olan şişeye baktı. Karşısında bir kız duruyordu. Dean'ın aksine gayet sakin ve umursamazdı. "Sen de kimsin?" diyebildi. Şişesindeki içkiden büyük bir yudum daha aldı ve gözlerini kısıp kıza baktı. Saçma bir durumda olduklarının farkındaydı ama şu aralar fazla bıkkındı ve macera arıyordu belkide. Kızın tepki vermemesi onu biraz şaşırtmıştı. Neydi bu uyur gezer falan mı? Kısa bir iç çekişin ardından kıza yaklaştı ve "Merhaba, ben Dean. Dean Bloom. Adını bana bahşedebilir misin problem olmazsa?" dedi ve yanına oturdu. Bu gece de istemsiz bir randevu ayarlamıştı kendine. Geceleri artık uyumayı deneyebilirdi.

Çizimlerimle iç içe geçmişken dünyada umursadığım çok az şey vardır. Bunlardan biri de uykudur. Çizgiler ve gölgeler varken, neden zamanımı boşa harcayayım? Zaten bütün derslerde ne işleneceğini biliyorum. Gözlerim yanmaya başlamıştı ama genede çiziyordum. Bir süre dayanamadım ve gözlerimi kapattım. Azıcık gözlerimi dinlendirsem bir şey olmaz. Hem yarın sınav yok... Rüyaların içine düşerken son düşüncem bu oldu.

Üstümde çok büyük bir ağırlık hissederek uyandım ve çığlığı anında bastım. Yük üstümden kalkınca ayılmıştım. Gözlerim karanlığa alışsın diye kırpıştırırken yeşil-sarı bir çift gözle karşılaştım. Sonrasında gözler geri çekildiğinde karşımda bir elinde içki, bir elinde sigara olan bir çocukla karşılaştım. Sigarayı görünce benim sigaram neredeydi acaba? , diye düşündüm. "Sen de kimsin?" dedi. Herhalde bana kızacak ve ya bağıracaktı. Sabırla bekledim. Bu şeylere alışıktım. Çoğu zaman çok siliğimdir. Çocuk bana gözlerini kısıp baktı ve içkisinden bir yudum aldı. "Merhaba, ben Dean. Dean Bloom. Adını bana bahşedebilir misin problem olmazsa?"Sesi beklediğim gibi alaycı değildi ama çakırkeyif olduğu söylenebilirdi. Gelip yanıma oturdu. Erkek parfümü hoştu ama astımım olduğu için yüzümü buruşturdum. Umursamaz bir şekilde çocuğa baktım ve omzumu silktim. "Reyna, Reyna Regina. "dedim ve sakince sigara paketimi aramaya başladım. Bulunca içinden bir tanesini dudağıma yerleştirdim. Yanımdaki çocuğa döndüm. " Ateşin var mı? "dedim. Cebinden bir çakmak çıkardı. Sigaramı yaktım ve önüme döndüm ve sakince sigaramı içmeye başladım. Çocuğun varlığını unutmuştum bile..

Gecenin serin rüzgarları iliklerine işlerken kendini irkilmekten alamadı. Astronomi kulesi her zaman doğru seçim olmuştu fakat üşümeye hiç çözüm bulamamıştı. Hele ki duş aldıktan sonra gelinebilecek en son yerdi. Yanında oturan kızın burada ne yaptığını anlayabilmek için uzun uzun etrafa göz attı ama dikkatini hiçbir şey çekmemişti. Sigarasından uzun bir iç çekişin tam ortasında kızda cebinden kendi sigarasını çıkardı ve karanlıkta tam olarak seçemediği dudaklarına yerleştirdi ve boğuk bir sesle "Ateşin var mı?" dedi. Mekanikleşmiş bir hareketle cebinden çakmağını çıkarıp kıza uzattı. Lana. Bu ismi duyduğunu hatırlamıyordu. Yada daha önce kızı gördüğünü. Bu ironik bir durumdu çünkü şatodaki herkesi tanırdı neredeyse. Öyle olmasa bile bir kere görmüşlüğü olurdu. Karanlıktandı belkide şuan onu tanıyamaması ama problem değildi. Bu onunla konuşmasına engel değildi. Madem şuan buradalardı, bir arkadaşa hayır demezdi. Tabi kız pek oralı değildi. Açıkcası Dean orada mı değil mi takmıyordu bile. Sigarasından uzun uzun soluklar alıyor ve geceye üflüyordu. Viskisinden bir yudum daha aldı ve alkol kokan bir nefesle konuşmaya devam etti. Kaçarı yoktu, canı sıkılıyordu ve konuşmak istiyordu. "Seni daha önce gördüğümü sanmıyorum hangi dönemdensin?" dedi ve yüz hatlarını anlayabilmek için gözlerini kıstı ve kıza bakmayı sürdürdü. Bu hareket çok iyi görmesini sağlamasa da Dean'ın hoşuna gidiyordu. Amacı kıza sarkmak değildi. Julius onu burada bu şekilde görse iyi bir azar çekeceğinden emindi ama her dişiye sarkamazdı ya. Zaten şu aralar ilişki hayatında bazı pürüzler vardı birde üzerine bu eklensin istemiyordu. Kızın duru ve temiz bir güzelliği vardı anlayabildiği kadarıyla. Diğerleri gibi suratında on kilo makyaj yoktu. Rüzgarın etkisiyle birbirine karışan saçları kül rengindeydi. Çok uzun olduğunu söyleyemezdi. Fakat oturuyordu bu konu hakkında yorum yapmak zordu. Gök yüzü yıldızlarına ev sahipliği yapıyordu bu gün. Küçükken onlardan anlamlar çıkarmayı çok severdi Dean. Ona hep gerçek evinin yolunu göstereceğini sanardı. Kendi kendine güldü ve büyük bir yudum daha aldı içkisinden. Sonra kıza dönüp "İçmek ister misin?"dedi ve içkiyi uzattı. Paylaşım önemliydi ne de olsa.

Sigaranın verdiği zevkin tadını çıkarıyordum. Dumanın aldığı şekillere bakıyor, bunları nasıl çizeceğimi düşünüyordum. Bu sefer üflediğim duman bir ağaca benzemişti. Ta da karanlıktan öyle gözüküyordu. Çocuğa bakmamaya çalışıyordum ama beni süzdüğü için rahatsız olmuştum. Nefesi alkolün o mayhoş kokusuyla değişmişti. "Seni daha önce gördüğümü sanmıyorum hangi dönemdensin?" dedi ve gözlerini üstüme odakladı. Ben incelediğini farkındaydım. Herhalde ucubik bir görünüşüm olduğu içindir. Çünkü bana kimse ne asılır ne de sarkar. Elinde -nefesinin keskin kokusundan tahmin ettiğime göre- viski şişesi tutuyordu. Şişeden bir yudum aldı.

"İçmek ister misin?" dedi ve şişeyi bana doğru uzattı. Omzumu silktim ve şişeden bir yudum aldım. Viski boğazımda acı bir tat bırakırken hafifçe gülümsedim. Sonrasında bitmiş sigaramı yere atıp ezdim. Hala beni süzen çocuğa döndüm ve gözlerimi kısarak baktım. Bu çocuğun siması tanıdıktı. Sonra aklımda kim olduğu oluştu. Hufflepuff. V. sınıf. Kızlara asılır. Ve içki ve sigara alışkanlığı var. Kafamı elimle destekledim ve çocuğun omzunun üstünden bir noktaya bakarak konuştum. " Evet aynı dönemdeyiz. Yanlış hatırlamıyorsam bazı derslerimizde ortak. İşte, her neyse." dedim ve yüzümü buruşturdum. Sonra gene bir sigara çıkardım. Alışkanlık işte...

Kızın bu denli uzak olmasına ifrit olmuştu. Şuan gayet arkadaşçıl konuştuğunu düşünüyordu oysaki. Tek kaşını kaldırarak Kıza baktı ve içkisinden büyük bir yudum daha aldı. İnsanların kendi yargılarından ve yargılama sistemlerinden bıkmıştı açıkcası. Sürekli olarak zampara ve kötü çocuk görünümüyle yargılanıyordu her defasında ve emindi ki bu kızda bu yüzden ondan uzak duruyordu yada ciddi anlamda insanlarla iletişim kurma özrü vardı. Kabul ediyordu Dean pek mükemmel bir insan değildi ama gördüğü her dişiye de sarkmazdı sınırları vardı. Bunu Julius'a da öğretmeye çalışsa da olmuyordu. Bir gün kayaya tosladığında öğrenecekti ya neyse. Kız sigarasından uzun dumanlar çekerken Dean'da kendi sigarasını söndürüp diğer sigarasını yaktı. Bu gidişle pek uzun bir ömrü olmayacaktı. Pek sağlıklı bir hayat sürdüğü söylenemezdi. Seni daha önce fark etmemem kabalık olmuş sanırım." dedi ve yanında duran kağıtlara gözü kaydı. Çok güzel çizimler vardı. "Tanrım çizim mi yapıyorsun? Hep öyle becerilerim olmasını istemişimdir ama doğal bir beceriksiz olduğum için adam gibi bir yuvarlak bile çizemem. İzin verirsen bakabilir miyim?" dedi ve içkisinden bir yudum daha aldı. Bu gece yatakhanesine zum olmuş bir şekilde döneceğini biliyordu. Daha şimdiden kafası güzelleşmeye başlamıştı bile. Kız pek Dean'dan tarafa olmuyordu. Şuan ciddi anlamda canı sıkılmıştı. Çünkü hiç kimse ona karşı bu kadar soğuk duramazdı. Bunu hırs meselesi haline getirmişti artık. Bu kızla arkadaş olacaktı. Bütün gecesini feda etmek zorunda kalsa bile.

" Seni daha önce fark etmemem kabalık olmuş sanırım." dedi. Bende bu sözlerle kendime geldim. Herhalde kızmıştı. Kafamı çevirdim ve bana garipçe bakan bir çift gözle karşılaştım. Ne yani konuşmamak suç mu? Sonrasında gözleri elimin altında olan çizimlere kaydı ve imrene bir ifade aldı. "Tanrım çizim mi yapıyorsun? Hep öyle becerilerim olmasını istemişimdir ama doğal bir beceriksiz olduğum için adam gibi bir yuvarlak bile çizemem. İzin verirsen bakabilir miyim?" dedi ve içkisinden bir yudum aldı. Bende saçımı tutturmak için kullandığım kalemi çıkardım ve kulağıma sıkıştırdım. Ellerimle yanımda oturan çocuğun çizmini arıyordum. Bende herkesin çizimi olurdu. Gözlemler ve çizerdim.

Çizimlerin arasından o ve yanında sarışın bir Hufflepuff'u çizdiğim resmi uzattım. Sonra diğerlerini de önüne ittim. Çok hoşuna gitmiş olmalılar ki gülümsedi. Bende taktir edilmenin verdiği gururla hafifçe gülümsedim. "Beğendiğini alabilirsin. Sevgilin olan kızın da olmalı ve diğerlerinin... Yarın hatırlamayacağına göre seni çizebilirim hatta." dedim. Yüzünü buruşturunca gülümsedim. Omzumu silktim. "Kimse beni farketmez. Bazen Slytherinliler benle dalga geçer ve dolaba falan kitlerle. Onun haricinde kimse beni fark etmez."dedim. Belki çok utanç vericiydi ama alışıyor insan.

Çizimler öylesine içten ve ustalıkla çizilmişti ki kendini hayran olmaktan alamadı. Elinde tuttuğu kendisinin ve kardeşi Madison'un çizimleriydi. Birbirlerine sarılmış gölü izliyorlardı. Bu kadar gerçekçi ve muhteşem bir şeyi yapanın kendisi olmasını gerçekten çok isterdi. "Beğendiğini alabilirsin. Sevgilin olan kızın da olmalı ve diğerlerinin... Yarın hatırlamayacağına göre seni çizebilirim hatta." doğru yarın bu geceyi pek hatırlayacağı söylenemezdi ama bu kızı şuandan itibaren unutması mümkün değildi. Yüzünü arsızca buruşturdu ve kız gülümseyerek sözlerine devam etti. "Kimse beni farketmez. Bazen Slytherinliler benle dalga geçer ve dolaba falan kitlerle. Onun haricinde kimse beni fark etmez." Bu çok kabaca ve iğrenç bir şeydi. Adaletsizliğin daniskası yanıbaşında yaşanırken o hiçbir şeyin farkında değilmiş. Sinir dalgası içini kaplarken kızın umursamaz tavrı onu yumuşattı ve yanlış anlaşılmayı düzeltmek adına yeniden konuşmaya başladı. "Resimdeki benim kız kardeşim Madison. Sevgilim değil sanırım sevgilim.." dedi ve elindeki şişeyi kenara bıraktı ve sigarasını dudaklarının arasına alarak dizlerinin üzerinde yükseldi ve çizimlerin arasından Aurélien'in uzaktan kahkaha atarken çizilmiş bir çizimini çekip çıkardı. Gözlerinin önünde resmen o duruyordu ve aşinası olduğu ve mutluluğunun kaynağı olan gülüşünü sergiliyordu. İster istemez yüzünde oluşan bir gülümsemeyle kıza gösterdi. "Sevgilim işte bu. Sen nerden öğrendin bu kadar mükkemmel çizmeyi?" dedi ve diğer resimlere de göz atmaya başladı kızın suratındaki haklı gururu ve biraz da o umursamazlığı kıskanmıştı. "Ayrıca hangi Slytherinliler bu dolap olayını başlattı? Sanırım sana faydam dokunabilir bu konuda." dedi ve dudakları arasından sigarasını çekti. Geniş bir bulutcuk üfledi havaya ve kıza baktı. Şimdi daha çok ilgisini çekmeye başlamıştı bu değişik kız.

En son sözlerimden sonra kaşlarını çatmıştı. Sonrasında yüzü yumuşadı ve konuşmaya başladı. "Resimdeki benim kız kardeşim Madison. Sevgilim değil sanırım sevgilim.." dedi ve hızlıca kağıtları karıştırmaya başladı. Ben sevgilisi olduğunu tahin etmiştim sadece. Sonrasında yüzünde bir çok duygu barındıran bir gülümsemeyle bana döndü. Elinde daha dün çizdiğim bir Slytherinli resmi vardı. İçten bir gülüşü ile resmetmiştim. Aşık oldu çok belliydi. "Sevgilim işte bu. Sen nerden öğrendin bu kadar mükkemmel çizmeyi?" dedi. Ellerimi "bilmem" der gibi kaldırdım. Yürümeden önce çizim yapıyormuşum herhalde. Yetimhanedeki rahibeler öyle demişti. Yüzümde çarpık bir gülüş olduğunu fark ettim. Gurur nadir yaşadığım bir duygudur.

. "Ayrıca hangi Slytherinliler bu dolap olayını başlattı? Sanırım sana faydam dokunabilir bu konuda." dedi. Sonrasında sigarasından bir nefes çekip üfledi. Nefesimin tıkandığını hissettim. Hemen ilacımı ceplerimde aramaya başladım. Bulunca ise ondan bir nefes çektim. Bir öksürme nöbeti geçirdiğimde nefes nefese kalmıştım. Dean şaşkınca bana bakıyordu. "Üzgünüm bende astım var da. Bu dolap olayı ben buraya ilk gelince başlamıştı. Beni bir yere kapatırlar ve orada bırakırlardı. Biri beni gelip bulana kadar orada çırpınırdım. Sonra nefes daralması başladı. Beni bir yere kapattıklarında bayılıyordum felan. Sonra ilacımı yanımda taşımaya başladım. Ve kimlerin yaptığını bilmiyorum her seferinde gözümü karartan bir büyü yapıyorlar." dedi. Çocuğum ifadesi setti. Evet, bu aslında çok berbat bir şeydi...

Sigarasından çektiği nefes yarım kalmıştı. Yanında kız kendi öksürüğü içinde boğulurken sigarasını kenara söndürdü ve ne yapacağını bilemeden kızın ilacını içine çekişini izledi. Yaklaşık bir beş dakika boyunca öksürükleri sürdü. Beş dakika belkide beş asır gelmişti Dean'a gözlerinin önünde belkide nalları dikecekti bu kız ve elinden hiçbir şey gelmiyordu. Beş dakikanın sonunda soluk soluğa cümlesine başladığında kız Dean'ın içi hala rahat değildi. "Üzgünüm bende astım var da. Bu dolap olayı ben buraya ilk gelince başlamıştı. Beni bir yere kapatırlar ve orada bırakırlardı. Biri beni gelip bulana kadar orada çırpınırdım. Sonra nefes daralması başladı. Beni bir yere kapattıklarında bayılıyordum felan. Sonra ilacımı yanımda taşımaya başladım. Ve kimlerin yaptığını bilmiyorum her seferinde gözümü karartan bir büyü yapıyorlar." Dean yeniden o öfkeyi içinde hissetmeye başladı. Bunu bir insana nasıl yapabiliyorlardı. Hoş bu bir hayvana dahi yapılmazdı. Endişesi yüzünden ve içinden kaybolmuyor aksine kendine yer ediyordu. Kısa bir yutkunmanın ardından "Bu çok adice bir şey. Benim de yetimhanedeyken böyle bir arkadaşım vardı. Çok küçüktüm hatırlamıyorum tam olarak ama gerçekten nefes almak onun için bir dert oluyordu. Bunun bir çözümü yok mu? Bir iksiri falan?" dedikten sonra ilk defa yetimhane yıllarından birine bahsettiğini anladığında kendi kendine öfkelendi. Bu genellikle kendine sakladığı zamanlardı ve insanların öğrenmesi gerektiğini düşünmüyordu hoş karşısındaki kızın bunu ona karşı kullanmayacağından neredeyse emindi. Genç cadı hala soluklanırken Dean yerinden kalkıp kızın yanına pencere pervazına oturdu ve "Hastahane kanadına gitmek ister misin?" dedi. Başka bir cezaya katlanmak zorunda kalsa bile şuan pek umurunda değildi.

Çocuğun yüzündeki öfkeyi görünce aklımdan ilk geçen şey Hufflepuff, adiller tabi ki... oldu. Sinirli bir şekilde yutkundu. Bende bu sırada soğuktan dolayı hırkama sıkıca sarıldım. "Bu çok adice bir şey. Benim de yetimhanedeyken böyle bir arkadaşım vardı. Çok küçüktüm hatırlamıyorum tam olarak ama gerçekten nefes almak onun için bir dert oluyordu. Bunun bir çözümü yok mu? Bir iksiri falan?" dedi. Aklımda yetimhane kelimesi yankılanıyordu. Demek ki o kadar az değilmişiz. "Hastahane kanadına gitmek ister misin?" dedi. Gülümsedim ve omuz silktim. Gözlerini devirdi. Çok omuz silkiyorum herhalde...

"Hayır ben iyiyim. Yetimhane demişken sen de mi yetimsin? Ben yetimdim. İki sene önce abim beni buldu." dedim ve başımı pencereye dayadım. Yıldızlar çok güzeldi. Dean bana bakmasa keyfini çıkarabilirdim belki. Dean'a döndüm. Sonra içten bir şekilde gülümsedim. O da karşılık verdi. " İyi çocuksun ha? Sıkı tiplerden. Gelip beni bulman iyi olmadı herhalde. Çoğu zaman herkes beni görüp yokmuşum gibi davranmayı sever." dedim ve yüzümü buruşturdum.

Kızı soğuktan irkilmiş bir şekilde ceketine sarındı ve konuşmaya devam etti. Dean bu garip kızı sevmişti açıkcası. "Hayır ben iyiyim. Yetimhane demişken sen de mi yetimsin? Ben yetimdim. İki sene önce abim beni buldu." Açıkcası Dean'ın durumu biraz farklıydı. Kaç tane ailesi var artık saymayı bırakmıştı galiba. Kendi kendine güldükten sonra kıza döndü. Yıldızların tadını çıkarıyordu belli ki. Dean'de yıldızları severdi. Küçüklükten kalma bir alışkanlıktı işte. Genç cadı kafasını çevirip içten bir şekilde Dean'a gülümsediğinde Dean'de elinde olmadan bu farklı kıza karşılık verdi. İster istemez ısınmıştı ona. " İyi çocuksun ha? Sıkı tiplerden. Gelip beni bulman iyi olmadı herhalde. Çoğu zaman herkes beni görüp yokmuşum gibi davranmayı sever." Ha bu yanlıştı. Dean yeterince zevk alıyordu bu durumdan ve insanları yargılamaktan hoşlanmazdı. Kızın soğuktan biraz daha irkildiğini görünce konuşmaya başlamadan önce üzerindeki hırkayı çıkardı ve karşısında duran kızın omuzlarına sardı. Önce itiraz edecek gibi olsa da sıcaklığı hissedince vaz geçen genç cadıya memnuniyetle baktıktan sonra konuşmaya başladı. "Ben halimden gayet memnunum açıkcası. Seninle karşılaşmak büyük şans olmuş. İnsanlar problemliler tamam mı?" dedi ve güldü ardından şişesinden bir büyük yudum daha aldı. Üzerindeki kısa kollu t-shirt onu hiçbir şekilde korumuyordu ama içkinin verdiği sıcaklıkla ısınıyordu.Bahsedeceği konuya başlamadan önce cümleleri kafasında evirip çevirmesi gerekliydi lakin bu şuan ona o kadar zor geliyordu ki nefesiyle birlikte cümleleri de saliverdi dudaklarından. "Yedi yaşıma kadar bende yetimdim. Sonra evlat edinildim ve bu seneye kadar tek ailem onlardı. Sonrasında kendi ailemin peşine düştüm ve bu sene onları buldum, yani kardeşimi buldum. Anne ve babamla tanışma fırsatım olmadı daha." dedi ve gülümsedi. Kız tepki vermeden onu dinlerken o da ne saçma bir hayatı olduğunu düşünüyordu.

Soğuk içime işlerken üstümdeki yün hırkaya rağmen irkildim. Dean kendi ceketini çıkarıp omuzlarıma yerleştirdi. İtiraz edecektim ama soğuktan donmadığımı fark edince susmanın daha iyi bir seçenek olduğunu düşündüm. Zaten Dean'da bundan memnun olmuş bir şekilde bakıyordu. "Ben halimden gayet memnunum açıkcası. Seninle karşılaşmak büyük şans olmuş. İnsanlar problemliler tamam mı?" dedi ve güldü. Katılıyordum herkes problemli. Gülümsedim ve Dean'ın içki şişesinden yudumlar almasını izledim. Bir şey itiraf edecek gibi gözüküyordu.Yedi yaşıma kadar bende yetimdim. Sonra evlat edinildim ve bu seneye kadar tek ailem onlardı. Sonrasında kendi ailemin peşine düştüm ve bu sene onları buldum, yani kardeşimi buldum. Anne ve babamla tanışma fırsatım olmadı daha." dedi. Farklı bir yaşamdı, gülümsedim nazikçe. Şişesini elinden kapıp bir yudum aldım. Güldüm ve şişeyi Dean'a geri verdim.

" Benimkiler öldü. Trafik kazası." dedim ve omuz siktim. Hayat hayattır işte... Sonrasında ceketin tamamen giydim. Güldüm ve elimle ritim tuttarken konuştum. " Sıkı çocuğun yanına centilmenide ekledim." dedim ve kahkaha attım.

Git gide garip bir arkadaşlığa sahip çıkmaya başlamıştı bu gece. Dean viskinin verdiği keyif ve kafanın etkisine kapılmıştı. Yankılanan kahkahaları yanlarına yetkili birilerini çekebilirdi ve gecenin kalanını cezada geçirebilirlerdi. Soğuk rüzgar tenine değdikçe üşüse de bundan hoşlanmaya başlamıştı. Kızın da kendisi gibi viski sevdiği kanaatine varmıştı, ona eşlik etmesinden zevk almıştı. " Benimkiler öldü. Trafik kazası." ardından umarsıca silktiği omuzları Dean de biraz da olsa şaşkınlık uyandırsa da onu anlayabiliyordu. Gerçek bir ailenin ne demek olduğunu bilemezdi onlar. Sonuçta içlerindeki öfke de cabasıydı. Soğuk kendini iyice göstermeye başladığında kız üzerine yün ceketi biraz daha giydi ve devam etti " Sıkı çocuğun yanına centilmenide ekledim." Dean söylediklerine gülümsedikten sonra bir sigara daha yaktı ve kısa bir nefes çektikten sonra "Sağol, iyi olmak kanımda olan bir şey." diyerek sahte bir öğünç gösterisi yaptı ve devam etti "Sen hep kaçar mısın böyle?" dedi ve sigarasının dumanını dışarı üfledi. Kızın yeniden bir öksürük krizine girmesini istemiyordu.

Yeni çıkardığı sigarasından gülümseyerek bir nefes çekti. Sonra yapmacık bir övünçle konuştu. "Sağol, iyi olmak kanımda olan bir şey." dedi. Gülümseyerek gözlerimi devirdim. "Sen hep kaçar mısın böyle?"dedi. Saçlarımı yüzümden çektim. Sonrasında konuşmaya başladım. " Çoğu zaman. Ortak salıona çok az uğrarım."dedim. Sonrasında açık olan pencereden ayaklarımı sarkıttım ve derin bir nefes aldım.

Dolunay çok güzeldi. Ve tadını sonuna kadar çıkarıyordum. Dean'ı sevmitim. İyi bir çocuktu. " Ya sen Dean? "dedim. Şişesinin dibini gördüğü belliydi. Gözlerimi devirdim ve ayağımı sallamaya başladım. Bir insanla konuşmak çok güzeldi. En azından iyi hissettiriyordu.