Her zamanki gibi, babamın mezarından çıkmış Hogsmeade sokaklarında yavaş adımlarla geziniyordum. Hava çok soğuktu ve iki elimi de paltomun ceplerine gizlemiştim. Okyanus buz gibi olsa bile hiçbir şekilde üşümüyordum, ancak sudan ayrı kaldığım zamanlarda bu kadar soğuk olan havalarda ellerim adeta buz tutuyordu. Biraz ısınmam gerekiyordu. Yürümeye devam ederken bir yandan da adam gibi rom ikram eden bir bar bulmak üzere etrafıma bakınmaya başladım. Sonunda yürüdüğüm yolun karşısında, tabelasında "Rom bulunur" yazan bir bar gördüm ve hızla barın önüne doğru yürümeye başladım. Barın ışıklandırılmış tabelasına gözlerimi kısarak baktım ve ismi gördükten sonra hafifçe gülümsedim. Vakit kaybetmeden içeri girdim ve kendime küçük bir masa buldum. İçerisi kesinlikle çok sıcaktı ve oturmak üzere bu barı seçmekle doğru kararı vermiş olduğumu anlamıştım. Ellerimi ceplerimden çıkardım ve dudaklarıma götürerek soluğumu dışarı verdim. Bu, ellerimin az da olsa ısınmasını sağlamıştı. Derin bir nefes aldım ve benimle ilgilenebilecek birini beklemeye koyuldum. Uzun zamandır rom içmiyordum ve bu içkiye tüm hücrelerimle bağımlıydım. Rom benim için su gibiydi. Her korsan gibi ben de roma bağımlıydım ve onsuz yaşayamayacağımı biliyordum. Babamdan almış olduğum zilyon tane özellikten biri. Yutkundum ve saçlarımı geriye savurduktan sonra bana içki verebilecek birini gözlerimle aramaya koyuldum. İçerisi epey kalabalıktı ve bir garson bulmak oldukça zordu. Ancak ben de bir müşteriydim öyle değil mi? Benimle de ilgilenilmesi gerekiyordu. Sıkıntıyla bir o yana, bir yana koşturan, işleriyle meşgul olan ve bana dikkat bile etmeyen garsonlara bakarak kollarımı göğsümde birleştirdim. Tam da o sırada, arkamdan gelen hoş tınılı sesi duydum. "Size nasıl yardım edebilirim, bayan?" Kafamı sesin geldiği yöne çevirdim ve ister istemez gülümsedim. Sonunda bana yardımcı olacak biri duruyordu karşımda! "Ah, bana bir şişe rom verirseniz çok sevineceğim," dedikten sonra gülümsememi yüzüme daha da yaydım ve adamın yüzüne çok yakışan kirli sakalına, ardından da sıcacık gözlerine baktım. Galiba yardım edecek birini bu kadar fazla beklememe değmişti.

Genç adam bir bardak dolusu romu getirdiğinde rahatlayarak iç çektim ve içkiden küçük bir yudum aldım. Bu gece içmek konusunda oldukça yavaş davranmayı planlıyordum, iyi bir günümdeydim ve sarhoş olmaya ihtiyacım yoktu. Ben içkimden yudum alırken bana dikkatli bakışlarını doğrultmuş olan adama soran gözlerle baktım. Neye canım sıkılması gerekiyordu, bilmiyordum. Tadı rom dışında her şeye benzeyen bu içki dolu bardağa mı, yoksa adamın yüzüme kenetlenmiş bakışlarına mı? Neden hala burada durduğunu anlayamıyordum, ya da neden bana öyle baktığını. Sanki bir şeyler anlamaya çalışıyormuşcasına gözlerini kısmıştı ve bu oldukça rahatsız ediciydi. Bu adamı tanıdığımı zannetmiyordum ve tanımadığım birinin bana böyle bakması gerçekten merak uyandırıcıydı. Ben ona bana neden baktığını sormadan hemen önce, genç adam dudaklarını araladı ve bakışlarını yüzümden ayırmadan "Pardon, sizi bir yerlerden tanıyor olabilir miyim?" diye sordu. Kaşlarımı çattım ve başımı öne eğdim. Rom bardağıma bakarak birkaç dakika boyunca adamın beni nereden tanıyor olabileceğini düşündüm. Ünüm karada değil, denizdeydi. Bu yüzden beni kaptan ya da Jack Sparrow'un kızı sıfatlarıyla bilmesi pek de mümkün değildi. Derin bir nefes aldım ve tatlı bir şekilde gülümseyerek başımı iki yana salladım. "Bilemiyorum, ben sizi tanıdığımı zannetmiyorum." Bu sözlerim üzerine rom bardağımdan kocaman bir yudum aldım ve içki boğazımdan aşağı geçerken yüzümü buruşturdum. Romun tadının ne kadar iğrenç olduğunu unutmuştum ve kocaman bir yudum almak gibi bir aptallık yapmıştım. Ah, cidden o akşam bende bir şeyler vardı. Derin bir nefes aldım ve içkiyi göstererek "Affedersiniz ama," dedim. "Siz buna rom mu diyorsunuz? Bana kalırsa barınızın kapısındaki tabelayı derhal ortadan kaldırmalısınız çünkü rom için gelen bir sonraki müşterinin midesi benimki kadar sağlam olmayabilir." Sözlerimi bitirince hafifçe gülümsedim ve adama baktım. Aslında o sözlerin üzerine gülümsemem size biraz kafa karıştırıcı gibi gelebilir. Ancak gülümsememin sebebi, adamın beni yanlış anlamamasıydı. Evet, insanlara hatalarını söyleme ve düzelttiklerini görme gibi bir huyum vardı. Özellikle de bu hatalar rom ile ilgili olunca ayrı bir ilgili oluyordum. Lütfen ama! Konu romdu, siz de olsanız siz de aynı tepkiyi verir, aynı sözleri söylerdiniz. Karşınızdaki adam her ne kadar çok yakışıklı olsa da, çok bilge biri açık sözlülüğün çok yararlı ve gerekli bir şey olduğunu söylemiş, öyle değil mi?

Genç adam bu sözlerim üzerine tezgaha doğru yürümüş ve rom şişesinden kendisi için bir bardak doldurmuştu. Ardından yanıma gelirken bardaktan bir yudum aldı ve gözlerini kıstı. Bense ona bakarak gülümsemeye devam ediyordum. Muhtemelen söylediklerimin doğru olmadığını söyleyecekti, bunu her dükkan sahibi yapardı. "Aslına bakarsanız, genç bayan, o kadar kötü bir tadı yok. Fakat buradan sizin ince bir zevkiniz olduğu gerçeğini çıkarıyorum," dedi ve gülümsedikten sonra bir sandalye çekip karşıma oturdu. Şaşkınlık dolu bakışlarımı yüzüne kenetledim, ancak bu şaşkınlığım birkaç saniye içinde ortadan kalktı ve yerini sıcak bir gülümsemeye bıraktı. Oldukça uzun olan bu yaşamım boyunca birçok yabancı ile içki içmiş, muhabbet etmiştim. Hatta tayfamdaki ölümsüz yaşama katılan birçok korsan, bir zamanlar hiç tanımamış olduğum yabancılardı. Ancak nedense bu adamla oturmak gergin ve heyecanlı hissetmeme neden olmuştu. Ayrıca görünümü de beni gerçekten çok etkilemişti, yalan söylemeyeceğim. Hafifçe gülümsemeye devam ettim ve "İnanın bana, konu rom olduğunda gerçekten çok ince bir zevke sahibimdir," dedim. Sonra küçük bir kahkaha attıktan sonra iki kolumu da masaya koydum ve adama doğru eğildikten sonra "Öyleyse, bana adınızı söyleyin," dedim. "Sizin gibi biriyle tanışmak benim için şaşırtıcı derecede heyecan verici olacak." Söylediklerimin ardından şaşkınlıkla başımı başka tarafa çevirdim. Tamam, açık sözlülük gerçekten çok harikaydı, yararlıydı, ama belki de aşırıya kaçmıştım. Adam daha yeni tanıştığı birinin kendisine karşı karışık duygular beslemekte olduğunu anlarsa, benden soğuyabilirdi ve yine şaşırtıcı bir şekilde, adamın kendimden soğumasını hiç istemiyordum.

"Mars. Mars A. Brant. Ve üzgünüm ki o kadar heyecan verici bir tarafım yok. En azından sizinki kadar yok," dedi gülümserken son derece çekici görünen Mars. İsmini söylediğinde ben de hafifçe gülümsedim. Doğrusu böyle bir adamın adının Mars olması oldukça güzeldi. İsmi bana Venüs'ü anımsatmıştı. Mars ve Venüs'ün aşkları ile ilgili hikayeleri çok iyi bilirdim. Annemden bana kalan tek şey, kağıtlar ve kitaplar dolusu hikayelerdi. Küçük bir kızken zamanımın çoğunu o hikayelerin çoğunu okuyup bitirmeye vermiştim ve en çok hoşuma giden hikaye de Mars ve Venüs'ünki olmuştu. Aşk Tanrıçası ve Savaş Tanrısı'nın bitmek bilmeyen, sonsuz aşkı. Kalpleri sonsuza dek atacak olan, iki sevgili... Derin bir nefes aldım ve Mars konuşmaya devam ederken ben de tüm dikkatimi adama verdim. "Peki bu güzel cadının adını öğrenebilir miyim? Ve belki de biraz daha oturmasını isteyebilir miyim? Başka bir yere gitmeyi de önerebilirim. Kaliteli rom satan bir yere. Özür olarak." Mars'ın bu sözleri üzerine bir kahkaha attım ve masada durmakta olan ve bir daha asla ağzıma sürmemeye karar vermiş olduğum rom bardağına baktım. Ardından gözlerimi kısarak Mars'ın yüzüne baktım. Yine aynı kıpırtı. Adamın yüzüne ne zaman baksam içimde bir şeyler hareketleniyordu sanki. Belki de tozlanmış, örümcek ağlarıyla kaplı, aşktan yoksun, yıllarca ondan kaçmış olan kalbim sonunda hareketlenmeye karar vermişti. Bunun beni korkutması gerekirdi, ancak nedense korkmuyordum. Kalbimin hareketlenmesi, yeniden aşık olmak... Bunlar kendime kolay kolay itiraf edebileceğim şeylerdi, aşık olmanın hiçbir şekilde yanlış ve uzak durulması gereken bir şey olduğunu düşünmüyordum. Elbette birkaç dakikadır tanıyor olduğum Mars'a aşık değildim, ancak içimde hareketlenen bu duygular, belki adama karşı beslememin muhtemel olduğu bir aşkın filizleri olabilirlerdi. "Adım Aquamarine. Aquamarine Sparrow ve yanıldığınız bir nokta var. Ben bir cadı değil, bir denizkızı ve bir korsanım. Bir gemim ve bir tayfam var. İnsan eti yemeyi bırakalı uzun zaman oldu, bu yüzden benden korkmanıza gerek yok. Tabii, denizkızları hakkındaki bu gerçeği bilmiyorsanız, öğrenmeye çalışmamanız en doğrusu," dedim ve kısa bir nefes aldım. Bir şeyler içmek istiyordum ancak önümde durmakta olan rom bardağına elimi bile süremeyeceğimi biliyordum. Bu sefer derin bir nefes aldım ve alaycı bir gülümsemeyle adama doğru birkaç santimetre daha eğildim. Aramızda pek fazla mesafe olduğu söylenemezdi. "Ancak aklıma takılan bir soru var, sizce de bana asılmak ve beni bir yerlere davet etmek için biraz yaşlı değil misiniz?" Sorumun ardından yüzümdeki alaycı ama bir o kadar da ciddi ifadeyi korumaya devam ettim. Sorduğum soru aslında çok saçmaydı, ben bir denizkızı olarak asırlardır yaşıyordum ve Mars'dan çok daha yaşlıydım. Ancak böyle bir soru sorarak onu şaşırtmak gerçekten çok hoşuma gitmişti, ancak biraz daha ısrarcı davranırsa teklifine cevap vermek konusunda daha fazla gecikmeyeceğimden emindim.

"Sizce de bu soruyu sormak için biraz geç değil mi?" Mars'ın bu sözleri üzerine hafifçe gülümsedim. Bu adam cidden çok yakışıklıydı. Bir zamanlar tanışmış olduğum ve hayatımın aşkı olan Philip ile ilk karşılaştığım zamanki gibi hissediyordum kendimi. Hatta o zamandan daha heyecanlıydım. Buraya gelmekle kesinlikle çok iyi etmiştim. Mars ile aramda bir şeyler olmasını istiyordum, ancak bu şeylerin basit birer fiziksel temastan ibaret olması, kesinlikle istediğim bir şey değildi. Bu adamda özel bir şeyler vardı, ne olursa olsun Mars'ın hayatımda yer alması gerekiyordu. "Yaşlı gösterdiğimi de, olduğumu da düşünmüyorum. En azından size kur yapabilecek kadar değil. Bana yaşlı diyorsanız, yaşlılığın figürüme bir yakışıklılık getirdiğini de kabul etmelisiniz. Yanlış mıyım?" Bu sözleri üzerine çarpık bir gülümsemeyle adamın gözlerinin içine baktım ve ona doğru daha da yaklaştım. Bizi dışarıdan gören herhangi biri, beraber olduğumuzu ve birbirimize kur yaptığımızı düşünebilirdi. İkinci seçenek kesinlikle doğruydu, birbirimize açık bir şekilde kur yapıyorduk. İlk seçenekse yakında gerçek olacağını sandığım ve umduğum bir seçenekti. Önümde durmakta olan romla dolu bardağa baktım ve iç çektikten sonra bardağı alıp Mars'ın yüzüne doğru salladım. Bütün bardak adamın yüzüne boşalmıştı ve adam ne yapacağını bilmez halde, şaşkınlıkla bana bakakalmıştı. Daha fazla vakit kaybetmeden iki elimle Mars'ın yanaklarını tuttum ve yüzünü kendime doğru çektikten sonra dudaklarına oldukça sağlam bir öpücük kondurdum. Ardından dudaklarından benim dudaklarıma bulaşmış olan romları yaladım ve memnuniyet dolu bir gülümsemeyle "Hayır, kesinlikle haklısın," diye fısıldadım. "Ayrıca romu böyle içmek de ayrı bir zevk veriyormuş." Sıcak bir gülümsemeyle adama bakmaya devam ettim. "Ha, bu arada Mars," dedim ve bana hala şaşkınlıkla bakmakta olan Mars'ın gözlerinin içine baktım. "Bir denizkızı seni öperse, bir daha asla vahşi ve öfkeli okyanusta boğulmazsın." Yaptığım şeyin aşırı olduğunu biliyordum, ancak umurumda bile değildi. O sırada Mars'ı öpmek istemiştim ve öpmüştüm. Yaptığım şeyden pişman değildim ve hiçbir zaman da olmayacaktım. Yaptığım çılgınlıkların her zaman güzel sonuçlar doğurduğuna şahit olmuştum. Bu işin sonunun da iyi biteceğinden emindim.

Mars'a gülümseyerek bakmaya devam ediyordum ve yaptığım hareketin onu oldukça şaşırtmış olduğunun farkındaydım. Ancak bu bir şekilde hoşuma gidiyordu ve ne yaparsam yapayım Mars bana deli gözüyle bakmamıştı. İkimiz de çok ilginç insanlardık ve birbirimizi tam anlamıyla tamamlıyorduk. Beni düşüncelerimden ayıran, Mars'ın hoş tınılı sesi oldu. "Sevgili Aqua, yaptıklarına hiçbir cevap bulamamakla tek istediğim şeyi düşünebildiğini tahmin ediyorum," dedi. Sabırsız gözlerle beni süzüyordu, ne yapmak istediğini elbette biliyordum. Ancak bu sözleri hafifçe kaşlarımı çatmama neden olmuştu. Ben onu bir geceliğine beraber olalım diye etkilemeye çalışmamıştım, dudaklarına o öpücüğü kondurmamın sebebi ise, yalnızca ve yalnızca o an öyle yapmak istediğim içindi. Ancak hayır, bugün Mars ile yatmayacaktım. Bunu yapamazdım, ben öyle onursuz bir kadın değildim. Derin bir nefes aldım ve anlamayan gözlerle Mars'a baktım. "Bana yapmam gerekeni söyle, ne istediğini." Bu sözleri üzerine az da olsa yumuşamıştım. En azından hala nazik davranıyordu. Geçmişte çok kaba, ilkel ve iğrenç erkeklerle konuşmuşluğum vardı ve inanın bana onların muhabbeti hiç de hoş değildi. Mars konuştuktan sonra geri çekilmiş ve arkasına yaslanmıştı. Ben de onun yaptığını yaptım, ancak gözlerimi bir an olsun gözlerinden ayırmamıştım. Sanki hiç konuşmadan orada otursak, yıllarca birbirimizin gözlerine bakacak gibiydik. İç çektim ve Mars'ın mırıldanmış olduğu bir büyü ile romdan arınmış masaya baktım. Ne istiyordum? Açıkçası, Mars'ı öperkenki cesaretim ve kararlılığım, bir anda gidivermişti ve yerine kafa karışıklığı ve gerginlik gelmişti. Aslında ne istediğimi kolayca söyleyebilirdim. Benimle ol, yanımda ol, benim ol. Ancak bunları söylemek hiç de kolay değildi, ikimiz de ip üzerinde dans ediyorduk ve birbirimizi çok fazla tanımadığımızdan söyleyeceğimiz herhangi bir söz aramızı bozabilirdi. Özellikle benim, genellikle insanları umursamayan bir yapıya sahip olsam da bazı zamanlar hiç olmayacak şeylere fazlasıyla öfkelendiğim oluyordu. Düşüncelerimden sıyrıldım ve bana bakmakta olan Mars'ın bakışlarına karşılık verdim yeniden. "Sadece... Benimle beraber olmanı istiyorum," dedim ve omuz silktim. "Garip bir şekilde seni hayatımda istiyorum. Bunu yapabilir misin, Mars? Hayatıma girip, orada kalabilir misin?" Mars'ın vereceği cevap çok önemliydi, eğer olumlu bir cevap verirse, gerçekten çok mutlu olacağımı düşünüyordum. Galiba ilk görüşte aşk zırvalığına inanmasam da, her zaman için o zırvalığı yaşamıştım. Philip'i ilk gördüğüm andan itibaren gönlümü ona kaptırmıştım ve şimdi, Mars'ın da gönlümü kapma ihtimalinin çok yüksek olduğunu düşünüyordum ve bu beni hiç mi hiç rahatsız etmiyordu.

Oldukça uzun süren ve beni kahreden bir sessizlikten sonra, dikkatimizi "Pardon, rom alabilir miyim?" diye seslenen biri bozdu. Mars dönüp müşterinin olduğu yere bakarken ben de derin bir nefes aldım ve rahatlamaya çalıştım. Mars tekrar bana döndü ve benim yaptığım gibi kollarıyla masadan destek alarak bana doğru eğildi. "Senin hayatına girmek istiyorum, Aqua, gireceğim. Ama ilk önce senin Felix Felicis'e girmeni istiyorum." Mars bunları söyledikten sonra gülümsemişti, elimde olmadan ben de gülümsedim. Yalan söyleyemezdim, bu adama gülümsemek gerçekten çok yakışıyordu. Ancak söylediklerinden hiçbir şey anlayamamıştım ve bu yüzden ona anlamayan ve soran gözlerle bakarak karşılık verdiğimde konuşmaya devam etti. "Hayatında nasıl olacağımı bilmiyorum ve zamana bırakmak istiyorum. Ama seni gözümün önünden ayıramam, anlatabiliyor muyum?" Kaşlarımı çattım, ne demek istediğini hala tam olarak anlayamamıştım. Beni gözünün önünden ayırmak istememesi de ne demekti? "Madem denizkızısın ve romdan iyi anlıyorsun, bizim kafemiz için rom ithalatı yap. Böylelikle birbirimizden kopmamış oluruz, ne dersin?" Mars'ın bu sözleri üzerine birkaç saniye öylece kalakalmıştım. Beklediğim cevap kesinlikle bu değildi, bu büyücü sürprizlerle doluydu. Aslına bakılırsa, ona rom ithalat etmek benim için çok eğlenceli olurdu, ayrıca bu vesileyle onunla sık sık vakit geçirmek için bahanem olabilirdi. Gülümseyerek iç çektim ve başımı onaylarcasına salladıktan sonra, "Bu gerçekten çok cazip bir teklif," diye mırıldandım. Ayağa kalktım ve kendimden emin bakışlarımla Mars'ın yakışıklı yüzünü birkaç saniye süzdükten sonra "Öyle olsun," dedim. Ardından sıcak bir gülümsemeyle Mars'a baktıktan sonra barın çıkışına doğru yürüdüm. Yapmam gereken çok şey vardı, önce şehirdeki en iyi romları bulması için Vhegar ile konuşmalıydım, tabii bu konuyu konuşmadan önce en yakın dostuma bu olayı açıklamam gerekiyordu. Bardan çıkarken kalbimin deli gibi atmakta olduğunu fark ederek gülümsedim. Uzun zamandır böyle heyecanlanmamıştım ve bu tatlı heyecanı ne kadar özlemiş olduğumu da yeni fark ediyordum.