Şaşırtıcı bir şekilde, Aleks'in Astronomi dersi ile bir sorunu yoktu ve hatta çoğu zaman derste eğleniyordu bile. Ancak amcası Adonis'in profesör olarak okula geldiği gün, o ders Aleks için bitmişti. Yine de, salak gibi gidip derse katılmıştı işte. İnsan akrabalarına sırtını dönemiyor. Bu boş düşüncelerine kendi kendine sırıttı Aleks ve büyüyle genişlettiği, içinde bir sürü şey olan küçük çantasını daha da sıkı sarıldı. Dersliğe giderken Chloé, Mel ya da Ann'le birlikte olmak istemişti ancak sabah uyandığında, bulamamıştı hiçbirini. Belli ki daha erken saatte seçmeli dersleri vardı hepsinin. Kulenin merdivenlerini çıkmaya başladığında ve henüz onuncu basamakta yorulduğunu hissettiğinde bir küfür etti Aleks, gereğinden fazla yüksek sesle. Dünya barışı, kutup hayvanlarına daha uzun yaşam, bir de şu merdivenleri çıkmanın daha kolay bir yolu bulunsun istiyorum. Beyaz sakalının altından kendisine kahkahalar atarak gülmekte olan Merlin'i canlandırabiliyordu kafasında genç kız. Sonunda merdivenler bittiğinde, nefes nefese kalmış bir şekilde sıraların olduğu yere yürüdü. Birçok öğrenci ondan önce gelmişler ve yerlerini almışlardı. Arkalarda bir yere oturdu ve amcasına dikti gözlerini. Fazla gergin değil, kasmıyor ve her zamanki gibi harika görünüyor. Gıcık şey. Sonunda herkes sınıfta yerini aldığında, Adonis hafifçe öksürdü ve yüzünde o her zamanki gülümsemesi ile öğrencilere baktı. "Merhaba. Şimdi geyik faslını bırakıp hemen adımı söyleyeyim ve derse geçelim, ne dersiniz?" Son derece geyik bir insanın bunu söylüyor olması çok komikti aslında, Aleks ailedeki en eğlenceli ve kafa insanın amcası olduğunu bilmese bu sözleri üzerine kendisine çeki düzen verirdi. "Adım Adonis. Adonis Dard. 32 yaşındayım ve bu sene sizin Astronomi Profesörünüzüm. Şahsen Profesör Dard demenizi tercih etmem, çünkü kulağa çok aptalca geliyor. O yüzden Profesör Adonis’te kalalım," dediğinde Aleks şaşkınlıkla gözlerini amcasına dikmişti. 32 mi? Of Merlin, zaman ne çabuk geçiyor. "Şimdi asanızı önünüzde tutup ‘Scribere Nomina’ derseniz hem tanışma faslını geçmiş oluruz, hem de isimlerinizi daha kolay öğrenebilirim," diye devam etti sözlerine. Aleks bu son söylediklerini dinlemiş olsa bile amcasının söylediğini yapmaya gerek görmedi. Kim olduğunu biliyordu sonuçta, geyiğe ne gerek vardı değil mi? Aleks iç sesi ile kendi esprisine bir kahkaha attı ve sınıfın geri kalanı profesörün söylediğini yapmaya başladığında tırnaklarını inceledi. Gözlerini kaldırıp tekrar Adonis'e baktığında, Aleks sınıfa girdiğinden beri ilk kez göz göze geldiklerini fark etti Aleks ve gözlerini kısıp, dil çıkararak cevap verdi amcasına. Kaç yaşında olursa olsun amcasına karşı hep küçücük bir çocuk gibi davranıyordu, bu muhtemelen hep böyle olacaktı. İç çekerek asasını eline aldı ve sonunda o da diğerleri gibi isminin havada süzülmesini sağlayacak büyüyü yaptı. Ne gerek varsa artık.

Sonraki yaklaşık bir dakika boyunca amcası dersin gidişatından bahsetti. "...Başlayabilirsiniz küçükler!" Aleks sırtını dikleştirdi ve büyüyü yapmadan önce en sevdiği gezegenin ne olduğuna karar vermeye çalıştı. Cevap aklına geldiğine hafifçe gülümsedi. Dünya. Uzayda bundan daha güzel bir gezegen olabilir miydi? Aleks'e göre olamazdı. Yuvası, eviydi burası. Binlerce harika, binlerce berbat insan burada yaşayıp ölüyordu her gün. Belki de tüm evrenin favori gezegeniydi Dünya, ama Aleks'e göre en çok kendisi seviyordu Dünya'yı. Her ne kadar belli etmese de. Asasını bir kez çevirdi ve aynı zamanda "Partum," dedi Aleks. İkinci kez çevirdi. "Ga," ve üçüncü kez çevirdi. "Laxia." Önünde Adonis'in dediği gibi minik bir galaksi oluştuğunda heyecanla gülümsedi ve minik Dünya'ya baktı Aleks. Kendisini bir dev gibi hissediyordu. Tüy kalemini aldı ve parşömene dikkatin ilk çeken şeyi yazdı gezegenle ilgili. Gözüme ilk çarpan nokta, gezegenin rengarenk ve capcanlı olması. Asasını tekrar hafifçe salladı ve "Partum Satelles," dedi Aleksandra. Dünyanın biraz yakınında minicik bir Ay belirdi. Aleks kocaman sırıttı ve tüy kalemini tekrar eline aldı. Ay Dünya'nın tek doğal uydusudur. Ayda Atmosfer, yer çekimi, hava ve su, canlı hayatı, meteorolojik olaylar yoktur. Aleks derin bir nefes aldı ve tüy kalemini çantasına attıktan sonra, önündeki minik galaksiyi birkaç dakika daha izledi. Ardından parşömenini özenle kıvırdı. Parşömeni masasında oturmakta olan amcasının önüne bırakırken gülümsedi ve bitmek bilmeyen kule merdivenlerini inmeye başladı.