"Şaka yapıyor olmalısın, Merlin. Hayır, yeni bir döneme hazır olduğumu sanmıyorum." Kafasını ard arda beş kez çalışma masasına vurduktan sonra gözlerini boş tavana odakladı. Ellerini belirli periyotlarla sıkmasının nedeni, vücuduna yayılmış olan uyuşukluğu gidermek istemesiydi. Bugün biçim değiştirme dersinden daha çok ilgilendiği şey, yeni gelen profesördü tabii ki. Profesörün bir kadın olduğunu duyduğunda bile gerçek bir hayal kırıklığına uğramıştı Melanie. Hayalete dönüşmeden önceki Roy'u her hatırladığında kendinden geçiyor, hemen ardından AAA'yı anımsıyor ve vücudundaki titremeye engel olamıyordu. Hogwarts'ın gelmiş geçmiş en taş çifti -Melanie ve Aaron dışında tabii, her ne kadar çift olmasalar da- olarak bilinen kişilerden bahsedince, onların hayaletken bile ne kadar özenilesi olduğunu anımsayıp kıkırdadı. Kısaca, onlar kadar yenilesi bir profesörün Hogwarts'a gelmediğini kestirebiliyordu. Gerçi Hogwarts'ın her profesörünün farklı çekiciliği vardı. Örneğin, Profesör Marlow kaç yaşında olursa olsun, on sekizlik gösteriyordu. Bu da öğrencilerin, profesöre karşı cinsel istek duymasına katkı sağlıyordu. Evet, evet.. Bunların içine Annie'nin de dahil olduğunu çoğu kişi biliyordu. Vücudundaki uyuşukluğu bir kenara bıraktıktan sonra yerinden doğrulmayı başardı ve cübbesini hızla üzerine geçirdi. Bu cüppeyi ne kadar sevmese de, muggle okullarındaki liseli kız triplerine girmeyecekti. Saçlarını dağınık bir şekilde topladı ve adımlarını Biçim Değiştirme Dersliği'ne yöneltti. Şu sıralar ortaya çıkan liderlik duygusu yüzünden nefes almaya vakit bulamaz olmuştu. 'Gryffindor birinci olacak, arkadaşım!' psikolojisine kapılmış olması çok takdir edilecek bir şey olmasa da, bundan gurur duyu... Tamam, kabul. Bundan gurur duymuyordu fakat zorunlu hissediyordu. Yenilgiyi kabul edemeyen bir Gryffindor olmak bunu gerektiriyordu. Ki kendi gibi, diğer Gryffindor öğrencileri de bunu düşünüyorlardı muhtemelen. Büyük Salon'un önünden geçerken ruh öküzüyle karşılaşmasının verdiği rahatlıkla adımlarını hızlandıran genç kız, sonunda yüz kaslarını oynatabilmeyi başarmıştı. Dersliğin kapısında gördüğü Chloé ve Aleksandra ise bu kasların coşmasına neden olmuştu. Dersliğe girdiğinde, karşısında duran profesöre yüzünü ekşitti genç kız. Burnunun dikliğinden, duruşundan bile profesörün Slytherin ruhlu olduğu anlaşılıyordu. "Ön yargı yok, ön yargı yok..." Genç kız, sıraya oturur oturmaz profesör de konuşmasına başlamıştı.

"Adım Calypso Grincheux. Slytherin mezunuyum ve en kötü ihtimalle siz mezun olana kadar burada olacağım." Yüzündeki bilmişlik ifadesi, saniyeler sonra yerini aynı ekşi yüz ifadesine bırakmıştı. Ruh öküzüne doğru eğildi ve "Bazen bu zekanın bana fazla geldiğini düşünüyorum, öküzüm. Ne bileyim, biraz da şunlara gitseymiş bendeki zeka," diye fısıldadı, ön sırada oturan Slytherin öğrencilerini göstererek. Kıkırdaşmaların ardından profesörün keskin bakışlarına maruz kalan genç kız, oturuşunu dikleştirdi ve ciddiyetle profesöre odaklandı. "Kurallar şöyle; eğer birinin 1 metre yakınında Kaytartan Çerez Kutuları bulursam bu sene Biçim Değiştirme'den kalırsınız. Kusturan Pastiller, Burunkanatan Nugatlar... Bu numaraları yutmam çünkü fazlasıyla kullandım. Tamam mı? Hepiniz ders kayıt formunu doldururken birer nesne seçtiniz. İşte eşleşmeler." Eşleşmelerde iyi bir eş sahibi olmak genç kıza göre bir şey değildi. Genelde en sakar ve en şanssız grup elemanı olarak tanınırdı. Şuan ise Merlin'e tek bir şey için yalvarıyordu; Merlin, yalvarırım Slytherin olmasın. Listeye baktığında heyecanına engel olmayıp yerinden fırladı. Aria Mysté.. Bir Ravenclaw ile çalışmak tabii ki mükemmel olacaktı, sonuçta bilgili insanlar bu konuda bir adım önde sayılırlardı. Bugünkü büyü, Pulsantea büyüsüydü.

Melanie, bu büyünün de diğer büyüler gibi sadece odaklanma gerektirdiğini az çok biliyordu. Ve şuan genç kızda eksik olan tek şey, odaklanma özelliğiydi. Ama onda gereğinden fazla olan şey, ona bu konuda artı bir puan kazandırabilirdi; güven. Aria ile karşı karşıya geçmeden rüzgar gülünü üfledi ve sevecen gülümsemesiyle rüzgar gülünü Aria'ya uzattı. Parşömeni alır almaz asasını sıkıca kavradı, sihirli sözcüğü söylemeye başladı. "Pulsantea." Parşömenin rüzgar gülüne dönüşeceğinden son derece emin olmasına rağmen, hala parşömen olarak kalması genç kızı sinirlendirmişti. Yüksek sesle "Pulsantea!" diye bağırdığında ise ona dönen bakışlar rüzgar gülüne dönüşmüş parşömen sevincini örtbas etmişti. Alt dudağını ısırırken, bedeninin içe gömüldüğünü hissediyordu. Jestleriyle çevreden özür diledikten sonra keskin bakışlı profesöre döndü. Profesör bunu pek önemsememiş olmalıydı ki, pek tepki vermemişti. Kasıntıdan dolayı içinde tuttuğu nefesini uzun süre dışarıya verdikten sonra göğsünün hafiflediğini hissetmişti. İlk dersin, ilk ödevi klişesini tabii ki atlamamış olan profesörü son kez süzdükten sonra dışarı fırladı. Beynini kaplamış olan düşünce ödev değildi tabii ki. 'Acaba ne yesem yeağ? Ağağağ, Ronan ne yedi acaba?'

Yeni gelen Biçim Değiştirme profesörünün adını duyduğu andan beri derse girmeyi sabırsızlıkla bekliyordu genç kız. Calypso; mitolojide ilgisini çeken karakterlerden birinin ismiydi. Onun hikayesini gayet iyi bilmesine rağmen, hala hiç sıkılmadan dinleyebilir ya da okuyabilirdi. Durum böyle olunca, Chloé, hayatında ilk kez dersine gireceği profesöre karşı şimdiden ister istemez bir sempati duyuyordu ama profesör hakkında görüş belirlemek için henüz çok erkendi. Genç kız, kafasında bu düşüncelerle dersliğe doğru dalgın adımlarla yürürken dersliğin kapısının önünde bekleyen Aleks'i gördü. Yüzüne yayılan içten gülümseme eşliğinde Aleks'e sarıldı. Çok geçmeden Melanié ile Anastacia'nın da belirmişti yanlarında. Kısa kucaklaşmaları sona erdiğinde dersliğe girdiler.

Chloé'nin profesörü gördüğünde onu tanımlamak için aklına ilk gelen kelime 'çarpıcı' olmuştu. Sert yüz hatları ve kıvırcık bukleler halinde dökülen siyah saçlarıyla, baskın bir kişiliğe sahip olduğu izlenimini veriyordu profesör. Dominant ve güçlü. Chloé tam da profesörün dikkate değer biri olduğunu düşünmeye başlıyordu ki genç kadının "Adım Calypso Grincheux. Slytherin mezunuyum ve en kötü ihtimalle siz mezun olana kadar burada olacağım." demesiyle birden içinde beslediği bütün iyi duygular uçup gitti. Profesör bile olsa bir Slytherinli ne derece iyi olabilirdi ki? Aleks ile kısa bir 'aynı-şeyi-mi-düşünüyoruz' bakışmasından sonra yüzü asılmış bir biçimde profesörü dinlemeye devam eden Chloé büyük hayal kırıklığına uğramıştı ancak bunun konsantrasyonunu etkilemesine izin vermeyecekti. Biçim Değiştirme, tıpkı diğer Hogwarts dersleri gibi önemli ve gerekli bir dersti. Büyülerle dolu bir dünyada neye, ne zaman, niçin ihtiyacınız olacağını asla bilemezdiniz ve dikkat dağınıklığı yüzünden küçük bir bilgiyi bile kaçırmak en iyi ihtimalle sınavdan birkaç not düşük almanıza; en kötü ihtimalleyse hayatınıza mal olabilirdi. Yasak Orman’da arkadaşlarıyla birlikte edindiği tecrübeler sayesinde bunun önemini oldukça iyi kavramıştı genç kız. Chloé, profesörün ders öncesi birkaç kuraldan bahsetmesini içten içe oflayarak dinledikten sonra eşleşmelerle ilgili bir cümle duydu ve tatlı bir heyecanla başını profesörün asasının ucuna, tahtaya çevirdi. Arkadaş grubundan biriyle eşleşmeyi umuyordu. Böylece ders, normalde olduğundan on kat daha eğlenceli geçebilirdi. Gözleriyle tahtada 'Chloé Collinson' ismini aradı hızlıca. İşte oradaydı, üçüncü satırda. Yanındaki isim ise Antonije Hargrove'du. Gryffindor’daki arkadaşlarından biriyle eşleşemediği için ilk anda içini kaplayan hafif bir üzüntü dalgası, hemen ardından yerini optimistliğe bıraktı. "En azından sinsi bir Slytherin değil," diye düşündü ilk önce. Sonra çocuğun Ravenclaw’dan olduğu aklına geldi. Ravenclawları severdi. Çok bilmiş ya da ukala olmadıklarında. Antonije'in de öyle olmadığını umdu ve sıralardan birinde Antonije ile birlikte yerini aldı. Küçük bir selamlaşmanın ardından dikkatini yeniden profesörün sözlerine vermişti genç kız. "Bu iş dalgaya gelmez. Biçim Değiştirme eğlenceli olabileceği kadar tehlikeli bir alandır. Eğer süpürgeyi bir kum saatine dönüştürmeye çalışırken kız arkadaşınızı düşünürseniz elleri ve kolları olan bir süpürgeye sahip olabilirsiniz. Ve ben bundan hiç hoşlanmam. Anlaşıldı mı?..." Chloé gözlerini devirdi. Bütün Slytherinler bu kadar alaycı ve can sıkıcı olmak zorunda mıydı sanki? Görünüşe göre, evet. Çocuk, ergen ya da olgun olmaları fark etmiyordu. Her zaman sinir bozucuydular.

Profesör, birkaç uyarı yapıp sihirli sözcüğü öğrencilere öğrettikten sonra masasının üzerinde yerini amış ve onları nesneleriyle baş başa bırakmıştı. En azından başlarında dolanıp başarısız olanları küçümsemeyecekti. Bu, bir Slytherinli'ye göre alışılmışın dışında bir davranıştı. Chloé kendi önünde duran kum saatine ve onun biraz ilerisindeki süpürgeye hızlıca bir göz gezdirdikten sonra Antonije'e baktı. Hafifçe bir gülümsemeyle "Başlayalım o halde," diyerek bir anlığına gözlerini kapattı ve dikkatini toplamaya çalıştı. Büyüyü başarmak istemesinin iki nedeni vardı. Birincisi, dersi iyice anlamak ve kavramak istemesiydi. İkincisiyse Slytherin mezunu bir profesörün Gryffindorlu bir öğrencinin başarısız olduğunu görmesini istememesi. Son düşüncesi büyük ihtimalle bir saçmalıktan ibaretti ama en azından yapacağı büyüye yoğunlaşmasını kolaylaştırıyordu ve bu iyi bir şeydi. Genç kız, hazır olduğunu hissettiğinde asasını yavaşça kaldırdı ve bilek hareketine dikkat ederek "Pulsantea," dedi. Sesi gerginlikten ve stresten dolayı sert çıkmıştı. Oysa profesör biraz önce sözlerin nazikçe söylenmesi gerektiğine vurgu yapmıştı. Chloé derin bir nefes alarak büyüyü tekrar denedi, bu kez sesinin biraz daha yumuşak çıkmasına dikkat ederek. Ancak kum saati hala önünde olduğu gibi duruyordu. Tüm dikkatini sözcüğe verince, bilek hareketini yanlış yapmış olmalıydı. Umutsuzluğa kapılmamaya çalışarak, yeniden, asasıyla havada bir daire çizdi ve sihirli kelimeyi bir kez daha söyledi. "Pulsantea." Sesi tam da istediği gibi, yumuşak ve pürüzsüz çıkmıştı. Bu defa işe yarayacağından emindi genç kız. Nitekim, öyle de oldu. Önündeki narin kum saatinin bir süpürgeye dönüşmesini neşeyle seyreden Chloé’nin yüzüne başarılı olmanın verdiği hazla birlikte kocaman, keyifli bir sırıtış yayıldı. Öyle ki, profesörün verdiği bir parşömen rulosu uzunluğundaki ödev bile genç kızın neşesini bozamamıştı. Yani, kısmen. Sınıf boşalmaya başladığında Chloé de içi rahat bir şekilde çıkışa doğru yöneldi. Yüzünde muzur bir ifadeyle, yeni öğrenmiş olduğu büyüyü arkadaşlarının hangi eşyaları üzerinde kullanıp onları sinir edebileceğini şimdiden düşünmeye başlamıştı bile.

Sabah kalktığım da her yerim ağrıyordu. Sanırsam üşütmüş olmalıydım. Revire uğramam gerekiyordu. Hızla hazırlanarak yatakhaneden çıktım. Revire doğru giderken çoğu öğrenci uyanmış dersliklere doğru ilerliyorlardı. Hızla yanımdan geçen bir öğrenci omuz kısmına çarparak yere düşmeme sebep oldu. Bu çok berbat bir durumdu. Hem her yerim ağrıyordu hem de üstelik yere düşmüştüm. Şimdi daha çok ağrı hissediyorum. Kalkıp çarpan çocuğa sinirlenmemek için kendimi zor tutuyordum. Çarpan çocuk Slytherin’liydi. Şimdi daha çok sinirlenmiştim. Rahatsızlığım nedeniyle sataşacak adam arıyordum. Ve sanırsam da bulmuştum. Çocuk benden iki yaş küçüktü ama maşallah boy desen benden uzundu. Çocuk ürkerek “Kusura bakmayın, derse geç kalıyordum.” dedi. Çocuğun bu lafı üzerine biraz sinirim yatışmıştı. “Sorun değil. Hadi git daha fazla derse geç kalma.” dedim. Çocuk rahatlamışa benziyordu. Artık saat çok geç olmuştu. Biçim değiştirme dersine geç kalıyordum. Revire gidecek zaman kalmamıştı. Hızla yolumu değiştirerek dersliğe doğru yol aldım. Dersliğe vardığım da profesör içerideydi. Hemen boş yer bulup oturdum. "Adım Calypso Grincheux. Slytherin mezunuyum ve en kötü ihtimalle siz mezun olana kadar burada olacağım." Bence gayet normal bir şeydi Slytherin’ de olması. Bu sınıfta ki bazı kişilere rahatsızlık vermiş olsada gayet normal bir durumdu. Birkaç saniyeliğene duraksayan profesör sözlerine devam etti. "Kurallar şöyle; eğer birinin 1 metre yakınında Kaytartan Çerez Kutuları bulursam bu sene Biçim Değiştirme'den kalırsınız. Kusturan Pastiller, Burunkanatan Nugatlar... Bu numaraları yutmam çünkü fazlasıyla kullandım. Tamam mı?" Kuralcı bir profesördü. Gerçekten de tam bir Slytherin mezunuydu. "Hepiniz ders kayıt formunu doldururken birer nesne seçtiniz. İşte eşleşmeler." Profesör asasını karmakarışık tahtaya doğru salladığında önce tüm yazılar kayboldu ve tahta pırıl pırıl oldu. Hemen ardından her sıraya yan yana iki ismin yazıldığı bir liste belirdi. Listeye baktığım da Chloé ile eşleşmiştik. Chloé Gryffindor öğrencisiydi. Aynı yaşta olmamız avantajdı. İkimizde aynı düzeydeydik. "Eşleştiğiniz kişinin seçtiği nesneyi alacak ve onu kendi seçtiğiniz nesneye dönüştüreceksiniz. Anlaşıldı mı?" dedi. Daha sonra masadan aşağıya zıplayarak sıraların arasında dolaşmaya başladı. Oturduğumuz sıraların üzerinde başvururken seçtiğimiz objeler belirdi. "Bu iş dalgaya gelmez. Biçim Değiştirme eğlenceli olabileceği kadar tehlikeli bir alandır. Eğer süpürgeyi bir kum saatine dönüştürmeye çalışırken kız arkadaşınızı düşünürseniz," Ravenclaw ve Gryffindor'dan olduklarını hatırlattığı küçük cadı ve büyücüye bakarken sırıttı "elleri ve kolları olan bir süpürgeye sahip olabilirsiniz. Ve ben bundan hiç hoşlanmam. Anlaşıldı mı?" Tüm nesneler yerini alınca masaya geri döndü."Bu derste cansız nesnelerle uğraştığımız için şanslısınız ama gelecek derse hazırlıklı olun. Canlı bir nesneyi cansız bir nesneye dönüştürmek karman çorman, akıl yoran bir işlemdir. Bu yüzden büyüyü yaparken yalnızca dönüştürmeniz gereken şeyi düşünün. Dersliğimde kanatlı baltalar istemiyorum." Tekrar tahtaya dönüp asasını salladı ve listenin sonunda bir kelime belirdi. "Pulsantea. Büyümüz bu. Asanızla nazikçe bir daire çizin ve büyülü kelimeyi söyleyin. Unutmadan; büyülü kelimeyi ne kadar yüksek sesle söylerseniz söyleyin bir şey değişmeyecek. Bağırmanıza gerek yok. Şimdi herkes nesnesini alıp ayağa kalksın." Tekrar masanın üzerine çıkıp ayaklarını aşağıya sallandırarak otururken asasını boş sıralara salladı. Üç kişilik sıralar birer masaya dönüştü ve oturaklar ortadan kayboldu. "Eşinizle masada karşı karşıya geçin. Başlayabilirsiniz!" Chloé ile masaya doğru ilerledik. Görevim süpürgeyi kum saatine çevirmekti ne kadar zor olabilirdi diye kendimi avutuyordum. Asamı cübbemin cebinden çıkarıp hafif bir bilek hareketiyle ve ince ve nazik ses tonuyla "Pulsantea” demem bir oldu. Süpürge de hafif bir kıpırdama olduktan sonra süpürgenin bir kum saatine dönüştüğünü fark ettim. Yalnız büyüyü yanlış söylemiş olmalıyım ki içindeki kumlar yoktu. Bu gülünç bir durumdu. Tekrardan denemek zorundaydım. Bu sefer daha dikkatli bir vaziyette "Pulsantea” dedim. Kum saatinin içi kumla doldu. Başarmıştım. Bu çok güzel bir duyguydu. Profesör ayaklandı ve kimisi yarım dönüşmüş kimisi benim ki gibi ilk yapamamış daha sonradan başarmış. Nesnelere bakarak "Gelecek derse getirmeniz gereken bir ödev var. Biçim Değiştirmenin ayrıldığı kolların neleri kapsadığına dair detaylı bir yazı istiyorum. Kütüphaneden yararlanabilirsiniz ama kendi kelimelerinizi kullanacaksınız. En az bir parşömen rulosu olacak ve siyah mürekkeple yazılacak. İyi eğlenceler!" dedi. Sonunda ders bitmişti. Hala başım ağrıyordu. Revire doğru gitmem gerekiyordu.