- Evet beyefendi, evime buyurmaz mıydınız? Ayrıca, sizin göz kamaştırıcılığınızdan çevreme bakabiliyor muyum sanki?

Gülümserken aniden onun evine cisimlendik. Kısa bir an çevreme bakındım ve:

"İşte bunu beklememiştim." dedim. Sonra rahat bir tavırla çevreye baktım.

"Ee? Bana bir şey ikram etmeyecek misin?" dedim. Nereye geçmem gerektiği konusunda rahatsız bir tavır takınarak.

Şaka yollu söylediği şeyin gerçekleşmesi onu şaşırtmıştı.

"İşte bunu beklememiştim."Ee? Bana bir şey ikram etmeyecek misin?"

Nereye oturacağı konusunda rahat değildi. Ona uygun ve rahat bir yer gösterdikten sonra, ben de karşısına oturdum.
Gelişine vurmaya karar vermiştim, eğer ters teperse şakaya vurur ya da sarhoşluğa bağlardım, bu kadar basit.

- Taze aşk iksirim var, içmek ister misin?

Ardından sözlerimi ciddiye almaması için bir viski ikram ettim.

- Korkmana gerek yok, viskide iksir yok.

Neşeliydim ve kahkahamı tutamadım.

Bana yer gösterdikten sonra da kendisi karşıma yerleşti.

- Taze aşk iksirim var, içmek ister misin?

Bu sözlerin ardından da viski ikram etti.

- Korkmana gerek yok, viskide iksir yok.

Gülümsedim ona doğru ve bir yudum aldım bardaktan.

"Olsun ya da olmasın. Kurtarıcımın elinden ne olsa içerim."

Sonra gözlerimi ona diktim. Gerçekten de ilgimi çekiyordu. Evi böylesine konforlu ve rahat olan biri de...

Bir yudum daha aldım.

"Olsun ya da olmasın. Kurtarıcımın elinden ne olsa içerim."

Pişman olmuştum. Aşk iksiri verme şansımı kaçırmıştım.. Karşılıklı viskilerimizi yudumlarken ortada büyük bir sessizlik oldu. O lanet cadı hakkında konuşmayı gerçekten çok istiyordum; ama göze alamazdım. Dırdırcı'daki haber hakkında konuşmayı düşündüm, o da olmazdı. Dırdırcı konusunu açarsam bir şeylerden şüphelenirdi.

Ben de konuşmaya falan çalışmadım. Giydiği kıyafetlere bakıyordum ki "Giyinmeyi gerçekten çok iyi biliyorsun." sözleri istemsizce ağzımdan çıktı ve aramızdaki hava boşluğunda asılı kaldı.

Onun cevabını beklerken, onu neden kurtardığımı, neden evime getirdiğimi düşündüm. Düşündüm, fakat yanıtını bulmak zordu. Ya da, memnun edici değildi..

"Giyinmeyi gerçekten çok iyi biliyorsun."

Kısa süre olan sessizlikten sonra bu cümle epey tuhaftı. Ama bunu beklemeyen ben, aniden kızardım. Artık bu işten vazgeçmeliyim.

Cidden.

"Te...Teşekkür ederim. " keklemiştim biraz. Bana iltifat edilmesi benim zayıf noktamdı. Biri bana öyle bir şey söyleyince ne diyeceğimi bilemiyor kalakalıyordum. Kıpırdandım yerimde.

"Sende harikasın." diye mırıldandım. Bu sırada ne giydiğime bakıyordum. Siyah pantolon ve üzerine bir gömlek. Bu güzel miydi? Gömleğin yanına aldığım ceketi düşündüm.

Ve sonuç olarak da, işin içinden çıkamayacağıma karar verdim.

Sözlerim onu utandırmıştı ve bu gerçekten hoşuma gitmişti. Onu gülümseyerek dinledim.

"Te...Teşekkür ederim. " Kekelerken de şirin oluyordu. "Sende harikasın." zor duyulan bir sesle mırıldanmıştı; ama sonuçta bana harika demişti..

Dalgın dalgın viski bardağına bakarken, oluşan sessizliği bu sefer bozmak istemedim. Bunun yerine müzik çalara bir cd yerleştirdim ve hafif bir müzik odayı doldurdu. Neler olacağını, daha doğrusu neyin olması neyin olmaması gerektiğini bilemiyordum o dakikadan sonra.

Sonra, kafamdaki soruları artık daha fazla içimde tutamayacağıma karar verdim.

- Çok özür dilerim ama bu soru beni gerçekten çok rahatsız ediyor artık. O cadı kimdi?

Kelimenin tam anlamıyla bir cadıydı.

Bir müzik koydu güzelinden. Daha deminki konuyu ilerletmediği için minnettardım.

- Çok özür dilerim ama bu soru beni gerçekten çok rahatsız ediyor artık. O cadı kimdi?

Kaşlarımı çattım. Sıkıntılı bir ifadeyle:

"Aslında bir oyuncum. Son zamanlarda tuhaf davranıyordu ama ben nedenini anlamamıştım. Kameramanım bile beni takip ettiği yönünde bir uyarıda bulundu. Ben sorduğumda o hayır diyerek geçiştirmişti. Bende inanmıştım."

Olayı neden baştan anlattığımı bilmiyordum. Ama bu beni o kadar şaşırtmış ve şoka sokmuştu ki biriyle paylaşmak istemiştim.

"Bugünlerde nereye baksam oradan çıkıyordu. Bende tırmanış yapmaya karar verdim. Tepeye bardığımda o oradaydı ve bana bir şey söyleyeceğini söylemişti."

Beni kandırması hiç hoşuma gitmemişti. Ayrıca devamını anlatmaya gerek de yoktu. Tahmin etmek zor değildi. Ani bir hareketle bardağın sonunu getirdim.

Canını sıkan bir konuydu anlaşılan. Sıkıntılı bir ifadeyle başladı anlatmaya.

"Aslında bir oyuncum. Son zamanlarda tuhaf davranıyordu ama ben nedenini anlamamıştım. Kameramanım bile beni takip ettiği yönünde bir uyarıda bulundu. Ben sorduğumda o hayır diyerek geçiştirmişti. Bende inanmıştım."

Anlattıkça rahatlıyor gibiydi. Bu iyi, içine atmaması, paylaşması lazım. Teşvik etmek için ilgiyle dinliyordum. Devam etti.

"Bugünlerde nereye baksam oradan çıkıyordu. Bende tırmanış yapmaya karar verdim. Tepeye bardığımda o oradaydı ve bana bir şey söyleyeceğini söylemişti."

Burada kesmişti sözlerini. Gerisini anlatmasına gerek yoktu, ben de tanık olmuştum. Efkarla viskisini bir dikişte bitirdi ve bardağı tazeledim. Bir yandan da konuşuyordum.

- Gerçekten çok üzgünüm bugün orada olduğum için. Ben sizi görmesem hem sen daha rahat olurdun, hem de o kadın seni itmezdi.

- Gerçekten çok üzgünüm bugün orada olduğum için. Ben sizi görmesem hem sen daha rahat olurdun, hem de o kadın seni itmezdi.

Bardaktakini içtim tekrar. Hepsini bir yudumda. Zor bir gündü benim için.

"Sen orada olmasaydın hala onunla uğraşıyor olurdum. İyiki de oradaydın."

Gülümsedim ona doğru. Ama bu gülümseme daha öncekiler gibi doğal değildi. Zorlama olması onunla ilgili değildi. Bu konu beni strese sokuyordu o kadar.
Ayrıca itiraf etmeliyim ki uykum gelmişti. Başımı önüme eğdim hafifçe ve saçlarım alnıma döküldü yavaşça.

Hızlı gidiyordu. Yeni kadehi de fondip yaptı ve tazeledim.

"Sen orada olmasaydın hala onunla uğraşıyor olurdum. İyiki de oradaydın."

Kibar biriydi ve beni rahatlatmaya çalışıyordu; fakat gülümsemesinden anlaşılıyordu. Bugün ilk defa içinden gelmeyerek gülümsemişti. Ayrıca hafif hafif esniyordu da. Yorulmuştu bugün ve uykuya ihtiyacı vardı. Kafası hafifçe önüne düştü. Yüzünü kapatan saçları ona masum bir hava veriyordu. Uyanmasından korkarak üzerine bir battaniye örttüm ve odadan çıktım.

O sırada kapının çalındığını fark ettim. İçeri ışınlanmaya dirençliydi ve kapıyı çalmayı tercih etmişti gelen. Israrla... Kim olduğunu gördüğümde bir hayli şaşırmıştım. Dağdaki cadı karşımdaydı. Öfkeyle sözlerini söyledi.

- Alexander'ı çağır. Konuşmak istiyorum.

Emri vaki? Hem de kendi evimde? Hiç hoşlanmamıştım.

- Bunu hangi sıfatla talep ediyorsun? Alexander benim evimde, benim sınırlarımda. O halinden memnun, sana ne oluyor? Şimdi sana gitmeni öneririm.

Uyumuş muydum? Ne zaman? Beni uyandıran neydi peki?

- Bunu hangi sıfatla talep ediyorsun? Alexander benim evimde, benim sınırlarımda. O halinden memnun, sana ne oluyor? Şimdi sana gitmeni öneririm.

Gözlerimi araladım. Doğrulmaya çalıştım fakat o kadar yorgundum ki tekrar geri yattım. Sesin sahibini tanımaya çalıştım umutsuzca. Sonra aniden...

Hayır!

Cidden bir dahakine oyuncu seçerken daha dikkatli olmalıyım. Anlaşılan yine beni takip etti. İyi de nasıl?

Vera'nın savunması beni mutlu etmişti açıkçası. Gülümsedim sanırım uyku sersemi. Sonra gözlerimi kapadım ve müdahale edip etmemem gerektiğini düşündüm.
Vera güçlü bir büyücüydü.
Benimse uykum vardı.

- Senden bir şey isteyen yok zaten. Çağırmanı söyledim.

Bu kadın çizmeyi iyice aşıyordu.

- Bak şekerim, sana iyilikle, güzellikle gitmeni söylüyorum. Çünkü tamamen yabancı olduğun büyüleri üzerinde denerken öğrenmeni istemem.

İğrenç suratına dik dik bakıyordum. Gerektiği zaman olabildiğince az büyü kullanmaya çalışır, kendi stratejilerimi kullanırdım. Asası ne türdü acaba?

Ne düşünüyordum ben? Resmen bir düello hazırlığındaydım. Alexander için..
Düello işini düşünmemeye çalıştım; ama asamı kontrol etmekten geri kalmadım. Yanımdaydı. Asasını çekmeye hazırlanıyordu. Basit bir lokma olacağına emindim. O yüzden endişelenmiyordum. Tek korkum, Alexander'ı uyandırmaktı.

Onu düşününce hafifçe gülümsedim.

- Senden bir şey isteyen yok zaten. Çağırmanı söyledim.

Gözlerim açıldı tekrar.

- Bak şekerim, sana iyilikle, güzellikle gitmeni söylüyorum. Çünkü tamamen yabancı olduğun büyüleri üzerinde denerken öğrenmeni istemem.

Duruma müdahale etmem gerekiyordu anlaşılan. Ayağa kalktım ve hafifçe sallana sallana -ki üzerimdeki örütüyü de beraberimde getirmiştim- kapıya yaklaştım. Elimi Vera'nın omuza koydum. Uyludan yeni kalkmış mahmur gözlerim rahatsız olmasın diye saçlarımı çekerek iyice dağıttım.

"Ne istiyorsun?" diye mırıldandım.

"Seni." diyerek cevap verdiğinde ve bu Vera'nın önünde olduğundan başımı önüme eğdim. Sonra utanmanın şu an gereksiz bir şey olduğunu düşünüp;

"Ama ben seni istemiyorum." dedim "Lütfen git."

Avını görüp gerilen aslanlar gibi karşı karşıya bakışırken biz, Alexander yanımıza geldi. Ona görünce önce kahkaha atmak istedim; çünkü battaniyeyi de yanında getirmişti farkında olmadan. fakat bu tüm ciddiyetimi mahvederdi. Dikkatimi dağıtan bir diğer unsursa Alexander'ın omzumda hissettiğim eliydi. Başımı ona doğru çevirmedim, çevirirsem kendime mukayyet olamamaktan korktum.
Ona çok yakışan bir şekilde saçlarını dağıttıktan sonra gözlerini ovuşturarak "Ne istiyorsun?" dedi. Cadının cevabı kısa ve netti. "Seni." Sinirlenmiştim. Ne demek oluyor, benim yanımda?
"Ama ben seni istemiyorum." dedi Alexander. "Lütfen git."

İşte bu cevap beni memnun etmişti; fakat o kadın için aynısını söyleyemeyeceğim. Gözleri bir an için dolmuştu. Asasını indirdi, benim oradaki varlığımı unuttu. Benim üzerime düşense, hatırlatmaktı. Ağır büyülere gerek bile kalmadan asamı ona doğrulttum ve "Vermiculus" dedim sakin bir sesle. Yerdeki kurtçuklara ayağımla basmak isterdim; ama Alexander pek hoşlanmazdı sanırım. Bu sorun hallolduğunu göre, arkamı dönüp içeri gidebilirdim. Nitekim öyle de yaptım.

Onun gözlerinin dolduğunu gördüm. Üzüldüm çünkü bende birini üzmüştüm.

"Vermiculus"

Aniden yapılan bu büyü ile bakışlarım Vera'ya kaydı. Halinden epey memnun görünüyordu. Sonra arkasını dönüp içeri girdi. Tabi bende peşine...
Arkamdan sürüklediğim battaniyeyi yeni farketmiş gibi ona baktım garip garip. Esnedim kibarca.

"Sana da yük oldum." dedim sersemlikle. "Hayatımı iki kez kurtardın." Uyku yüzünden gözlerim biraz kısıktı. Ayakta sallanmaktan vazgeçip uyandığım yere oturdum. Gözlerimi ovuşturdum.
"Teşekkür ederim." diye mırıldandım saçlarımı karıştırırken. Sanırım bu bende alışkanlık olmuştu.