Sınıfa yerleştiğimizde profesör konuşmaya başladı.
"Herkese günaydın! Gördüğünüz gibi, dersi Profesör Patrick'den devraldım. Tekrar. Uykunuzun olduğunu biliyorum ama silkinin ve kendinize gelin. Çünkü bu ders birden fazla büyü yapacaksınız."

Gene profesör değişikliği.. Kalıcı birini neden bulamadıklarını düşünmeden edemedim. Ancak profesör çok hızlı bir şekilde dersi işliyordu.

"Çok basit fakat yararlı bir taneyle başlayalım. Tahtada gördüğünüz gibi büyülü sözcük Apulosayoni. Ah, biliyorum, değişik bir telaffuzu var ama çok önemli. Büyülü kelimeyi yanlış söylerseniz tuhaf şeyler olabilir. Büyünün ne işe yaradığını bilen var mı?"

Elimi kaldırdım ve söz istedim. Beni işaret edince de ayağa kalkıp cevapladım

"Bu büyü mürekkebi, kalemi ve parşömeni büyüleyerek büyücünün söylediklerinin kendiliğinden yazılmasını sağlar." dedim.

Bana gülümsedi ve işaretiyle bende yerime oturdum.

"Pekala. Binana 2 puan kazandırdın. Bu doğru. Önce ben göstereyim, sonra siz başlayın."

Masasında yuvarlak çizdi ve büyülü sözcükleri söyledi.
"Apulosayoni!"

Tüy kalem sanki görünmez bir el tarafından kontrol ediliyormuş gibi, sakince yazmaya başladı. Kalem yazma işlemini bitirmeden önce profesör yeniden konuşmaya başladı.
"Şimdi siz deneyin bakalım. Kağıda şimdi size soracağım büyüyü yapmaya yarayan büyülü sözcüğü yazmanızı istiyorum. En çok hangi binadan doğru cevap gelirse bina beş puan kazanacak. Soru şu: Bir kişiyi görünmez yapamaz fakat kişi bulunduğu ortamın desenine bürünerek neredeyse görünmez hale gelir. Bu büyüyü yapmayı sağlayan sözcükleri kağıda yazın, altına adınızı ekleyin masama getirin." dedi.

Profesör sözlerini bitirir bitirmez direkt olarak büyüyü denemeye başladım.
"Apulosayoni". Kalem olduğu yerde öylece duruyordu. İlk seferde olmasını beklemişmiydim? Gerçekçi olmak gerekirse hayır. Tekrar denedim. Kalem kıpırdanır gibi oldu. Son bir kez daha denedim ve .. Evet. Kalem mürekkebe dokundu ve söylediklerimi yazmak için hazır bir halde bekliyordu.

Profesörün sorduğu sorunun cevabını, adımla birlikte kağıda yazdırdıktan sonra gidip masasına bıraktım ve yerime döndüm. Herkes aynı işlemi bitirdiğinde profesör tekrar konuşmaya başladı.

"Sıkışmış bir kapağı, bir kutuyu, mesela bir kavanozu açamadığınızca işinize yarayacak minik bir büyü daha var." Bu arada tebeşir, yine sanki görünmeyen bir el tarafından kontrol ediliyormuşçasına tahtaya yazı yazmaya başladı.

Daha sonra profeösr masanın etrafında dolaşarak bir çekmeceyi çekti ancak açılmadı. Asasını masaya çevirip:
"Cistem Aperio." bir bilek hareketi ile söylediği büyülü sözcükler çekmecenin açılmasını sağladı. Çektiğinde çekmece rahatça açıldı.
Profesör tekrar konuşmaya başladı.

"Sıra sizde. Bu son büyü. On dakikamız kaldı, bu on dakika içinde elinizden geleni yapın ama yapamasanızda önemli değil. Bir daha ki derse kadar çalışabilirsiniz. İyi şanslar."


Büyüyü bir kaç defa denedikten sonra dersin bitimiyle beraber sınıftan çıktım.

Spoiler:

Metehan sınıfa geldiğinde kimse yoktu. Profesör haricinde kimse yoktu. Yine profesörlerin değiştiğini fark etti. "Ülkemde işler böyle yürümez." diye düşündü. Gülümseyerek, başıyla selam verdi ve profesörün karşısında ki sıralardan birine oturup dersin başlamasını bekledi. Beklerken aklı düşüncelerle doluydu. Hogwarts'a geleli yaklaşık beş ay olmuştu ancak hala doğru dürüst bir arkadaş çevresi edinememişti. Bütün bunları düşünürsek Metehan Profesör Rheanna ile konuştuğu zamanlar haricinde hiç konuşmuyor, derslere girdiği ve Büyük Salon'da yemek yediği dönemler haricinde hep yalnız kalıyordu. Yalnız kaldığı zamanlarda özlediği ülkesini düşünüyordu. Ülkesini düşünmek ona kaçınılmaz olarak ailesini hatırlatıyor, bu da sanki işaret verilmiş gibi hüzünlenmesine sebebiyet veriyordu. Bu yüzden zamanının çoğunu üzgün ve yalnız geçirmek onu biraz daha hırçın biri yapmıştı.

Metehan bunları düşünürken herkes yerlerine geçmiş, profesör Marlow konuşmaya başlamıştı.

"Herkese günaydın! Gördüğünüz gibi, dersi Profesör Patrick'den devraldım. Tekrar. Uykunuzun olduğunu biliyorum ama silkinin ve kendinize gelin. Çünkü bu ders birden fazla büyü yapacaksınız. Çok basit fakat yararlı bir taneyle başlayalım. Tahtada gördüğünüz gibi büyülü sözcük Apulosayoni. Ah, biliyorum, değişik bir telaffuzu var ama çok önemli. Büyülü kelimeyi yanlış söylerseniz tuhaf şeyler olabilir. Büyünün ne işe yaradığını bilen var mı?"
Yan tarafından bir çocuk elini kaldırdı. Başını çevirmeden cevabı dinledi.

Bu büyü mürekkebi, kalemi ve parşömeni büyüleyerek büyücünün söylediklerinin kendiliğinden yazılmasını sağlar." diye cevap verdi.

"Pekala. Binana 2 puan kazandırdın. Bu doğru. Önce ben göstereyim, sonra siz başlayın." Profesör Boğazını temizledikten sonra:
"Apulosayoni!" dedi. Tüy kalemi birisi tutuyormuş gibi durduğu yerden havalandı ve mürekkeple kısa bir temastan sonra kağıda bir şeyler çiziktirmeye başladı.
"Şimdi siz deneyin bakalım. Kağıda şimdi size soracağım büyüyü yapmaya yarayan büyülü sözcüğü yazmanızı istiyorum. En çok hangi binadan doğru cevap gelirse bina beş puan kazanacak. Soru şu: Bir kişiyi görünmez yapamaz fakat kişi bulunduğu ortamın desenine bürünerek neredeyse görünmez hale gelir. Bu büyüyü yapmayı sağlayan sözcükleri kağıda yazın, altına adınızı ekleyin masama getirin." dedi ve masasına oturdu.
Tüy kalemini ve parşomenini hazırladıktan sonra asasını çıkardı. Her taraftan 'Apulosayoni' mırıldanmaları duyulmaya başladı.

Bir kaç denemenin ardından bu büyüde başarı sağlayınca denemeyi bıraktı ve profeösrün diğer konuya geçmesini bekledi. Geçen bir kaç dakikada sessizce bekledi. Sonra profesör konuşmaya başladı.
"Sıkışmış bir kapağı, bir kutuyu, mesela bir kavanozu açamadığınızca işinize yarayacak minik bir büyü daha var."
Masasıının etrafını hızlıca dolaştı ve sıkışmış çekmeceyi nafile bir çaba ile sınıfın önünde açmaya çalıştı. Çekmecenin açılmadığı gösterince asasını çevirdi ve büyülü sözleri mırıldandı.
"Cistem Aperio" Sonrada çekmeceyi açtı.
"Sıra sizde. Bu son büyü. On dakikamız kaldı, bu on dakika içinde elinizden geleni yapın ama yapamasanızda önemli değil. Bir daha ki derse kadar çalışabilirsiniz. İyi şanslar." dedi ve yerine oturdu. Yeni bir büyüye geçme işi Metehan'da heyecan yaratmamıştı. Bir kaç denemeden sonra eşyalarını toparladı ve dersin bitmesini bekledi. Ders zili ile sınıftan ilk çıkanlar arasında sınıfı terk etti..

Spoiler: