Karanlığı parçalayan ufak aydınlıkların bulutların arasına girişi ile birlikte. Moody erkenciydi henüz saat sabahın 5’iydi fakat tam bu saatte sabah ile gece arasında kararsız kalınılabilirdi. Hemen başının sol tarafında bulunan çataldan çengeller üzerine oturtulan protez bacağına kayı verdi o garip gözü. Ufak zorlanmalar eşliğinde kalktı ayağa. İyice bir gerildi ve esnedi sol eli uzanarak bacağını aldı. Sol tarafına güzelce oturttu. Karşıdaki katlı sehbanın üzerinde duran eski radyoya erişti gözü. Hemen gözüne protezin asılı olarak kaldıgı yerin yanında yaslanarak duran iri ve zümrüt yeşili büyük taşlandırılmış asası takıldı. Aldı hafifçe ileri salladı ve radyoyu çalışır vaziyete getirdi. Her zaman dinlemiş oldugu tek kanal mevcuttu radyoda zaten onu çalmaya programlıydı. Hafif klasik bir müzik çaldı mırıltılarla eşlik etti. Ayağı kalktı topallayarak yavaşça ilerlemeye başladı. Hemen iri pencerenin önünde bulunan sallanan koltuğa oturdu. Güneş gözleri önünde siyah bulutları parçaladı ve muhteşem bir görüntü sergiledi. Hemen aklına bugünki gireceği ilk Tılsım Dersi geldi koltuğun yanında bulunan küçük sehbanın üzerinden Tılsım Kitabını aldı, açtı ve göz atmaya koyuldu. Sol eliyle göz hizasına iyice yaklaştırdı kitabı sağ elini ufaktan tükürükleyerek sayfaları geziyordu. Garip gözü ara sıra hızlıca farklı yönlere kayıyor tekrar kilit bölgesine yöneliyordu. Ayaklarını kısık sesle çalan tatlı müzigin seline bırakı verdi. Kaldırıp yere vuruyordu kitabın başında epeyli vakit geçirdi. Birden irkildi arkasını döndü kapı girişinde üstte bulunan saate erişti gözü.

‘’Geç kalmak istemeyiz.’’

Dedi sakin bir şekilde hemen kapının sağ tarafındaki askılıkta bulunan eski cübbesini aldı hızlıca giydi ve yola koyuldu.
Asasını bir nevi baston gibi kullanıyordu. Protezli bacağının eksigini ona yaslanarak gideriyordu hızlı adımlarla odasına doğru ilerliyordu. Odanın kapısını uzaktan fark etti henüz hiçbir kıpırdama görememişti. Daha kimse gelmemişmiydi ? İçeri girer, girmez baston mevkinde bulunan asayı tekrar ileri doğrulttu solda duvara yaslanarak duran süpür ve kürek işleve geçti. Ortalığı güzelce bir süpürdüler. Ortalık toz duman oldu hemen üste tutturulmuş raflarda bulunan su dolu kovayı harekete geçirdi. Temizliğin bitmesinin ardından öğrenciler eşli bir şekilde kısık sesle sohbet ederek sınıfa teşrif etmeye başladılar. Herkes içeri ilk adımını attığında normal bir insandan epeyli farkı bulunan profesör’e tuhaf biçimde göz attı. Moody’de bunun farkındaydı herkez yerine oturdu tuhaf gözlerin kendi üzerinde olduğunu hissediyordu. Hayla ufak kıpraşmalar vardı herkezin yerini aldığından emin oldu. Tahtanın önüne geçti ve lafa koyuldu.
‘’Merhabalar… Ben yeni Tılsım ögretmeniniz Alestor Moody eski seherbaz. Bugünki ilk dersimizde istedimki tanışalım, kaynaşalım. Benden önceki Tılsım Profesörünün neler öğrettigini bilemiyorum ama hepsini unutmanızı istiyorum. Benim notlarım benim dersime göre işler’’ Aniden arkasını döndü konuşan iki ögrenciye baktı ve. ‘’Sessiz olmanızı tercih ederim’’ dedi ufak bir sırıtmayla birlikte kaldığı yerden devam etti.
‘’Bugünki ilk dersimiz Susturma dersidir.’’ Dedi masanın üzerinde bulunan ufak beyaz yüklü kulbu bulunan asayı eline aldı. Masasının üzerinde bulunan kurbağ durmadan vıraklıyordu. Sanki birşeyler söylemeye, anlatmaya çalışıyordu. Asasını ona doğrulttu.
‘’Silencing!’’ Dedi. Herkez bu ani büyüye kilitlendi garip bir şekilde profesör’e bakmaya başladılar. ‘’Evet şimdi herkezin denemesini istiyorum.’’ Dedi ve herkez elinde bulunan evcil hayvanı sırasının üzerine koydu denemeye koyuldu yapmakta zorlanan ögrencilere yardımcı oldu yanlarına giderek. Ellerinden tuttu asa vuruslarını beraber yaptılar nihayetinde herkeze ögrettigini düşünüyordu. Biraz daha denemelerine zaman tanıdı saatini kontrol etti. Lafa koyuldu

‘’Şimdilik bu kadar yeterli çocuklar. Hepinizi tebrik ediyorum.’’

Sol elinde bulunan baston yardımı gören asayı bir kere ileri götürdü. Herkezin önüne Tılsım kitabı çıktı ve sayfalar kendiliğinden değişti ve durdu.

''Ödeviniz bu! Özen ile kontrol edeceğim. Ben dersime aşırı özen gösteririm!''

Arkasından bir fısıltı duydu sinsi bir gülümsemeyle.

''Belli oluyor.''

Hemen lafa girişti. ''Ayrıca kulaklarımda çok hassastır!'' Sınıfa yüzünü iyice döndü ''Çıkabilirsiniz. Dersimiz bitmiştir.''

Rp Out: Expoler'ımdaki küçük bir problemden rp'i renklendiremedim. En kısa sürede telafı edilecektir. Kolay Gelsin

’Merhabalar… Ben yeni Tılsım ögretmeniniz Alastor Moody eski seherbaz. Bugünki ilk dersimizde istedimki tanışalım, kaynaşalım. Benden önceki Tılsım Profesörünün neler öğrettigini bilemiyorum ama hepsini unutmanızı istiyorum. Benim notlarım benim dersime göre işler’’


Metehan profesörü pek dinlemiyordu. Aklı başka yerdeydi. Ta ki profesör:

"Silecing" diyene kadar. Aniden kafasında bir ampul yanmışçasına dikkati o tarafa çelindi. Profesörü dinlemeye başladı. Dersi dinlemediği için büyünün içeriğini tam olarak bilemiyordu.
Ama yinede denemekten geri kalmadı. Denemeler bitince profesör bastonunu salladı ve herkesin önünde kitaplar belirdi. Sayfalar değişti ve durdu.

"Ödeviniz bu! Özen ile kontrol edeceğim. Ben dersime aşırı özen gösteririm!''

Arkasından bir fısıltı duydu.
"Belli oluyor"

''Ayrıca kulaklarımda çok hassastır!'' Alastor Moddy sınıfa yüzünü iyice döndü. O sırada Metehan adamın yüzünde ki bir çok derin yaranın yanında küçüklerinin de olduğunu gördü. ''Çıkabilirsiniz. Dersimiz bitmiştir.''
Bu sözlerin ardından Metehan eşyalarını toplayıp sınıftan çıktı.

Bugün ikinci Tılsım dersine girecektik ve profesörümüz değişmişti. Yeni profesörün nasıl biri olduğunu merak ediyordum doğrusu. Duyduğuma göre garip görünümlü birisiymiş. Merakımı hemen gidermek amacı ile hızla Tılsım dersliğine doğru yürümeye başladım. Sınıfa girmemle şok olmam bir oldu. Garip görünümlü derken bu kadar garip olmasını beklemiyordum. Tek gözü acayip bir şekilde dönüyordu.

Kendime bir yer buldum ve oturdum. Kitabımı açtığım sırada Profesör konuşmaya başladı,"Merhabalar… Ben yeni Tılsım ögretmeniniz Alestor Moody eski seherbaz. Bugünki ilk dersimizde istedimki tanışalım, kaynaşalım. Benden önceki Tılsım Profesörünün neler öğrettigini bilemiyorum ama hepsini unutmanızı istiyorum. Benim notlarım benim dersime göre işler." Profesör Marlow'u özlediğimi hissettim, fakat Profesör Moody ile de güzel bir ders geçireceğimizi umuyordum. Profesör Moody'nin bakışları bir an da iki öğrenciye kaydı ve "Sessiz olmanızı tercih ederim," dedi. Bugün derste Susturma Büyüsü'nü öğreneceğimizi söyledi. Dikkatle Profesörü dinlemeye başladım. Asasını masanın üzerinde vıraklayan kurbağaya yöneltti. "Silencing!" demesi ile kurbağanın vıraklaması son buldu.

Daha sonra bizden de denememizi istedi. Asamı baykuşum Shelby'e yönelttiim ve "Bunu için üzgünüm, Shelby," dedim. Büyülü sözcükleri fısıldarken Shelby ne olduğunu anlayamamıştı. Etraftaki herkes de hayvanlarına büyülü sözcükleri uyguluyordu. En sonun da Profesör Moody bu kadarın yeterli olduğunu söyleyince herkes büyü yapmaya son verdi. Daha sonra baston şekilli asası ile bir hareket yaptı ve Tılsım kitabımın sayfaları dönmeye başladı. Durduğunda ise Profesör Moddy'nin sesi duyuldu. ''Ödeviniz bu! Özen ile kontrol edeceğim. Ben dersime aşırı özen gösteririm!'' Arka sıralardan fısıltıyla birileri bir şeyler dedi ve Profesör yine onları payladı. Ben de bu derste çok dikkatli olmam gerektiğini anlamış oldum.

Eşyalarımı topladım ve sınıftan çıktım. Gerçekten ilginç bir ders olmuşru. Profesör Moody ile Profesör Marlow arasında dağlar kadar fark vardı; fakat ben Profesör Moody'i sevmeye başlamıştım.

Tılsım dersine gitmek için hazırlandım. Güzel göründüğümden emin olmak için son kez aynaya baktım ve Tılsım sınıfına girdim. Profösörün gözü çok korkutucuydu ama böyle egzantirik şeyler hep hoşuma gitmiştir.
Clary'nin yanına oturdum ve kitabımı açtım.

Profösör;"Merhabalar… Ben yeni Tılsım ögretmeniniz Alestor Moody eski seherbaz. Bugünki ilk dersimizde istedimki tanışalım, kaynaşalım. Benden önceki Tılsım Profesörünün neler öğrettigini bilemiyorum ama hepsini unutmanızı istiyorum. Benim notlarım benim dersime göre işler."

Profösör çok disiplinli birine benziyordu, yani en azından söylediklerinden bunu anlamıştım. Düşüncelere dalmıştım ki,

Profesör Moody,"Sessiz olmanızı tercih ederim,".

Kime söylediğini görememiştim ama toparlanıp dersi dinlemeye karar verdim. Susturma Büyüsünü öğrenecektik. Bunun çok hoş olduğunu düşündüm. Asasını masanın üzerindeki hiç susmadan sürekli vıraklayıp sinirlerimi bozan kurbağaya yöneltti ve

"Silencing!" demesi ile kurbağanın sinir bozucu vıraklaması bitti.

‘’Evet şimdi herkezin denemesini istiyorum.’’

Clary asasını Shelby'e doğru yöneltti ve "Bunu için üzgünüm, Shelby,"dedi. Kendimi tutamadım ve kıkırdadım. Bu gerçekten çok komikti. Etraftaki herkes kendini kaptırmış bir şekilde büyüyü yapıyorlardı ki,
Profösör ’Şimdilik bu kadar yeterli çocuklar. Hepinizi tebrik ediyorum.’’ Dedikten sonra sol elinde bulunan baston yardımı gören asayı bir kere ileri götürdü. Önümüzde Tılsım kitabı çıktı ve sayfalar kendiliğinden değişti ve durdu.
''Ödeviniz bu! Özen ile kontrol edeceğim. Ben dersime aşırı özen gösteririm!''

Tanrım! çok disiplinli olduğunu anlamıştım zaten. Kitaplarımı çantama koydum ve Clary'nin arkasından sınıftan çıktım. Güzel bir ders geçirmiştim.

Ders sona ermiştir. Üstüne düşeni yapıp derse katılım gösteren arkadaşlara teşekkürler.