Günlerin birbirini kovalamasıyla geçen monotonluk oyunun bir parçası olmak dışında yapabilecek bir şeyi yoktu. Kafasına takılan onca meselenin altında asıl önemli olan şeylere, derslerine, önem vermekte zorlanıyordu. Hiçbir zaman derslerinde parlak öğrenci olmamıştı. Bunu kafasına takmıyordu hiçbir zaman. Sonuçta her şeyin elinde olduğunu biliyordu. Sadece bu şeylerden ciddi anlamda sıkılmış ve yapacak daha iyi şeyler bulması gerektiğini düşünüyordu. Bu sabahta diğerleri gibi geç kalkmıştı ve yaklaşık beş dakika sonra dersin başlayacağını biliyordu. Üzerini yarı yatakhanede yarı koridorda değiştirerek bu günün telaşının arasına karıştı. Son zamanlarda kesmeyi bıraktığı sakalları yüzünü çevreleyen sarmaşıklar gibi uzanıyordu. Dersi iksirdi. Artık ezberlemişti bunları. Kapıyı açtığında onun gibi yeni gelenlerinde yerine yerleştiğini gördüğünde acele etmeden bilindik yerine oturdu ve yeni profesöre göz gezdirdi. Genç ve güzel bir bayandı. Önlerinde duran parşomen ve malzemelere baktııktan sonra konuşmaya başlayan profesöre döndü. ''Merhaba, ben yeni İksir Profesörünüz, Amy Patrice Olvia. Bir sorun çıkmadığı sürece artık İksir derslerini beraber işleyeceğiz. Sınıfları ayırdım, artık benim derslerime bu şekilde geleceğinizi bilmenizi isterim en başta.''Bunu fark edebilmişlerdi. ''Bugün sizlerle Huzur Sıvısı yapmayı öğreneceğiz. Gerçektende başarılı olunduğunda insanın duygularını eşitleyip, huzurlu olmasını sağlayabiliyor. Yapımının kolay olduğunu söyleyebilirim, ama tutturmak oldukça zordur.'' Huzur. Şuan Dean'ın en çok ihtiyaç duyduğu şeydi. ''Kullanacağımız malzemeler ise oldukça kısıtlı. Hepsini sıralarınızın üstüne dağıttım, ve birde iksirle ilgili bilgilerin ve nasıl yapılacağının yazıldığı parşömenleriniz var.'' İyide bunlar taşıdıkları ağır kitaplarda da yazıyordu. Her neyse sinirinin sorumlusu bu tatlı profesör değildi. ''Sanırım hepiniz birazda olsa yapacağımız İksirle ilgili bilgi edindiniz. Malzemelerinizin arasında çöpleme şurubu ve aytozu var. Dikkatli olun, çöpleme şurubu zehirlidir. Kesinlikle önünüzdeki şişelerin kapağının yarısından çok koymayın. Kapağa döküp sonra yavaş yavaş kazanınıza ekleyin. Birden eklerseniz bir fiyasko ile karşılaşabileceğinizi de söylemeliyim. Ve tekrar ediyorum kimse lütfen dediğim kadardan fazlasını eklemesin. Buradan revire gitmek istemezsiniz öyle değil mi?'' Açıkcası bu o kadar umurunda değildi. Revire gidip hasta yatmak hah. Bunu söyledikten sonra bir öğrencinin yanına giderek bir şeyler yapmaya başladığında Dean kendi kazanına döndü. Çöpleme şurubunu nasıl kullanması gerektiğini biliyordu. Parşomende yazana göre yarım kapak kadar çöpleme şurubu konacaktı. Yazılanı yaparak yavaşça şurubu kazanına döktü. Ardından hızlıca kapağını kapadı ve tüten dumana eklemek için kırmızı ay taşı tozunu aldı. Yavaş yavaş iksirin doğru renkte duman vermesini sağlayana kadar döktü. Sonrasında iki kez sola iki kez sağa karıştırdıktan sonra iksirini hazırlayarak bir şişeye döküp profesörün masasına bırakıp kazanını temizlemek için döndü. Yaklaşık beş dakika içinde kazanını temizleyerek kendini bu sıkıcı mekandan dışarı attı.

Güneşin parlaklığı Gryffindor perdelerinin arasından göz kırpıyordu. Bu güzel havada zindanlara inmek istemesemde gitmeliydim. İlk iksir dersimi kaçırmanın ardından bu derse girmezsem iksirden kalacağımı biliyordum. Bu yüzden kendimi zorlayarak yataktan kalktım ve cübbemi üstüme geçirdim. Bütün IV. ve V. sınıflar sabahın erken saatinde ortak salonda idi. Arkadaşları ile gidecek olanlar sabırsızlıkla onları bekliyor, tek başına gidecek olanlar ise söylene söylene portreden çıkıyorlardı. Adım gibi emindim Kat ve Alex oraya ilk gidenlerdendi. Bu yüzden kimseyi beklemeye niyetim yoktu. Portreden çıkarken birkaç yüzün bana çevrildiğini hissettim fakat aldırmadım. Sonuçta belli bir populerliğim vardı. Sırtımda çantam ile zindanlara inecektim ki belki de bir tuvalete gitsem hiç fena olmaz diye düşündüm. İlk erkekler tuvaletine girerek minnetle yüzüme su çarptım. İşte bu bir balkabağı suyundan daha iyi geliyordu sabahları. Üzerimde büyük bir baskı olduğunu biliyordum. Her şey bu dersteki performansıma bağlıydı. İksir dersinden geçmek veya kalmak. O yüzden ayık olmalı ve çok iyi bir iksir yaparak profesörü etkilemeliydim. Bu sefer daha kararlı bir şekilde zindanlara inerek sınıfın önündeki kalabalığa katıldım. Saat 09.00'ı çaldığında kapı büyü ile açıldı ve sınıflar içeri doluşmaya başladı. Önde oturmayı sevmeyen ve iksir dersinden kalmamaya çalışan biri olarak ön taraflara yakın bir orta sırada oturdum. Bu bile bir gelişmeydi. Sonuçta iksir dersinde ben hep arkalarda idim. Yeni profesörün aynı zamanda yeni Slytherin bina başkanı olduğunu biliyordum. Aynı önceki iksir profesörleri gibi. Kesinlikle Slytherin'lere ayrımcılık yapacaktı. Sınıf sustuktan sonra söze başladı. ''Merhaba, ben yeni İksir Profesörünüz, Amy Patrice Olvia. Bir sorun çıkmadığı sürece artık İksir derslerini beraber işleyeceğiz. Sınıfları ayırdım, artık benim derslerime bu şekilde geleceğinizi bilmenizi isterim en başta.'' Gayet ciddi görünüyordu ama onun ciddiyetinin altındaki heyecanı sezmiştim. Benim en temel özelliğim bu idi. "Bugün sizlerle Huzur Sıvısı yapmayı öğreneceğiz. Gerçektende başarılı olunduğunda insanın duygularını eşitleyip, huzurlu olmasını sağlayabiliyor. Yapımının kolay olduğunu söyleyebilirim, ama tutturmak oldukça zordur.'' Hem öğrencileri yatıştırmaya çalışıyor hem de zorluklardan bahsediyordu. Tarzını sevmiştim fakat bir Slytherin bina başkanına hiç yakışmıyordu. Merakım artmıştı ve dikkatle dinlemeye devam ettim. ''Kullanacağımız malzemeler ise oldukça kısıtlı. Hepsini sıralarınızın üstüne dağıttım, ve birde iksirle ilgili bilgilerin ve nasıl yapılacağının yazıldığı parşömenleriniz var.'' Artık işe girişmeye hevesli görünüyordu, çünkü ses tonu değişmişti. Bu sırada ben de parşomeni açarak okudum. Tanıdık malzemeler olduğu için şanslıydım. Bunlarla çoğu kez işi acayip derecede batırmıştım. Bu yüzden artık nasıl batırılmayacağını biliyordum. "Sanırım hepiniz birazda olsa yapacağımız İksirle ilgili bilgi edindiniz. Malzemelerinizin arasında çöpleme şurubu ve aytozu var. Dikkatli olun, çöpleme şurubu zehirlidir. Kesinlikle önünüzdeki şişelerin kapağının yarısından çok koymayın. Kapağa döküp sonra yavaş yavaş kazanınıza ekleyin. Birden eklerseniz bir fiyasko ile karşılaşabileceğinizi de söylemeliyim. Ve tekrar ediyorum kimse lütfen dediğim kadardan fazlasını eklemesin. Buradan revire gitmek istemezsiniz öyle değil mi?'' İksir dersinde revir ha? Eski profesörleri Slytherin öğrencileri dışında kimseyi revire göndermezdi. Gerek zehirleniyor olsunlar, gerek bıçakları bir taraflarına batsın. Ama önyargıyı bırakarak dinlemeye devam ettim. Bu kadında farklı olan bir şeyler vardı. ''Lütfen şişelerin kapaklarını kapatmayı unutmayınız." diyerek son uyarıyı yaptığında herkes kazanlarına eğildi. Bu sırada bir gözüm profesörde idi. Onu tanımaya çalışmak çok da komik bir hareket sayılmasa gerek. ''İşte bu kadar basit, aslında seninde yapabileceğine eminim ama şimdilik böyle olsun.'' Kıza nasıl yapılacağını söylerken çok nazik görünüyordu. Kız Slytherin olsa da onda başka bir şey vardı. Bu bir Slytherin öğrencisi-Slytherin bina sorumlusu sohbetine benzemiyordu. Fakat artık kazanına dönmeliydi. Diğerleri işe başlamıştı bile. Çöpleme şurubundan dikkatle yarım kapak kadar hazırladım ve kazanın kenarından destek alarak elimden geldiği kadar yavaşça boşalttım. Bunun iyi olduğunu düşünüyordum. En azından yüzümde patlamamıştı. ''Evet çok iyi, şimdi lütfen aytozu şişenizi elinize alınız. Hepinizinkinin rengi farklı olsada şişenin içindeki toz aynı. Aytozu insanın duygularını eşitler. Yani üzüntüsü fazla ise bunu azaltabilir, aynı şekilde aşırı sevincide. Unutmayınız ki hiçbir duyguyu abartmamalıyız. Bizim elde etmemiz gereken tek şey huzur.'' diyordu şimdi. Ama bunun ne anlama geldiğini biliyordum ve çok zorlanmadım. ''Bütün şişedeki aytozunu kazanın içine boşaltabilirsiniz. Tabi bundan tereddüt edenler bir miktar bırakabilir. Aytozu zehirleyici değildir, o yüzden ben bir sakınca görmüyorum ama yinede size bırakıyorum. Ay tozunu ekledikten sonra kazanınızın üzerindeki buhar yeşil olmalı. Yeşile yakın olan tonlar ise aytozunun eksikliğinden kaynaklanır. Karıştırmayı size bırakıyorum, şuana kadar aldığınız İksir bilgilerinizide görmek istiyorum yapım kısmında, hepinize başarılar. Lütfen kazanlarınızı temizleyiniz.'' Bu öneriyi daha öncede duymuştum. Daha önceden deneyimlerim vardı en azından. Ay tozunu kazanına boşaltan bir çocuk onu içmeye kalktığında sınıfta edepsiz şakalar yaparak dolaşıyordu ve herkese küfür ediyordu. Bu yüzden çöpleme tozunda kullandığı kapağı kullanarak aytozundan %70 miktarda kazanına koydu. İksirle biraz daha uğraştıktan sonra elinden geldiğini yaptığını düşündü ve küçük bir tüp şişeye doldurarak adını etiketledi. Bunun yeterli olacağını düşünerek profesörün masasına bıraktı. Diğer Gryffindor'ların aksine tüpü masaya bırakırken hafifçe gülümsedi. Geçen seneye kıyasla iksir dersleri daha iyi olabilirdi.

Monoton günlerin ardından beklediği an gelmişti. İksir dersi Francisco için son derece önemli ve eğleceliydi. Tabi yeni gelen profesörü olaya dahil etmiyordu bile. Kendisi başlı başına bir olay diye düşünürken gülümsedi. Nasıl olsa Slytherin bina sorumlusuydu. Tanımamak elde değildi. Derse ilk kendisinin gitmesini umuyordu ama derslikten içeriye girdiğinde birkaç kişinin yeni gelmiş olduğunu gördü. Bu derste her zaman önleri tercih ederdi. Önlerde bir yere kitapların koyduğunda Audrey'e gülümsedi. Her zaman severdi onu. Kişiliği ve güzelliğiyle her zaman harika biriydi. Aynı kardeşi gibi...

Sınıfın hızla dolduğunu profesörün sesi ile anladı. ''Merhaba, ben yeni İksir Profesörünüz, Amy Patrice Olvia.' Bu sırada birkaç Slytherin öğrencisine göz kırpmıştı. Francisco gülümsedi. Birkaç defa kendilerini ziyarete gitmişti. Aynı zamanda Francisco'u korurken aynı zamanda azarlamıştı da. Ama umurunda değildi Fran'ın. Bu profesörü seviyordu. Başlangıç için söylediği birkaç sözden sonra omuzları dikleştirdi ve tekrar konuşmaya başladı. ''Bugün sizlerle Huzur Sıvısı yapmayı öğreneceğiz. Gerçektende başarılı olunduğunda insanın duygularını eşitleyip, huzurlu olmasını sağlayabiliyor. Yapımının kolay olduğunu söyleyebilirim, ama tutturmak oldukça zordur. Unutmak isteyen kimdi ki? Bu iksire bu hafta ihtiyacı olacak gibiydi. ''Kullanacağımız malzemeler ise oldukça kısıtlı. Hepsini sıralarınızın üstüne dağıttım, ve birde iksirle ilgili bilgilerin ve nasıl yapılacağının yazıldığı parşömenleriniz var." Önüne gelen parşömene baktı. Hızla göz attığında gerçekten de basit olduğu belli oluyordu. Sadece ufak püf noktalar vardı o kadar. Yani ne kadar zor olabilirdi ki? ''Sanırım hepiniz birazda olsa yapacağımız İksirle ilgili bilgi edindiniz. Malzemelerinizin arasında çöpleme şurubu ve aytozu var. Dikkatli olun, çöpleme şurubu zehirlidir. Kesinlikle önünüzdeki şişelerin kapağının yarısından çok koymayın. Kapağa döküp sonra yavaş yavaş kazanınıza ekleyin. Birden eklerseniz bir fiyasko ile karşılaşabileceğinizi de söylemeliyim. Ve tekrar ediyorum kimse lütfen dediğim kadardan fazlasını eklemesin. Buradan revire gitmek istemezsiniz öyle değil mi?'' Gülümsediğini fark etti Francisco. Sonra omuzalarını silkti yavaşça. Revir kimin umrundaydı ki? Hızla çöpleme tozunu eline aldı. Kazanını tam önünde sabitlediğinde tozu içine denilen miktarda koydu. Kokusu gerçekten de yoğundu. Koku sayesinde hafifçe yalpalandığını hissetti. Profesörün sesindeki uyarıcı tonun eşliğinde kapağını hızla kapadı.

Profesöre baktığında bir kızın yanında olduğunu gördü. Ne yani eziklerle ilgilenmek hoşuna mı gidiyordu bu profesörün? Kızın bakışları etrafa bakerken kıza sinsi bir bakış attı. Profesör daha sonra yavaş adımlar ile masasına doğru ilerledi. Bazen profesörün çok iyi olduğunu düşünüyordu. Bir Slytherin sorumlusu her zaman böyle olmazdı. Daha sinsi, daha bir ciddi dururlardı. Ama bunların birini henüz görememişti. Parşömene doğru kayan gözleri ile sıradaki malzemenin ay tozu olduğunu gördü. Ay tozunu eline aldığına onu kazana koyacakken profesörün sesi ile duraksadı.''Evet çok iyi, şimdi lütfen aytozu şişenizi elinize alınız. Hepinizinkinin rengi farklı olsada şişenin içindeki toz aynı. Aytozu insanın duygularını eşitler. Yani üzüntüsü fazla ise bunu azaltabilir, aynı şekilde aşırı sevincide. Unutmayınız ki hiçbir duyguyu abartmamalıyız. Bizim elde etmemiz gereken tek şey huzur.'' Profesöre baktı ve gülümsedi. Tekrar iksirine geri döndüğünde kulağı Profesör Olvia'daydı. Küçük dipnotun ardından bütün tozu kazana attı. "Tabi bundan tereddüt edenler bir miktar bırakabilir. Aytozu zehirleyici değildir, o yüzden ben bir sakınca görmüyorum ama yinede size bırakıyorum. Ay tozunu ekledikten sonra kazanınızın üzerindeki buhar yeşil olmalı. Yeşile yakın olan tonlar ise aytozunun eksikliğinden kaynaklanır. Karıştırmayı size bırakıyorum, şuana kadar aldığınız İksir bilgilerinizide görmek istiyorum yapım kısmında, hepinize başarılar. Lütfen kazanlarınızı temizleyiniz." Ay tozunu içine attığında yavaşça karıştırmaya başladı. Hızlı karıştırmak iksiri daha da berbat hale getirirdi. Kazanından çıkan dumana baktığında renginin tutmuş olduğundan emindi. Ama son kararı profesör verecekti elbette. Başını kazandan kaldırmadan gülümsedi. "Profesör iksirimi sonra geri almak istiyorum. Bu hafta çok lazım olacak. En azından diğer binalara yardım için" derken kahkaha attı. Birkaç Slytherinli de gülmüştü. Aslında kendisininde ihtiyacı olacaktı. Huzur her şeydi, ya! İksirini yavaşça bir tüpün içine boşalttığında yavaşça masaya doğru ilerledi. Şişeyi masaya koyduğundan gülümsedi. Masasına dönüp kazanını temizledi. Uzaktan şişesine baktığında içindeki iksirin parıl parıl olduğunu fark etti. Profesöre gülümsedi ve kitaplarını alarak derslikten çıktı.

Bakışlarım, zindan koridorlarının taş duvarında asılı eski saate takıldığında adımlarımı biraz daha hızlandırdım. Kendimi İksir kitabında kaybetmiştim ve sonuç bu olmuştu. Derse geç kalmama az kalmıştı. Gerçi bu senenin ikinci İksir dersiydi ve ne işleyeceğimiz belli değildi. Ne diye o kitabı açmıştım ve kendimi kaybetmiştim hiç bilmiyordum. Yaklaşık 1 saat boyunca Biçim Değiştirme İksirini okudum. İnsan takılınca takılıyordu. Yani en azından ben takılıyordum.
İksir dersliğinin kapısı gözüme iliştiğinde derin bir nefes aldım. Daha benimle yeni yeni giren öğrenciler de vardı. Aralarına katıldım ve kendime %75’i dolu sınıfta üzerinde iki şişe ve bir parşömen bulunan bir sıraya oturdum. Diğer sıraların üzerinde aynı şeylerden olduğunu fark edene kadar bir süre geçmişti. Bakışlarım sınıfın önündeki Profesör Olivia’ya takıldığında, masaya dayandı ve konuşmaya başladı. Hiçbir Slytherin’e benzemiyordu açıkçası. Görünümü Profesör Rheanna kadar ürkütücü değildi.
''Merhaba, ben yeni İksir Profesörünüz, Amy Patrice Olvia. Bir sorun çıkmadığı sürece artık İksir derslerini beraber işleyeceğiz. Sınıfları ayırdım, artık benim derslerime bu şekilde geleceğinizi bilmenizi isterim en başta. Bugün sizlerle Huzur Sıvısı yapmayı öğreneceğiz. Gerçekten de başarılı olunduğunda insanın duygularını eşitleyip, huzurlu olmasını sağlayabiliyor. Yapımının kolay olduğunu söyleyebilirim, ama tutturmak oldukça zordur. Kullanacağımız malzemeler ise oldukça kısıtlı. Hepsini sıralarınızın üstüne dağıttım, ve birde iksirle ilgili bilgilerin ve nasıl yapılacağının yazıldığı parşömenleriniz var.'' Dedi profesör aralarda duraklayarak. En başta düşündüğüm şeyi her geçen saniye daha da destekliyordum. Profesör Olivia’da hiçbir Slytherin görünümü yoktu. Tabii bu düşündüğüm kötü değildi. Zaten Slythorlardan nefret ederdim. Bu ona ısınmama yol açmıştı.
Profesör cümlelerini bitirdikten sonra önümde duran parşömene ve iki şişeye baktım. Parşömenin üzerinde italik bir yazıyla Huzur Sıvısının yapımı yazıyordu. Şöyle bir baştan aşağı göz attım ve tekrar profesöre döndüm. ''Sanırım hepiniz birazda olsa yapacağımız İksirle ilgili bilgi edindiniz. Malzemelerinizin arasında çöpleme şurubu ve aytozu var. Dikkatli olun, çöpleme şurubu zehirlidir. Kesinlikle önünüzdeki şişelerin kapağının yarısından çok koymayın. Kapağa döküp sonra yavaş yavaş kazanınıza ekleyin. Birden eklerseniz bir fiyasko ile karşılaşabileceğinizi de söylemeliyim. Ve tekrar ediyorum kimse lütfen dediğim kadardan fazlasını eklemesin. Buradan revire gitmek istemezsiniz öyle değil mi?''
Çöpleme şurubu şişesini açtım ve derin nefes almamaya çalıştım. Burnuma yaklaştırmamama rağmen burnumun diğerinin sızladığını hissedebiliyordum bile. Elimi titretmemeye çalışarak kapağa yarım ölçek yarı yoğun, kehribar renkli sıvıyı koydum ve yavaşça kazana ekledim. Şişeyi bir tarafa bıraktım ve kazanımın üzerine eğilip sıcağı önemsemeden merakla baktım. ''Lütfen şişelerin kapaklarını kapatmayı unutmayınız.'' Profesörün uyarısıyla geriye sıçradım ve masamın köşesindeki çöpleme şurubu şişesininin kapağını sıkıca kapatıp kazanıma geri döndüm. ''Evet çok iyi, şimdi lütfen aytozu şişenizi elinize alınız. Hepinizinkinin rengi farklı olsa da şişenin içindeki toz aynı. Aytozu insanın duygularını eşitler. Yani üzüntüsü fazla ise bunu azaltabilir, aynı şekilde aşırı sevincide. Unutmayınız ki hiçbir duyguyu abartmamalıyız. Bizim elde etmemiz gereken tek şey huzur. Bütün şişedeki aytozunu kazanın içine boşaltabilirsiniz. Tabi bundan tereddüt edenler bir miktar bırakabilir. Aytozu zehirleyici değildir, o yüzden ben bir sakınca görmüyorum ama yine de size bırakıyorum. Ay tozunu ekledikten sonra kazanınızın üzerindeki buhar yeşil olmalı. Yeşile yakın olan tonlar ise aytozunun eksikliğinden kaynaklanır. Karıştırmayı size bırakıyorum, şuana kadar aldığınız İksir bilgilerinizide görmek istiyorum yapım kısmında, hepinize başarılar. Lütfen kazanlarınızı temizleyiniz.''
Benim aytozum mükemmel bir kırmızı rengindeydi. Sanki insanın keyfine göre değişiyor, diye düşünmeden edemedim içimden. Şişenin kapağını açarken kazana dökeceğim için üzülüyordum, o kadar muhteşem bir kırmızısı vardı. Yine de serper gibi şişenin hepsini kazana boşalttım ve kaşığımı kazana sokup saat yönünün tersine doğru karıştırmaya başladım. Profesör buharı yeşile dönecek demişti oysa benimki tehlikeli bir laciverte doğru ilerliyordu. Sakin kalmaya çalışırken kaşığı bir tam dur daha çevirip bu sefer saat yönüne döndürmeye başladım. İçimden turları sayıyordum. Birincinin yarısı kadar döndürdükten sonra derin bir nefes aldım. Buharlar hafif açık bir yeşile dönmüştü. İksirimi son anda kurtarmanın verdiği rahatlıkla gülümsedim ve boş bir şişeye dikkatlice kaşığımla doldurmaya başladım. Mavimsi, yarı saydam ve akışkan sıvının hepsini şişeye doldurduğumdan emin olduktan sonra şişenin kapağını kapatım ve asamı kazana doğrultup tamamen temiz olduğunu görene kadar mırıldandım “Scourgfy”. Biraz sonra kulaklarıma Slythorların tarafından Fıransizkonun sesi geldi ve ona dönüp yüzümü buruşturdum. Etrafındakilerle beraber gülüyordu. "Merlin..." diye düşündüm içten içe. İnsan aptal olmasındı.
Sonunda çıkardığım işten memnun bir şekilde içinde Huzur sıvısının bulunduğu minik şişeyi kavradım ve profesörün masasına doğru ilerledim. Gözlerim diğer iksirlere takılırken omuz silktim ve şişemi masaya bırakıp sıradaki dersime çalışmak üzere kütüphaneye yollandım.

Ani bir tepkimeyle uyandım ortak salonda kimse yoktu. Saate baktığımda çok geç kalıyordum. Hazırlanıp koşar adımlarla dersliğa indim. Herkes toplanmış profesörü bekliyordu. ma neyseki henüz profesör gelmemişti. Geçip yerime oturdum herek çok konuşuyordu. Laf kalabalığı olup insanları rahatsız edicek bir gürültüydü ama herkes konuştuğu için buna aldırış eden olmamıştı. Aniden herkes hızlı adımlarla yerlerine geçmeye başladılar. O an profesör içeri hızlı adımlarla girdi. Ve konuşmaya başladı. ''Merhaba, ben yeni İksir Profesörünüz, Amy Patrice Olvia.'' Ani bir göz kırpdı öğrencilere ama bir tek üstüne alan bir kaç Slytherin öğrencisiydi. Belki de daha öncede tanışıyorlardı. ''Bir sorun çıkmadığı sürece artık İksir derslerini beraber işleyeceğiz. Sınıfları ayırdım, artık benim derslerime bu şekilde geleceğinizi bilmenizi isterim en başta.'' Konuşmaya devam ederken dersliğin içerisinde dolaşmaya başladı. ''Bugün sizlerle Huzur Sıvısı yapmayı öğreneceğiz. Gerçektende başarılı olunduğunda insanın duygularını eşitleyip, huzurlu olmasını sağlayabiliyor. Yapımının kolay olduğunu söyleyebilirim, ama tutturmak oldukça zordur.'' aslında biraz gözümü korkutmuştu ama olsun yapıcaktım bina olarak diğer binalardan çok gerideydik. ''Kullanacağımız malzemeler ise oldukça kısıtlı. Hepsini sıralarınızın üstüne dağıttım, ve birde iksirle ilgili bilgilerin ve nasıl yapılacağının yazıldığı parşömenleriniz var.'' Herkes ve ben de dahil olmak üzere parşömeni merakla inceliyordu. ''Sanırım hepiniz birazda olsa yapacağımız İksirle ilgili bilgi edindiniz. Malzemelerinizin arasında çöpleme şurubu ve aytozu var. Dikkatli olun, çöpleme şurubu zehirlidir. Kesinlikle önünüzdeki şişelerin kapağının yarısından çok koymayın. Kapağa döküp sonra yavaş yavaş kazanınıza ekleyin. Birden eklerseniz bir fiyasko ile karşılaşabileceğinizi de söylemeliyim. Ve tekrar ediyorum kimse lütfen dediğim kadardan fazlasını eklemesin. Buradan revire gitmek istemezsiniz öyle değil mi?'' Tedirgin olsam da elim şurubun şişesine gitti. Kapağını açıp çöpleme şurubu ile doldurdum. Kokusu çok kötüydü. Burnumuzu yakıyordu. ''Lütfen şişelerin kapaklarını kapatmayı unutmayınız.'' derdemez profesör şişenin kapağını kapattım. Çöpleme şurubunu yavaş yavaş kazanın içine boşalttım. Kazandan yükselen mavi buhar'ın çıkmasına sebep olmuştu. ''İşte bu kadar basit, aslında seninde yapabileceğine eminim ama şimdilik böyle olsun.'' Kızın yanından ayrılıp masasının başına geçti yine. ''Evet çok iyi, şimdi lütfen aytozu şişenizi elinize alınız. Hepinizinkinin rengi farklı olsada şişenin içindeki toz aynı. Aytozu insanın duygularını eşitler. Yani üzüntüsü fazla ise bunu azaltabilir, aynı şekilde aşırı sevincide. Unutmayınız ki hiçbir duyguyu abartmamalıyız. Bizim elde etmemiz gereken tek şey huzur.'' ''Bütün şişedeki aytozunu kazanın içine boşaltabilirsiniz. Tabi bundan tereddüt edenler bir miktarbırakabilir. Aytozu zehirleyici değildir, o yüzden ben bir sakınca görmüyorum ama yinede size bırakıyorum. Ay tozunu ekledikten sonra kazanınızın üzerindeki buhar yeşil olmalı. Yeşile yakın olan tonlar ise aytozunun eksikliğinden kaynaklanır. Karıştırmayı size bırakıyorum, şuana kadar aldığınız İksir bilgilerinizide görmek istiyorum yapım kısmında, hepinize başarılar. Lütfen kazanlarınızı temizleyiniz.'' Buhar yeşil olmuştu. Çok sevindiren bir durumdu. Çünkü iksirim tutmuştu. Oturduğum sırayı iyicene temizleyerek kazanları silerek sınıftan ayrılmıştım.

Uyku Madison için paha biçilemez bir şeydi. Ancak uyanmaksa aynı derecede eziyetti. Ancak dersler bu eziyeti zorunlu kılıyordu. Her ders eziyet değildi, bazıları uykusuzluğa değiyordu. O sabah derin uykusundan arkadaşının sesi kaldırdı onu "Mady hadi! Derse geç kalacaksın tatlım." dedi. "Beş dakika daha..." dedi Madison. "Ben senin beş dakikalarını bilirim." dedi ve onu zorla kaldırdı. Madison homurdandı ve üzerini değiştirmeye başladı o sırada Crystal çoktan hazırlanmış ve sabırsızlıkla Madison'u bekliyordu. "Ee... Samuel ile nasıl gidiyor?" dedi Madison muhabbet döndürmek isterken. "İyi, ayrıca Samuel demişken sınıfta bize yer tuttu ve beş dakikaya gitmezsek bayağı kızacak." dedi Crystal. Onaylayan bir hareketten sonra zıpladı ve Crystal'ın koluna girerek çekiştirmeye başladı. Sınıfa vardıklarında Crystal üzgünüm bakışıyla Samuel'in yanına oturdu. Madison da boş bir sıraya oturdu ve gelen profesöre bakmaya başladı. ''Merhaba, ben yeni İksir Profesörünüz, Amy Patrice Olvia.'' Onu tanıdığı belli olan birkaç Slytherin öğrencisine bakarak göz kırptı. ''Bir sorun çıkmadığı sürece artık İksir derslerini beraber işleyeceğiz. Sınıfları ayırdım, artık benim derslerime bu şekilde geleceğinizi bilmenizi isterim en başta.'' Madison sevinçle gülümsedi, abisiyle ve kendi arkadaşlarıyla ortaktı dersi. Profesör dersliğin içinde dolaşmaya başladı, konuştukça heyecanı artıyordu sanki. Kalbinin güm güm attığı, heyecanı belliydi. Öğrencilerin yüzlerine bakıyordu, çoğu ifadesizdi. Madison heyecan ile gerginlik arasındaydı. Biraz hevesi kırılmış gibi duran profesör omuzlarını dikleştirerek masasının başına geçti. ''Bugün sizlerle Huzur Sıvısı yapmayı öğreneceğiz. Gerçektende başarılı olunduğunda insanın duygularını eşitleyip, huzurlu olmasını sağlayabiliyor. Yapımının kolay olduğunu söyleyebilirim, ama tutturmak oldukça zordur.'' Amacının öğrencileri korkutmak değil, onların işini ciddiye almak olduğu belliydi. Madison önceki yıllardaki başarısını hatırlayarak duruşunu dikleştirdi. Profesör devam etti ''Kullanacağımız malzemeler ise oldukça kısıtlı. Hepsini sıralarınızın üstüne dağıttım, ve birde iksirle ilgili bilgilerin ve nasıl yapılacağının yazıldığı parşömenleriniz var.'' Kafalarına göre yapmalarına izin vermeyeceği belliydi. Ama hepsinin meraklı gözlerle parşömenlerini incelemelerine izin verdi. Ellerini siyah saçlarının arasında gezdirdi, rahatlamış gibiydi. Madison dikkatle kağıdı inceledi, bu huzurla ilgili veya duygularla ilgili bir iksirdi ona göre. Bakışlarını profesöre yönlendirdi. Onun gözü Slytherin’li öğrencilerindeydi, belki ayrımcılık değildi amacı ama onların onun için önemli olduğu yadsınamazdı. ''Sanırım hepiniz birazda olsa yapacağımız İksirle ilgili bilgi edindiniz. Malzemelerinizin arasında çöpleme şurubu ve aytozu var. Dikkatli olun, çöpleme şurubu zehirlidir. Kesinlikle önünüzdeki şişelerin kapağının yarısından çok koymayın. Kapağa döküp sonra yavaş yavaş kazanınıza ekleyin. Birden eklerseniz bir fiyasko ile karşılaşabileceğinizi de söylemeliyim. Ve tekrar ediyorum kimse lütfen dediğim kadardan fazlasını eklemesin. Buradan revire gitmek istemezsiniz öyle değil mi?'' Madison dikkatle kapağı açtı, yayılan kokuyla burnunu tıkamak istedi. Yavaş yavaş kazana dökmeye başladı. Bir kaçı ise tereddütlüydü. Çekingen duran bir kız öğrencinin yanına gitti ve sırasına eğilerek şişesini eline aldı, kapağını yavaşca açtı ve yarısını çöpleme şurubu ile doldurdu. Kokusu onu da rahatsız etmiş gibiydi. Hızlıca kapattı ve masanın üstüne koyarken öğrencilere döndü, ''Lütfen şişelerin kapaklarını kapatmayı unutmayınız.'' Madison da dahil birkaç kişi hızlıca kapaklara yöneldi. Kazandan yükselen mavi buhar ile yüzüne bir gülümseme yayıldı, profesörün de kazanından aynı renkte olduğunu gördü demekki başarıyordu. Profesör kıza doğru baktı, ''İşte bu kadar basit, aslında seninde yapabileceğine eminim ama şimdilik böyle olsun.'' Yanından ayrılıp masasının başına geçti yine. Bazıları çoktan çöpleme şurubunu kazanlarına boşaltmıştı bile. ''Evet çok iyi, şimdi lütfen aytozu şişenizi elinize alınız. Hepinizinkinin rengi farklı olsada şişenin içindeki toz aynı. Aytozu insanın duygularını eşitler. Yani üzüntüsü fazla ise bunu azaltabilir, aynı şekilde aşırı sevincide. Unutmayınız ki hiçbir duyguyu abartmamalıyız. Bizim elde etmemiz gereken tek şey huzur.'' Göz kırptı, bu hayatla ilgili bir bilgi idi, iksirle değil. ''Bütün şişedeki aytozunu kazanın içine boşaltabilirsiniz. Tabi bundan tereddüt edenler bir miktar bırakabilir. Aytozu zehirleyici değildir, o yüzden ben bir sakınca görmüyorum ama yinede size bırakıyorum. Ay tozunu ekledikten sonra kazanınızın üzerindeki buhar yeşil olmalı. Yeşile yakın olan tonlar ise aytozunun eksikliğinden kaynaklanır. Karıştırmayı size bırakıyorum, şuana kadar aldığınız İksir bilgilerinizide görmek istiyorum yapım kısmında, hepinize başarılar. Lütfen kazanlarınızı temizleyiniz.'' dedi. Bunun üzerine doğru yeşili yakalayana kadar aytozunu boşaltmaya başladı ama çok yavaşta değildi. İksiri hazır olduktan sonra şişeye kepçe yardımıyla bir miktar koydu ve asasıyla kazanı temizledi. Örneği profesörün masasına bırakarak zarif adımlarla zindanlardan çıkmaya koyuldu.

Kulağıma ilişen gürültü tatlı uykumu yarıda keserken gözlerimi sımsıkı yumup uyumaya devam etmek istiyordum. Ama sonra aklıma düşen İksir Dersi gözlerimi sonuna kadar açıp yatakta ayağa fırlamama neden olmuştu. Dağılmış saçlarımı düzeltip etrafa bakıyorum. Kimsecikler yok. Sadece merdivenden aşağı inen oda arkadaşlarımdan birinin cübbesini görüyorum. Onun arkasından uykulu gözlerle bakmak yerine hemen yataktan inip formamı ve ardından da cübbemi geçiriyorum üzerime. Saçlarımı örüp sol tarafıma alırken parmaklarımın birbirine karışmamasına şaşırıyorum. Asamı masamdan alıp çantamı hazırlıyorum ve merdivenlerden koşarak iniyorum. Ortak salonda birkaç kişi var sadece. Aceleyle portreden geçip İksir Dersliğine yürürken ortak salonumuzun bu derslikle aynı katta olmasına şükrediyorum. Çünkü seherbaz olma amacımda bu dersten iyi not almam çok önemli olacak biliyorum.
Dersliğe akın eden öğrenci seline kapılırken bir tane Gryffindorluyla kapıdan aynı anda geçiyoruz. Bakışlarımın ne kadar nefret dolu olduğunu biliyorum. Bana ters bir bakış atıyor ama umursamayıp başımı çeviriyorum ve ortalardan bir sıraya oturuyorum. Sırada duran şeylere bir kez baktıktan sonra bakışlarımı masasında oturmuş yerleşmemizi bekleyen yeni iksir hocamıza çeviriyorum. Slytherin’in bina sorumlusu olması ona karşı apayrı bir yakınlık beslememi sağlıyor. Ayrıca dikkatle baktığımda son derece güzel bir bayan olduğunu fark ediyorum. O sırada yanıma oturan Slytherinli bir dördüncü sınıf kız bana gülümsüyor. Aynı şekilde karşılık verip “Nasıl gidiyor?” diyorum sıkıldığımı belli eden bir sesle. Yakın olduğum arkadaşlarım genellikle 6.sınıf olduğu için buradayken ya yaşıtlarımla ya da böyle küçüklerle idare etmek zorunda kalıyorum. Çantasını sandalyesinin arkasına takıp omuz silkiyor. “Her zamanki gibi-” Tam bir sohbet konusu açmak üzere ağzını açıyor ki iksir hocası konuşmaya başlıyor ve susuyoruz.
''Merhaba, ben yeni İksir Profesörünüz, Amy Patrice Olvia.''
Sesi normal bir öğretmene göre biraz daha arkadaş canlısı. Bizim olduğumuz tarafa bakıp birkaç Slytherinliye göz kırpıyor, gülümsemeden edemiyorum. Bir ayırımcı iksir hocası daha. Gryffindorları ezen, o mükemmel hocalardan bir tane daha… Bu ders kesinlikle zevkli olacaktı. ''Bir sorun çıkmadığı sürece artık İksir derslerini beraber işleyeceğiz. Sınıfları ayırdım, artık benim derslerime bu şekilde geleceğinizi bilmenizi isterim en başta.'' Sesindeki saklamaya çalıştığı heyecanı güç de olsa yakalıyorum. Beklenti dolu bakışları yüzlerimizde geziniyor ama sanki aradığını bulamamış gibi. ''Bugün sizlerle Huzur Sıvısı yapmayı öğreneceğiz. Gerçektende başarılı olunduğunda insanın duygularını eşitleyip, huzurlu olmasını sağlayabiliyor. Yapımının kolay olduğunu söyleyebilirim, ama tutturmak oldukça zordur.''
Seherbaz olma hedefimde bu kadar önem taşıyan İksir Dersi’nde kötü değildim. Yazları vakit buldukça kitap karıştırıp türlü türlü iksir denemiştim. Kimisi suratımda patlasa da çoğunda iyiydim. Bunu da başarabileceğimi biliyordum. ''Kullanacağımız malzemeler ise oldukça kısıtlı. Hepsini sıralarınızın üstüne dağıttım, ve birde iksirle ilgili bilgilerin ve nasıl yapılacağının yazıldığı parşömenleriniz var.''
Dersliğe ilk girdiğimde göz gezdirdiğim şeylere daha dikkatle baktım bu sefer. Öncdeki iksir denemelerimden tanıdık gelen malzemeler vardı. Asıl merak ettiğimse iksirin nasıl yapılacağıydı. Merakla parşömeni elime aldım ve hızlı hızlı okumaya başladım. Okumam bittiğinde başımı kaldırıp tekrar Profesör Olvia’ya baktım. Okumamızı bekliyordu. Diğer herkes de okumayı bitirdiğinde ''Sanırım hepiniz birazda olsa yapacağımız İksirle ilgili bilgi edindiniz. Malzemelerinizin arasında çöpleme şurubu ve aytozu var. Dikkatli olun, çöpleme şurubu zehirlidir. Kesinlikle önünüzdeki şişelerin kapağının yarısından çok koymayın. Kapağa döküp sonra yavaş yavaş kazanınıza ekleyin. Birden eklerseniz bir fiyasko ile karşılaşabileceğinizi de söylemeliyim. Ve tekrar ediyorum kimse lütfen dediğim kadardan fazlasını eklemesin. Buradan revire gitmek istemezsiniz öyle değil mi?'' dedi ve gülümsedi. Güzel bir kadın olduğunu bir kez daha düşünürken bir yandan da Çöpleme Şurubu hakkında dediklerine takmıştım kafayı. Kendimi iksir dersinde yaralarsam, bu utançla yaşayamayacağımı bildiğimden ona özellikle dikkat edecektim. Bütün bunlar olurken yeni profesörün aslında beklediğim gibi çıkmadığını da fark etmiştim. Slytherin bina sorumlusu bir profesör gibi gaddar ya da Slytherinlere karşı ayrımcı değildi. Hayallerim yıkılırken suratımı istemeden astım. Gryffindorlularla dalga geçip eğlenmek güzel olabilirdi oysaki.
Ben bunları düşünürken Profesör ön sıralardan Slytherinli bir kızın yanına gitmiş, örnek bir iksir yapıyordu. Dikkatle her yaptığını izlerken nefesimi tutmuştum. ''Lütfen şişelerin kapaklarını kapatmayı unutmayınız.'' Bu hatırlatmasını hafızama kazıdıktan sonra kazanından çıkan mavi buhara büyülenerek baktım. Ardından önüme döndüm, bakışlarım malzemelerde geziniyordu. Çok bir malzeme yoktu zaten, yapmak zor olmayacaktı. Çöpleme Şurubundan yarım bardak kadar alıp kazanıma yavaşça, büyük bir titizlikle boşaltmaya başladım. ''Evet çok iyi, şimdi lütfen aytozu şişenizi elinize alınız. Hepinizinkinin rengi farklı olsada şişenin içindeki toz aynı. Aytozu insanın duygularını eşitler. Yani üzüntüsü fazla ise bunu azaltabilir, aynı şekilde aşırı sevincide. Unutmayınız ki hiçbir duyguyu abartmamalıyız. Bizim elde etmemiz gereken tek şey huzur.'' Yapmam gerekenleri söylediği kısımdan sonrasını dinlememiştim. Aytozu şişesine odaklanmıştım. ''Bütün şişedeki aytozunu kazanın içine boşaltabilirsiniz. Tabi bundan tereddüt edenler bir miktar bırakabilir. Aytozu zehirleyici değildir, o yüzden ben bir sakınca görmüyorum ama yinede size bırakıyorum. Ay tozunu ekledikten sonra kazanınızın üzerindeki buhar yeşil olmalı. Yeşile yakın olan tonlar ise aytozunun eksikliğinden kaynaklanır. Karıştırmayı size bırakıyorum, şuana kadar aldığınız İksir bilgilerinizide görmek istiyorum yapım kısmında, hepinize başarılar. Lütfen kazanlarınızı temizleyiniz.'' Aytozunun hepsini kazanıma yavaş hareketlerle boşalttım. Çok geçmeden kazanımdan yeşil buharlar yükselmeye başlamıştı. Memnuniyetle gülümserken her şeyi tam kararında yaptığım için kendimle gurur duyuyordum. Gülümsemeye devam ederek karıştırma işlemine geçtim. Gereken her şeyi yaptığıma emin olduktan sonra kenardaki küçük cam şişelerden bir tane alıp kepçemi kazanıma daldırdım. İki kepçe dolusu iksiri şişeye boşalttıktan sonra kapağını kapatıp kazanımı temizlemeye giriştim. İşim bittiğinde sınıf birer ikişer giden öğrencilerle azalmaya başlamıştı. Çantamı alıp oturduğum yerden kalktım ve elimdeki şişeyi Profesör’ün masasına, diğerlerinin yanına bıraktım. Yoğun ilacımsı kokudan kurtulmak için hızlı adımlarla kapıya yöneldim.