Bugün aklım başımda değildi. Evet, söylenebilecek tek şey buydu. Bir o tarafa bir bu tarafa koşuyordum. Sonuncu seferde yere eğilmiş bir öğrencinin üzerinden atlamam gerekmişti. Kesinlikle bir profesöre yakışmayacak hareketler yapıyordum. Yine de düşünceli davranıp bu dersimden önce herhangi bir iksir denememiştim. Önceki iksirin etkilerinin hala sürmesinin bununla bir ilgisi yoktu elbette. Sadece ben düşünceli bir öğretmendim. Koridorda hızlıca ilerledim ve dersliğime girdim. Henüz kimse gelmemişti. Masama geçtim ve yerime oturdum. Kağıtlarımı toparladım. Kedim koşarak içeri girdi ve kucağıma zıpladı. Onu okşarken bir yandan da derste öğreteceğim iksirlerin üzerinden geçiyordum. Aslında benim yaptığım öğretmek değil kendilerinin öğrenmelerini sağlamaktı. İksiri sadece ben yapsaydım kesinlikle sınıftan çıktıklarında derse girmemiş kadar boş olacaktı zihinleri. Ben de kitaplarını araştırmalarını, başarılı olmak için derse bilgilerini pekiştirmiş halde gelmelerini istiyordum. böylece derste en iyisini yapacaklardı. Tahtaya iksilerin yapılışını yazmıyordum. Eğer yazarsam, kitapları hiç dokunulmamış gibi yeni bir şekilde kalacaktı. İçlerinde biraz olsun araştırma sevgisi uyandırmak istiyordum. Merak etmelerini, iksirin o gizemli ve mükemmel doğasını incelemelerini ve ...

Elimi çeneme dayayıp kapıya baktığımı ancak kapı açıldığında farkettim. Öğrenciler geliyorlardı yavaş yavaş. Kucağımdaki kediyi bıraktım ve onun sınıftan çıkmasını izledim. İksirler üzerine yaşadığım duygusal andan kurtulmak istercesine ayağa kalktım ve sınıfta dolandım. Öğrenciler giderek çoğalıyordu. Her birini gülümseyerek karşılıyordum. Camdan dışarı baktım kısa süre sonra da geçip yerime oturdum. Zihinleri bilgiye aç gençler geliyordu sınıfa. Mavi gözlerim hepsinin üzerinde gezindi. Bir grup Slytherin öğrencisinin içeri girdiğini görünce gülümsemem genişledi. Kesinlikle öğrencilerimi seviyordum. Ama bu, derste canlarını çıkarmayacağım anlamına gelmiyordu. Dersi tüm hızıyla işleyip çoğunun kafalarında soru işaretleriyle çıkmasını sağlayacaktım dersten. Soru işaretleri iyiydi. Gülümsedim ve masama yaslanıp sınıfın yerleşip sessiz olmasını beklemeye koyuldum.



*Dersi iki rp şeklinde işleyeceğim. Fakat siz iki rpden fazla yazabilir, kendi kurgularınızı oluşturabilirsiniz. Ne kadar yaratıcılık o kadar ekstra puan.
*İlk yazan 3 kişiye +2 puan vereceğim.
*Ödev almak isteyen pm atabilir.
*İkinci rpyi 3-4 gün sonra bırakacağım. Bu süreden sonra derse giriş yapacaklar geç kaldıklarını yazabilir.

Derin bir nefes alıp dersten önce 1 saat boyunca okuduğu kitapları göğsüne bastırdı genç kız. Ders İksir'di ve herkes Profesör Rheanna'nın derse hazırlıklı gelmesini istediğini bilirdi. Anastacia da tabii ki unutmamıştı. Bu yıl Gryffindor'u şampiyon yapmak adına elinden geleni ardına koymayacaktı. Son bir kez yazılanlara baktıktan sonra birkaç metre ilerideki sınıfın kapısına doğru yürüdü. İçeri daha birkaç öğrencinin girdiğini fark etti o sırada.

Tam içeriye girecekti ki bir kedinin adımının altından geçmesiyle sıçradı. Anastacia başını kaldırıp içeri baktı. Kim İksir'e kedisini getirecek cesarete sahip olabilirdi ki? Bakışları Profesör Rheanna'ya çarptığında çok boş düşündüğünü anladı. Tabii ki kimse böyle bir delilik yapmazdı. Az önce adımının altından geçen profesörün kedisiydi. İster istemez somurttu ve gözüne önlerden bir sıra seçip sessizce oraya yöneldi.

Masasına oturduktan sonra taburesini hızla çekti ve istemeden bir gıcırtı çıkardı. İşte böyle anlardan nefret ederdi Anastacia. Bomboş bir sınıfın içerisinde en küçük bir ses çıkarmak bile onu deli ederdi. İçinden ofladı ve kapıya bakmaya devam etti. İçeri birkaç tane Slythor girerken iğrenerek burnunu kırıştırdı ve İksir kitabını yeniden açtı. Ruh öküzünün gelmesini beklerken biraz daha alıştırma yapmaktan bir sorun çıkmazdı. "Phomel çabuk gelse" diye düşündü içten içe. Zaten neredeyse malzemelerin hepsini ezberlemişti. Yani en azından kitabın başlangıcını ezberlemişti. Elinden geldiği kadar çalışmalıydı. Bu sene mevcut olan bütün derslere adını yazdırmıştı ve bu büyük bir sorumluluk demekti. 'Bütün' derslere çalışmalıydı. Notlarını yüksek tutmalıydı. Geçen sene, bu senenin Gryffindor başkanı Clary de bütün dersleri başarıyla tamamlamıştı. Anastacia da onun yolundan ilerlemek istiyordu. İlk ve ilgisini çeken birkaç iksiri daha inceledikten sonra gözleri tekrar kapıya ilişti. Phomel ne zaman gelecekti?

Uyandığında karşısına çıkan bomboş yatakhane bu gün fazla uyuduğunu ve günün ilk dersine geç kalacağını gösteriyordu. Hızla yataktan atladıktan sonra üzerini yarı yatakhane de yarı ortak salonda giydikten sonra dışarı hızlı adımlarla çıktı. Biraz koştuktan sonra çantasını unuttuğunu fark ederek geri ortak salona bir depar attı ve unuttuğu çantasını koluna takarak içinden ders programının yazılı olduğu parşomeni çıkarıp ilk dersinin iksir olduğunu gördü. Çok hoş diye mırıldandı kendi kendine ve biraz daha hızlı koşmaya başladı. Önüne çıkan bir kaç kişiye çarptı fakat pek umurunda olmadı. Sınıfın kapısına geldiğinde içerisinin neredeyse dolduğunu gördü ve arkada kalan bir sıraya geçti. Etrafına bakındı ve bir kaç tanıdık yüz gördü aritmansi dersine beraber girdiği kız da oradaydı. Suratına hızlıca bakıp Profesöre döndü. Etrafa gülücükler saçıyordu. Bu iyiye işaret miydi pek çözemiyordu ama moralini bozmuyordu çünkü ders iksirdi ve iksir derslerini hep sevmişti Ivan. Daha önce çok fazla bakmış olsada yeniden kitabını açtı ve küçük notlarını okudu. Yazın çok fazla zamanı oluyordu. Bu nedenle zamanını büyüler iksirler üzerine çalışarak geçiriyordu. Kitap da çok fazla tarif ve yöntem vardı. Aralarından en doğru olanı bilebilmek için çalışmak ve denemek gerekiyordu. Bir parşomen parçası daha çıkardı ve üstüne bir şeyler karalamaya başladı. Bir kaç püf nokta daha yazdıktan sonra eşyaları bir kenara bıraktı ve etrafı izlemeye başladı. İnsanlar küçük gruplar halinde oturmuş birbirleriyle konuşuyor gülüşüyorlardı. İç geçirdi ve yanlızlığına sövdü. Hayatının bu denli iğrençliklerle dolu olması onun suçu değildi ama o çekiyordu bunları. Arkasına yaslandı ve gözlerini kapadı. Daha ders başlamamıştı ne de olsa.

Rp out: Yeni karakter derslere başvurdum listede adım olmayabilir.

Syrena mutluydu ve gülümsemeden edemiyordu. Gerçi, o hiçbir zaman gülümsemeden edemezdi ya, neyse. En sevdiği derslerden biri olan İksir dersinin işleneceği yere doğru kitapları göğsünde gülümseyerek yürürken, heyecanlanmamaya çalışıyordu. Tanrım, okulu ve dersleri gerçekten özlemişti. Koşuşturan öğrenciler, katı profesörler... Her şey Syrena'yı mutlu ediyordu, hem de her şey. İksir sınıfından içeri girdiğinde profesör Rheanna'nın çoktan oraya gelmiş ve kedisini severek öğrencilerini beklemekte olduğunu gördü genç kız. Hafifçe profesöre gülümsedikten ve başıyla selam verdikten sonra, sınıfta kendisine bir yer bulmak üzere bakınmaya başladı. Sonunda ikinci sırada boş bir yer buldu ve hemen geçti. Kitaplarını sırasına dizdi ve birkaç gün öncesinden çalışmış olduğu şeyleri tekrar etmeye başladı, her derse böyle hazırlıklı gelmeye o kadar alışmıştı ki. Bu çalıştıkları bile ona yeterli gelmemeye başlamıştı. Derin bir nefes aldı ve tekrarına ara verip etrafına bakınmaya başladı. Birçok Gryffindor öğrencisi sınıftaydı ancak henüz Hufflepuff'tan kimseyi göremiyordu. Özellikle April'i görmeyi umuyordu, bir an önce gelseydi keşke, o zaman ders öncesi birbirlerine moral verirler, mutlu bir şekilde derse başlarlardı. İç çekti ve kitabını tekrar eline aldı, birçok öğrencinin de kitabını okumakta ve son kez çalışmalarını tekrar ettiklerini görebiliyordu genç kız.

Birkaç dakika sonra, öğrenciler içeri doluştular ve profesörde yüzüne bembeyaz bir gülümseme yerleştirdikten sonra ayağa kalkıp onlara selam vermek üzere hazırlandı, hala gelmemiş olan birkaç öğrenci vardı. Syrena derin bir nefes aldı ve kendine bu derste çok başarılı olduğunu ve daha da önemlisi bu dersi çok seviyor olduğunu hatırlattı. Gerilmesine, telaşa kapılmasına ya da buna benzer hiçbir şeye gerek yoktu. Gülümsedi ve dalgın bakışlarını sırasının üstünde duran kitaplarına kenetlerken, bir yandan da dersin başlamasını bekledi.

Dean kolay bir gece geçirmemişti. Gözüne bir damla uyku girmemişti ve o da tüm geceyi bahçede gölün kenarında oturarak geçirmişti. Üzerine sinen tuz ve rutubet kokusundan kurtulmak için dersten bir saat önce banyolardan birine girip uzun ve sıcak bir duş almıştı. Saçlarını kurutma gereksiniminde bulunmamış direkt kahvaltı için büyük salona inmişti. Binasının masasına oturduğunda önündeki yiyecekleri bir çırpıda yiyerek etrafına bakınmadan iksir dersliğine çıktı. Yolda bir kaç kişinin selamını alıp iksir dersliğine girdi. İçerisi doluydu ve Profesör masasında oturmuş öğrencilerinin gelmesini bekliyordu. İlerde Hufflepuff'lı bir kız görüp yanına gitti. Tanımasa da bir sorun teşkil etmiyordu onun için kız rahatsız olursa kalkadabilirdi. Kitaplarını çıkarıp sıranın üzerine koydu. Herkes harıl harıl derse hazırlanıyor bir şeyleri tekrar ediyordu. Onların bu denli istekli çalışması bulaşıcı olmalıydı ki Dean'de kitabını açıp bir kaç not almaya başladı. Bu dersi çok sevdiği söylenemezdi ama bu derste başarısız olduğu anlamına gelmiyordu aksine en iyi dersi uçuştan sonra buydu. Uçuş artık onunla bütünleşmiş bir şeydi. Biraz daha iyi bir süpürgesi olsa fena olmazdı ama bunu dert etmiyordu. Sonuçta şuan bir ateş oku alamazdı. Ailesinden böyle bir istekte bulunması saçma olurdu ki zaten o bunu yapmazdı. Kendini ateş okunun üstünde hayal ederken sınıftaki hareketlilikle kendine gelip önündekilere göz atmaya devam etti. Dersin ne zaman başlayacağını bilmiyordu ama bir an önce başlasa güzel olabilirdi çünkü sıkılmaya başlamıştı.

Havlama sesiyle yerimden sıçrayarak uyandım. Shelby havlayarak bütün yatakhaneyi uyandırmıştır diye düşünüyordum ama etrafa baktığımda kimsenin olmadığını fark ettim. Herkes nerede diye düşünürken saati gördüm. Bayağı bir gecikmiştim. Shelby olmasa daha uyumaya devam edebilir ve dersleri kaçırabilirdim. Kimse uyandırma zahmetine girmemişti. Yatağımdan kalkıp üzerimi değiştirdim. Asamı, ders programını, kitapları yanıma alıp yatakhaneden çıktım. Ortak salonda bir kaç kişi vardı sadece. Ders programında ilk ders iksir diye gözüküyordu. Bu pek iyi olmamıştı. Profesör Rheanna iyiydi ama bir türlü bu iksir dersine alışamamıştım. Neden bu dersi aldığımı da hala anlamıyordum. Zindanlardan çıkıp büyük salona gideceğim sırada Shelby'nin peşimden geldiğini fark ettim. Onu durdurmak için bir hareket yaptım ve Ortak salondan tek başıma çıktım. Hala kahvaltı yapacak zamanım var gibi görünüyordu. İçerisinin hala kalabalık olduğunu görmek güzel olmuştu. Masaya oturup hemen bir şeyler yemeye başladım. Daha fazla gecikmek istemiyordum. Hele birileriyle konuşmaya başlarsam iş daha kötü olacağı için kafamı masadan kaldırıp etrafıma bakmadım. Beş dakika sonra önümdeki her şey bitmişti. Kitapları yanımda duran sandalyeden alıp tekrar zindanlara gitmeye başladım.

Yolda bir ikinci sınıf bana çarpmıştı. Bir de Gryffindor'luydu. Tam dönüp bir şeyler söyleyecekken sonra ilgilenirim diye düşündüm ve iksir sınıfına vardım. İçeride bir kaç kişi vardı ama bir çok kişi benim gibi yeni geliyordu. Bu iyi olmuştu gecikmemiştim. Sınıfa girdiğimde Profesör Rheanna'yı görmüştüm. Sınıfa baktığımda çoğunlukla Gryffindor'lu olduğunu fark ettim. Sabah sabah onlarla karşılaşmak güne eksi moralde başlamaya neden oluyordu. Bir Slytherin'linin yanına gittim ve ona sormadan tabureyi çekip oturmuştum. Bir şey demediği için problem yok diye düşündüm. Kitapları masaya koyup diğer öğrencilerde gelene kadar masaya kafamı koyup dinlenmeyi düşündüm ama zaten derse hazırlıklı değildim. Bu yüzden uyumak yerine bir işe yaramayacağını bile bile kitabı açıp göz gezdirmeye başladım. Bunların hepsi çok karmaşık görünüyordu. İşte bu yüzden sevmiyordum bu dersi. Umarım yanımdaki kişi çalışmıştır da ondan yardım alabilirim.

Asık suratı ve inmiş omuzlarıyla İksir Dersliği'ne doğru yürürken kendisini gerçekten berbat hissediyordu genç cadı. Son günlerde pek de hoşuna gidecek şeyler olmamıştı, Steve ile ayrılmak onu derinden yaralamış ve eski haline dönmesine neden olmuştu. Eski depresif, mutsuz, can sıkıcı ve kötü anılar tarafından istila edilmekte olan bir zihne sahip olan o kız olmuştu yine. İç çekti ve göğsünde taşıdığı kitapları daha da sıkı bir şekilde tuttu. Steve ile neden ayrıldıklarını bilmiyordu, sadece bir anda işlerin o kadar yolunda olmadığını anlamışlar, ara vermeleri gerektiğini fark etmişlerdi. Steve annesini kurtarmak için en iyi büyücülerden biri olmalıydı, bunun için de tüm dikkatini toparlaması gerekiyordu. En azından Steve böyle söylemişti, Alex onun sözlerini hatırladığında irkildi ve kaşlarını çattı. Sınıftan içeri girmeden önce kendisini toparlamaya ve rezil durumunu kimseye belli etmemek üzere derin derin nefesler almaya başladı. Sonunda kendini hazır hissettiğinde, sınıfa hızlı adımlarla girdi ve boş bulduğu ilk sıraya oturdu.

Sonraki birkaç dakika boyunca, dersin başlaması için tüm öğrencilerin gelmesini beklemekte olan Profesör Rheanna'ya baktı genç kız. Aslında ona bakıyormuş gibi görünüyordu ancak aslında her zamanki gibi Steve'i düşünüyordu. Bu ruh hali içerisindeyken koskoca bir seneyi nasıl geçirecekti hiçbir fikri yoktu genç cadının. Dalgın bakışlarını çalışma kitaplarına çevirdi ve daha önceden çalışmış olduğu yerlerin üzerinden geçmeye başladı. Zihnini ne kadar meşgul ederse o kadar iyiydi, birazdan ders başladığında zaten bu işkenceden kurtulmuş olacaktı. O zamana kadar, kısa bir süreliğine mücadele etmesi gerekiyordu. Her zamanki gibi.

.

Sabahın ilk ışıkları Hufflepuff kızlar yatakhanesini yeterince sarı yokmuş gibi daha fazla sarı gösteriyordu. Madison yüzüne yansıyan güneş ışınlarını -uykunun verdiği sersemlikle- kovmak istercesine kollarını salladı. Aydınlıktı, çok fazla aydınlık. Daha uyanmak istemiyordu ki! Uykuyu çok seviyordu ama dersleri onun kalkmasını sağlamıştı. Gerindi. Sarının tonlarını izledi bir süre, uyanmaya çalışırken. Hufflepuff işlemesi olan yorganı üzerinden attı. Mavi gözlerindeki mahmurluk yüzüne hakimdi. Yeşil - sarı, kareli pijamaları buruşmuştu ki bu ne kadar tuhaf bir uyuma şekli olduğunu kanıtlıyordu. Ayağa kalkıp yatağını topladı, üzerini değiştirip ayna karşısında kısa bir süre kendine baktı. Saçlarını düzeltmiş, dişlerini fırçalamıştı. Kahvaltıya indikten sonra derse hazır olacaktı. Aşağıya inerken içinde bir enerji vardı. Bu gün kesinlikle sıradan olmamalıydı. Zıplayarak merdivenlerden indi ve etrafına bakındı. Tanıdık yüzlerle selamlaşıp kahvaltısını yapmaya başladı, ve elbette vişne suyu içti. Nedense ekşi ve tatlı aynı yerde mükemmel bir karışımdı onun için. Kahvaltıyı yavaşça ederken geç kaldığını fark etti ve yarım bırakarak koşmaya başladı ki bu aslında rezil bir durumdu. Koşarken bir kaç kişiye çarptı ve kısaca "Pardon!" deyip koşmaya devam etti. Soluk soluğa sınıfa girdiğinde pek çok kişi yerini almış ve dik dik kapıya bakıyordu. Rastgele bir yere oturdu ve kızardığını belli etmemeye çalıştı. O da bakışlarını kapıya çevirdiğinde bir kaç kişinin daha aynı duruma düştüğünü gördü ve nedense içi rahatladı. Abisini görünce selam verip gülümsedi, daha sonra kapıya bakmaya devam etti. Bakışlarını kapıdan ayırmadan bu gün ne işleyeceklerini düşünüyordu ki profesör içeri girdi. Madison masasının üzerindekileri düzenleyerek profesöre baktı.

Güneş yeni doğuyor, nazlı bir şekilde havada süzülüyordu. Bunu izlemeyi çok seviyordu Donielle. Gecenin pusu ortadan kalkıyor güneş her şeye yeniden hayat veriyordu. Kısa bir süre önce sabah yürüyüşü için kalkmış ve yürümüştü şimdi okula geri dönüyordu. Ravenclaw ortak salonuna girdi oradan da kendi odasına, etrafa şöyle bir göz gezdirdi o kadar dağınıktı ki bir adım daha atarsa kaybolabilirdi. ‘Accio okul kıyafeti’ dedi ve böylece okul kıyafetlerini bulabildi. Derslerden sonrada odasını temizleyeceğini zihnine not etti. Hızlıca giyindikten sonra kapının kolundaki çantasının içinden iksir dersi kitaplarını ve defterlerini aldı, saçlarını kontrol etti evet kesinlikle güzeldi saçları. Odanın kapısını açtı ve hızlıca ortak salona geçti öğrenciler selam veriyor Donielle de onların selamlarını alıyor, gülümsüyor bazen salonda oyalananları uyarıyordu. Derslerine geç kalacaklardı ve Donielle’nin bunlara izin verme gibi bir niyeti yoktu. Heyecanlıydı ilk iksir dersine girecekti. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu fakat istekliydi yeni bilgilerin heyecanı vardı üzerinde. Dersini çok sevecekti buna inancı tamdı. Saatini kontrol etti ders başlamak üzereydi adımlarını hızlandırdı, gördüğü profesörlere selam veriyor, insanlara gülümsüyordu. Kısacası pozitif olmaya çalışıyordu. İksir dersliğini gördü, kapı açıktı belli ki en son o gelmemişti. Rahat bir nefes aldı. Cüppesini kontrol etti evet her şey tamamdı. Kapıdan büyük bir gülümsemeyle geçti sınıfta fısıldayarak konuşanlar, yer bulma çabasında olanlar vardı fakat Donielle herkesin sessizce oturmasını bekleyen profesörü gördü, Öğrencileri dikkatle izliyordu profesör, etrafına bakındı Donielle birkaç Ravenclawlı buldu onlara doğru yürüdü. ‘Günaydın.’ dedi, kitaplarını masaya bıraktı ve dersin başlamasını bekledi.