Makyaj aynasının aşına oturmuş saçımın bazı tutamlarını altın ve kırmızı yapmaya uğraşıyordum. Büyüyü mırıldanıyor ve tutamın renk değiştirmesini bekliyordum. Sonrasında bu gece için Rox'dan aldığım iksirle belimden biraz daha aşağı uzattığım saçlarımı sol kulağımın arkasından başlayıp sol omzuma gelecek şekilde ördüm. Saçlarım çok güzel görünüyordu, gülümsedim. Koyu kırmızı bir ruj sürdüm ve bunun makyaj olarak yeterli olacağına karar verdim. Üstümdeki elbiseyi düzelterek ayağa kalktım. Elbisem belime kadar koyu bir kırmızı olarak iniyordu. Straplezdi ve hiç bir süsü yoktu. Belden sonra sarı-kırmızı-altın tüller diz hizasına kadar dökülüyordu. Bu şekilde normal bir kıyafet olarak gözüküyordu. Ama kimse balonun sonunda böyle düşünmeyecekti. Altına ince bir astar dikmiştim ki bütün okula rezil olmayayım. Ayağıma gri bir çift topuklu geçirdim ve bir kaç ıslık eşliğinde ortak salondan çıktım. Düşündüğüm gibi giderse ateş kadar parlak olacaktım. Alev desenli tırnaklarıma bakıp gergin bir şekilde iç çektim. Büyük salona girerken ister istemez süslere gülümsedim. Profesörler muhteşem bir iş çıkartmıştı.

Elime aldığım kaymak birasıyla Rox'un gelmesini bekliyordum. Bazı çocuklar yanıma yaklaşıyor kimin kılığına girdiğimi soruyorlardı. Tabii, bu şekilde bakınca anlamak imkansızdı. Böyle bir karakter olduğunu bende eski bir kitabı okurken bulmuştum. Ve o an gelene kadar kimseye söylemeye niyetim yoktu. Sadce yüzümde sinsi bir gülüşle aynı cevabı veriyordum. "Göreceksiniz." İlk kaymak biramı bitirirken herkes yavaş yavaş doluşmaya başladı salona. Benim gözlerim ise Roxanne'yi arıyordu. Nerede kalmıştı bu kız? Sonrasında siyah deriler içinde Rox görüş alanıma girince gülümsedim. "Vaay, Rox öldürüyorsun."dedim ve sırıttım. O da bir kaymak birası alıp yanıma geldiğinde ben ikincinin yarısındaydım. ]"Eee, şimdi ne yapıyoruz suikasti güzellik?" dedim ve kahkahayı bastım. Çok eğlenceli olacaktı.

Spoiler:

Ağır kadife pelerini giyerken gülümsüyordum. Şu anda yerleri süpürecek kadar uzundu. Kitaplardan bulduğum bir kaç büyü sayesinde pelerinin uzayıp kısalta bilme yolunu öğrenmiştim. Bunu bulmak için bütün kütüphaneyi talan etmem gerekmişti tabii. Ama sonucu karşısında gülümsedim. Kadife pelerine ellerimi sürttüm. Bu beni rahatlatıyordu. Çünkü sahneye çıkacağım için heyecandan ölüyordum. Brian'la müzik odası karşılaşmamızdan sonra beni de gruplarına almışlardı. Hem bas gitar çalıyor, hem şarkı söylüyordum. Bunları düşünürken gözlerimin maviliğini ortaya çıkarmak için hafifçe gri bir makyaj yaptım ve koyu renk bir ruj sürdüm. Makyajdan haz etmezdim ama bu gün gerekliydi. Dizimin bir karış üstünde biten açık mavi- sis grisi karışımı eski moda elbisem çok hoş görünüyordu bence. Ama Edith korsesini biraz çok sıktığı için nefes alamıyordum. Derin bir nefes aldım ve gülümsedim. Antonije ile orada bulaşacaktık zaten. Ayağıma gri babetler geçirdikten sonra kırmızı başlıyı yüzüme çektim ve yatakhaneden çıktım. Biraz heyecan ve tedirginlikle yürümeye başladım.

Salonun girişine gelince gözlerim Antonije'yi aramaya başladı. Sonrasında onu gördüğümde gülümsedim. Üzerindeki Dracula kostümüyle bile o yeşil-mavi gözleri tanıyabilirdim. Yanına giderken adımlarım hızlanmıştı bile. Beni görünce gülümsedi. Yanına gidince beni belimden tutup döndürdü. Gülüp dudaklarına bir öpücük kondurdum. İçeri girmek için fazla heyecanlıydım. Başlığımı düzelttim ve Antonije'nin koluna girdim ve içeri girdik. "Çok yakışıklı olmuşsun. Tanrım sanırım heyecandan ölmek üzereyim."dedim. Sahneye çıkma konusunu bildiği için bu durumumu normal karşılıyordu abii. Neredeyse heyecandan yerimde zıp zıp zıplıyordum. Göz gezdirirken kızlara ve gruptakilere selam verdim. Brian'a ise el salladım. Onunla çok yakın arkaş olmuştuk. Sonrasında Antonije'ye bakıp gülümsedim. Tanrım, lütfen bayılmak gibi bir aptallık yapmayayım. Lütfen.

Spoiler:

Isabelle de Fioné, her nereden bizleri tanıyorsa artık, haklıydı. Önce dergiye dava açmayı bile aklımdan geçirmiştim. Dean yüzünden köşeme çekildiğimi ima etmek? Ama sonra haklı olduğu gerçeğini kabullenmiştim. Baloya Elliot'la gitmeye karar vermiştim ama onunla gideceğim uslu duracağım anlamına gelmiyordu. Kostümümü tam da bu yüzden değiştirmiştim. Vücuduma tamamen yapışan kostümü çekiştirmeyi bırakmak benim için çok zordu. Gerçi bir kaç dakika sonra günlük giysilerimden bile rahat gelir oldu kostüm. Büyüyle dalgalandırılıp uçlarında renklerinin açıldığı saçlarımı geriye savurarak yansımama sırıttım.

Elliot'a yukarıda buluşacağımızı söylemiştim. Büyük Salon'a ilerlerken koridorlardaki öğrencilerin salonun dekorunu heyecanla, bağırıp çağırarak anlattıklarını farkettim. Abartmıyor olduklarını umuyordum. İçeriye girerken bana sarılacakmış gibi yanaşan papaz, üzerindeki koku ölümü mü çağrıştırıyordu ne?, kabul etmek istemesemde irkilmeme sebep olmuştu. Kafamı kaldırınca kendimi başka bir boyuta girmiş gibi hissettim. Her şey öğrencilerin tüylerini ürpertmek için özel olarak hazırlanmıştı. Tek kolu omzundan çıkmış sallanan, diğer elinde bir tepsi taşıyan zombiden kaymakbiramı kayıp olabildiğince hızla uzaklaştım. Şansıma tanıdık birini bulmak uzun sürmedi zira her alanı korkunç dekorlarla dolu bu salonu turlamak hiç işime gelmezdi. "Vaay, Rox öldürüyorsun." Kıkırdayarak şöyle bir etrafıma bakındım, çoğu karşı cinsimizin bakışlarının ikimizin üzerinde olduğunun farkındaydık. "Eee, şimdi ne yapıyoruz suikasti güzellik?" Biramı kafama diktim, muggle biraları böyle bir durumda midemi bulandırsa da kaymakbirası rahatsız etmiyordu, ve kupamı onunkiyle tokuşturdum. "Eğlenceye içelim! Ne yapacağımızı zaman gösterecek. Ve tabi alkol." Arkadaşıma göz kırpıp biranın geri kalanını ikinci dikişte içtim ve kafası olmayan bir zombinin taşıdığı tepsiden yenisini kaptım. Yüzümde kendimden emin ifadem, etrafı gözlemliyordum.

Muggle'ların süper kahramanları. Tabi ki büyü bilmedikleri için onlar bu tür şeylerle oyalanırdı. Yine de gayet iyiydi. Hatta Bro'mla onların arasında en ünlülerden olan iki kişiyi seçmiştik. Şu Thor denen kahraman bir tanrıydı. Ah Bro'm almasaydı onu ben alabilirdim fakat bana Hawkeye daha çok yakışmıştı sanırım. Kostüm gereği kollarım tamamen açığa çıktığı için kaslarım daha da belirginleşiyordu. Onun dışında bir muggle için fena bir kahraman değildi. Şu ilkel alet olan ok ve yayı da aksesuar olarak taşıyordum. Ortak salondan ayrıldıktan sonra beni bir kat aşağıda bekleyen Dean'le karşılaştım. O da kendi kostümünü giymişti. Büyük salonun girişine geldiğimizde bizi iki güzel beklyiordu. Sırıtarak Bro'mun flörtünü öpmekte sakınca görmedim. "Uzun zamandır ortalarda yoksun ikiz." İkizimi Dean'e bırakarak karşımdaki güzele döndüm. "Bu gece yakıyor musun ne!?" Kath'in yanağına uzun bir öpücük kondurduktan sonra kolumu ona eşlik etmek için uzatırken nazikce gülümsedim. Onunla diğer kızlar gibi ayrılmamıştım şimdilik. Hem baloda bana eşlik ediyordu hem de eğlenceli bir kızdı. Bir süre daha birlikte takılmak hoşuma giderdi tabi. Gördüğüm ilk garsondan bir kaymak birası kaparken içim sızladı. Ateş viskisinin nesi vardı ki? Ah şu okul yönetimi ve aptal kuralları! En azından okuldan atılmamak için bu sefer içeriye içki sokmamıştık. Kendimize bir masa bulurken gözüme Reyna ve şu dracula sevgilisi takılmıştı. Dracula mı? Hiç de yaratıcı değildi. Sırıtarak ona el salladığımda bir anlık adamla göz göze gelmiştik. Yine de umursamıyordum. Reyna'nın da bana el salladığını görmüştüm. Bu gece güzel bir sahne sergileyecektik. Ekipmanı önceden gelip sahneye kurmuştuk. Ah şimdiden gitarımı özlüyordum, bu baloya biraz hareket getirecektik.

Boş kaymak birasını garsonlardan birinin tepsisine koyarken bir yenisini aldım. Az alkollü bu içecek bana gerçekten haz vermiyordu fakat yapabileceğimin en iyisiydi. Aklıma son anda gelen bir fikirle kendiminki yanında bir kaymak birası daha aldım. Yüzünü tam yanına geldiğimde bana dönen kız ışıltılı bir şekilde gülümsüyordu. Elimdeki diğer kaymak birasını ona uzatırken "Gruba hoş geldin," dedim sırıtarak. Şu uzun dişli çocuk biraz kıskanmış mıydı? Her neyse. Onu aldırmayarak Reyna'ya baktım. Kıza bakarken bile içinin erimemesi zordu fakat tanrıya şükür ki benim buna karşı dayanıklılığım vardı. "Bu gece için çok güzel şarkılar hazırladık, belki içlerinden birini sana adayabilirim." Yanağından hafifce öperken sırıtıyordum. Evet sevgilisinin yanında biraz garip olmuştu fakat kim umursardı? Reyna da aynı şekilde sırıtıyordu. "Sağol canım, ben de söylediğim şarkıyı sevgilime adayacağım." Dracula çocuğun yanağına bir öpücük kondururken yüzümdeki sırıtmayı silmemiştim. Reyna'ya göz kırptıktan ve şu vampir çocuğa başımla selam verdikten sonra masama geri döndüm. Kaymak birası yine bitmişti. Bu sanırım altıncı falan oluyordu ama bizim gibi içenler kaç tanede kafayı bulabilirdi ki?

:

Gözlerinin önünde yükselen bedenine bakarken suratındaki hoşnut ifadeyi silmek gibi bir girişimde bulunmuyordu. Giydiği kostüm fazlaca cüretkar olsa da saklayacak bir kusuru yoktu sonuçta. Dudaklarına sürdüğü kırmızı ruj biraz daha dolgun ve kalın göstermişti dudaklarını. Saçlarıysa sadece bir kaç saniyesini alan kırık bir fön ile hareketlendirilmişti. Hemen kafasının üzerine kondurduğu minik şapkayla ise zaten minik olan kostümünü tamamlamıştı. Çorapları ve onları tutan şeyleri kostümden son anda çıkarmayı seçmişti. Birden saçma ve gereksiz ayrıntılar olarak bulmuştu onları. Pedikürlü ayaklarına geçirdiği kırmızı ayakkabıları ile de tamamlamıştı görünümünü. Aşağıda onu bekleyen Daniel'ı düşündüğünde biraz saçma bulsada olanları umursmamaya çalışıyordu. Ne de olsa Ashley'di o. Adımlarını yatakhanenin mermer zemininde sürürken vücuduna son anda güzel bir parfüm sıktıktan sonra merdivenlere yöneldi. Ardında bıraktığı koku dayanılmaz derecede hoştu. Ne çok sert ne çok uçucu bir havası vardı. Fakat merdivenlerin sonunda onu bekleyen çocuk.. Gerçekten çekici bir görünümü vardı. İnsanın içini ürperten bir biçimde duran bir vücut.. Yaşananlardan sonra yavaş yavaş kırmaya başladığı kabuğu da düşünülürse şuan elinde şapkasıyla oynayan büyücü gerçekten feci derecede mükemmeldi. Suratına tatlı bir gülümseme yerleştirdikten sonra nazikçe boğazını temizleyen Ash çocuğun dikkatini çekebilmişti ilk saniyede. Gözleri buluşmadan önce vücuduna utangaç bakışlar atabilmişti genç büyücü. Kendinden emin adımlarla afallamış büyücünün yanına ilerleyen Ash çocuğun koluna girdi ve hiçbir şey söylemeden ortak salondan dışarı çıktılar.

Büyük salona ulaştıklarında içeriden gelen soğuk sisli havanın ardından ona dikilmiş gözlere aldırmadan ilerliyordu genç cadı. Girişteki değişik şeylere pek takılmadan direkt ürkütücü olması için gerçekten uğraşılmış olan büyük salona adımlarını attılar. İçerden gümbür gümbür bedenlerine çarpan müzik daha şimdiden parti havasına sokmuştu genç kızı. Büyük bir bölümü gözler önünde serili olan vücudu müziğin etkisiyle iki yana ritmik şekillerde sallanmaya başlayınca yanında gerginlikten dudaklarının içini yemeye başlayan Daniel rahatlamıştı ve suratına kendinden emin bir gülümseme yerleştirmesini sağlamıştı. O sırada "Sanırım birer içkiyi ikimizde hak ediyoruz," diyen Ash'i dinleyerek onlara iki kaymak birası almaya giderken, genç cadı da etrafa göz gezdirmeye başlamıştı. Kimler var kimler yok görmeliydi. Bu gece için en azından küçük planlara ev sahipliği yapmalıydı.

Antonije ile konuşurken yanımıza yaklaşan ayak sesleri duydum. Yüzümde gülümsemeyle beraber arakmı dönünce Brian'la yüz yüze geldim. Elindeki kaymak birasını bana uzattı ve çekici gülümsemelerinden bir tane yolladı."Gruba hoş geldin,"dediğinde sevinçle gülümsedim. Midemde kelebekler değil katil arılar uçuşuyormuş gibiydi. Heyecan öldürüyordu beni. "Bu gece için çok güzel şarkılar hazırladık, belki içlerinden birini sana adayabilirim."dediğinde yanağıma bir öpücük kondurdu. Dudakları sıcacıktı. Hafifçe kızardım ama istifimi bozmadım. "Sağol canım, ben de söylediğim şarkıyı sevgilime adayacağım."dedim ve Antonije'nin yanağına bir öpücük kondurdum. Brian hafif bozuntuya uğramış bir hareketle gidince gülümsedim. Antonije ile sohbet etmek cidden çok güzeldi. Gülüyor eğleniyordum. Herkes kendi kafasındaydı zaten. Elimdeki yarım kaymak birasını bırakıp sahne arkasına geçerken Antonije'den bir şans öpücüğü aldım. Heyecandan ölmek üzereydim.

Şşş sessiz ol ve zamanın tadını çıkar. Üzerimde bulunan zırhlı kostüme
aldırmadan aklımdan sürekli aynı şeyleri geçiriyordum. Şu dedikodu
dergilerine çalkantılı aşk hayatımla sürekli dile gelmekten dolayı yakın
arkadaşlarım yüzünden ciddi azara tabir tutuluyordum. Özellikle Bastet
ağzıma ediyordu tam anlamıyla.Hele ki son Mel olayı.. Evet, bardağı taşıran son nokta olmuştu. Bunun üzerine de kendimi öldürme çabalarımla tuzla buz etmiştim her şeyi. Aslında bunlardan önce Auré ile olan belirsizliklerden kurtulmak gerekliydi. Bast yada Aleks her türlü çözülürdü. Hoş Aleks'in beni şu sıralar pek taktığı yoktu. En son kayıkhanede buluşmuştuk. O günden sonra görmedim onu adam gibi. Hastahanedeyken bile gelmemişti. Bu denli soğukluğu neye borçluyduk açıkcası bilmiyorum ama sinir bozucu olduğu kesindi. Karanlık yatakhanede sarı arka planın verdiği ışık huzmeleriyle birlikte zırhıma son olarak kırmızı pelerinimi ekliyordum. Bu kostümü neden seçtim bilmiyordum. Açıkcası o partiye katılıp katılmama konusunda da kararsızdım. Katılmak istediğimi de sanmıyordum fakat buradaydım ve bu saçma kostümü giymiştim bile. Bir kaç iksir yardımıyla uzattığım sarı saçlarımı da şekle sokmaya çalışıyordum. Brian bu halimi gördüğünde şoka uğrayacaktı orası kesin. Sakallarımı keserken içim acısa da biraz böyle takılmakta sakınca görmemiştim. Son olarak karanlık aynada kendi yansımamı seçmeye çalıştım ve yatakhaneden çıktım. Pelerin ben yürüdükçe arkamda dalgalanıyor ve bana biraz daha gizemli bir hava katıyordu. Ortak salonda bekleşen bir kaç kızın beğeni dolu nidalarına karşılık, gülümsedim ve kendimi Hogwarts koridorlarına attım. Zindanlar her zaman olduğu gibi sessiz ve soğuktu. Bir kaç kişinin telaşlı koşuşturmaları dışında rutubet kokan duvarlar sessizliğin bekçiliğini yapıyordu adeta. Kimseye aldırmadan merdivenleri birer ikişer çıkıp büyük salonun kapısına vardım. Crystal çoktan varmıştı oraya. Sanırım biraz bekletmiş olacağım ki bana sinirli gözlerini doğrultmuştu. Yanağına bir öpücük kondurduktan sonra "Üzgünüm genç bayan, hazırlanmam uzun sürdü," dedim ve göz kırptım. Brom ile alakaları yoktu. Hoş ona sarkmayacaktım sonuçta kardeşim dediğim insanın gerçek kardeşiydi. Bu gece sadece birbirimize eşlik ediyorduk o kadar. Onu bilmiyorum ama ben ciddi bir yanlızlığın içerinde hissediyordum kendimi. Dışarıdan nasıl gözüktüğüm hakkında bir fikrim yoktu ama içimde esen o yalnızlık fırtınalarına da çare bulamıyordum. O sırada yanımıza yaklaşan Brian'ı ve Rav'dan olan genç kızı fark edememiştim. Eğilip kardeşini öptükten sonra "Uzun zamandır ortalarda yoksun ikiz." dedi ve her zamanki flörtöz gülüşünü kullanarak yanındaki kıza dönüp saçma bir iltifat savurdu. Neden böyleydim bilmiyorum ama içimden gerçektenbir şey yapmak gelmiyordu. Auré'nin bu denli etkilemesinden sıkılmıştım. Açıkcası önümdeki uzun geceyi kendime bir kaçış olarak görebilirdim. Geçmişi bir kenara fırlatıp anın tadını çıkarabilirdim. Crystal'ın koluma girmesi için hamle yaptıktan sonra öncekiyle alakası olmayan ürkünç büyük salona adımımı attm. Sisler ayaklarımın altında uzanırken gözlerim ister istemez onu arıyordu. Brian gibi olabilmeyi dilerdim şuan. İçinde biriktirdiği aşkı diri diri toprağa gömmüştü. Yaptığı şeyleri bir bahane olarak kullanan Mony'i silmişti. Peki ben ne yapacaktım? Hatalarım içinde boğulmaya devam mı edecektim? Hayır bu gece öyle bir niyetim yoktu. Gecenin tadını çıkarmalıydım. Dean Bloomdum ben. Böyle pısırık bir kişilik değil. Ortalıkta dolaşan zombilerden iki kaymak birası kaptım ve birini Storm kılığına girmiş Crystal'a uzattım. Sisli büyük salonda gözlerimi gezdirirken ateş gibi parlayan bir vücut dikkatimi çekti. Uzun boylu sayılabilecek ve kendinden emin bir duruş.. Bir cesaretle yerimden kalkıp kızın yanına doğru ilerleyemeye başladım. Herkes çeşit çeşit kostümler içine girmişti. Açıkcası bu durum biraz komik geliyordu. Bu denli gizemli bir okulun öğrencilerinin böyle olması.. Açıkcası bizler birer süper kahramandık. Mugglelar varlığımızı bilse heralde bizlere tapınırlardı. Kafamdan bu düşünceler geçerken Bastet'in yanına gelmiştim bile bana arkası dönük bir biçimde duruyordu. Elimi belinden kaydırarak -her ne kadar kolumun kırılma riskini göze alsamda- arkasından ona sarılıp yanağına masumca bir öpücük kondurdum. Sinirli bir şekilde arkasını dönsede benim suratımla karşılaşında zırhıma vurmakla yetindi sadece. Gözlerimi elbisesinin üzerinde gezdirdikten sonra "Birileri partiyi feth etmeyi mi düşünüyor yoksa ha?" dedim ve gülümsedim.O sırada sisler arasında hareket eden siyah parlak bir varlık dikkatimi çekti. Gözlerimi kısarak karanlık ortamla muhteşem bir kontrast oluşturan Rox'un yüzüyle karşı karşıya geldim. Tüm hatlarını belli eden bir deri tulum giymişti. Ciddi anlamda seksi gözüküyordu. Bir an gözlerimi ondan almayı beceremedim. Sonrasında her zamanki ifademi takınarak "Sanırım burada başka bir fetihçi daha var," dedim ve önünde reverans yaparak eğildim. Suratında oluşan alaycı ifadeye katılarak "Daha sık böyle seksi şeylerle seni görmeliyiz, ayrıca şu soğuk buzları ertimek amaçlı bir ara buşuşmalıyız bence," dedim ve muzurca gülümsedim. Evet Brom beni kesebilirdi. Son zamanlarda Rox'a göz koymutu ama lütfen, onun gözü her kızdaydı... Gecenin ilerleyen saatleri için hazırladığımız konserle birlikte bütün bunlar kafamızdan uçup gidecekti. Şuan tek yapmamız gerek biraz daha şu lanet kaymak birasından içip kafayı bulmaya çalışmaktı..

O sabah kıyafetimin son rüküşlerini yapıyordum. Aslında hemen hemen bitmişti. Artık giyip nasıl hareket edebileceğim konusunda prova yapmam gerekiyordu. Asamı sallamam ile kıyafetleri üzerimde bulmam bir oldu. Çok yakışmıştı. Acaba Reyna nasıldı. Güzel olmuş muydu? Ama ona ne giyse yakışıyordu. Nede olsa benim aşkım, bir tanemdi. Tamamen hazırlandıktan sonra artık odadan çıkıp büyük salona yani Balonun olduğu salona yöneldim.


Çoğu kişi gelmişti. Reyna bulmak için salona şöyle bir göz gezdirdim. Ama hala gelmemişti. Bir garsonu durdurup tepsiden bir kaymak birası aldım neden alkollü bir içecek yok tiki. Bir masaya geçtim. Gözüm kapıda Reyna’ nın içeri girmesini bekliyordum. O anda Reyna içeri girdi ve gözleri sanırsam beni aramaya başladı ve sonunda buldu. Reyna o kadar güzel olmuştu ki onu görünce gözlerim kamaştı. Reyna beni görünce gülümsedi. Ve yanıma doğru ilerlemeye başladı. Yanıma hızlı adımlarla gelmeye başlayınca ona karşı gülümsedim. Yanıma gelince Reyna’yı belinden tutup çevirdim. Reyna gülerek dudaklarıma bir öpücük kondurdu. Çok güzel bir histi. Bir türlü bu duruma alışamamıştım. Ama olsun çok hoşuma gidiyordu. "Çok yakışıklı olmuşsun. Tanrım sanırım heyecandan ölmek üzereyim." dedi. Sahneye çıkma konusunu bildiğim için bu durumumu normal karşılıyordum. Bu konu karşısında kendi içi de rahattı. Neredeyse heyecandan yerinde zıp zıp zıplıyordu.Tam yürümeye başlarken Reyna’nın Brian’a el salladığını gördüm. Onunla çok yakın arkaşlardı. Ama çok samimilerdi. Sonrasında bana bakıp gülümsedi. Ama ben gülümsemiyordum. Çünkü bu duruma çok kızmıştım. Evet bazenleri çok kıskanç olabiliyorum. Hatta bazeni ne kelime hep kıskanıyordum. Brian her kıza asıldığını herkes bilir.


Reyna ile konuşurken ayak sesleri duyulmaya başladık. Biri bize doğru geliyordu. Reyna yüzünde gülümsemeyle beraber arkasına dönünce Brian'la yüz yüze geldi. Elindeki kaymak birasını Reyna’ya uzattı ve çekici gülümsemelerinden bir tane yolladı."Gruba hoş geldin,"dediğinde sevinçle gülümsedi. Allah’ım bir insan bu kadar küstah olabilir mi? Cübbemi altındaki asayı tam elimi attım ve sabırla elimi orada tuttum. Brian "Bu gece için çok güzel şarkılar hazırladık, belki içlerinden birini sana adayabilirim."dediğinde Reyna’nın yanağına bir öpücük kondurdu.Ama bu kadarı yeterdi. Asamı çıkardım tam sallıyacakken Reyna arkasına döndü. Asayı çıkardığım gibi yerine koymak zorunda kaldım. Reyna hafifçe kızardı ama istifimi bozmadı. "Sağol canım, ben de söylediğim şarkıyı sevgilime adayacağım."dedi ve benim yanağıma bir öpücük kondurdu. Brian hafif bozuntuya uğramış bir hareketle gidince gülümsedim. Bu çok hoşuma gitmişti. Reyna ile sohbet etmek cidden çok güzeldi. Gülüyor eğleniyorduk. Reyna elindeki yarım kaymak birasını bırakıp sahne arkasına geçerken Reyna’ya yaklaşarak dudaklarına bir şans öpücüğü kondurdum “ Sakın heyecanlanma bir tanem başarıcaksın.” Bana gülümseyerek sahneye doğru yürüyecekken elinden tutup çektim ve dudaklarına yaklaşıp “SENİ SEVİYORUM” dedim ve dudaklarına tekrar bir öpücük kondurdum. Reyna “ Ben de SENİ SEVİYORUM.” dedi ve sahneye doğru yöneldi.

Bakınız: