Beklemediğim bir an da kapıyı açtı. Şaşkınlığımı yüzüme vermemeye çabalasamda becerememiştim, sanırım. Isırdığım yer morarmıştı. Morarıklığı görünce kendimden nefret etmiştim.

"Bu gömlek?"

Karşımda yarı çıplaktı. Kapı açıldığında şaşkınlıkla onu baştan aşağı süzdüm. Sonra sadece yüzüne odaklanmanın daha iy olacağını düşündüm ve yüzüne bakarak

- Endişelenme dedim tatlı bir ses tonuyla ve gülümseyerek devam ettim.

- Bir vampir dostumun gömleği dedim

Boynundaki morarıklık beni gittikçe rahatsız ediyordu. '' Tanrım! Ne yaptım ben? '' diye geçirdim içimden.

- Şu morarıklığa çözüm bulmalıyız. Buza nedersin? dedim sırıtarak ve ekledim:

-İlk yarımda pek iyi değilimdir de dedim.

- Endişelenme! Bir vampir dostumun gömleği

Bu cevabın üzerine gülümsedim.

- Şu morarıklığa çözüm bulmalıyız. Buza nedersin?

Gülümsüyordu. Bu iyiydi.

-İlk yardımda pek iyi değilimdir de

Beyaz dişlerimi ortaya çıkartırcasına gülümsedim ve:

"Buz iyi olabilir. Ama önce bir duş alayım." dedim. "Sonra buzu koyarsın." Mavi gözlerim kısa bir an onu baştan aşağıya süzdü. Daha sonra gözlerine odaklandım. Derin bir soluk aldım yorgunmuşçasına. Üzerime bir ağırlık çökmüş gibiydi.

"Buz iyi olabilir. Ama önce bir duş alayım. Sonra buzu koyarsın dedi ve o masmavi gözleriyle beni süzdü.

- Immm. Peki o zaman ben gideyim de sen de duş al dedim ve kapıyı kapattım. Belli bir müddet elim kapının kolunda bekledim ve gözlerimi kapattım. Aniden bir ürpetiyle gözlerimi açtım ve koşarak aşağıya indim.

Hissediyordum. Evde yabancı biri vardı ve evimin her köşesini biliyordu. Mutfağa gittiğimde kaynar bir suyun içinde kan ve bir kol vardı. Onu gördüğüm de deliye döndüm ve kola doğru yaklaşarak onu yedim. Kan beni kendime getirmişti. Hızlıca mutfağı toparladım ve banyoya gittim.

- Tatlım, sanırım sana ihtiyacım var dedim sinsice gülerek. Sesim yankılanmıştı.

''Sana ihtiyacım var''

- Immm. Peki o zaman ben gideyim de sen de duş al
Sonra da gitti. Kısa süre durdum öylece. Sonra da hızlı bir şekilde duş aldım. Tam gömleği sırtıma geçirmiştim ki

- Tatlım, sanırım sana ihtiyacım var

Sesi değişmişti sanki. Daha vahşiydi. Donup kaldım aynadaki yansımama. Islak saçlarımdan sular damlıyordu. Kapıya baktım sonra da. Bu sırada o kapıyı açtı. Bende reflex olarak ileriye doğru bir adım attım ve çarpıştık.
Onun soğuk vücudunu kendi bedenimde hissedince durdum. Bakışlarım ona çevrildi.

"Bir şey mi oldu?" diye mırıldandım.

İçeriye girdiğimde reflex olarak ileriye doğru adım attı ve çarpıştık. Vücüudu o kadar sıcaktı ki..

"Bir şey mi oldu?" diye sordu.

- Hayır" dedim ve ona yaklamaya başladım.

Sana ihtiyacım var derken mecaz anlamda kullanmıştım. Gerçekte yoktu ama bedenim ona muhtaçtı.

Yaklaştıkça yaklaştım ona. Duvara yasalanmıştı sırtı. Ellerimi kollarında gezdirdim ve kulağuna yaklaşarak:

- Bedenimin ve ruhumun sana ihtiyacı var. Sen yoksan onlarda yok dedim ve onu öpmeye başladım.

Birden bana doğru yaklaşmaya başladı. O yaklaştı ben geri çekildim. O adım attı ben kaçtım. En sonunda sırtım soğuk duvara değdi.

- Bedenimin ve ruhumun sana ihtiyacı var. Sen yoksan onlarda yok

Parmakları kollarımda gezinirken kalp atışlarım hızlanmıştı sanki. Ama bunda soğuk duvarın etkisi ne derecedir bilemem. Soğuk dudakları benimkilere değdiğinde, saçlarım yüzünden önümü pek görebildiğim söylenemzdi. Hala damlıyordu sular saçlarımdan.

"A... Ama..." diye kekeledim ağzımı onunkilerden ayırıp.
Kaçtım elleri arasından ve adım adım arkaya gitmeye başladım.
"Yani...Sen..."
Ne diyeceğimi bilemiyordum. Biraz daha geri çekildim ve olanlar oldu.
Ayağım ıslak yerde kaydı -ki zaten kaymasa bile düşerdim- su dolu küvete yuvarlandım. Kısa bir an içine gömüldüm. Sonra nefes almak için hızlıca çıktım.
Yukarıdan hala su akıyordu. Bense küvetin kenarına tutunmuş, saçlarımı yüzümden çekmeye çalışıyordum.
Kahretsin!

"A... Ama..." diye kekeleyerek kolarımın arasından sıyrıldı. Tamda en doyumluk yerindeydi..

"Yani...Sen..." diyerek geriliyordu. Onu kaybetmek istemediğim için ben de ona doğru ilerliyordum.

Ayağı kaydı ve su dolu küvete düştü. O sırada içimde bir ürperti oldu. Alex, aniden nefes almak istercesine kuvetten hızlıca çıktı. Yanına gittim ve:

- İyi misin? dediye sordum simsiyah boş gözlerle ona bakarak ve devam ettim.

- Yani,ben? dedim ona yaklaşarak. Alex eğildikçe ben daha da eğiliyordum.

Bana yaklaşıp iyi misin diye sorduğunda saçlarımı yüzümden çektim.

- Yani,ben?

Ne diyeceğini bilemiyormuş gibiydi. Ve de sürekli üzerime geliyordu. O geldikçe ben geriye doğru yatıyordum. Suyun içine doğru gömüldüğümü farkedince küvetin kenarına doğru kaydım iyice.

"Cristens!" dedim. "Ü... Üzerime gel.. gelme."

Dikleştim küvetin içinde. Cristens da zaten yanıma gelmişti. Onun bana verdiği gömleğin ve elimde bulunan tek pantolonun ıslanması pek hoş bir durum değildi. Ayrıca asam neredeydi kim bilir?

Başımı geriye doğru çektim ama nedense nefes alışlarım hızlanmıştı.

''Cristens! Ü... Üzerime gel.. gelme." dedi ve küvetin içinde dikleşti.

- Hadi ama Alex! diye söylendim.

Ayağa kalktım ve ona şöyle bir baktım.

- Ben sana bir gömlek ve pantalon getirsem iyi olacak dedim ve küvetten çıkttım. Sonrada banyoydan.

Odama gittim. Kot pantalon ve gömlek alarak banyoya gittim. Banyoda bulunan dolabın üstüne bıraktım ve:

- Aşağıda olacağım korkmana gerek yok dedim soğukca ve ekledim:

- Buzdolabında da buz olacak dedim ve banyodan çıkarak odama gittim. Yatağıma uzandım ve gözlerimi tavana diktim.

- Hadi ama Alex!
Dediğinde sıkılmışa benziyordu. Ama yapabileceğim bir şey yoktu. Beni ürkütmeyi başarıyordu.

- Ben sana bir gömlek ve pantalon getirsem iyi olacak
dedi ve gitti. Öylece kalakaldım küvetin içinde. Kısa süre sonra tekrar geldi.

- Aşağıda olacağım korkmana gerek yok Buzdolabında da buz olacak

Anlaşılan giysilerimi bırakmıştı. Ben teşekkür edemeden çekip gitti.

Ne yapmam gerektiğini düşündüm. Üzerimdekileri çıkartıp tekrar duş aldım. Bu bana düşünme fırsatı vermişti. Sonra da buzdolabına gidip biraz buz aldım. Boynuma doğru bastırdım.
Bakındım çevreme. Onun bana kızmış olduğunu biliyordum fakat üzerime gelip beni geriyordu.

Evi gezmeye koyuldum. Onu arıyordum. Birkaç odaya baktım. Boştu. En sonunda kafamı kapı aralığından uzattığım bir odada onu gördüm. Yatağına uzanmış ve tavana dikmişti gözlerini. Bir muggle görse onun ölü olduğunu düşünebilirdi. Ama ben gerçeği biliyordum.

Çekingen bir şekilde yaklaştım. "Cristens!" diye seslendim. Sonra yatakta yanına oturdum.
"Üzgünüm." dedim. Başımı önüme eğmiştim. Islak saçlarım yüzümü örttü.
Onu üzmek istememiştim.

Alex'in beni aradığını hissedebiliyordum. Ayak seslerinden anlaşıldığı kadarıyla bana doğru geliyordu. Yanılmamıştım da. Kapıyı araladı ve:

"Cristens!" dedi çekingen bir tavırla. Sonra yanıma oturdu ve:

''Üzgünüm." dedi.

Hiç cevap vermeden tavana bakıyordum. Belli bir süre tavana baktım boş gözlerle ve sakince:

- Üzgün müsün ? diye sordum ukalaca ve yüzünde baktım.

- Tabii,üzgün olmalısın dedim ve yataktan kalkıp pencere gittim ve dışarıya bakmaya başladım.

Beni kızdırmayı başarıyordu ya da oyalamayı seviyordu.

- Üzgün müsün ? Tabii,üzgün olmalısın

Ayağa kalkıp pencerenin önüne gitti. Onu seyrettim kısa süre. Ne diyeceğimi bilemiyordum. Sıkıntıyla kendimi yatağa bıraktım. Durdum öylece uzanırken.

"Üzgünüm işte. Memnun değil misin? Özür dilerim." derin bir soluk alıp devam ettim. "Seni kırmak istememiştim."
Zaten çekingen bir yapım vardı. Birde hala üzerime geliyordu.

Üzgünüm işte. Memnun değil misin? Özür dilerim. Seni kırmak istememiştim."

- Ahh! Memnunum elbet dedim kaşlarımı çatarak.

Neden kızdığımı anlamış olmasını bekliyordum.

- Sanırım sete geç kalıyoruz dedim ve odadan çıktım.

Aşağıya inip ayakkabılarımıı giydim ve Alex'in inmesini bekledim.

Beni gerçekten kırmıştı. Ondan beklentilerimi karşılamıyordu.

- Ahh! Memnunum elbet

Neden kızdığını anlamıyordum. Onsan kaçtığım için mi öfkelenmişti?

- Sanırım sete geç kalıyoruz

Odadan çıktı ve aşğıya indi. Öylece durdum sonra da hızla ayağa kalktım. Aşağıya peşine indim. Karşısına geçip durdum.

"Ne yapmamı bekliyorsun?" dedim sıkıntılı bir ifadeyle.

Sonra da aniden onu kendime çekip öptüm. Belki bu onu kendine getirirdi. Eğer öptüğü için kaçtığımı düşünüyorsa, şimdi kendime öptüğüm için normale dönebilirdi.

Değil mi?

[color=orange]"Ne yapmamı bekliyorsun?"[/orange] dedi ve ben ne olduğunu anlamadan beni öpmeye başladı. Kendimi tamamen ona bıraktım. Ellerimi gögsüne koydum ve hafifçe onu iktirdim.

- Geç kalacağız. Ciddiyim dedim sırıtarak. Elinden tuttum ve onu çekerek evdenb dışarıya çıktık.

- Ne zaman istersen gelebilirsin dedim kahkaha atarak ve yürümeye başladım.

Sonra ne olduysa aniden ona döndüm ve:

- Seni seviyorum dedim ve şaşkınlıkla ona baktım. Sonra arkamı döndüm ve hızlıca yürümeye başlduım.

Lanet olsun! Napıyordum ben? Sevdiğimi söyleyecek kadar delirdim mi ne ?