Kalifornayı sokaklarında benimle birlikte yürüyen Edmond'a kaydırdım. Yüzüne vuran güneşi rayban gözlükleriyle engelleyerek zaten tanrıları andıran yüzüne destansı bir çekicilik katmıştı. Üzerindeki beyaz tişört ve deri mont kaslarını daha da belirginleştirmiş, deri pantolonu şiirsel bir hava katmıştı. Yüzüne hafifçe vuran rüzgar saçlarını karıştırıyordu ve ben ona her seferinde yeniden aşık oluyordum.

Dikkatimi tekrar yürüdüğüm yola verdim.

- Edmond benim canım feci halde sıkılıyor..

- Edmond benim canım feci halde sıkılıyor..

Vera ile sokaklarda gezmek için dışarı çıkmıştık. Vera'm ile birlikte sokaklarda tamamen özgür olmak muhteşemdi. Sarı saçlarını at kuyruğu yapmıştı ve zaten yeterince çekiciyken daha da çekici görünüyordu. Siyah deri montuyla ise tam bir ajan havasındaydı. Ona baktıkça daha da çok aşık oluyordum. Kolumu omzuna attım ve yanağına nazik bir öpücük kondurdum.

- Hadi biraz eğlenelim aşkım dedim ve önümüzde yürüyen iki muggle'a doğru gittim.

İkisine kısacık bir yalan söyledim ve onları ara sokağa çektim. Cidden salaklardır. Ezik yaratıklar.

Asamı çıkarttım onlara doğrulttum ve sessizce "Everte Statum" dedim. Adam havada taklalar atıyordu. Gülmeye başladım.

- Eğleniyor musun gün ışığım?

Kolunu omzuma atıp yanağıma nazik bir öpücük kondurdu.

- Hadi biraz eğlenelim aşkım

Bunu söyledikten hemen sonra önümüzdeki iki mugglela bir şeyler konuştu. Bir ara sokağa girmiştik, ardımızda da mugglelar. Etrafta kimsenin olmadığından emin olduktan sonra sessizce mırıldandı. "Everte Statum"

Mugglarlardan biri havada çığlıklar atıyordu. Diğerininse gözleri şaşkınlıktan kocaman olmuştu. Bahse giremem dilini yutmuştu. Yanına gidip kolunu sıkıca tuttum. Kaçmaya çalışırsa başımızı belaya girebilirdi.

- Eğleniyor musun gün ışığım?

Kahkaha attım.

- Eğlenmemek mümkün mü? Ama hadi acısını dindir şu zavallının.

Diğer gerizekalı Muggle'ın kolunu tuttu ve :

- Eğlenmemek mümkün mü? Ama hadi acısını dindir şu zavallının.

Asamı o adama doğrulttum ve Vera'ya doğru yaklaştım. Belinden onu kavradım ve:

- Kötüyken çok çekicisin bebeğim dedim gülümseyerek. Daha sonra, tekrar geriye çekildim.

Muggle korkudan ölmeden önce acısını dindirmeliydim. Mazallah ben bir şey yapmadan ölürse... Ne aciz yaratıklar!

- Az sonra hiçbir şeyin kalmayacak seni pislik! dedim ve asamı tekrar ona doğrultup bağırarak:

"Avada Kedavra" dedim.

- Bu senin içindi.

Beni iyice yanına çekti ve fısıldadı.

- Kötüyken çok çekicisin bebeğim

O mu ben mi? Onun bu yüzünü bilmek onu daha da karşı koyulmaz yapıyordu. Hafifçe gülümsedim. Ardından yeşilin dünyadaki en güzel tonlarından biri havada kısa bir süre asılı kaldı. Laneti yiyen zavallı muggle patates çuvalı kadar anlamsız yatıyordu yerde. Yanımdaki arkadaşı titriyor, korkudan ayakta duramıyordu. Eğildim ona doğru. Çenesinden tutup nazikçe baktım yüzüne. Yakışıklı bir yüzü vardı. Çelimsiz görünmesine karşın, kendini koruyabilecek güçte olduğuna eminim. Fakat bugün şansız günündeydi. Yanağına bir öpücük kondurdum. "Özür dilerim." dedim ve kafasını sert bir darbeyle çevirdim. Boynu kırılırken çıkan ses iğrençti. Attığı çığlık daha da iğrenç... Ayağa kalkıp Edmond'un elini tuttum.

- Gidelim burada.

Fakat bela peşimizi bırakmıyordu. Edmond'la sarmaş dolaş yürürken biz, kendini bilmez bir kız arkadaşına "Şu adam benim olsun başka bir şey istemem." dedi. Edmond'a baktım. Duymamış görünmeyi tercih ediyordu. Kıza döndüm. Bir lanet fırlattım ve Edmond'un koluna girdim.

- Densiz.

Mugglelardan birinin boynunu nazikçe tutup yana çevimek suretiyle adamı katleden Vera'ma şöyle bir baktım da, ciden kötüyken çok çekiciydi. Gülümsedim ve elimi omzuna atıp oradan uzaklaşmaya başladık.

Yolda yürürken genç bir muggle "Şu adam benim olsun başka bir şey istemem." dedi. Böylesine güzel bir iltifat karşısında tek yaptığım şey gülümseyip duymamazlıktan gelmek olmuştu ama Vera için aynısını söyleyemem...

- Hayatım, niye yaptın? O sadece aptal ergen bir muggle'dı. dedim ve bir kahkaha patlatıp Vera'yı öptüm.

- Hayatım, niye yaptın? O sadece aptal ergen bir muggle'dı.

Düşünebiliyor musunuz? Edmond'un tek söylediği buydu! Sinirlenmişi yeni manikürlenen tırnaklarımı yememek için kendimi zor tutmuş ve mor bir suratla Edmond'a bakmıştım.

- Üzgünüm hayatım, hoşuna gittiğini bilsem o küçük aşifteyi cehenneme yollamazdım.

Edmond'un öpüşüne karşılık vermedim. Kolundan çıktım ve ondan bir iki adım uzakta ıslık çalarak yürümeye başladım. Demek onu savunuyordu? Onun gibi aciz bir muggleı bana karşı nasıl savunabilirdi? Güçse güç, zekaysa zeka, güzellikse güzellik...

- Kalbimin tek sahibi sensin Vera Tudor!

Yanımda olup olmadığını kontrol etmek için arkama baktığımda Edmond'un söylediği sözlerdi bunlar. Bu sözlerin ardından koşarak yanıma geldi ve beni kucağına aldı. İnsanlar bize onaylamayan gözlerle bakıyordu.

- Edmond insanların dikkatini çekmemize neden oluyorsun. İndir beni.

Aslında yüzüm göğsünde, sadece onun varlığıyla beslenerek günlerce yaşayabilirdim. Söylediği şu söz her şeye bedeldi..