Güzel bir gün ve harika bir alışveriş...

Bu günümü Paris'te geçirmiştim. İlk önce gezmiş sonra da deliler gibi alışveriş yapmıştım. Hele o topuklularla yürümek biraz zorlu olmuştu. Arada biraz mola verip dinleniyordum. Pudra rengi mini bir elbise, inci takılar , çantalar ve ayakkabı almıştım. Vitrinlere baka baka yürüyordum ki tandık birini görür gibi oldum. Alex'e benziyordu. Belki de oydu? Hızlıca yanına gittim ve:

Alex! dedim gülümseyerek ve ona sıkıca sarıldım.

Uzun zamandır görüşmemiştik. Onu çok özlemiştim. Kokusunu içime çektim kısaca. Hafifçe geri çekildim ve:

- Sen ve Paris? İnanılmaz dedim ve küçük bir kahlaha attım.

-Alex!

Paris sokaklarnda gezerken düşüncelere dalmış bir şekilde kulaklarıma kendi ismin çalındı. Sonra da kollar dolandı boynuma. Geri çekildiğinde ona baktım. Elisa.

- Sen ve Paris?

Gülümsedim yavaşça. Onu aradığımı farkettim kendimi kaybetmiş bir şekilde. Neşesi ile bozulmuş olan keyfim yerine geldi.

"Sadece geziniyordum öylesine."

Elini tutup dudaklarıma götürdüm.

"İyiki de geziyormuşum. Seni gördüğüme çok sevindim."

Yavaşça yürümeye başladık. Rüzgar saçlarımı ve siyah gömleğimi geriye doğru savurunca Elisa'ya döndüm.

"Neler yapıyordun görüşmeyeli?"

Bir yandan da beyaz pantolonumdaki toza bakıyordum. Eğilip attım bacağımdan onu. Sonra yeniden çevrildi bakışlarım ona.

"Sadece geziniyordum öylesine. İyiki de geziyormuşum. Seni gördüğüme çok sevindim."

Yavaşça yürüyorduk. Göz ucuyla ona bakıyordum. Gerçekten de harika görünüyordu.

"Neler yapıyordun görüşmeyeli?"

Gülümseyerek devam ettim:

- Evde oturuyordum ve birkaç yazı karalamakla meşguldüm dedim ve ellerimdeki paketleri hafifçe kaldırarak Alex'e gösterdim ve:

- Ama kararımı değiştirip alışverişe yöneliyorum dedim ve gülümsedim.

- Sen neler yapıyorsun? Film çektiğini duydum dedim ve kıkırdadım. Filminde oynuyordum ve o da bunu biliyordu...

- Evde oturuyordum ve birkaç yazı karalamakla meşguldüm

Elindeki paketlere baktım.

-Ama kararımı değiştirip alışverişe yöneliyorum

Gülümsemesine eşlik ettim.

- Sen neler yapıyorsun? Film çektiğini duydum

Kısa bir an ona baktım sonra da bşr kahkaha attım.

"Evet çekiyorum. Harika oyuncularla hem de. Özellikle de bir tanesi..." yüzümde geniş bir gülümseme ile ona baktım.

Bu sırada bir kafenin önüne geldik. İçeri girdiğimizde kısa bir sessizlik hakim oldu mekana. Garson bizi uygun bir yere götürdü. Gözlerimi beyaz örtülü masalardan ayırııp ona çevirdim. Harika bir kadın olmasına rağmen neden bunu şimdiye dek farketmediğimi düşündüm.
Bir ara benden hoşlandığını biliyordum ama Cris için... Bir vampir ile yaşamak zorluklarla doluydu. Boynumdaki diş izleri benim için önemli değildi ama aramızda bir kaç damla kandan daha fazla şey kaybolmuştu.

"Başka film düşüncelerim var aklında bulunsun." dedim gülümseyerek. Sonra da garsona bir yığın yiyecek söyledim. Ardından Elisa'ya döndüm.

"Sen ne istersin?"

"Evet çekiyorum. Harika oyuncularla hem de. Özellikle de bir tanesi..."

O karizmatik gülümsemesiyle bana bakıyordu. Gülümseyerek ona baktım ve:

- Bizim de bir yönetmenimiz var anlatamam! Sadece yaşamak gerekir dedim ve koluna girdim. Bir cafenin önüne gelmiştik. İçeriye girdik ve garson bizi bir masaya oturttu.

"Başka film düşüncelerim var aklında bulunsun."

Her zaman evet derim dedim ve gözlerinin içine baktım. Alex bu sırada garsona siperişlerini verdi ve bana döndü:

''Sen ne istersin?"

Elime menü kağıdını aldım ve şöyle göz gezdirdim. Sonra garsona döndüm ve:

Expresso ve Çikolatalı pasta,lütfen dedim kibarca. Garson gidince Alex'e baktım. Alex'i uzun zamandır görmemiştim. Aniden karşıma çıkmıştı. Onu uzun zamandır beklemiştim ve o Cris'i tercih etmişti. Ama ona karşı koyamıyordum.

Sensiz yapamadığımı biliyorsun değil mi? dedim gözlerine bakarak ve gülümsedim

Siparişini verdiğinde garson çekildi. Ben de çevreyi incelemeye koyuldum.

-Sensiz yapamadığımı biliyorsun değil mi?

Kısa bir süre şaşkınlıkla ona baktım. Bir yudum su içtim ve gülümseme çalıştım.

"Bilmiyordum ama öğrendiğim iyi oldu. Çünkü ben de seninle bu konuyu konuşmak istiyordum."

Gözlerine baktım ve elimi elinin üzerine koydum.

"Seni istediğimi anladım Elisa. Gerisi anlamsızmış."

Tepkisini merakla beklerken garson belirdi ve yiyecekleri koydu önümüze. İçkimden bir yudum alırken garson çekildi. Ben Elisa'ya bakmaya koyuldum.

"Bilmiyordum ama öğrendiğim iyi oldu. Çünkü ben de seninle bu konuyu konuşmak istiyordum."

Şaşkınlıkla yüzüne baktım. Ne diyeceğini merakla beklerken kalbimin çok hızlı attığını hissedebiliyordum. Elini elimin üstüne koyduğunda Alex'e baktım.

"Seni istediğimi anladım Elisa. Gerisi anlamsızmış."

Buna ne denir bilemiyorum ama beni utandırmayı başarmıştı. Gözlerimi masaya dikmiştim ve ağzımdan bir söz bile çıkmamıştı. Alex içkisinden bir yudum alırken kafamı kaldırdım ve Alex'e baktım:

Bunu anlaman için illa kanının emilmesi mi gerekiyordu? dedim sinirle. Aslında bunda kızgınlık yoktu. Sadece ona birşey olmasından korktuğum için sitemliydim.

-Bunu anlaman için illa kanının emilmesi mi gerekiyordu?

Ona bakıyordum. Bana kızmış mıydı? Aslında daha çok üzülmüş gibiydi. Gülümsedim.

"Bunun kanımla bir alakası yok." dedim yavaşça. Sonra da yemeğime gömüldüm. Bir kaç lokma ardından durdum ve tekrar ona döndüm.

"Evet, ne diyorsun?"

Gözlerinin içine baktım ve bardağımdan bir yudum aldım. Basit bir kafede cam kenarında güzel bir yemekten daha rahatlatıcı bir şey yoktu. Gazetecilerin bizi bulmamasını umdum. Şimdi hiç uygun bir zaman değildi.

-Peki neyle alakası var Alexander? Sana hayır diyemediğimi bildiğini sanıyordum

Gülümsedim.

-Umarım beni pişman etmezsin Beni sakın bir daha yarı yolda bırakma.

Elini avcumun içine alıp ve ona bakarak:

"Elisa..." dedim. Aynı anda bir ışık gözlerimi kamaştırdı. Elimi geri çekip gözümü ovuşturuyordum ki ışıklar çoğaldı. Bunlar camın önüne geçip bizi çekmeye çalışan gazetecilerdi.

"İşte bu hiç iyi olmadı. En iyisi gidelim"

"Elisa..." İşte o sıra da flaşlar çakıyordu. Gazeteciler! Aslında bu pek iyi olmamıştı.

"İşte bu hiç iyi olmadı. En iyisi gidelim" Eşyalarımı aldım ve Alex ile birlikte kalktık. Hızlıca cafe'nin arka tarafına yürüdük ve benim evime cisimlendik. Torbalarımı kapının kenarına koydum ve:

Basıldığımıza inanamıyorum dedim ve gülümsedim. Alex'in koluna girdim ve yavaşça salona doğru yürüdük.

Gelecek sayıda bizi görürsen şaşırma canım.

Hızlıca ortamı terk ettik ve Elisa'nın evine cisimlendik.

-Basıldığımıza inanamıyorum

Eşyalarını bıraktı ve beraber salona geçtik.

-Gelecek sayıda bizi görürsen şaşırma canım.

Güldüm ve kendimi rahat koltuklara bıraktım.

"Artık ne görse şaşırmayacağım."

Ellerimi ensemde birleştirdim. Evine baktım. Büyük, geniş bir ortam. Güzel aydınlatmalar. Uyumlu renkler. Rahatsız edici bir şey yoktu ortamda.

"Bir içki alabilirim." dedim gülümseyerek.

"Artık ne görsem şaşırmayacağım."

Koltuklardan birine oturdu ve ellerini ensesinde birleştirdi. Salonun köşesinde olan barıma doğru gittim ve:

Ne alırsınız bayım? dedim gülümseyerek.

"Bir içki alabilirim."

Johnny Walker'ı ve iki viski bardağını alıp Alex'in yanına gittim. Bardaklara viskileri doldurdum ve bir tanesini Alex'e uzatarak yanına oturdum.

Şimdi sen bana gelmiş seninle olmamı mı istiyorsun? dedim gülümseyerek.

İçkiden bir kaç yudum aldım.

-Şimdi sen bana gelmiş seninle olmamı mı istiyorsun?

Az daha bardağın içinde boğulup ölecektim. Geri çekilip şaşkınlıkla ona baktım.

"Bu kadar açık anlatmanı beklememiştim. Ama evet. Benimle olmanı istiyorum."

Bardağın sonunu getirdim bir yudumda. Bir bardak daha içebilirdim. Ona döndüm yeniden.

"Bugün epey hızlı geçti." diye mırıldandım. Bakışlarımı pantolonumdan ayırıp tavana çevirdim. Süslü aydınlatmalara baktım boş boş. Ne yapacağımdan emin değildim.