.

.

Reb neden bu aptal okulun aptal ormanında gezinip durduğunu anlamıyordu. Daha doğrusu, hatırlayamıyordu. Ah! Evet, öğrenciler çok tatlıydı. Reb hafifçe gülümsedi, bu saatte odasından ayrılmış, tadı güzel olan bir öğrenci olmalıydı değil mi? Yoksa Hogwarts'daki her öğrenci gece geç saatlerde odasından çıkıp bu tehlikeli ormana gelemeyecek kadar hanım evladı mıydı? Şimdilik, böyle gözüküyordu. Reb henüz hiçbir kan dolaşımının kokusunu hissetmemiş ve hiçbir insanın kokusunu almamıştı. Çalılar arasında yürümeye devam etti ve etrafta gezinmekte olan hayvanların damarlarında akan kanı hissetti. Gerçi hiçbir hayvanın kanı bir insanın kanının yerini tutamazdı ya, neyse. Reb etrafı koklamaya devam ederek yürüdü, Londra'ya geldiğinden beri boş boş etrafta geziniyor, tadını beğendiği vücutları kurutuyordu. Rebekah aniden durdu. Gözlerini kapattı ve dudaklarını hafifçe araladı. Vahşi yanı ortaya çıkmaya ve dişleri yavaş yavaş başlamıştı. Bir insanın kokusunu aldığında hep böyle olurdu Reb, özellikle de onun ağzının tadına uygun insanların kokusunu aldığında... Demek ki ormana gelen düşünceli, üzgün bir ufaklık vardı ve Reb'in kollarına ihtiyacı vardı. Ya da bu sadece bir kızdı ve Reb de bu yüzden oradan uzaklaşmak zorunda kalacaktı. ''Kim var orada?'' Çocuğun sesini duyduğunda gülümsedi Reb, kesinlikle uzaklaşması gerekmeyecekti. Aksine; bu gece biraz eğlenebilirdi bile. Birkaç adım öne çıktı ve kollarını göğsünde birleştirdikten sonra, ona şaşkınlıkla bakan çocuğa gülümsedi. "Genelde senin kadar tatlı erkekler bana bu şekilde merhaba demezler," dedi ve başını hafifçe yana eğdikten sonra çocuğa göz kırptı.

::