Hesabı masaya bırakıp kolumdan tuttuğu an cisimlenerek bir ormana gelmiştik. Ne yapacağını gerçekten de merak ediyordum. Yine ondan vazgeçmem için neler saçmalayacaktı.

Etrafı söğütlerle çevrili çınarın önünde duruyorduk. Ellerimden tuttu ve:

-Bunun seninle hiç bir alakasının olmadığını biliyorsun. Benim nasıl biri olduğumu da. Eğer birlikte olursak sana zarar vereceğimden adım gibi eminim çünkü iflah olmaz bir serseriyim. Sana değer veriyorum ama bir arkadaş gibi. Tanrım yaptığın yanlışı anlamanı nasıl sağlayabilirim?! dedi.


- Ben anlatamıyorum yoksa sen mi anlamak istemiyorsun. Tamam duymak istediğin cümle '' Seni seviyorum ve senin için herşeyi yapmaya hazırım '' diye bağırdım ve devam ettim:

- Bu cümle senin için bir anlam taşımıyor, farkındayım dedim ve ellerimi ellerinden çektim.


Ahh,Tanrım! Ne yapıyordum ben ? Saçmalıyordum tamamen. Kızgın olduğum için doğru kelimeleri seçemiyor ve cümleleri kuramıyordum. Bu yüzden sessizliğimin konuşmasını tercih ederk sustum.

Ağacın altına oturdum ve ellerimi dizlerimde birleştirdim.

- Ahh! Evet, haklısınız Mr. McGreed. Neden sizin gibi bir serseri için kendimi feda edeyim ya da neden seveyim ? Haklısınız. Özür dilerim dedim yüksek bir ses tonuyla.

Arada sesim sakin arada ise sinirli çıkıyordu.

Söylediklerim onu çok kızdırmıştı. Her şey kötüye gidiyordu, işler kontrolüm dışında yürüyordu.


- Ben anlatamıyorum yoksa
sen mi anlamak istemiyorsun. Tamam duymak istediğin cümle '' Seni
seviyorum ve senin için herşeyi yapmaya hazırım '' - Bu cümle senin için bir anlam taşımıyor, farkındayım

Ne yapacağımı bilemez haldeydim. Aslında bildiğim cümleleri tekrarlıyordu. Bunların hepsini önceden tahmin etmeme rağmen şimdi hiç bir şey yapamamak beni ifrit ediyordu. Üzgün bir ifadeyle tuttuğum nefesi verip Elisa'ya sarıldım.

-BUnların hiç biri senin suçun değil. Hepsi benim davranışlarımın ölçüsünü bilememem yüzünden oldu. Çok özür dilerim Elisa. Ama...

'Hala aynı fikirdeyim' demek için omuzlarından tutup yüzünü görebileceğim mesafeye çekmişken onu, birden ben bile ne olduğunu anlayamadan onu öpmeye başlamıştım. Bir yandan 'Ne yapıyorum böyle ben!' diye kendime kızmama rağmen dudaklarım onun genç ve masum dudaklarından alamıyor, her hareketimle kendimi ve onu daha da dibe çekiyordum.

Birden ateşe dokunmuş gibi geri sıçradım. Yaptığımın tam anlamıyla farkına vardığımda telaşla konuşmaya başladım:

-Ben... Çok özür dilerim. Yapmamam gerekiyordu. Çok üzgünüm. Ben kendimi kaybettim.

Harika, şimdi de kekelemeye başlamıştım. Hem de bir öpücük için. Simon, kendini düşürdüğün duruma bak!

Bana sarıldı ve:

-Bunların hiç biri senin suçun değil. Hepsi benim davranışlarımın ölçüsünü bilememem yüzünden oldu. Çok özür dilerim Elisa. Ama... devamını getiremeişti. Çünkü; hala fikri değişmemişti.

Ne olduğunu anlamadan beni öpmeye başlamıştı. Bir anlık kendimi ona bırakmıştım. Fakat bu öpücüğün ne anlama geldiğini anlayamamıştım.

Birden geriye doğru çekildi. Yine hatasaını örtmek için ne şaçmalayacaktı acaba ?


-Ben... Çok özür dilerim. Yapmamam gerekiyordu. Çok üzgünüm. Ben kendimi kaybettim dedi ve kekeleyerek konuşuyordu.

Ben sadece onun suratına baka kalmıştım. Artık sözleriyle kırıcı oluyordu gerçekten. Dikkate alarak konusmayı düşündüm sonuçta beni öpmüştü ve bu benim için çok önemli bir andı.

- Sen eğer beni seviyorsan ve beni senin egolarını tatmin etmemi istiyorsan durma devam et ama kalbimi kırmadan yaparsan,sevinirim. Yapacağın şeyleri ilk bana da söyle. Mesela öpmek gibi...

Beni çok kırmıştı ama açık konuşmanında zamanı gelmişti. Sonuçta bir ilişkiye başlayacaksak onun neyi sevip sevmediğini,neyden hoşlanmadını,nelerden nefret ettiğini bilmem gerekirdi. Bu sözleri de ona içten söylemiştim...

Al işte! Kız haklı ne yapabilirdim ki? Sadece oradan kaçıp gitmek istiyordum. İşi dalgaya vurmaya karar verdim:

-Birini öpeceğin zaman haber verirsen işin tüm büyüsü bozulmuş olur. Seni öptüm, özür dilerim. Beni iflah olmaz bir budalayım, yapılabilecek tek şey benim gibi duygulara önem vermeyen bir adamı bu kadar önemli bir konuma getirmemek, hatta hayatından tamamen çıkarmaktır. Bunu yaparsan üzüleceğim, evet ama biliyorum ki senin için en doğrusu ve en yararlısı bu. Etrafında pervane olan bir sürü erkek var. Aptal bir adamın peşine düşeceğine onlarla ilgilen. Seni hak edecek birilerini bulursun elbet.

Bunları söylerken bağırmıyordum ama mahcup da değildim. Kardeşini teselli etmeye çalışan bir ağabey edasıyla söylediğim bu sözler karakterime ters düşüyordu. Demin öptüğüm kıza ağabeylik taslamak da ayrı rezillikti ya, neyse.

Bunları söyledikten sonra ormanın içine doğru yürümeye başladım ellerim ceplerimde.

-Birini öpeceğin zaman haber verirsen işin tüm büyüsü bozulmuş olur. Seni öptüm, özür dilerim. Beni iflah olmaz bir budalayım, yapılabilecek tek şey benim gibi duygulara önem vermeyen bir adamı bu kadar önemli bir konuma getirmemek, hatta hayatından tamamen çıkarmaktır. Bunu yaparsan üzüleceğim, evet ama biliyorum ki senin için en doğrusu ve en yararlısı bu. Etrafında pervane olan bir sürü erkek var. Aptal bir adamın peşine düşeceğine onlarla ilgilen. Seni hak edecek birilerini bulursun elbet.

İşten kaçmak için dalgaya vuruyordu. Hep yaptığı şeydi ya da bana denk geliyordu. İşi dalgaya vursada söyledikleri doğruydu. Teselli etmeye çalışıyordu fakat benim teselliye ihtiyacım yoktu. Ona ihtiyacım vardı. Ellerini cebine koymuş ormana doğru yürüyordu. Arkasından baka kalmıştım.

- Simon! Lütfen,gitme diye bildim sadece.

Gitmesini istemiyordum. Benim için çok önemli biriydi. Hele, şuan ona daha çok ihtiyacım vardı.

- Sana ihtiyacım var diye bağırdım arkasından.

Düştüğüm durumlara bak. Bir erkeğin arkasından - beni sevemeyen - gitmemesi için yalvarıyordum.

Her şeye arkamı dönüp defolup gitmek ve kendimi kaybetmek istiyordum. Belki bir barda oturup kusana kadar içmek ya da bu ormanda kitaplarımın arasında kaybolmak bana iyi gelecekti.

- Simon! Lütfen,gitme!

Sahi orman ne kadar ıssız ve güvenli görünüyordu gözüme. Nasıl da nane kokuyordu hava, nasılda baharı taşıyordu burnuma rüzgar...

- Sana ihtiyacım var

Birden o kadar çok öfkelendim ki buna ben bile şaşırdım. Bana ihtiyacı mı vardı? Lanet olsun hangi kadının benim gibi birine ihtiyacı olabilir!! Geri dönüp ona kızgın bir bakış attım. Öyle muhtaç bakıyordu ki öfkem kat be kat arttı. Koşar adım yanına gidip omuzlarından tuttum ve sarstım:

-Bana ihtiyacın mı var? Ne içtin sen Elisa! Hangi kadının benim gibi birine ihtiyacı olabilir söyler misin! Hele ki senin kimseye ihtiyacın yok kendini kandırmaktan vazgeç artık! Şu haline bak! Zavallı muhtaç bir kadın gibi görünüyorsun!

Onu daha sert sarstım:

-Silkelen ve kendine gel!!

Çıldırmış gibi bağırıyordum. Kendimi kaybetmiştim. Nane... Evet nane kokuyordu.

-Bana ihtiyacın mı var? Ne içtin sen Elisa! Hangi kadının benim gibi birine ihtiyacı olabilir söyler misin! Hele ki senin kimseye ihtiyacın yok kendini kandırmaktan vazgeç artık! Şu haline bak! Zavallı muhtaç bir kadın gibi görünüyorsun!

Haklıydı. Söyleyecek söz bulamamıştım. Sadece gözlerimi bir ağaca sabitlemiş oraya bakıyordum.

Daha sert sarsmaya başladı ve:

-Silkelen ve kendine gel!! diye bağırdı.

Beni korkutuyordu. Sarsıntınında verdiği bir duygu seliyle ağlamaya başladım. Zaten zor dayanıyordum onu laflarına bir de bunu yapması bardağı taşıran son damla oldu. Ellerini omzundan çektim ve:

- Kendimi kandırmıyorum ben! sonra duraksadım ve:

- Lanet olsun tamam mı ? Sen bencil herifin birisin! Seni sevmeme rağmen hala beni görmezden geliyorsun. dedim ve arkamı dönüp yürümeye başladım. Sonra duraksadı ve olduğum yerde ona döndüm.

- İstemiyorsun anladım. Şimdi karar verdim de istesek bile yürümez. Artık senin için hiçbir şey yapmayacağım dedim ve yürümeye devam ettim.

Ağzımdan çıkanlar beni rahatlatmıştı. Arkamdan ne gelmesini ne de yalvarmasını bekliyordum. Sadece yanlız kalmaya ve içkiye ihtiyacım vardı ya da iyi bir dosta.. Arkama bakmadan yürüyordum. Hızlı soluyordum.

- Uzatmanın bir anlamı yok. diye de bağırdım. Sesimi duydu mu bilmiyorum.

Hüngür hüngür ağlıyordu karşımda ve bu beni deli ediyordu! Ben onun babası değildim, nazını da çekmeyecektim dolayısıyla. Ağlayarak bir şeyleri kabul ettirmeye çalışan aciz kadınlardan hiç haz etmez, onlarla tanışmaya bile tenezzül etmem.

Elisa göz yaşlarını silip benden uzaklaşırken peşinden gitmemeye, hatta onu bir daha görmemeye karar vermiştim. Bakalım, hayat bize neler getirecekti...

SON!