OUT: Bu dersten not alacağınızı sakın unutmayın

Yasak ormanın önüne geldiğimde ders başlamıştı. Yaklaşırken zaten beni gören öğrenciler toplanmıştı hemen. Yaşlı biri olarak fazla hızlı yürüyemiyordum. Öğrencilerime baktım ve gülümsedim.

"Sevgili öğrenciler. Ben Steven M. Black. Sihirli Yaratıkların Bakımı dersi öğretmeniyim."

Çoğunluk Slytherin öğrencilerine aitti. Mavi gözlerim bir tanesinin üzerinde durdu.

"Bu gün size nadir bulunan bir yaratık göstereceğim."

Bir grup çocuk nedensiz yere gülüştü. Ben de yürümeye başladım. Bu ders yasak ormanın önünde gölge bir alanda yapılıyordu. Rüzgar ara ara esiyor ve kimi kız öğrencilerin kıkırdamasına benimde cübbemin uçuşmasına yol açıyordu. Gözlerim çevreyi taradı. Genel olarak öğrencilerim onlara bakışlarımdan rahatsız olurdu. Kimi zihin okur gibi baktığımı iddia ederdi. Okumadığımı kim söylemişse?
Gülümsedim hafifçe topallayarak yürümeme devam ettim. Bulutlar gökyüzünde gezinince yere gölge olarak yansıdı tüm bu hareketler. Derin bir nefes aldım. Sonra öğrencilere döndüm.

"Bugünkü dersimizde unicornları göreceğiz. Unicornlar..."

Ben tam konuşurken bir öğrenci sözümü kesti. "Hadi ya konuşmayı bırakta yaratığı göster bize."

Mavi gözlerimi ona çevirdim. Bastonumu havaya kaldırıp çocuğu işaret ettim. "Saygısızlığınız yüzünden binanızdan 15 puan düşüyorum beyfendi." Tekrar diğerlerine döndüm ve anlatmaya devam ettim.

"Kafasının ortasından düz bir boynuz çıkar. Saf ve masum olduğuna, kanı içildiğinde kişiyi ölümsüz kıldığına, bu nedenle öldürmenin lanet getireceğine inanılan efsanevi bir hayvan. Latince ismi olan Unicorn; "bir-tek" anlamına gelen uni- ve boynuz anlamına gelen cornus sözcüklerinden türemiştir."

Aynı çocuk yeniden yüksek sesle gülünce sinirim ayağa kalktı. Şansınız zorluyordu. Ama diğer öğrencilerinde dikkatinin dağıldığını görünce bir soluk verdim ve bir ıslık çaldım. Ses ormanın içinde yankılandı. Kısa süren sessizlikte tüm öğrenciler merakla oraya bakıyordu.
Sonra o göründü. Tek boynuzlu at ormanın içinden çıktı ve yanıma geldi. Elimle onun yüzünü okşadım. Uysalca başını eğince de:
"Sıraya geçin çocuklar. Hepiniz dokunacaksınız. Ama saygılı olun. En ufak yanlış hareketinizde kızabilir."

Aslında sakin hayvanladı fakat bu tarz öğrencilerle dolu bir sınıfta zor oluyordu. Çocuklar sıraya girdi ve bir kaç tanesi yanaşıp dokundu. Atın yanında durmuş izliyordum herkesi. Sonra o çocuk geldi. Buz gibi gözlerle onu izledim. O okşadı ve tam çekildiği sırada unicorn yerinden zıpladı ve ona saldırmaya kalktı. Telboynuzlu atı sakinleştirmem uzun sürmemişti.
"Ne yaptın sen!" diye bağırdım öğrenciye. O ise saygısızca sırıtarak avucundaki telleri gösterdi.
"Koleksiyon için."

İşte o sırada gözüm karardı. Artık saklanmanın da bir anlamı yoktu. Gerçek kimlik ve ya herneyse. Asamı çektiğim gibi çocuğa döndüm.
"İyi yolculuklar." dedim ve tüm sınıfı şok eden o sözleri söyledim. "Avada Kadevra!"

Yeşil ışık asamdan fırladı ve çocuğu yere serdi. Kısa süre cesede baktım. Sonra da unicornu ormana geri yolladım. Sınıftakiler donmuş gibiydi. Güldüm ve asamı parmaklarımın arasında çevirdim.

"Üzülmeyin. Artık Testral görebileceksiniz."

Çocuğun cesedini orada bıraktım ve ormanın içine girip çığlık atmaya başlayıp kaçışan öğrencileri yalnız bıraktım. Karanlık Lord olarak bu okulda saklanma planım artık bitmişti.

Artık gelecek tamamen elimde olacaktı. Sonuçta ben istediğimi almıştım. Güldüm ağaçların arasında tamamen kaybolurken. Sonra da gökyüzüne yükseldim.

"Sevgili öğrenciler. Ben Steven M. Black. Sihirli Yaratıkların Bakımı dersi öğretmeniyim." Ders başlamıştı.

"Bu gün size nadir bulunan bir yaratık göstereceğim. Bugünkü dersimizde unicornları göreceğiz. Unicornlar..."Çocuğun biri profesörün sözünü kesti.

"Hadi ya konuşmayı bırakta yaratığı göster bize."
Profesörün hiddetlendiği her halinden belli oluyordu. Bastonuyla konuşan çocuğu işaret ederek:
"Saygısızlığınız yüzünden binanızdan 15 puan düşüyorum beyfendi." dedi. Sonra derse geri döndü.
"Kafasının ortasından düz bir boynuz çıkar. Saf ve masum olduğuna, kanı içildiğinde kişiyi ölümsüz kıldığına, bu nedenle öldürmenin lanet getireceğine inanılan efsanevi bir hayvan. Latince ismi olan Unicorn; "bir-tek" anlamına gelen uni- ve boynuz anlamına gelen cornus sözcüklerinden türemiştir."

At sırayla hepsinin önünde durdu. Sonra az önce profesörün sözünü kesen çocuk ata bir şey yaptı ve at ona saldırmaya çalıştı. Profesör atı sakinleştirdi ve çocuğa baktı.

"Ne yaptın sen!" Avcunu profesöre göstedi. Atın tüylerini yolmuş olmalıydı. "Koleksiyon için." Profesör daha fazla dayanamamış olacak ki asasını çıkarmış çocuğa doğrultmuştu.
"İyi yolculuklar." dedi ve Metehan'ın kanının donmasına sebep olan sözleri söyledi.

"Avada Kadevra!" Sonra sınıfa dönüp:
"Üzülmeyin. Artık Testral görebileceksiniz."
Metehan olduğu yerde mıhlanmış gibi duruyordu. Yine bir ölüm onun yakınında gerçekleşmişti. Kendini zorlayıp kaçması oldukça zor olmuştu.

Yasak Orman'da durmuş Profesör Black'i bekliyorduk. Onu beklerken Adrian'ı gördüm ve yanına gittim. Tam o sırada profesörde geldi. Her zamanki gibi etrafına garip bir hava yayıyordu. Hiç bir zaman buna anlam verememişimdir. Bizlere baktı ve gülümsedi. "Sevgili öğrenciler. Ben Steven M. Black. Sihirli Yaratıkların Bakımı dersi öğretmeniyim." Bir kaç kişi gülüştü. Buna bir anlam verememiştim.

Rüzgar nedeniyle, saçlarım uçuşuyordu ve gözlerime giriyordu. Sürekli saçlarımı arkaya atıp duruyordum. Bugün havada garip bir şeyler vardı. Buna bir isim veremiyordum; fakat içimde kötü bir his vardı. Sanki hava da bu kötü şeyin habercisi gibi kasvetliydi. Profesör bize bakıp duruyordu ve bu beni birazcık rahatsız ediyordu. Sanki size bakarken ruhunuzun derinliklerine bakıyor gibiydi. Havadaki gerginliği dağıtmak istercesine gülümsedi ve yürümeye devam etti. Tabii bizde peşinden. Yürürken topallıyordu. Bu da yine benim merakımı kamçılıyordu. Şu ayağına ne olduğunu bir öğrenebilsem.

Profesör durdu ve bize doğru dönüp konuşmaya başladı. "Bugünkü dersimizde unicornları göreceğiz. Unicornlar..." Profesör konuşurken şapşalın biri lafını kesti ve bir profesöre karşı kimsenin asla cesaret edipte söyleyemeyeceği, ki anlaşılan o etmişti, sözleri söyledi. "Hadi ya konuşmayı bırakta yaratığı göster bize." Profesör ürkütücü mavi gözlerini ona çevirdi ve binasından 15 puan düştü. Açıkçası ben daha kötü bir şey bekliyordum.

Profesör onu tamamen görmezden gelerek konuşmaya devam etti. "Kafasının ortasından düz bir boynuz çıkar. Saf ve masum olduğuna, kanı içildiğinde kişiyi ölümsüz kıldığına, bu nedenle öldürmenin lanet getireceğine inanılan efsanevi bir hayvan. Latince ismi olan Unicorn; "bir-tek" anlamına gelen uni- ve boynuz anlamına gelen cornus sözcüklerinden türemiştir." Unicornlar çok büyüleyici yaratıklardı ve aklıma küçükken izlediğim bir çizgi filmi getiriyorlardı. Eğer Cecelia ile küs olmasaydık onu bakıp imalı bir şekilde gülebilirdim. Çünkü o da bu çizgi filmi biliyordu. Cecelia ile küslüğümüz konusunu kafamdan attım ve derse odaklandım.

Profesörün ıslık çalması ile ağaçların arasından o muhteşem yaratık çıktı. İstem dışı olarak ağzımdan "Büyüleyici!" kelimesi çıktı. Adrian'a kısa bir bakış attıp tekrardan unicorna bakmaya devam ettim. "Sıraya geçin çocuklar. Hepiniz dokunacaksınız. Ama saygılı olun. En ufak yanlış hareketinizde kızabilir." Hepimiz sıraya girdik. Sıra bana gelince biraz ürktüm; fakat hemen geçti. Çok güzeldi. Biraz sevdikten sonra sıradakinin geçmesi için yoldan çekildim.

Sıra o şapşal çocuğa geçmişti. Ne olduğunu anlayamadan unicorn bir anda şaha kalktı ve çocuğa saldırdı. "Ne yaptın sen?" diye bağırdı profesör. Şapşal çocukta pişmiş kelle gibi sırıtarak ellindeki göremediğim bir şeyleri gösterdi. "Koleksiyon için." Olamaz! İşte şimdi görmüştüm. Unicorndan bir kaç tel koparmıştı. Pislik! Profesöre baktığımda, keşke bakmasaydım, gözlerindeki bir şeyler bir adım geri adım atmama neden oldu. Adrian yanımdaydı ve onun elini tuttum. Profesör asasını çekti ve "İyi yolculuklar," diyerek hayatımız boyunca kullaklarımızdan eksik olmayacak sözcükleri söyledi. "Avada Kadevra!" Yeşil bir ışık hüzmesi çocuğa çarptı ve çocuk bir daha kıpırdayamadı. Merlin'in Sakalı! Buna inanamıyordum.

Profesör, daha önce onun yüzünde hiç görmediğim bir ifade ile "Üzülmeyin. Artık Testral görebileceksiniz," dedi. Sonra ormanın derinliklerinde kayboldu. Bazıları çığlık atıp kaçışmaya başladı, bazırları ise benim gibi ne yapacağını şaşırmış bir vaziyette durmuşlardı. Okuldaki hainin, ölümyiyenin, Profesör Black olduğuna hala inanamıyordum. Peşinden gitsekte bir şey fark etmeyecekti. O fazlasıyla güçlüydü. Fakat yine de bu işin burada bitmeyeceğini hissedebiliyordum. Savaş resmen başlamıştı.

Hızla Yasak Orman'a doğru koşuyordum, derse geç kalmıştım. Ormana yaklaştığımda profesörün henüz gelmemiş olduğunu görünce çok rahatladım. Koşmayı bırakıp Clary'nin yanına doğru yürümeye başladım. Ama yanında Adrian'ın olduğunu görünce diğer tarafa gittim. Ben geldikten hemen sonra profesör gelip dersi başlattı. Onun geldiğini görmemiştim bile, belki de gelirken tam arkamdaydı.

"Sevgili öğrenciler. Ben Steven M. Black. Sihirli Yaratıkların Bakımı dersi öğretmeniyim." diye söze başladı profesör. Ardından ekledi;
"Bu gün size nadir bulunan bir yaratık göstereceğim." Birkaç kişi durduk yere gülüşmeye başladı. Profesör onları hiç takmadan yürümeye başladı. Sonra durup gözlerini hepimizin üzerinde gezdirdikten sonra yürümesine devam etti. Rüzgar yüzünden herkesin cübbesi uçuşuyordu. "Bugünkü dersimizde unicornları göreceğiz. Unicornlar..." diye devam etti. Hiç bir zaman Unicorn görmemiştim ama onlara hayrandım. Görmek için sabırsızlanıyordum. Profesör konuşmasına devam ederken bir öğrenci "Hadi ya konuşmayı bırakta yaratığı göster bize." dedi saygısızca. Çok fazla öğrenci olduğu için sadece kafasını görebiliyordum ama eminim Slytherinli'ydi. Profesör ona dönüp bastonunu havaya kaldırdı ve;
"Saygısızlığınız yüzünden binanızdan 15 puan düşüyorum beyfendi." dedi. Bence bu saygısızlığı yüzünden daha kötü bir ceza almalıydı.

Profesör o çocuğu çok takmadan dersi anlatmaya devam etti;
"Kafasının ortasından düz bir boynuz çıkar. Saf ve masum olduğuna, kanı içildiğinde kişiyi ölümsüz kıldığına, bu nedenle öldürmenin lanet getireceğine inanılan efsanevi bir hayvan. Latince ismi olan Unicorn; "bir-tek" anlamına gelen uni- ve boynuz anlamına gelen cornus sözcüklerinden türemiştir." O aptal yüksek sesle gülmeye başladığında profesör artık iyice sinirlenmişe benziyordu. Onun yüzünden bütün öğrencilerin dikkatinin dağıldığını fark eden profesör ıslık çalmaya başladı.

Kısa bir süre sonra ormanın içinden mükemmel bir şey çıktı. Beyaz bir boynuzu vardı. Bembeyaz bir rengi vardı, sadece bacakları toprak olmuştu. Beyaz ve gri karışımı rengindeki yelesi yüzünden gözleri görünmüyordu. Güzelliği insanı büyülüyordu. "Sıraya geçin çocuklar. Hepiniz dokunacaksınız. Ama saygılı olun. En ufak yanlış hareketinizde kızabilir." dedi profesör. Dokunmak mı demişti?! Bu harika olacaktı! Bu şimdiye kadar ki girdiğim en iyi ders olacaktı! Sıranın en önünde olmayı isterdim, ama hemen birkaç çocuk önüme geçti.

Sıra bana geldiğinde çok heyecanlıydım. Elimi uzatıp ona dokunduğumda, o güzel yelesinin tellerine dokunduğumda resmen büyülenmiştim. Onu biraz daha okşamayı isterdim ama arkamdakinin sırası gelmişti. Bende oyalanmadan hemen kenara çekildim ve onu izlemeye başladım. Sıra o çocuğa geldiğinde kötü birşeyler olacağını hissetmiştim. dokunduğu anda at ona saldırdı. Profesör bağırarak "Ne yaptın sen?!" dedi. O aptal ise sırıtarak avucunu açıp içindeki telleri gösterdi ve "Koleksiyon için." dedi. Sinirden deliye dönmüştüm. Sakinleştirmek için atın yanına gitmek istedim, daha sonra da o aptala tokat atmayı. Ama bunu yapamazdım, kendime çok zor hakim oldum. Profesör benden çok daha kızmışa benziyordu, Asasını çıkardı "İyi yolculuklar," dedi ve daha sonra herkesin bir şok geçirmesine neden olan o sözleri söyledi;
"Avada Kedavra!"

Çocuğun bedeninin yere düşüşü, asadan çıkan o yeşil ışık, o sözler... Bütün olay kafamın içinde tekrarlanıyordu. Unicorn'u tekrar ormana yolladı ve "Üzülmeyin. Artık Testral görebileceksiniz." dedi. O bunu haketmiyordu! Tamam ceza almalıydı, ama alması gereken ceza ölüm değildi! Profesörler, artık ona profesör bile demek istemiyordum. Profesörler böyle birşeyi asla yapmazlardı! Uçarak gökyüzünde kayboldu. Herkes çığlık atarak kaçıyordu, bende ormana girdim. O güzel Unicorn'u bulmaya gitmiştim, biraz derinlere indim çok aradım ama bulamadım. Ne kadar ararsam arayayım bulamayacağımı kabullendim ve geri döndüm.